Net terug van een vakantie in het zonnige Zuid Tirol(Alto Adige) in Noord Italië.Na zes jaar Frankrijk ook voor ons een nieuwe ontdekking. Onze uitvalbasis was het op 1905m hoog gelegen "Sulden am Ortler"(Solda).Dit bergdorpje ligt in een schitterende zonnige vallei, en wordt omgeven door zeer hoge toppen, die bijna de 4000m halen. De "koning" is de "Ortler" met zijn 3905m kan je hem van overal in de omtrek waarnemen. Solda is ook een prima locatie voor een sportvakantie, uiteraard kan je er uitgebreid wandelen,en het dorpje ligt in een zijvallei van de beroemde Passo di Stelvio (2758m hoog) daarmee de derde hoogste van Europa (na de Iseran en de Bonette in Frankrijk). Op de flanken van de Stelvio vochten o.a. Fausto Coppi en Eddy Merckx heroïsche duels uit in de Giro d'Italia. We verbleven in het mooi en rustig gelegen "Hotel Cristallo", en dit hotel is zeker een aanrader. We werden super goed ontvangen , de mensen waren heel vriendelijk en het eten was overheerlijk. Wat wil een mens nog meer? Goei weer natuurlijk, ook daar ontbrak het niet aan, de topzomer was aanwezig. Je kan nu een impressie lezen van de fiets-en wandeltochten:
Maandag 16 juli: Wolkenloze dag, en dus tijd voor een fietstochtje. De zwaarste eerst , dus vandaag de Stelvio. Eerst dalen we omstreeks 8u30 af vanuit Solda naar Prato am Stelvio , waar de startmeet getrokken is . Carine besluit vanuit Gomagoi te beginnen (18km tot aan de top). Ik start op de officiële meet en dien dus 24km en 48 haarspeldbochten te overwinnen.De eerste 6km tot aan Gomagoi zijn lieflijk licht hellend. Voorbij Gomagoi gaat het stevig omhoog. Ik rij enkele keren over de rivier de Trafoi. De eerste bocht meldt zich aan (nummer 48) en pas in Trafoi komt de tweede en de derde eraan. Mijn rug speelt het eerst op , ik ben er misschien iets te snel ingevlogen. Bocht na bocht neem ik , hartslagmeter is vastgeroest op 173 bpm. Voorbij het laatste hotel Frazenhohe neem ik bocht 22 , en zie ik de laatste 6,5km voor mij liggen. De Ortler met zijn gletsjer straalt in alle pracht , de hemel is azuurblauw , het is heet ! De top is zichtbaar , maar nog ver weg. Oei , oei er zitten lastige stukken in … De bochten komen dicht na elkaar , het aftellen van de nummers gaat vlot. De laatste 6km staan op de weg beschreven. Ik fiets een gevallen motorrijder voorbij , en een Duitser met een rokende BMW. Dat ziet er heel slecht uit. Mijn rug roept om te stoppen , de laatste km is nog vrij steil. Het is nog warmer geworden . De top(2758m) , en de restaurantjes bepalen het straatbeeld. Na 2u en 4’ ben ik boven. De beloning is een lekkere kop koffie en de schitterende afdaling langs de “dakgoot” van de Stelvio . Ik heb op iets meer dan 2 uur tijd 2000 hoogtemeters overwonnen . Na de afdaling wacht nog de zware klim van 9,5km vanuit Gomagoi naar thuisbasis Hotel Cristallo in Solda op 1900m. Er zitten enkele km’s bij van meer dan 10% . Overleven , en Carine stopt na 2km klimmen. Als ik boven ben rijd ik met de wagen terug om haar op te pikken. De Stelvio was voor haar genoeg. Omstreeks 13u35 ben ik aan ons hotel . Zeer tevreden , de Stelvio is bedwongen . Hij is zwaarder dan de Mont Ventoux. Techische gegevens Stelvio(2758m) :24,5km , stijging gemiddeld 7,3%.
