donderdag, maart 24, 2011

Maratona di Roma

"Roma caput mundi", met dit latijns gezegde benadrukten de romeinen in de oudheid dat ze het centrum van de wereld waren. Deze zinssnede zouden we nog geregeld aantreffen tijdens de marathon. Zondag laatst kon ik in deze Italiaanse cultuurparel mijn 10de marathon voltooien. Een aangenaam lentezonnetje en temperaturen rond de 18graden. Marathonweer dus. Vrijdag met een vlucht van Alitalia in de vroege middag toegekomen. Nog een terrasje en dan de startnr's gaan halen. 's anderdaags een vluchtig stadsbezoek, waarbij we enkel het oude "forum romanum" uitgebreid bezochtten. Rome heeft enorm veel cultuur te bieden, maar we moesten selecteren. De marathon zelf dan. De zondag was de start op de Via imperiale met het colloseum op de achtergrond en het forum romanum aan de rechterzijde. Barbara mocht in een sneller startvak en Jorick en ik in het laatste vak. Met ongeveer 12700 deelnemers viel dit nog mee als je dit vergelijkt met Berlijn of Londen. Een goeie 3 minuten na de start waren we vertrokken en na 1km al de eerste kuitenbijter rond het colloseum. Rome is niet vlak en dat zullen we op het einde geweten hebben. Jorick besliste er al vandoor te gaan en ik liet hem wijselijk begaan, de marathon toont slechts op het einde waarom 42km zo zwaar zijn. De marathon was eigenlijk één grote sightseeing toer. Na de eerste helft in de buitenste stadswijken kwamen langs de Tiber met zicht op de Engelenburcht, gekend uit Dan Brown's Bernini Mysterie. De Tiber over en richting Sint-Pietersplein. De paus was net bezig met de hoogmis en als lopers konden we op enorme videoschermen meegenieten. Toch een kippevelmoment. Halverwege een doortocht in excact 2u en 45sec. en nog steeds een goed gevoel. Op 30km nog steeds geen verval en dus een tandje erbij, nieuwe poging om de 4u te halen. Nu het ene na het andere kasseistraatje om uiteindelijk aan het mooie Piazza Novano de Bernini fontein van de 4 wereldrivieren te kunnen bewonderen. Vervolgens richting Piazza di Spagna om daar de beroemde spaanse trappen voorbij te lopen en dan op naar de Trevifontein, nog een meesterwerk van Bernini. Intussen naderde de 38km grens, mijn kennismaking met de muur in Berlijn. Het werd lastig door de opeenvolging van vele hellingen en kasseistroken, maar het tempo bleef goed. Op 40km nog 3.49' maar de benen voelden nu toch zwaar aan. Bovendien kregen we nu terug de kuitenbijter tussen het Circus Maximus en het Colloseum te verteren. Met een eindtijd van 4u03'02" kon ik met het Colloseum op de achtergrond de finish lijn overschreidden. ROMA, VENI, VIDI, VICI ! Op zich zeer tevreden, met mijn 3de beste tijd op de marathon. Ietsje trager dan Berlijn maar door het toch veel zwaarder parkoer een beter gevoel en eigenlijk nog iets vlugger dan Londen 6jaar terug. 2de en zwaarste helft in 2.02'17" en 1ste in 2.00'45", weinig verval dus.
Maar de verrassing kwam van mijn beide atleten, Barbara eindigde met 3u43' 17' sneller dan Berlijn. Ik had meer snelheidswerk in haar schema's gestoken en dit bleek te renderen. Ook neef Jorick deed een half uur van zijn Berlijnse tijd eraf in 4u08'18". Op km25 liep hij nog 7minuten voor me uit en kon ik hem pas op km38 terug bijbenen. En te zeggen dat hij 6weken out was met een blessure. Volgende maal eindigt hij zeker een stuk voor me. Volgende marathon wordt nu de Leiemarathon die ik samen met mijn vriendin Sabien zal lopen. Alea iacta est.

dinsdag, maart 22, 2011

Terug aan het trainen, maar nog niet overtuigend.

De ziekte is geleden, de pillen nog niet. Antibiotioca is nog mijn deel tot nu vrijdag. Na 11 ziektedagen ben ik zondagmorgen gaan joggen. 5km moeizaam.Gisteren ging het al wat beter(10km aan 4'40"/km), alhoewel de benen pijn deden al was ik in de laatste 10km van een marathon. Vandaag ging het al een stuk beter, tot aan de 9de km. De rechterkuit verstijfde terug, oppassen was dus de boodschap. Ik hield er wel een mooi gemiddelde aan over. Ik denk dat de spieren nog vol afvalstoffen zitten en het geneesmiddel doet er ook geen deugd aan uiteraard. Het mooie lenteweer maakt veel goed, nu nog de vermoeidheid verdrijven en een goed gevoel kweken de komende weken, als de kuit het uithoudt tenminste..... Wie zei ook al weer , "na een vet jaar volgt een mager jaar"?

dinsdag, maart 15, 2011

Virale infectie wordt oorontsteking.

Deze middag ziek naar huis gereden. Er was na vijf dagen nog niet veel beterschap te merken. Bovendien zit er al vier dagen druk achter mijn linkeroor en wat ik vreesde is uitgekomen. Oorontsteking , terug enkele dagen plat en antibiotica. Veel rusten is de boodschap.

maandag, maart 14, 2011

14 maart 1976.


