15de plaats op twee uur van Hertals.

Officiële uitslag van vrijdagavond: 15de plaats ; afstand 26,9km in 1u58'53". Mooi resultaat dus.

Slechte benen in Herentals.

Op het parcours van het Tourcriterium werd gisteren de 2 uur van Hertals georganiseerd. Een loopevenement waar het de bedoeling is van zoveel mogelijk kilometers te halen binnen de 120 minuten. Met drie duurlopen van 20km en meer in de benen zou ik toch een beetje afstand moeten halen, 28km was dan ook de doelstelling. De benen beslisten daar echter anders over. Al vanaf de eerste ronde voelden deze zwaar aan , een tempo aanhouden van 4'10" a 4'15"/km bleek geen probleem tot de 19de kilometer. Daarna stokte het tempo en viel ik terug naar 4'30" a 4'35"/km. Niet echt dramatisch, met als officieus resultaat 27,4km in 1u58'46". Totaal verzuurde benen na de finish en zere voeten, misschien wel een gevolg van de kasseitjes op de Bovenrij en Zandstraat die na de heraanleg naar mijn gevoel er minder goed bijliggen dan vroeger. Maar dat kon de pret niet deren, het evenement blijft een sfeervolle bedoening, met volle terrasjes, veel volk en goeie muziek langs het parcours en veel lopers! Dat deed alle leed verzachten. Achteraf gezien toch een vrij goeie prestatie van mezelf, de loopbasis is niet wat ze vorig jaar was en ik haalde hetzelfde resultaat. Voldaan na de inspanning heet dat dan .Tussentijden: 10km: 42'09" / 20km: 1u24'56" / 25km: 1u47'42" (foto: Gazet van Antwerpen)

Vincenzo Nibali rijdt rondje in Vorselaar.

Vincenzo Nibali , de winnaar van de Ronde van Spanje van vorig jaar reed gisteren een opwarmingsrondje langs het Heiken in Herentals en Vorselaar samen met Erwin Vervecken naar aanleiding van een reportage voor Cyclosprint. Toen ikzelf met de fiets naar het Tourcriterium in Herentals reed kwam ik de twee wielrenners tegen en nadien kon ik ze spotten aan het station in Herentals waar bovenstaande foto werd gemaakt. Het Tourcriterium trok veel volk en ik maakte enkele mooie foto's zoals hierbij. Ik heb een zwak voor Italiaanse coureurs !(Met Vincenzo Nibali; met Ivan Basso en Philippe Gilbert)

8 hellingen voor de Challenge BIG in GH Luxemburg.

Maandag 25 juli vertrok ik met fietsmaat Stefan in alle vroegte richting Luxemburg, niet de provincie maar het kleine landje van de gebroeders Schleck. Doel was een tweedaagse met evenveel fietstochten. Halfweg de voormiddag sprongen we op onze koersfiets vanuit Larochette. Al direct ging het bergop en al snel hadden we door dat er niet veel vlakke stukken zouden voorkomen. De eerste helling van de dag was de klim via de mooie Gorges du Loup naar Berdorf. Twee dingen vielen ons op in positieve zin: de overwegend geasfalteerde wegen zijn in uitstekende staat en er is niet veel autoverkeer. Als er dan al eens wagens langsrijden zijn de chauffeurs uitermate hoffelijk. Via Echternach fietsten we richting Moersdorf tot aan de voet van de Pafebierg, een zeer mooie helling die ons op een plateau bracht met windmolens en een adembenemend vergezicht. De afdalingen zijn uiteraard de beloning , langsheen rustige wegen klommen we tot in Altrier om dan over een golvend parcours terug naar de wagen te rijden. Voor onze overnachting boekten we een B&B in Lellingen (niet ver van Clervaux), maar om het af te leren nog snel even de Cote de Munshausen onder de wielen laten doorgaan. Zo eindigden we de eerste rit met dik 100 kilometer en 1700 hoogtemeters. Na een uitgebreid ontbijt en een verkwikkende nachtrust stond de tweede rit op het menu, bijna 1800 hoogtemeters en weer 95km doorheen het mooie hellende landschap. Het begon al na 2 km vrij stevig te klimmen aan gemiddeld 6% , een mooi aangelegd fietspad door het bos. De eerste BIG van deze tweede dag was de Mont Saint Nicolas, een helling in drie trappen. De afdaling echter ging snel naar Vianden(even een blik werpen op de burcht) en dan verder zalig dalen tot in Diekirch. De Herrenberg lag daar op ons te wachten , we hadden het parcours uitgestippeld langs de moeilijkste zijde van deze klim naar het militair domein: 1,4km aan een gemiddelde van 9,9% en maximum 21% hellingsgraad, dat stond althans op papier, benieuwd wat de realiteit zou brengen. We draaiden van de hoofdweg een smal weggetje op en deze jongen stond veel te groot geschakeld waardoor ik al direct voet aan de grond moest zetten. Dan maar even rechtsomkeer gemaakt en terug aanleggen, onmiddellijk op de kleinste(30/26) , wat zeker nodig was. De smalle weg langsheen de rijtjeshuizen gaf direct een percentage aan van 16% , gedurende iets meer dan 1km zou het percentage metertje blijven schommelen tussen de 16 en de 21% ! Afzien dus , hijgen , puffen, stoempen , rechtstaan en gelukkig boven geraken zonder te stoppen, wat een klim die Herrenberg !! De Muur van Huy is er niks tegen, je kan deze zijde nog het best vergelijken met de Montagne de la Croix in Dinant, waar de eerste 600 meter rond de 16% schommelt. Afdalen doen we langs de brede en makkelijkere zijde van deze Herrenberg. Via weer een prachtige landelijke weg bereiken we wat verder de vallei van de Sure , die we volgen tot in Bourscheid Moulin waar de voet is van de klim naar Bourscheid. Een schitterende klim, die steeds tussen de 6 en de 8% aanhoudt. Alles erop en eraan, haarspeldbochten, goed lopende brede asfalt, en een einde aan bijna 10%, een kleine Alpencol , die me even deed denken aan Les 2 Alpes. Ook de zalige afdaling is mooi, iets later draaien we in Dirbach een bosweg op richting Masseler. Rust is weer het codewoord, een zaligheid! De top is aan de Ferme Masseler, de laatste BIG van deze tweedaagse. Er volgt nog een laatste helling die vertrekt in Kautenbach, de slingerende Cote du Kohnerhaff. Via een mooi plateau volgt een (korte) afdaling naar Lellingen en daar staat de wagen te wachten voor de autorit huiswaarts.Het Groothertogdom is een aanrader voor een paar verkwikkende fietsdagen, het weer zat ook mee(geen regen gezien!), met dank aan Stefan voor het gezelschap. Intussen sta ik in de BIG Challenge op 67 stuks. (Foto's: Gorges du Loup-Berdorf en het steilste stuk 21% van de Herrenberg)

