dinsdag, april 29, 2008

Testen

Woensdag hadden we onze clubzwemtest. Onder het arendsoog van Stephanie mochten we elk om beurt 30 minuten zoveel mogelijk meters afleggen. Het ging voor mij beter dan verwacht. 1765m tegenover 1770m in februari. Een 5-tal meter minder weliswaar, maar beter eigenlijk aangezien ik nu met een negatieve split kon zwemmen. Vorige keer verzwakte ik halverwege na een snelle start. Nu startte ik iets rustiger, kon halverwege nog versnellen en zwom zo iets betere tussentijden dan de vorige test.
Dit weekend was het onze jaarlijkse clubstage in de Hoge Venen. Deze keer in het teken van de fiets. Zoals gewoonlijk waren we terug in het sportcentrum Worriken (http://www.worriken.be/) te Bütgenbach gelogeerd. De vrijdag stond een fietstocht van 98km op het programma. Enkele pittige klimmetjes volgden elkaar op. Met Maik, Erwin, Kurt, Sophie en Karl werd af en toe de pees erop gelegd. Vooral Maik, die nu met de prachtige Basso tijdritfiets van Stijn rijdt, en Erwin, ook met een nieuwe Basso fiets, waren duidelijk reeds in form voor hun komende Ironman in Nice. Ook Sophie kon goed haar mannetje of beter gezegd vrouwtje staan tussen al dat mannelijk geweld. Wat zij op de trappers presteerd kan ik alleen maar van dromen. Deze fietsrit was voldoende geweest voor die dag. De zaterdag stond namelijk een nog langere tocht klaar. De diehards waren zaterdag al vroeg uit de veren om een duurloopje voor het ontbijt te doen. Na het ontbijt waren we klaar om de Autoroute "Route des Fagnes et Lacs" te rijden. 135km en een kleine 1800hm.
Vanuit Butgenbach via enkele lussen reden we richting Malmedy, met daarna een lange beklimming naar het hart van het natuurgebied Hoge venen. Vervolgens een snedige afdaling naar Eupen om dan via een heel slechte, drukke en lang klimmende betonbaan richting Monschau in Duitsland te vervolgen.
Vandaaruit nog via wat klimmetjes en bochtenwerk naar Robertville en zo terug naar het sportcentrum. Ook voor die dag was het genoeg geweest. De zondag, onder een prachtige zonnetje, een duurloop van een kleine 15km rond het stuwmeer van het domein. Volledig offroad en tussen het nodige groen. Wat kan het leven toch mooi zijn.
Intussen hadden Dirk en Carine hun marathonpalmares in Wenen wat verder aangedikt. Spijtig dat we er niet konden bij zijn, maar ja, een mens kan niet alles hebben in het leven.
Nu is het terug een herstelweek, met woensdag de 2de lactaat fietstest van het jaar bij Dr. Vanelslande. Eens zien of we daar progressie hebben gemaakt om het schema eventueel bij te passen.

Marathon 6 kilometer te lang/ Carine loopt supertijd.

