20 km door Kortemark

Gisteren stonden we samen aan de start van de eerste organisatie van "Kortemark Loopt". Voor een eerste maal waren er meer dan 1000 deelnemers over de 5, 20km en kids run. Sabien's zoon Arne bleek naast een sterk hart en longsysteem ook over een paar goede loopbenen te beschikken. Door een vertraging onderweg waren we maar nipt op tijd aan de start van de 5Km. Van een warming up gesproken voor Arne, een spurtje van een kleine km en net op tijd in het startvak om meteen de 5km af te haspelen. En dan nog vooraan eindigen in een goeie 21 minuten. Zeer sterk! De zoon van trainer Karl, Tuur liep een 4de plaats bij de kids en kon een medaille om de nek hangen! Clubgenote Sophie etaleerde nog eens haar momenteel puike conditie en kaapte opnieuw de overwinning weg bij de dames op de 20km in een tijd van 1u14'. De andere triatletes zijn verwittigd voor het komende seizoen. Sophie is er klaar voor! Wijzelf, Sabien en ik startten samen met haar 2 zussen Carolien en Ann op de 20km. Voor de dames hun debuut op deze afstand. Sabien als leerkracht van de plaatselijke school was samen met zus Carolien moreel verplicht hieraan deel te nemen. De start en aankomst was immers net aan de schoolpoort. In volle voorbereiding voor de marathon van Rome niets geforceerd en rustig bij de zusjes meegelopen. Carolien met haar 10jaar jongere benen liet haar zus na 13km de hielen zien. Zusterliefde hé! Verder liep ik zelf mee met Sabien die het op het laatste stuk van het winderige parkoer moeilijk kreeg. Net aan de vooropgestelde 2u kwamen we binnen. Doelstelling van de dames bereikt. Carolien voor haar zussen eindigen, Sabien in 2u en zus Ann uitlopen. Voor een eerste maal was de organisatie in orde. Een minpunt was de bevoorrading. Slechts 2x maal een bekertje water op deze afstand en niets van sportdrank. Velen kregen hierdoor last van slappe benen op het einde. Maar voor de rest een goede wedstrijd. Volgend jaar staan we er terug!

Love Bike and run Knokke

Een laattijdig verslagske van de duo duatlon die ik samen met mijn vriendin Sabien in Knokke meedeed. Intussen zijn er al 2 weken voorbij sinds we op 12 februari aan de start stonden van de duatlon in het teken van Valentijn. Sinds een paar jaar organiseert Knokke-Heist naast de befaamde Zwintriatlon, het zeezwemmen, strandlopen en de MTB strandchallenge, nu ook een duo duatlon for lovers. En Knokke zou Knokke niet zijn als dit ook weer niet een voortreffelijke organisatie was. Knokke mag de titel dragen van sportstad van (West)-Vlaanderen. Met ongeveer een 180-tal koppels stonden we onder de naam "de Jobientjes" aan de start van een zeer winderig strand. De opdracht luidde 14km als duo over het strand vergezeld van 1 mountainbike, waarbij halverwege een praktische proef afgelegd diende te worden. Net bij de aankomst aan de inschrijvingstafel liep het bijna mis. Sabien bleek haar loopschoenen thuis vergeten te zijn, klaargelegd aan de voordeur en toch nog over het hoofd gezien. Gelukkig was er aan het begin van de Lippenslaan nog een sportstore voorzien van blitse loopschoenen. De start zelf. Eerst een opwarming in aerobicstijl en net voor de start als opdracht nog elkaar een laatste zoen vooraleer naar het bikepark lopend onze bike op te halen. Het eerste stuk liep zeer vlot met de wind in de rug. Afwisselend liepen we elk een km en dan fietsend uitrusten. Halverwege nog een stop in een geimproviseerde zoenbox waar de valentijskus vereeuwigd werd. Op het eind van de lus, tijd voor de praktische proef. Linker en rechter been van beiden werden aan elkaar gebonden en dienden we een blokje om te stappen door het mulle zand. Als gewezen chiroleidster had Sabien hier gelukkig ervaring mee. Daarna volgde een km's lange tocht met de wind pal op kop. Voor Sabien waren de talrijke golfbrekers ernstige opstakels om met de bike te overwinnen. Sabien bleek wel over goede loopbenen te beschikken die dag of waren haar gevleugelde Pegasus schoenen de doorslaggevende factor? Wie weet. De 2de lus terug naar de finish kwam niets te vroeg, met terug de wind achter kon ze terug haar vrouwtje staan op de bike. Met een tijd van 1u21' haalden we de 104de plaats. Filip Meirhaeghe stond tevens aan de start als ludieke, lees verkleedde, deelnemer. Aan de aankomst kregen al de dames een roos. Daarna konden we na de douche ons te goed doen aan een paar glazen cava en een uitgebreid dessertbuffet met o.a. een lekkere chocoladefontein met vers fruit. Knokke volgend zijn we hier terug!

Kuitspier genezen.

Na juist één maand van verplichte rust kon ik deze week terug gaan trainen. Maandag en dinsdag nog aarzelend en zeer rustig, donderdag 8km aan 4'40"/km en vandaag bijna 10km tegen hetzelfde tempo. Maar dan wil een mens weer teveel ineens natuurlijk. De eerste kilometers gingen vlot deze voormiddag in de sneeuwbui (die gelukkig even later voorbij was), maar daarna raakte ik geen poot meer vooruit. De naweeën van een virale infectie spelen me nog steeds parten , welke snot, hoest en vermoeidheid met zich meebrengt. Maar we zijn terug aan het lopen en dat doet enorm veel deugd!

Gescheurde vezels nog niet genezen?

De kiné behandeling zit erop. De afgelopen week ben ik met Emma twee keer 5km gaan joggen zonder problemen aan de kuit. Vandaag volgde dan een zeer voorzichtige test. 3km aan 4'40" om daarna te ondervinden dat de kuit terug lichtjes opspeelde. Is het littekenweefsel dat de stijfheid geeft of zijn de scheurtjes nog niet helemaal geheeld na meer dan 4 weken? Rustig ben ik huiswaarts gejogd zonder verder noemenswaardige problemen. Feit is dat alles nog niet in orde is en dat de "form" bijna op 0,0 staat na een maand. Daar gaan de 130 koersfietskilometers niet veel aan veranderen. Afwachten wat het de komende dagen gaat worden.