Monte Zoncolan, SM voor fietsers

Tijdens onze jaarlijkse vakantie, dit jaar terug in Italie, moest er terug een BIG beklimming bijkomen. Uitverkoren beklimming dit jaar was de Monte Zoncolan. De steilste berg uit de Giro. Met een gemiddelde stijgingspercentage van 11,5% over een kleine 12km en stukken boven de 20% was dit allezins geen tussendoortje. Enkele jaren terug reed ik al eens de Mortirolo op, maar deze Zoncolan doet de Mortirolo verbleken. De start was in Ovaro. We logeerden in Treviso in de buurt van Venetie en een 160km van de voet verwijderd. Met een dreigende onweerslucht en een temperatuur van 25°gr. deden Sabien en ik een poging. Sabien op haar triple en ik met mijn omgebouwde MTB. De eerste 2 km viel zeer goed mee, was dit nu de zo gevreesde klim? Maar na een relatief vlak stuk een draai naar links en we reden door een "ereboog" naar het "il inferno"! Man, wat was dit, steeds maar kleiner schakelen, een bord met de aanwijzing 18%. Dit was de Patersberg maar dan zonder kasseien. Een regenbui spoelde het reeds aangemaakte zweet in de ogen. Na 1km moest Sabien voet aan de grond zetten, met een hs van 186, reeds op het kleinste blad en af en toe haar voorwiel van de weg optrekkend, was dit voor haar van het goede teveel. Een 2de poging waarbij ik haar omhoog moest duwen om terug de pedalen rond te krijgen was na een paar honderd meter tevergeefs. Dan maar wijselijk besloten om het hierbij te laten, we waren nog maar aan de voet en alleen door te rijden. En het werd nog steiler, voor mij de muur van Huy, na een volgende haarspeldbocht nog één en nog één en nog één...de km's schoven heeellll eeerrrgg traag onder mijn banden door. Snelheid rond de 6km/u!!
Gelukkig was het niet warm, met de mtb had ik voldoende kleine versnellingen om een soepele tred aan te houden zonder het voorwiel van het asfalt te lichtten. In iedere bocht een aandenken aan een wielerheld, Merckx, Pantani, Bobet, Coppi,..., allen passeerden ze de revue. Het laatste stuk aan de tunnels, blindelings het duister binnen, bijna boven. De laatste km nog een venijnig steile kuitenbijter, de 10de muur van Huy en dan stond ik er. Oef, de Zoncolan maakt zijn reputatie waar, met een gemiddelde van 5.6km/u gereden. De frisse wind op mijn bezwete lijf deed me snel besluiten om terug af te dalen. En afdalen is ook hier iets aparts. Door het hoge stijgingspercentage moest je wel met de remmen dicht de smalle weg afdalen wilde je heelhuids Ovaro bereiken. Het gevolg was dat mijn velg oververhitte en een paar km voor het einde met een klapband op het voorwiel als resultaat. Gelukkig niet op volle snelheid of ik zat hier niet meer te schrijven... Ooit volgt nu nog eens de Angliru, nog een gevreesde Spaanse klim, mss met blogcollega Dirk??

Overwinning op de estafette bedrijvenloop in Rijkevorsel.

Gisteren behaalden we met het Sd-Worx Running Team Vorselaar de overwinning binnen op de estafette marathon in Rijkevorsel. Het laatste loopdeel mocht ik voor mijn rekening nemen, de 6,8km werd afgewerkt in 25'40". Erwin Coopmans was startloper, daarna volgden Stijn Jacobs, Roel Van Der Donck, Roel Jacobs en Maarten Van Der Donck. Eindtijd was 2u37'26". Met mijn eigen prestatie was ik best tevreden. De 6,8km was tot nu toe de beste wedstrijd van het jaar,flirtend met de kaap van de 16km/u , dat is heel lang geleden !(foto:Marcel Leysen. De winnende ploeg vlnr:Dirk Vissers,Erwin Coopmans,Stijn Jacobs,Roel Van Der Donck,Maarten Van Der Donck en Roel Jacobs)