Af en toe wil ik wel eens een berichtje schrijven over een niet sportief onderwerp. (alhoewel..) Terugkeren naar de "oude liefde" doe ik graag, en daarom ben ik gisteren nog eens naar Rock Werchter geweest. De eerste keer is intussen reeds 24 jaar geleden , en telkens ik de weide betreed is het een beetje zoals thuiskomen. Bjork en Muse waren mijn hoofddoelen, en de opwarming ging langs Milow(bekend van de hit "You Don't Know"), Air Traffic en Rufus Wrainwright. Vooral die laatste kon me wel bekoren. Het was al over 22u30 toen de kleine Ijslandse prinses Bjork aan haar set begon op het hoofdpodium, en een mooi gekleurd spektakel zorgde voor de rest. Nu is de muziek van Bjork niet echt toegankelijk voor het grote publiek, en mede door de vele nummers uit haar laatste cd "Volta" bleef ik wat op mijn honger zitten. Passeerden van haar hits wel de revue: het schitterende "Bachelorette", "Army of Me" en All is Full of Love". Als het dan op muzikaal gebied iets minder klonk, zorgde de zangeres wel voor vertier door heel de tijd op en neer te dansen. Voor het optreden had ik me al een mooi plaatsje gereserveerd op zeer korte afstand van het podium, tussen allerlei jeugd, zonder me oud te voelen. Top of the bill op deze eerste dag was Muse, een groep die ik vooral heb leren kennen via een van mijn zoons, en elke keer ik ze zie (nu al voor de derde maal) wordt ik meer en meer fan. Matthew Bellamy zat in een prachtig rood pak, en was weer vooral zichzelf.Hij kan de gitaar bespelen als geen ander, en een knallende opener (Knights of Cydonia) zorgde voor een zinderend en onvergetelijk concert. Ook de lichtshow was magistraal. Kippenvelmomenten bij "Invincible" en "Starlight", terwijl Bellamy de gitaar met succes afwisselde met de piano. Muse kwam , zag en overwon , en Werchter vond het prima. Een mooie droge dag werd in de late uurtjes afgesloten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten