zaterdag, februari 28, 2009

Dip na 15km in Eersel.


Na enkele stevige trainingsweken stond vandaag de halve marathon van Eersel op het programma. In de eerste plaats een voorbereidingswedstrijd voor Utrecht, maar stiekem hoop je toch op een goeie prestatie, zeker met de goeie trainingen van de voorbije weken. Het is een zware race geworden. Bijna 10°C bij de start en een matige wind, vrij goeie weersomstandigheden dus. Het parcours van deze "Jan Kolenloop" gaat grotendeels over (verharde)natuurwegen, en een niet zo makkelijk stuk over betonklinkers. Een beetje vals plat zat er ook bij,maar dat speelde echter geen grote rol. Na de start viel ik al vrij vlug in een mooi groepje van een tiental lopers, waar reeds na een vijftal kilometer enkele afvallers vielen te noteren. Het tempo kon ik vrij goed aan, net onder de 4'00"/km met uitschieters tot 3'55"en 3'52". Toch wel handig , zo'n Garmin Forerunner.........
In het laatste deel van de eerste ronde speelde de wind een beetje parten, en bij de passage halfweg verloor ik bij de bevoorradingspost even het "gevoel" met de groep, het kostte me toch krachten om terug bij te geraken. De hartslag lag de hele tijd net boven het overslagpunt , met pieken tot 176. Tot de 15de kilometer... Op een zandstuk bij het opdraaien van het fietspad stokte alles.. Geen tempo meer in te krijgen en definitief gelost uit het mooie groepje dat nog een man of zes sterk was. Twee kilometer moest ik "zwemmen" een gevecht tegen mezelf. Het tempo zakte terug naar 4'23"... De laatste vier kilometer haalde ik nog eens alle moed boven om de schade proberen te beperken , maar sneller dan 4'10"/km raakte ik niet meer. De tank was leeg. Intussen was collega Paul Denolf uit het gezichtsveld verdwenen, terwijl ik nog tot halfweg met het idee speelde om naar dat groepje toe te lopen in de laatste 5km. Noppes dus. Nog enkele plaatsen verloren in de laatste 3000 meter, resultaat 4de bij de M35(weer net naast het podium)en 25ste in totaal(128 aangekomen mannen). Tijd: 1u25'. Teleurstelling was mijn eerste idee, maar al snel kwam het besef dat een toptijd na deze trainingsweken er niet kon inzitten. Paul Denolf finishte in 1u22'31" en werd daarmee derde bij de M45. Vrouwtje Carine had voor de 5km gekozen en ze finishte bij de dames op de 1ste plaats! Ze zal echter passen voor een voorjaarsmarathon , vanwege te lange inactiviteit (griep en rugproblemen). Algemene winnaar op de halve marathon werd Erik Caluwaerts uit Lier in 1u15'35". Lillenaar Koen Willemsen won de 10km.(foto: dank aan atletiekvereniging DES)

woensdag, februari 25, 2009

Vakantie


Voila, de kogel is door de kerk. Onze jaaruitstappen zijn geboekt. Sinds onze huwelijksreis 18jaar geleden, gaan we enkel met ons tweetjes er nog eens voor een vakantie samen op uit. Maandag geboekt en nu aftellen maar. Lore droomt al jaren van de Schotse Highlands. We gaan in 7 dagen een groot stuk van de West Highland Way afwandelen met de rugzak op de bult en daarna de Ben Nevis beklimmen. Daarna volgt nog een verdere verkenning van Hadrians Wall op de terugweg. Lore deed hier al een stukje van een paar jaar terug, toen ze in Newcastle de Great North run had gelopen. Ze was meteen verzot op de Britse landschappen. Ook haar jaarlijkse trip naar de Ironman Nice ligt nu vast. En ik schreef me in voor de Spaanse MTB raid Ruta del Cid. 1200km en een kleine 20000hm verspreid over 14 dagen door het binnenland en bergen van het Sistema Ibérico van Burgos naar Valencia. Het parkoer volgt het spoor van de Spaanse ridder El Cid Campeador, die hij een kleine 1000jaar geleden volgde om het gebied op de Moren te heroveren. Een gebied waarin we van het ene natuurpark naar het andere rijden door een schitterende natuur, langs enorme verlaten burchten, kloven vol cirkelende gieren en overnachtingen in afgelegen dorpjes. Laat de zomer maar komen.

