Duel op het scherp van de snee.

Na de winst op het PK 10000 meter vorige week waren de verwachtingen hooggespannen voor de thuiswedstrijd gisterenavond in Vorselaar. Daar organiseerde de kwb voor de 18de keer de "kardinaalsjogging". Op het programma: 15km (drie ronden) op het bosrijke en voor het grootste deel onverharde parcours van het kasteeldomein. Na een fikse regenbui net voor de start waren de weersomstandigheden zo goed als ideaal omstreeks het startuur. De grootste tegenstand voor mezelf zou ongetwijfeld komen van club-en dorpsgenoot Paul Denolf, maar vorige week had ik nog bijna één minuut voorsprong op hem op het kampioenschap. Na een altijd snelle start werd het een scherp uitgevochten duel. Reeds in de eerste ronde namen we elk wat tempowerk voor ons rekening. Bij het ingaan van de tweede ronde van 5km voelde ik me echter zo goed dat ik de forcing ging voeren. Uiteindelijk nam ik op hem tot 30 meter voorsprong. Die kwam er niet zomaar, ik moest vechten voor elke meter gewonnen terrein! Op het bochtige parcours bleef ik zijn adem in mijn nek voelen. Bij de bevoorrading op de piste na 10km was het beste er echter af. Tijdens het kleine gedeelte wind op kop(naast het kerkhof) kwam Paul terug bij, en iets later was het over en out voor mij. Eén demarrage volstond om gelost te worden. Uiteindelijk bleef ik hangen op een 50 meter, naar de finish toe werd die kloof door hem nog uitgediept tot 100 meter. Een haarscherp duel, met spectaculaire positiewisselingen werd beslecht in zijn voordeel, en daarmee was hij eerste van Vorselaar op de 15km. Uiteindelijk kon ik met een 7de plaats(op 61) en een tijd van 57'38" best tevreden zijn. In de categorie M40 werd ik nog gehuldigd als 3de, weer een podiumplaats dus. Carine liep nog maar eens een persoonlijk record! Op de 10km klokte ze af in 46'28", werd zesde vrouw, en eerste van eigen dorp! Weer een hoogdag gisteren in onze achtertuin.

Ironmannen!!!

We zijn hier terug met ons wekelijks verslag. Het begint stilletjes aan op "de Week van Sara" te gelijken.Vandaag deden 4 clubgenoten, Maik, Peter, Erwin en Bruno mee aan de Ironman France. In de zomerse hitte slaagden ze alle erin te finishen. Ze zijn IRONMANNEN!!! Aan de marathontijden te zien was de 2de helft verschrikkelijk zwaar. Bijna allen, op Peter na, moesten van hun tijd prijsgeven in deze temperaturen. Maik moest zelfs na de finish op de brancard afgevoerd worden, zeer diep gegaan. Lore zal werk hebben in Nice om de benen daar te masseren. Ik ben blij dat ik deze wedstrijd niet gekozen heb voor mijn debuut, ik ben absoluut niet "warmtebestendig". Alhoewel, in Frankfurt klom vandaag de temperatuur nog 3° hoger dan Nice. Bidden dat deze toch de komende dagen met een 10-tal graden zakt, remember vorig jaar de Rotterdam marathon en 70.3 Ironman Antwerp. Daar voelde ik me precies een gesmolten reepke chocolat. Gisteren deden de andere clubcollega's het uitstekend in de sterk bezette Bruggse kwarttriatlon. Marino Vanhoenacker was zoals verwacht outstanding. En eindelijk konden we terug een sterke Luc Vanlierde nog eens in eigen land aanschouwen. Na 20minuten met een lekke band te rijden, legde hij nog beslag op een 4de stek. Clubgenote Sophie bewees dat ze er staat dit seizoen met een mooie 5de plaats in dit sterke deelnemersveld. Ook Karl, Edward en Frederic haalden zeer scherpe tijden en nestelen zich stilaan bij de subtop. Na de sfeervolle wedstrijd was ZORA van de partij om alles musicaal op te luisteren. Voor de WTDT'ers werd het een lange avond, zodat ik slechts om 02.00 onder wol zat. Om 07.00 er terug uit want het was tijd voor de jaarlijkse Piconrit met de wielertoeristenclub.