Ons Wenen avontuur zit erop.
Eergisteren heb ik mijn twaalfde marathon volbracht in 3u12'. Een realistische tijd, gezien de mindere voorbereiding en de warme temperaturen tijdens de wedstrijd.
Zondagmorgen 28 april was het een meer dan gezellige drukte ter hoogte van het VN gebouw in de Oostenrijkse hoofdstad.Hier wordt elk jaar de Wenen marathon op gang geschoten. Een feestelijke editie dit jaar, want het evenement viert zijn 25ste verjaardag. Na een vlot verlopen vliegreis arriveerden we de dag daarvoor in de hoofdstad. Ons hotel lag slechts op 500 meter van de aankomstzone op de Heldenplatz, dat zou ons goed van pas komen na de marathon. Zaterdagnamiddag moesten de startnummers nog worden afgehaald, en dit kostte meer moeite dan verwacht. Vanaf het dichtstbijzijnde metrostation (Praterstern) was het nog een 2km stappen tot aan de Weense beursgebouwen. Niet te lang slenteren was de boodschap, de dag voor de wedstrijd. Op zaterdagavond namen we nog een kijkje bij de aankomstzone, vooral om na de race de weg naar ons hotel vlot terug te vinden. Voor de verandering hadden de organisatoren de laatste rechte lijn laten aanleggen als een grasmat, om duidelijk te maken dat Oostenrijk medeorganisator is van het EK voetbal dat over een dikke maand van start gaat. Vanaf we het luchthavengebouw betraden, kon je er echt niet naast kijken. Alles staat in het teken van dit voetbalevenement, overal hangen pamfletten, de reclame is flitsend. Naast de ringweg rond de oude binnenstad staan er zelfs "aftelborden" die precies het aantal dagen, uren en minuten weergeven tot de start van het kampioenschap. Voor de veiligheids-en mobiliteitsdiensten was de marathonorganisatie de generale repetitie voor het EK voetbal.
Zondagmorgen, 28 april. 6u zijn we beiden wakker. Omstreeks 6u30 staat ons ontbijt te wachten. We zijn blijkbaar niet de enige lopers in ons hotel. Een hele delegatie Finnen is ook van de partij. Ze dragen allemaal een shirt met de vlag van hun land op. Voor sommige wordt het hun eerste marathon. De U-bahn brengt ons in een kleine 20 minuten naar de startplaats.
Geen wolkje is er aan de lucht en de zon schijnt volop omstreeks 8 u 's ochtends. Het belooft een warme dag te worden. Exact om 9 uur wordt de massa op gang geschoten. Met de deelnemers aan de halve afstand erbij zijn het er meer dan 20.000. Wenen is één groot openluchtmuseum.Een prachtige stad. Zonder mijn tussentijden uit het oog ter verliezen probeer ik zoveel mogelijk sfeerbeelden op te nemen. De ambiance is verzekerd. Qua publieke opkomst is niets te vergelijken met de Londen marathon, maar dit komt toch dicht in de buurt. De 5km tussentijden liggen allemaal binnen de verwachtingen , ik kan makkelijk 4'20" per kilometer aanhouden. Intussen wordt duidelijk dat dit geen makkelijk parcours is. Het gaat de hele tijd op en af. Tussen km12 en km19 gaat het steeds lichtjes omhoog richting "Schloss Schonbrunn" aan de andere kant van de stad. De zon doet ook zijn werk, maar de bevoorradingen dienen zich om de 2,5km aan en ik probeer van er telkens eentje mee te pikken. Drinken uit bekers is echter nooit mijn specialtiteit geweest, aan elke drankpost verlies ik 10 seconden. Ter hoogte van het halve marathonpunt (in de buurt van de aankomst) kan je over de koppen lopen, de sfeer is hier fantastisch. Neem daarbij de mooie omgeving , dan was dit een echt kippenvelmoment. Het tempo blijft stabiel, maar naast het Donaukanaal is het echter nooit vlak. Je kan het vergelijken met het oplopen van enkele weliswaar korte bruggen. Km30 dient zich ook bijna aan maar het tempoverval is nog niet groot. Een eindtijd van 3u06 zit er nog steeds in. Vanaf de 36ste km is het beste eraf, en verlies ik per kilometer 1 minuut, de bovenbenen zijn geblokkeerd. Elke drankpost is nu een verwelkoming. Uitjoggen dan maar , de laatste 3km gaat het terug lichtjes bergop. In een enorme intense sfeer worden de lopers onthaald tijdens de laatste 200 meter. Vandaag zijn het allemaal helden op de "Heldenplatz". De marathon zit er ook voor mij op, mentaal nog vrij fris, maar met pijnlijke bovenbenen. De kilometers hebben hun werk gedaan. Ik ga rustig op zoek naar mijn kledingszak, en leg me lekker in het zonnetje op het gras op de vooraf afgesproken plaats. Hier wacht ik mijn vrouwtje op. Haar grote droom is om ooit de marathon binnen de 4 uur te lopen, maar ik denk dat ze dat hier niet zal kunnen. Vrij snel en zeer fris zie ik haar echter verschijnen, ze heeft haar stopwatch afgedrukt op 4u02' ! Een toptijd voor haar, want haar record stond op 4u27'. Enkele uren later vertelt ze me dat ze reeds na enkele kilometers een sanitaire stop moest inlassen, en even diende te wachten omdat het toilet bezet was. Hier heeft ze allicht haar mogelijkheid om onder de vier uur te blijven verspeeld. Vandaag (dinsdag 29 april) kijken we op de marathon site de netto tijden na, en die is voor haar 4u00'46". Knap gedaan.
Het feest op de Heldenplatz gaat nog even door, de muziek knalt luid door de boxen, en de speaker weet van geen ophouden. Ze kunnen er wat van, die Oostenrijkers.....
We bekomen lekker een uurtje in de zon , en zakken dan af naar ons hotel. Het zit erop.
Maandag 28 april wordt een zalig dagje nagenieten, het is volop zomer in Wenen. Via het uitgebreid metronetwerk bezoeken we vandaag de belangrijkste bezienswaardigheden. Schonbrunn, het Hofburg, de Stephansdom, en het hele oude stadscentrum(met talrijke mooie tuinen) wat makkelijk te voet te verkennen is. De benen die zijn echter niet fris, maar we kunnen onze tijd nemen. Na een vlotte terugreis landen we 's avonds in Zaventem. Het is volop aan het regenen...............