Donderdag 19 juli: Aangezien we afgelopen maandag vanuit ons hotel met de fiets waren afgedaald om de Stelvio te beklimmen, moesten we ook nog nadien de resterende 9km naar Solda terug klimmen.Vandaag besluit ik de volledige klim naar Solda te doen. In totaal 17km klimmen, maar er zitten stukken in van 14 a 15%. De klim is niet van de poes. Ik vertrek op de startlijn van de Stelvio klim in Prato , en voorbij Gomagoi beginnen de zwaarste kilometers. Aangezien het intussen 17u is geworden is het nog steeds warm. De tijd is vandaag niet van belang, ik geniet van de vergezichten en de mooie streek. Na 1u15' ben ik boven en terug aan het hotel. Technische gegevens klim naar Solda(1905m): 17,2km , stijging gemiddeld 5,8%.
Vrijdag 20 juli: "Langs de Reschensee naar de grens met Oostenrijk". Beneden in de Vingschau vallei(Val Venosta) ligt er een prachtig fietspad, dat volledig de afstand van Merano naar de Reschenpass overbrugt. Vandaag besluiten we de Reschenpass te beklimmen vanuit het prachtige stadje Glurns, niet langs de autoweg, maar dus over het fietspad. Enig verschil: de autoweg stijgt geleidelijk, het fietspad loopt langs de berghellingen , en hier zitten stukken in tot 20%. Carine heeft het soms lastig , maar na een tijdje klimmen zijn we aan de "Reschensee", een aangelegd meer met stuwdam , en vanaf dan stijgt het verder geleidelijk.Aan dit mooie meer is er ook elk jaar een loopwedstrijd, spijtig genoeg dit jaar begin augustus , en dus na onze vakantie.Deze fietstocht is een echte aanrader, boven op de Reschenpass besluiten we langs de andere kant van het meer de afdaling te maken. Dit levert prachtige vergezichten op, en we passeren het verdronken kerkje van het gehucht Curon. Technische gegevens Reschenpass(1455m): 24,5km , stijging gemiddeld 4,3%.
Zondag 22 juli: "Rondje Zwitserland".
Vandaag via de Umbrialpass een mooi rondje langs Zwitserland gemaakt .Eigenlijk is dit een alternatief voor de beklimming van de Stelvio. Als je boven op de Umbrailpass bent (2505m) dan ga je na een afdaling van 500m , de laatste 3km klimmen van de Stelvio via Bormio. Op tijd opgestaan , om na het ontbijt vast te stellen dat mijn achterste tube plat staat.Snel dus de band vervangen en omstreeks 9u richting vallei vertrokken om te starten in Prato. Tweede tegenvaller van de dag doet zich voor in Gomagoi waar ik wordt opgehouden door een wielerkoers die op de Stelvio plaatsvind. Wachten dus , en uiteindelijk kan ik omstreeks 10u vertrekken voor mijn rondje van 64km. De weg van Prato naar Glurns is glooiend , goed om wat in te rijden. In Glurns begint de klim van de Ofenpass , richting Zwitserland, 14km lichtjes klimmen tot in Santa Maria , waar de eigenlijke klim van de Umbrailpass start. Aan de grens Italië – Zwitserland wacht ik braafjes mijn beurt af voor de paspoortcontrole , geen probleem , ik mag zonder controle verder rijden en krijg zelfs aanmoedigingen van een douanecontroleur. De dreigende wolken gaan het menen , want met het overschrijden van de grens vallen er enkele druppeltjes… Echter snel wordt het terug wat beter , en is het uitzicht op de omliggende bergen groots .. De lichtlopende Ofenpass is een ideale aanloop naar wat komt. In Santa Maria staat het bord “Umbrailpass open” , en in het dorpje wijst een richtingsaangever de juiste weg. De Umbrailpass is 13,4km lang en stijgt gemiddeld 8,5%. Geen lachertje dus , en vanaf de eerste honderden meters moet ik recht op de trappers. De klim is ongenadig zwaar en slingert