Met een 50-tal leden trokken we fietsend naar het Franse departement Du Nord om er in een plaatselijk cafe de heerlijkse Franse picon te degusteren. De zeer knappe jonge cafebazin had haar handen vol met dit peloton fietsfanaten, en niet alleen met het bestellen van picon ;-0). Sommige mannen hadden meer oog voor haar dan voor de plaatselijke godendrank.

Hoogdag in Merksem:kampioen 10.000 meter en record voor Emma.

Vanavond vond in een drukkend en warm Merksem het provinciaal kampioenschap 10000 meter plaats. Voorafgaand nam Emma deel aan het hoogspringparcours. Na een foutloze reeks tot en met 1m45, slaagde ze bij haar tweede poging op 1m50! Een nieuw persoonlijk record.
Een uurtje later stonden 15 seniors en masters klaar voor het pk 10000 meter. Net voor het begin van de wedstrijd werd er één minuut stilte in acht genomen ter nagedachtenis van Tom Compernolle. Een mooi gebaar van de atleten en de organisatoren.
Voor mezelf was het afwachten geblazen wat het zou worden. Na een zinderende en snelle 5km vorige week in Vorselaar had ik hoop op een goeie tijd onder de 37'. Tot halfweg zat die er zeker in, met een doortocht van rond de 18'25" na 5km. Maar door de zwoele temperatuur en de hoge luchtvochtigheid verloor ik nog een halve minuut in het laatste gedeelte. Over de eindtijd van 37'36"90 kon ik maar matig tevreden zijn. Ook bij de andere atleten werden er geen toptijden gelopen. Daarenboven kon ik clubgenoten Paul Denolf en Herman Lievens voorblijven. Reeds na enkele ronden was de voorsprong op mijn concurrenten voor de provinciale titel vrij ruim. Dus kon ik voor de eerste keer in mijn atletiekcarriere op de hoogste trede gaan staan! Mijn eerste provinciale titel was een feit! Dubbel feest trouwens voor Ac Herentals, want clubgenoot Rudy De Pauw won de titel bij de M60. Van een topavond gesproken!(met dank aan Lauranne Van Loo voor de foto).

In Memoriam: Tom Compernolle.

Fotokes 3 ballons

Eindelijk goud!!

Les 3 Ballons

Eindelijk ben ik er eens in geslaagd om in een grote Cyclo binnen de tijdslimiet voor goud binnen te komen, met zelfs nog een reserve van 16 minuten. Het was zwaar, loodzwaar. De Vogezen zijn zeker geen Ardennen. Het begon zeer goed, op de beklimming van Ballon de Servance had ik een zwaar gevoel in de benen. Nog een gevolg van mijn lange duurloop van eergisteren of zat de fietstage nog in de benen. Nochtans bleef ik gezwind inhalen en werd zelf zelden voorbij gereden. Het zware gevoel verdween en tijdens de klim van Col d'Oderen en Grand Ballon bleef ik een goed tempo rijden. Dan toch superbenen?? Ook de Hundsruck ging vlot. Blijven inhalen tijdens de klim, afdalen was iets anders. Met dat gevoel begon ik wel te dromen en werd een beetje overmoedig, op een lang stuk vals plat naar Ballon d'Alsace kon ik het niet laten om uit een groepje weg te rijden en alleen er vandoor te gaan. Alleen tegen wind, dom. Op de Ballon d'Alsace moest ik dat bekopen. 5km van de top begon mijn hartslag te zakken, inhalen was voorbij, ik werd voorbijgestoken. Met flanellen benen verder, na 2km werd het zwart voor de ogen. Hartslag haalde slecht 138meer. Eten, eten. Op de top alles binnen gespeeld wat ik bij met had, energiegels, sportrepen, water. Gelukkig volgde nu een afdaling van 30km. Stilletjes kwam er terug leven in de benen. Bij de laatste bevoorrading op 20km van de finish nog eens mijn maag volgetankt. Tijdens de laatste beklimming, de loodzware Planche de Belles Filles, bleef de dip uit en kon ik op de top er nog een sprintje voorbij 4 andere er uit persen.
Ik heb wel mijn lesje geleerd voor de Ironman, zelfs al voel je je goed, dan nog zal ik me moeten intomen, want dat bekoop je anders in de finale. Met deze zitten de zware trainingsweken erop en is nu de tapering ingezet naar de Ironman.