woensdag, april 23, 2008

Knop omdraaien.

Een uurtje geleden de laatste training afgehaspeld in de stromende regen. Zondag in Wenen wacht ons gelukkig een lenteweertje met temperaturen tussen de 10 en de 20 graden. De start van de marathon is om 9u in de ochtend, dus kwestie van warmte gaat dat hopelijk meevallen.
Intussen begin ik te denken om de knop een beetje om te draaien, een echte toptijd op de marathon heb ik niet meer nodig, en wel om twee redenen: a) mijn droom om onder de drie uur te lopen heb ik reeds twee keer gerealiseerd; b) intussen ben ik bijna 43 jaar, nog niet echt oud als loper, maar reeds 32 jaar actief, en dat doet zich stilletjesaan gevoelen in de spieren en de gewrichten. Het is al een half mirakel dat ik de voorbereiding van de laatste drie maanden zo goed als blessurevrij heb kunnen afwerken. Door het blessureleed van vorig jaar (drie kwetsuren op 7 maanden tijd) was ik wel genoodzaakt om voor een geleidelijke en rustige opbouw te kiezen. De eindtijd is dus niet meer van primair belang; voorop staat het genieten.

maandag, april 21, 2008

She did it again!!!

Yes, she dit it again. Lore finishte haar 5de marathon, ondanks een knieprobleem halverwege. Ze wilde onder de 4u, maar voor de 3de keer op rij mocht het niet zijn. Na de linkerknie in de Kustmarathon 2006 en de hitte in de Rotterdam marathon 2007, was het nu de beurt aan de rechterknie. De conditie stond op punt en zoals gewoonlijk voor Lore was ze niet moe aan de finish. Dus gewoon weeral dikke pech. Maar wat zou het, een marathon volbrengen is al een prestatie op zich, ik kan alleen maar trots zijn op mijn sportieve halve trouwboek. Volgend jaar de 100km in Torhout? Kurt, laat je maar ne keer gaan als haas!

Ikzelf zit in een dipje. De zin, of is het tegenzin, om te trainen is er niet meer. Plichtsgetrouw wordt het schema nog afgehaspelt, maar het plezier is een beetje zoek. Of zou het aan het weer liggen. Die verduivelde wind en regen steeds maar. Zaterdagmorgen om 7.00 op de fiets voor mijn lange fietsduurtraining. Ik was nog maar over Kortrijk of het was weer van dat, regen voor een paar uur. Eenmaal terug in Kortrijk bleek het hier droog gebleven. En dan die wind die weeral begon op te steken. In het zwemmen lukt het ook niet meer zo goed. Mijn tempo's zijn ook dat niet meer. Voor woensdag staat de 2de 30' test op het programma. Ik vrees ervoor of ik beter zwem dan in Februari. Kortom, waar is de lente, waar is de zon, de korte rokjes, de blote benen om ne keer naar te fluiten. Volgens de Frank is de lente op komst. Kan niet snel genoeg zijn.

zaterdag, april 19, 2008

Drukke marathontijden.

De laatste zware loodjes richting marathon zijn afgewerkt. Afgelopen donderdag 24km, vandaag nog een laatste rustige twintiger. De echte afbouw kan beginnen. Afgelopen weekend heb ik duimen en vingers afgelikt bij het bekijken van twee topmarathons. Het lijkt dat bij de mannen 2u05' de nieuwe waarde aan het worden is. Kortom, toptijden in Londen en Rotterdam. Dat mag ook zeker gezegd worden over Tom Van Hooste, die in de Nederlandse havenstad als eerste niet Keniaan, eerste blanke, en eerste Europeaan finishte. Willen de hoge heren van het BOIC hun masker afzetten en aub onze Tom laten meegaan naar Peking? Een mens zou er zowaar een petitie voor willen starten.
Morgen is Antwerpen aan de beurt als loopstad. De 10miles bestaat intussen 22 jaar, en tijdens de eerste editie in 1986 was ik één van de deelnemers, op de eerste rij, samen met Karel Lismont. Intussen is er de tweede "joggingboom" en mag de "koekestad" morgen meer dan 20000 deelnemers verwelkomen. Daaronder ook onze vriendin Lore, die ik een marathon toewens onder de vier uur. Het zal voor de deelnemers aan de 16,09km een hele belevenis worden, want de drukst bereden(Kennedy) tunnel des lands wordt langs een kant afgesloten om de lopers vrij baan te geven. Keep on running !

dinsdag, april 15, 2008

Kasseien

Zondag een schone koers gezien met een verdiende winnaar. Amaai, ze zouden me veel geld mogen geven om met ne koersfiets over die kasseien te dokkeren. Donderdag had ik met mijne fully nog eens over de kasseien van Wannegem gaan vlammen. Jaja, vlammen, met zo ne full suspension zit ge bijna in ne zetel. Van salonconditie's gesproken. Maar als ge dan de kasseistrook van Carrefour de L'arbre ziet valt Wannegem nog mee. De kasseien zijn der precies mé ne bulldozer erin gesmeten zoals Kurt uitdrukte. Wel veel ambiance, een Vlaamse volkskermis, met spijtig genoeg ook de gebruikelijke bende luidruchtige dronkaards. Die dachten zekers dat ze op't voetbal zaten. Op terugweg werden alle Belgen tegengehouden om in 't zakske te blazen. Gelukkig was ik niet onder invloed.

Onze reus van Vlaanderen geeft een prachtige tijd gelopen in Rotterdam. Met Leontien Vanmortsel over de meet mogen komen zijn der nie veel gegeven. Dirk geeft een mooi verslag op zijn blog geschreven.
Onze belgen in de Ironman Arizona verging het minder goed. Woestijn temperaturen van 36° en harde wind. Op een bepaald moment dienden ze de chipmat te verankeren of ze was de lucht in. Rutger Beke moest de strijd staken bij de loopstart, hij lag toen in 4de positie. Stijn haalde wel de finish, maar had het heel hard te verduren. Na als 21ste uit het water te komen, rukte hij op naar de 9de stek bij de loopstart. Wat er daarna gebeurde weten we nog niet, enkel dat hij tijdens de marathon aan de hamstrings werdt behandelt. Meer nieuws later op zijn website (zie links).

zondag, april 13, 2008

U23D : een belevenis.