maandag, februari 16, 2009

Superprestige Vorselaar

Het blijft stil aan de overkant. De trainingen beginnen stilletjes aan terug opgevoerd te worden. Lore voelt zich heel goed op weg naar haar nacht der nachten, (en dit is niet standje 5 uit de kamasutra Dirk)! Onder de deskundige leiding van hare trainer geeft ze er het volste vertrouwen in. Maar ik blijf met een writersblock zitten. Vorig jaar nog vol van inspiratie naar de Ironman toe, maar nu... Gelukkig beginnen in maart de 1ste wedstrijden terug. Gisteren zijn we in het hol van de leeuw, het domein van blogcollega Dirk, de superprestige van Vorselaar live gaan bekijken. Wij als supporters van de Nys, de rest voor de geboren en getogen Vorselaarnaar Wellens. Het deed ons plezier om nog eens een dag samen op te trekken. Gastvrijheid staat hoog bij Dirk en Carine aangeschreven, bedankt. Bij hen thuis waren ook 2 werkcollega's uit onze streken, nl. Waregem en Nokere. Die enen uit Nokere had zelfs nog met triatleet collega Bruno gevoetbald. Zo konden we in de kempen toch nog onze West-Vlaamse tongval laten horen.

zaterdag, februari 14, 2009

Emma laat hoogspringrecord sneuvelen.


Op het Belgisch kampioenschap vijfkamp indoor in Gent haalde Emma in het hoogspringconcours de derde plaats met een nieuw persoonlijk record; 1m57. Dit is de achtste indoorprestatie van het land bij de kadetten. In het eindklassement van de vijfkamp finishte ze als 13de op het Belgisch en als 10de op het Vlaams kampioenschap met 2446 punten. Ze begon de dag goed met een nieuw record op de 60 meter horden (10"80).Daarna volgde de nieuwe hoogspringhoogte. Op haar minste onderdeel het kogelstoten haalde ze 6m59, verspringen bracht een mooie 4m51 op en de afsluitende 800 meter legde ze af in 2'52".

zondag, februari 08, 2009

Het lag niet aan de schoenen alleen.

Vandaag niet echt een super provinciaal kampioenschap gelopen. Het Netepark lag er op sommige plaatsen zeer modderig bij. Toch besliste ik na twee opwarmingsrondjes te starten met de nieuwe Asics Trabuco. Dat viel tegen. Op de slijke stukken schoof ik van hier naar ginder en verloor per ronde zeker 10 seconden, dan is de eindafrekening snel gemaakt. Neem daarbij het gewicht van de schoen, en dan kan je alleen maar vaststellen dat het een ideale partner is om bostrainingen mee te doen, maar crossen op een modder parcours is nog wat anders. Nochtans is mijn zeer matige prestatie van vandaag niet alleen het gevolg van deze schoenkeuze. Ik had natuurlijk geen deftig alternatief, alleen de spikes zaten nog in de rugzak, maar aangezien de blessures in het verleden was dat geen optie. Ik kan me geen risico's veroorloven op dat gebied, aangezien de marathonvoorbereiding belangrijker is. Nochtans was mijn start meer dan behoorlijk, zelfs vrij goed. Na één ronde kwam ik een oude bekende tegen.Eigenlijk is dat niet helemaal waar, want Peter Wagemans is al jaren één van de toptrainers van Ac Herentals(o.a. van Tom Van Rooy). Ik ken Peter vooral van onze duels uit de jaren '80 en '90, die naargelang de jaren voorbijgingen meer in zijn voordeel beslecht werden. Het werd drie ronden lang een duel op het scherp van de snee. Op de slijke stukken nam hij telkens enkele tientallen meters, die ik dan op de bospaden moest goedmaken met tussenspurtjes. De laatste ronde waren die er teveel aan. In die laatste 1500 meter moest ik zelfs nog een vijftal atleten laten passeren, om uiteindelijk 60ste te worden (op 145 aankomers). Toch een plaats of vijtien minder goed dan in de crossen eind 2008. Voor Peter Wagemans werd zijn heroptreden een echte triomftocht. Fel aangemoedigd door zijn talrijke atleten finishte hij op een zeer mooie 53ste plaats. Het moet een kippevelmoment geweest zijn. Ik had de kracht niet om diep te gaan, ook waarschijnlijk een gevolg van de marathontrainingen, om er maar een paar te noemen van de afgelopen week: vorige zaterdag: duurloop 3 uur; dinsdagavond duurloop op een ondergesneeuwd sportcentrum; woensdagavond intervaltraining van een kilometer of 17......... Ik ga ervoor. In Utrecht wil ik nog eens een poging wagen om rond de drie uur te eindigen. Het kan misschien ook tegenvallen, maar dan staat er weer een zomerseizoen te wachten met nieuwe uitdagingen. Wat maakt dan op een PK cross het verschil tussen een 40ste of een 60ste plaats? Het schoenenverhaal krijgt een vervolg. Ik overweeg om toch een paar loopschoenen te laten voorzien van een spikeplaat, de grip die je daar mee hebt is beter dan alles. Om toch positief te eindigen: de kuiten en de achillespezen hebben het overleefd.