Spurt op de rollen.

Vorselaar verkeert dit weekend in feeststemming, en dat zal ik geweten hebben.Gisteren was er de 1ste estafettecorrida, vandaag zaterdag vond de 151ste jaarmarkt plaats. Onder een droge maar koele avondhemel heerste er weer een drukte van jewelste in het dorpscentrum. Toeval wil dat één van de plaatselijke verenigingen een "spurt op rollen" van 250 meter organiseerde. U kent dat wel, in dit geval 4 verschillende fietsen naast elkaar en daarachter een bord met vier wijzers. De pijl die het eerst aan de finish is heeft natuurlijk gewonnen. Meedoen dacht ik, ware het niet dat mijn drie tegenstanders niet van de minste waren: Peter Van Santvliet, Geert en Bart Wellens. En ik daar dus als vierde man bij. Oei oei niet afgaan hopelijk. Een insider had me van tevoren de raad gegeven om de rode fiets te nemen, ik kon toen al onraad ruiken. Gelukkig was het de gele fiets van Bart die niet goed vooruit kwam, maar een helpende hand zorgde er toch voor dat de gele fiets won. Mmmm, omkoperij? Of zat de mot in het aanwijsbord? We zullen het nooit weten. Het was wel een plezant moment, en ik was niet laatste............(met dank aan Thals fm voor de foto's)

Morgen speaker in Herentals.

Morgen ben ik present als co-speaker op de prijzenmeeting van AC Herentals. De club kan rekenen op deelname van enkele toppers zoals Hans Van Alphen, Kristof Beyens en Francois Gourmet. Eerste start is voorzien omstreeks 13u30 op het Bloso sportcentrum van Herentals.

Twee overwinningen in Vorselaarse 5km.

Het werd gisteren een vruchtbare avond. In het kader van de estafettecorrida georganiseerd door de Kasteellopers gingen Carine en ik van start in de afsluitende 5km. Voordien waren er reeds 5 diverse aflossingsreeksen geweest, die allen veel volk mochten verwelkomen(met o.a.Bart Wellens als deelnemer) De eerste editie van dit (kermis) evenement was dus een schot in de roos. Tot 21u30 was ik speaker van dienst, om daarna afgelost te worden door collega Maarten Van der Donck. Omstreeks 22u kon de afsluitende 5km van start gaan onder ideale weersomstandigheden. Carine finishte als eerste dame in 21'43", meteen haar eerste overwinning ooit. Ikzelf strandde na een spannende strijd als 6de in totaal in een tijd van 17'26" en kon daarmee supertevreden zijn. Belangrijker was dat ik nadien op het hoogste schavotje mocht als winnaar in de reeks M40. Buiten een vlekkeloze organisatie waren er nog Kasteellopers overwinningen voor Stijn Jacobs(algemeen winnaar van de 5km), René Jacobs bij de M50, Rudy De Pauw bij de M60, Nele Jacobs bij de dames seniors en Chris Van Loock in de reeks W55. (met dank aan Luc Van Doninck voor de foto's)