Als jarenlange U2 liefhebber kon ik de eerste "live" 3D film van mijn favoriete groep niet missen. Gisteravond dus naar de Utopolis in Turnhout. De 3D bril opgezet en uitkijken naar wat komt. Gelukkig is zo'n bril groot genoeg om over mijn eigen glazen te zetten. Enig nadeel is dan wel dat, na meer dan een uur, het neusbeen met twee brillen op een beetje pijn begint te doen.
Met U2 ben ik groot geworden. In 1983 zag ik Bono zwaaien met een witte vlag in Werchter, en sindsdien ben ik reeds zeven keer naar het Ierse viertal gaan kijken. Het vertoonde concert werd geregistreerd in Buonos Aires , tijdens één van de laatste optredens van de in 2006 afgelopen Vertigo tournee.
Vanaf het gelijknamige openingsnummer raak je onmiddellijk in de sfeer. Je staat gewoon tussen het publiek en kan bij wijze van spreken de microstatieven wegnemen. Tijdens "Sunday Bloody Sunday" krijg je echt de drang om Bono de hand te reiken. Een beetje spijtig is wel dat de film zich beperkt tot de allerbekenste U2 nummers. Daarentegen staat dan weer de schitterende verfilming en de show waar je helemaal in kan opgaan , ware het niet dat je niet teveel mag meedoen met de muziek, kwestie van je buurman niet te vervelen. Hoogtepunten? Meer dan genoeg, ik heb er vier geselecteerd:
Openingsnummer "Vertigo": vanwege het overweldigende begin en het 3D effect dat je niet meer loslaat.
"Love and peace": mooie diepgang met Larry Mullen jr. op de voorgrond en Bono daarachter, en vanwege een verademing tussen de intussen grijsgespeelde hits.
"Miss Sarajevo": een kippevel moment.
"The Fly": de letters springen letterlijk uit het scherm: flitsende beelden.
Kortom: U23D is een aanrader voor iedere rechtgeaarde muziekliefhebber.

zaterdag, april 12, 2008

30j Lipton Ice Tea

Vandaag hebben Lore en ik kunnen genieten van een fantastisch middagje nostalgie. In de Sleuyter Arena te Oostende werd ter gelegenheid van 30j sponsering in de sport, en vooral tennis, door Lipton Ice Tea een pracht evenement in elkaar geknutseld. Lore had 2 vrijkaarten kunnen bemachtigen en wij dus naar het zeetje. Eerst was er huldiging van een aantal ex-coryfeën uit verschillende disiplines. Gaston Roelandts, Fons Breydenbach, Roger Devlaeminck, Sabine Appelmans, Robert Vandewalle, Katleen Smet en nog enkele nobelen uit de voetbal-, zwem-, hockey-, e.a., wereld, passeerden de revue. Daarna volgde een demonstratie van 2toppers uit de BMX- en uit de trialbike wereld. Ongewoon, subliem, om je duimen en vingers van af te likken. Wat een acrobatie, en dat op 2wielen. Hierna een prachtig optreden door een groep kortgerokte en met bijhorende ponpons uitgeruste chearleadsters. Daaropvolgend een demonstratie van een 4-tal streetdancers. Mooi, mooi, mooi. Dan een dubbelspel met de Davis Cup ploeg van 1978, voor mijn onbekenden, maar ja, toen kende ik ook nog maar enkel Borg.
En toen was het tijd voor het môment sûpreme. De herhaling van de Roland Garros finale uit 1978 met de Zweed Björn Borg tegen de Argentijn Guillermo Vilas. Een sterke wedstrijd gezien die met 6-3 en 6-4 in het voordeel van Borg, net als in '78, eindigde. Ongeloofelijk goe sterk deze toch al kwieke vijftigers nog speelden.


Voor enkele bekenden word het morgen een hoogtepunt.
Clubgenoot Stijn Demeulemeester zal proberen in de Ironman Arizona het podium bij de profs te halen. Met 2403 deelnemers en 35 professionals geen sinecure. De grootste tegenstand zal evenwel voor hem een landgenoot zijn, want Rutger Beke geeft ook op deze Ironman zijn zinnen gezet. Psychologisch voordeel voor Stijn is dat gij op deze Ironman in het verleden het parcoursrecord in het fietsen op zijn naam geeft staan. Met een 4u29' op 180km en tegen andere toch niet de minste toppers als Hawai winnaars Tim Deboom en Faris Al-Sultan, verder nog Beke, Chabaud, Lovato,..., geen klein bier.
Voor Lore's hardloopbuddy, dreamteamer en "Reus van Vlaanderen" Dirk Vanthuyne is het morgen het uur van de waarheid. Haalt hij zijn doelstelling van 3.15' in de marathon van Rotterdam? De weersomstandigheden zijn allezins stukken beter dan vorig jaar toen deze wegens de tropische omstandigheden door de overheid werd stilgelegd.
Beide atleten haalden trouwens de krant. Over Stijn een reportage in het Nieuwsblad en over Dirk een volledige bladzijde met foto en al in de Krant van West-Vlaanderen.
En morgen is het hoogmis voor kasseivreters, wij gaan alvast ons plekje opslaan aan Carrefour de L'arbre. Met een frigobox vol Duvels (voor Kurt), Leffe (voor mij) en Looza Ace (voor Lore), zijn we er alvast klaar voor!