zich in talrijke haarspeldbochten door het bos met stijgingspercentages van 14%. Het lachen is me vergaan , en de kilometerteller gaat traag vooruit. Vanaf de boomgrens loopt het iets beter , maar de laatste 4km liggen opnieuw rond de 9%. Het wordt nog moeilijker want de klim doet bijna geen bocht meer aan , wat dus de rechte stukken zwaar maakt. De teller gaat niet meer boven de 10km/u en de hartslag geeft al een tijd meer dan 160 aan. De omgeving is schitterend , zeer mooie klim dat wel. Ineens zie ik de top , na 1u16’ ben ik boven , en kijk ik van ver op de top van de Stelvio. Na een zeer korte afdaling (500m) passeer ik terug de Italiaanse grens (zonder douane) en moet ik nog 3km klimmen naar de top van de Stelvio. Na de Umbrail zijn deze dubbel zwaar. Het is zondag en dus druk op de top van de Stelvio. Ik neem enkele foto’s en koop me een cola om wat te bekomen. Wacht nog enkel de afdaling naar Prato. De geur van de braadworsten ruik je hier overal. Kermis op zijn Italiaans. Het is fris op de top en dus vest aan om naar beneden te rijden . Voor de tweede keer waag ik me aan de 24km lange afdaling en de 48 bochten . Alles verloopt prima tot in de voorlaatste bocht (tornante 47) Door een foutje (pedaal tegen het asfalt) verlies ik mijn evenwicht en maak kennis met de rostwand en het asfalt… Op het eerste zicht lijkt alles mee te vallen , mijn vest is wel gescheurd , maar snel spring ik de fiets terug op voor de laatste 8km afdaling . Terug in Prato merk ik een grote schaafwonde op de bil , en breng ik alles in orde om met de wagen terug naar het hotel te rijden. Een paar uur later doen mijn ribben pijn , toch een beetje gekneusd waarschijnlijk . Al bij al is het schitterende fietstocht geweest. Technische gegevens Umbrailpass(2505m): 13,4km , stijging gemiddeld: 8,5%.
Donderdag 26 juli: "Ofenpass(Pass dal Fuorn) is slechts laatste 6km "echte berg".
Het laatste fietstochtje staat voor vandaag gepland. Vanuit Glurns wagen we ons aan de 28km lange Ofenpass in Zwitserland. De eerste 14km zijn dezelfde als vorige zondag, en voorbij de grens gaat het in Santa Maria deze keer rechtdoor. De klim twijfelt lang , en verder dan stukken van 6% komen we niet. We rijden een heel stuk door het mooie Mustairdal.
Echter vanaf het Zwitserse dorpje “Tschierv” wordt de klim pas een echte col. Hij gaat dan niet meer onder de 7% , met een constante van 9 a 10% . In Tschierv zie je de top liggen , en denk je , dat kan niet dat we daar nog naar toe moeten .Het laatste stuk is echt wel zwaar, de kilometerteller komt niet meer boven de 9,5km/u uit. Boven op de top heb je een mooi overzicht van wat je net hebt overwonnen. Enig nadeel van deze beklimming : vrij veel verkeer, want de Ofenpass is voor doorgaand verkeer tussen Italië en Zwitserland. Technische gegevens Ofenpass(2149m): 28,3km , stijging gemiddeld: 4,4%
Uiteraard hebben we vanuit onze uitvalbasis ook zeer mooie (dag)wandeltochten gemaakt , naar de diverse hutten die zich in de omgeving van Solda bevonden; hier een kort overzicht:
Dusseldorferhutte : 2721m
Hintergrathutte: 2661m
Via de kabelbaan naar de Madritschhutte (2817m) en de Madritschjoch(3123m).
Kälberhutte: 2248m
Tabarettahutte: 2556m
Ook heb ik de loopconditie een beetje terug willen opvoeren, na de kuitblessure vorige maand. Uiteraard hield ik wel rekening met de fiets-en wandeltochten, maar Solda is ook een uitgelezen plaats om mooie looptochten te maken. Het was nodig dat we elke dag lekker eten kregen voorgeschoteld !