Vogezen

Morgen vertrek ik voor mijn eerste grote cyclo van het jaar. Les 3ballons in de Vogezen. In totaal goed voor 205km en 4300hm. Een prachtige cyclo met volgende uitleg van de organisatie:"Travels through the nature reserve of the Ballons des Vosges, climbing the Ballon de Servance (1200m.), the cols des Croix (678m.), d'Oderen (884m.), Herrenberg (1186m.) the Markstein, Grand Ballon (1325m.), Hunsdruck (748m.), Ballon d'Alsace (1200m.) and finishes with the climb to la Planche des Belles Filles (1148m.)"La planche des Belles Filles deed ik enkele jaren terug en is een kortere versie van Alpe D'Huez. Zeer zwaar, steil en vooral een kuitenbijter na 197km. Voor velen is niet duidelijk wat een cyclo eigenlijk is. De discussie is wel eens of het een wedstrijd is of niet. Een cyclo kan je best vergelijken met een marathon in het lopen. De top 20 gaat voor het podium algemeen of in hun leeftijdscategorie, maar de meeste rijden vooral tegen zichzelf om een zo goed mogelijke tijd neer te zetten. De achterhoede gaat voor het uitrijden. Verschil met een marathon is dat je prestatie in je leeftijdscategorie met een gouden, zilveren of bronzen brevet gequoteerd wordt. Naargelang je leeftijd en/of geslacht zijn er bepaalde limieten die je moet halen. Je moet sterk getraind zijn of veel talent om een gouden brevet te kunnen halen. Er wordt met een vaste start en chip gewerkt, wat daarmee het verschil maakt met toertochten zoals de Ronde van Vlaanderen, Tilff Bastonge Tilff, etc...waar een vrije start is en geen tijdsopname. Ook wordt een medisch attest of een wedstrijdlicentie gevraagd. Een cyclo gaat steeds over veel km en veel hoogtemeters. In Belgie bestaan er nog 2, De Gran Fondo Eddy Merckx en La Velomediane Criquillion, beide in de Ardennen. Op Europees vlak zijn vooral de Franse La Marmotte, Oostenrijkse Otztaler Radmarathon en Italiaans Maratona dles Dolomites absolute toppers. Op wereldvlak is de Zuid-Afrikaanse Cape Argus de grootste met een deelnemersveld van boven de 40.000. Nu duimen maar dat ik heelhuids de finish in een sterke tijd haal.

Nu vrijdag eerste estafettecorrida.

De Vorselaarse Kasteellopers laten weer van zich horen. De club bestaat ondertussen 13 jaar en na evenveel organisaties van de intussen klassieke Monumentenloop in september organiseren ze nu vrijdag de eerste aflossingscorrida in het sfeervolle dorpscentrum van Vorselaar. De start en finish zijn gelegen aan het jeugdcentrum, waar ook de aankomstlijn van de jaarlijkse superprestige veldrit ligt. Er zijn in totaal vijf verschillende reeksen voorzien, gaande van Vorselaarse verenigingen tot families, horecabedrijven en atletiek(jogging)clubs. Elke ploeg bestaat uit vijf lopers die ieder 1km voor zich nemen. Omstreeks 22u wordt dan de start gegeven van de 5km, een individuele wedstrijd. Speciaal aan dit evenement is dat het doorgaat langs de kermisattracties van Vorselaar, op de vooravond van de historische jaarmarkt. Ikzelf ben tot 21u30 van de partij als speaker, om me daarna op te warmen voor de afsluitende 5km. Clubgenoot Maarten Van der Donck zal vanaf dan het speakerwerk overnemen. Mocht je in de buurt zijn, kom alvast een kijkje nemen.

Tommeke, tommeke, toch!!!

Foto's v/d stage

Pyreneeënstage

Voila, een weekje hard labeur in het hooggebergte zit erop. Met verblijf in het Laurent Fignon fietscenter in Bagneres de Bigorre. 630km en 12355hm staan op mijn teller. Het werdt een week om niet vlug te vergeten. Rotweer. Regen, koud, regen, koud, regen. Dit is mijn 5de fietsstage en de 1ste maal zo'n slecht weer. Met 15 andere moedigen trotseerden we de natuurelementen. Alhoewel ze na een paar dagen niet allemaal meer zo dapper bleken. Was dit een 1ste schifting om de jongens van de (iron)mannen te scheidden? Ik geef toe dat ik vooral gisteren sterk getwijfeld heb met wat ik eigenlijk bezig was. Aubisque, Soulor en Tourmalet in de regen, geen steek voor je ogen zien, gure wind, temperatuur van 3°C op de top, afdalen met bevroren vingers en na 1dag reeds versleten remblokjes. Zot zijn doet geen zeer wordt gezegd. Daarmee weet ik da'k niet zot ben, want het deed wel zeer.
Maar kom, de km zijn gemaakt en enkele gerenommeerde Tourcols kan ik in mijne boek bijschrijven. En vooral de fietsconditie blijkt goed te zijn.
Dag 1 een inloper met beklimmingen van Capvern, Col de Coupe, Couret d'Asque en Col de Palomieres.
Dag 2 volgde met Col d'Aspin en Hourquette d'Ancizan met ijzige regen in de afdaling.
Dag 3 viel letterlijk in het water, bakken zelfs, dus een uitstapje naar Lourdes en 's avonds een kort duurloopje.
Dag 4 het grote werk met Côte de Mauvezin, de heel zware Port de Balès, Col de Peyresourde waar we het profteam van High Road met Hincapie tegen het lijf liepen, en vervolgens nog eens col d'Aspin maar van de andere kant. Goed voor 157km en 3460hm.
Dag 5 stond de klim naar Hautacam op het programma waar het Deens Dynamiet Riis Indurain op de grote plateau in de vernieling reed, (met konfituur in zijn aders). Voor mij toch heel wat tandekes kleiner.
Dag6 was de koninginnerit van de week, 189km en 3710hm met Côte's de Loucrup en Louvie + de cols Aubisque, Soulor en Tourmalet. Veel twijfel 's morgens over ja dan nee vertrekken, want de lucht zag er niet goed uit. Met 4 dapperen vertrokken we toch. Volgens Julius Caesar waren de Belgen de dappersten van allemaal en dat hadden we geweten. Na een aanloop van 75km net voor de voet van de Aubisque begon het goed te regenen. Na de top was het verkleumd afdalen in de gevaarlijke Cirque de Litor waar Wim Van Est ooit een val van 80m in het ravijn maakte. De Soulor er vlug nog bijgenomen en dan via het prachtige Gorge de Luz naar de Tourmalet. Op het laatst reed je tussen sneeuwmuren. Tijdens de afdaling enkele malen moeten stoppen om remmen dichter te regelen en vingers op te warmen. Wat kan een mens toch gelukkig zijn met een warm douchke achteraf.