Laatste lange duurloop richting marathon.

Deze voormiddag nog een "27-er" afgehaspeld. Ik hoopte dat de Kempense bossen er al wat beter zouden bijliggen na een weekje droog weer, maar kwam bedrogen uit. Springen en op het kantje lopen om de plassen te vermijden, niet ideaal voor de pezen, maar we hebben het overleefd. Ik had me wel goed aangekleed na mijn kletsnatte avontuur precies een week geleden, maar het bleef gelukkig droog. Nadeel was dan weer dat zo een regenvestje (ondanks het lichte materiaal) eigenlijk veel te warm is bij een temperatuur van 13°.
Morgen wordt het het een tv dag. De marathons van Londen en Rotterdam gaan integraal op de buis, en daar is altijd wel iets te beleven. Vooral onze buren van overzee brengen de 42,195km doorheen de hoofdstad met een fantastische rechtstreekse reportage. Het doet me elk jaar met heimwee terugdenken aan 2005, toen we er zelf aan de start stonden. Vanaf 11u wordt het dan zappen naar het hoogfeest in Rotterdam. Ook hier ben ik er met mijn hart bij , een marathon die je reeds vier keer hebt bedwongen laat je niet koud. Op de Coolsingel staat nog steeds mijn persoonlijk record gevestigd(2u57'03") en vorig jaar vond de marathon plaats in tropische toestanden. Gelukkig is het weer morgen beter, als het tenminste niet teveel regent. Waaien doet het in de Nederlandse havenstad altijd, maar de parcoursbouwers hebben er in de loop van de jaren voor gezorgd dat de wind zoveel mogelijk wordt vermeden.
Na de middag (tussendoor nog effe eten natuurlijk) schakelen we dan rechtstreeks over naar de "Hel van het Noorden"., samen met de "Ronde" de mooiste eendagswedstrijd van het jaar in het wielrennen.
Aan alle marathonlopers die ik ken en morgen van start gaan in Rotterdam en Londen: succes en enjoy!!

dinsdag, april 08, 2008

Alternatief

Oef, tijd voor een heerlijk herstelweekje. Na de pittige week zal dat deugd doen. In onzen hof en in huis kan er eindelijk ook een beetje werk verzet worden. De aerobische fase is voorbij en de 20uren grens is nu overschreden. Na de herstelweek beginnen ik aan de specifieke Ironmantraining. Bij deze zeg ik reeds vrienden en familie vaarwel, want de komende weken zullen ze me niet veel meer te zien krijgen en 't zal op de training zelf zijn.

Zondag samen met de A-groep van de WTC een stukje van Vlaanders mooiste gaan verkennen, al vond ik er eigenlijk niet veel moois aan. Ze hadden vooral de kl...te kasseistroken van Wannegem, Paddestraat en Molenberg uitgekozen en ik HHHAAATTT kasseien. Halverwege de kasseistrook van Wannegem mocht ik terug om tanden te gaan zoeken...uit mijn mond getrilt!!!
Wat ik wel goed vond, was dat ik bij de eerste beklimming (op asfalt weliswaar) met de betere meekon, terwijl ik vroeger al halverwege bleef steken. Begon op het einde van de klim wel in't rood te gaan maar als eenmalig testje mocht het wel ne keer.
Ook goed was dat ik met slechts een halve liter sportdrank en een banaan (ik was vooraf niet op de hoogte van de rit) de intensieve rit van drie en een half uur zonder klopke kon rijden, terwijl ik de dag ervoor een duurloop van 2uur en een zwemtraining had afgewerkt.