vrijdag, februari 06, 2009

Sportcentrum voor iedereen ?

Nog 9 dagen en dan is het weer zover. Vorselaar ontvangt het circus van de cyclocross. Tien dagen vooraf was dit reeds te merken op het plaatselijke sportcentrum. Laat dit nu net toevallig ook het winter trainingsparcours zijn van de Kasteellopers. Gisterenavond had ik gepland om daar mijn duurloop af te werken, want vijf dagen op asfalt trainen is ook niet je dat. Het werd een echt hindernisparcours. De atletiekpiste lag "bezaaid" met zware nadarhekken, en half afgezaagde bomen. De toegangsweg naar het sportcentrum was al evenmin een makkie. Ook daar versperden takken de doorgang. Na een kwartier hield ik het voor bekeken en dan maar terug het asfalt op. Is het echt teveel gevraagd om te zorgen dat er kan gelopen worden? Als Vorselaar zich echt wil engageren als sportgemeente dan moet ze ook luisteren naar de honderden lopers die wekelijks hun kilometers afmalen. Ik heb alle begrip voor de moeilijke week die volgt , als gevolg van de ombouw van sportcentrum naar epicentrum voor de veldrit, maar tien dagen vooraf is een beetje van het goede teveel. Het wordt tijd dat het gemeentebestuur investeert in een deftig loopparcours.Plaats is er genoeg, want wat is het buitensportcentrum ? Vijf voetbalvelden en een versleten atletiekpiste.

Nu zondag provinciaal kampioenschap.

Zondag staat het PK veldlopen op het programma, een organisatie van eigen club, Ac Herentals. Met 173 vooringeschreven masters zal het er op aan komen om snel genoeg te starten om na 200 meter niet volledig stil te staan, want na een brede start gaat het al vlug naar een smalle doorgang. Het parcours op het Netepark is echter schitterend uitgetekend. Het is een groot vraagteken hoe ik de kilometers van de afgelopen weken zal verteerd hebben, deze wedstrijd is in de eerste plaats een doorgedreven training. Nieuw is dat ik zal starten met trialschoenen. Na lang wikken en wegen laat ik de spikes voor wat ze zijn, teveel problemen met kuiten en achillespezen hebben me deze beslissing doen nemen. Ik kocht mezelf een paar Asics Trabuco loopschoenen, een model dat een stevige geribte onderconstructie heeft, speciaal ontworpen voor het lopen op alle terreinen. Een nadeel: de schoen voelt vrij stroef aan, doch door zijn zwaarder gewicht(420gram) voelt hij toch zeer licht aan. Het voordeel is dat deze schoen me veel meer steun en demping gaat geven dan een spike, en dat hij dus kan gebruikt worden voor alle ondergronden. Ik heb hem nog maar in huis van vandaag , dat wordt dus morgen even inlopen. Ik heb niet gekozen voor het monteren van een spikeplaat onder mijn Kayano loopschoenen, omdat ik van collega-atleten meer negatieve dan positieve ervaringen opgevangen heb. Carine zal helaas forfait moeten geven, want na de griep zit ze nu met een geblokkeerde ruggewervel, die haar zeker enkele dagen op non-actief zet. Goeie loopmaat Maarten Van Der Donck is ook een tijdje out. Een spierscheur in de quadriceps én de kuit laat hem nog zeker vier weken aan de kant staan. Ik wil hem via deze weg dan ook een zeer spoedig herstel toewensen.