Van de fiets naar de atletiekbaan.

Dit weekend vond in Neerpelt de 3de "Nacht van de Euregio" plaats. Aangezien ik het speakerwerk samen met collega Rik Donders verzorgde, was ik weer getuige van enkele wereldprestaties. Het estafetteteam van de 4x400m met Kevin en Jonathan Borlee, Cedric Van Branteghem en Kristof Beyens stelde het 27 jaar oude Belgische record scherper. Met een tijd van 3'02"51 bleef het viertal slechts 1 honderste van een seconde boven de Olympische limiet. Op de 3000m steeple bij de vrouwen werden er maar liefst 4 nationale landenrecords gebroken, met name die van Nederland(Miranda Boonstra), Duitsland, Italië en Portugal. Op de afsluitende 10000m werd door winnaar Kidane Tadesse de vijfde beste wereldjaarprestatie afgeleverd.(27'06"16). Na een lange dag en een korte nacht ging ik gisteren zelf aan het werk op de atletiekbaan. De marathon van Wenen lijkt intussen verteerd, en een maand zonder wedstrijden heeft me deugd gedaan, hier nam ik een goeie beslissing. Tijdens de open meeting in Mol was dochter Emma aan het werk op de 80m horden(15"09) en bij het hoogspringen(1m40). Een uurtje later stond er een mijl (voor de leken 1,609km) op het programma, een ongebruikelijke afstand op de piste. Reden te meer om te starten en te kijken hoe het gesteld stond. Met bijna geen snelheidswerk in de benen en een vermoeiende zaterdag achter de rug werd de koers één groot vraagteken. De eindtijd stemde me wel tevreden: 5'23". Toch wil ik een blunder van de aanwezige officials even aanhalen: bij het ingaan van de laatste ronde stond het tellerbordje op 2, en werd en niet gebeld...... Even sloeg de twijfel toe: moesten we nog twee ronden lopen? Dit kon toch niet..... Maar die paar seconden twijfel hebben me allicht enkele seconden gekost in de eindafrekening. Je gaat voor een laatste ronde, of je gaat er niet voor. Pas op 200m van het einde was ik 100% zeker, toen ik niemand meer in de volgende ronde zag lopen. De heren van de jury moeten hun werk goed doen, en duidelijk aangeven wanneer het de laatste ronde is. Als loper ben je op zo een afstand té geconcentreerd met je eigen wedstrijd.
Intussen is het een beetje plannen wanneer ik mijn wekelijkse fietstocht kan maken, want ik wil de fietsconditie niet uit het oog verliezen. Vanavond deed ik een zalige duurloop in een warmteonweer. Een zeer bevrijdend gevoel in de pletsende regen. "I lost myself in the Summer Rain" zong Bono enkele jaren geleden op de B-zijde van een bekende U2 single, ik kan erover meespreken.