Voor de 20km door Brussel zal er voor het eerst sinds jaren geen telg van het gezin meedoen.
Na 3dagen waren de 25.000 plaatsen weg en we waren te laat. Als alternatief doen Lore en ik nu mee aan een nieuwe zwemloopwedstrijd, de Aquacross in Brugge. Wij doen korte versie, 500m zwemmen in het Olympisch 50m bad en erna de 5km lopen. Klinkt ook goed.

zaterdag, april 05, 2008

Eerste estafettecorrida te Vorselaar.

De Kasteellopers organiseren op vrijdagavond 13 juni de eerste "Estafettecorrida" in Vorselaar. Over een parcours van 1km in het sfeervolle dorpscentrum(weekend van de jaarmarkt en kermis) zullen vanaf 19u de eerste wedstrijden op gang worden geschoten. Ikzelf ben paraat als speaker van dienst. Alle info kan je vinden op de site van de Kempense club: www.kasteellopers.be. In de linkerkolom klik je dan op "Estafettecorrida" .

Links toegevoegd.

Zonet zijn er twee "links"toegevoegd op deze blog: de rockbandjes van onze zoon Brecht. Zie in de rechterkolom: Basix en Sjfettlich.

Tussen winter en lente.

De afgelopen week wellicht één van de zwaarste trainingsweken afgewerkt.Vorige zaterdag een lange duurloop van drie uur, op dinsdag en donderdag twee tempotrainingen van bijna 20km, en tussendoor nog een extensieve duurloop. Alle spieren en pezen houden voorlopig stand. De laatste twee trainingsweken voor de marathon komen eraan. Vandaag kwam ik als een verzopen waterkieken terug van de lange duurloop. Bij amper 10° en bijna 20km regen was ik helemaal verkleumd. De lente laat dit jaar lang op zich wachten. Morgen kunnen we genieten van vijf uur topsport-tv met Vlaanderens hoogmis: De Ronde. Misschien wordt het weer een heroïsche editie zoals die van Eric Vanderaerden en Edwig Van Hooydonck als winnaars. De weersvoorspellingen hebben dit mee in de hand. En mag ik als inwoner van de provincie Antwerpen een beetje chauvinistisch zijn: van mij mag Tom Boonen winnen.

donderdag, april 03, 2008

De eerste barstjes?

Hmm, het kan verkeren. Vorige week was ik fysiek moe na de zware trainingsweek en besloot wijselijk de planning voor deze week anders op te stellen. Nee, nee niet minder trainen, maar de het schema anders opstellen. Wekelijks zitten er een aantal kerntrainingen in en enkele optionele. Bij de kerntrainingen lopen en fietsen omvat dit een aerobe interval en een lange duurtraining. Vorige week deed ik opeenvolgend een lange duurloop, de dag erna lange fietstraining van 5uur en de volgende 2 dagen mijn intervals. Maar de combinatie lange duur en erna intervals werkt blijkbaar niet goed bij mij. Daarom deze week begonnen met de intervals. Op mijn vrije woensdag dan 5uur gefietst met een korte overgangsloop van 20min. erachter en dan nog anderhalf uur baantjes trekken onder toeziend oog van Stefanie.
Alhoewel er gisteren een stevige wind stond voelde ik me zeker niet moe na een goeie 127km, alleen begin ik serieus last te krijgen van mijne linker achil (pees). Na 20' lopen heb ik maar het zekere voor onzekere genomen en naar huis gewandeld, wandelen was een groot woord geworden, manken is correcter. Lore geeft haar kennis van sportmassage op mij nog eens uitgeoefend en mijn achilleke ne keer goed vertroeteld. De lange duurloop voor vandaag zal dan voor zaterdag zijn. Positief is wel dat ik nu geen fysieke vermoeidheid voel na 3zware dagen.
Op de zwemtraining voelde ik me goed, ik was zodanig in mijn training opgegaan dat ik de muur op het einde niet zag en er volop probeerde door te zwemmen, richting bar (of was het de goesting achter ne Leffe?)