Precies 35 jaar geleden stond ik voor de eerste keer aan de startlijn van een loopwedstrijd. Het was een veldloop georganiseerd door de plaatselijke club op amper 300 meter van ons ouderlijk huis. Ik keek er al dagen naar uit. Bijna elke zondag ging ik in die tijd naar de plaatselijke voetbalclub kijken met mijn vader en vanaf die 14de maart werden de rollen omgedraaid. Onze ouders waren elke week mijn vaste supporters. Op die zondag in maart werd ik 22ste op 26 deelnemers. Dolblij was ik , want als prijs kreeg ik een voetbal in mijn lievelingskleur. Meteen had ik de microbe te pakken. Enkele weken later was de aansluiting bij atletiekclub Lierse een feit, Ac Wechelderzande was een zogenoemde "onderafdeling" en dan lag de keuze voor Ac Lierse uiteraard voor de hand. Er was nog niet veel in die tijd. In de winter kon je crossen, in de zomer was er de atletiekbaan. Van dat laatste heb ik als tiener nooit gehouden. In de kampnummers was ik geen uitblinker (ik herinner me nog wel een hoogspring competitie) maar voelde me wel als een vis in het water op de cross omlopen in de winter. 1976 was voor mij een wonderjaar. Je had de schitterende zomer, waardoor het leek alsof de zomervakantie wel vier maanden duurde. Er was Lucien Van Impe die de Tour won, nog steeds één van mijn grote idolen. En er was Ivo Van Damme. Met grote ogen en bewondering keek ik op naar deze krachtige atleet die in Montreal twee keer zilver behaalde. Op één van de laatste dagen van dat prachtige jaar 1976 stond ik dan ook aan grond genageld bij het heengaan van deze schitterende atleet. Ik doorliep de jeugdreeksen dus vooral in de winter, trainen was nog spelen, de resultaten waren matig. Bij "de eerste helft lopen" van het pak lukte me aardig en soms was er wel eens een uitschieter met een top tien plaats. De junior jaren waren de minste, andere hobby's kwamen voor het lopen. Toch slaagde ik erin 35 jaar lang elk jaar minstens vijf wedstrijden te betwisten. De verhuis naar onze huidige woonplaats en de overstap naar de seniors bracht daar verandering in. In Vorselaar ondekte ik prachtige uitvalswegen tot ver uit de buurt. In 1986 kwamen ook de stratenlopen aan de oppervlakte. Zo startte in dat jaar in de eerste editie van de Antwerp Ten Miles (naast Karel Lismont en Dirk Van der Herten). Al snel maakte ik de stap naar halve marathons. De veldlopen gingen echter niet aan mij voorbij. De beste periode kende ik begin jaren '90 toen er werd getraind met ex-Belgisch kampioen 800 meter, Tony Govaerts. In die jaren stapte ik meer en meer over naar de atletiekbaan met goeie resultaten als gevolg. Ook de tijden en de plaatsen in de stratenlopen en de crossen gingen erop vooruit. Eindelijk had ik ook enkele atletiekhelden: Vincent Rousseau en William Van Dijck. Het was een eer om samen met deze kleppers aan de start te staan op straat of in het veld. Half jaren '90 schakelde ik over naar de marathon, daar droomde ik als kleine knaap al van. De eerste jaren met slechts matig succes. Op de halve liep in tijden van 1u20' en op de marathon raakte ik niet onder de 3u15'. Dé stap vooruit werd gezet tien jaar geleden in Eindhoven en Rotterdam. In 1997 werd ik lid van mijn huidige club: Ac Herentals. Na al die jaren kom je dan als atleet op een punt dat je eigenlijk alles hebt gehad. Wielrennen fascineerde me al jaren en onze zomervakantie ging steevast naar de bergen. Een koersfiets gaf de sport voor mezelf een nieuwe boost en het was perfect te combineren met lopen. Bergop fietsen is één van mijn passies geworden. Intussen zijn we 35 jaar en 588 loopwedstrijden verder. Elk van deze wedstrijden werd betwist met grote passie voor de sport. Want dat is het en blijft het ook: lopen is zalig voor geest en lichaam ! Ik hoop dat ik er nog eens 35 jaar kan bijdoen. De kans om ooit mijn laatste droom in vervulling te laten gaan wordt dan alleen maar groter: ooit op een podium staan van een Belgisch kampioenschap. De kilometerteller staat nu op bijna 73000. Sinds 1985 heb ik alle gelopen kilometers mooi genoteerd in een logboek. Ik wil alle mensen bedanken die ik in al die jaren heb leren kennen. Velen van hen kom ik nog regelmatig tegen op één of andere atletiek-of loopmanifestatie. Tot slot geef ik nog een overzicht van de , naar mijn mening, beste wedstrijden. 1000 meter: 2'48" 1500 meter: 4'17" 5000 meter: 17'16" halve marathon:1u19' marathon: 2u57' Er is geen rekening gehouden met stratenlopen waar de afstand niet 100% correct is of niet geweten is.(voorbeeld: In 1989 liep ik de Antwerp Ten Miles in 56'56", onbekend of de afstand correct is). (foto: veldloop Vorselaar april 1976: 11 jaar.)

zaterdag, maart 12, 2011

Slechte sportieve start van 2011.

Niet normaal, dat is het minste wat je kan zeggen..... 31 december 2010: door een verkramping aan de adductoren 1 week rust. 12 januari 2011: Een spierscheur in de rechterkuit dwingt me tot 4 a 5 weken rust. 10 maart 2011: Een zware virale infectie legt me plat; nu reeds 3 dagen rust en "still counting". Lang geleden dat ik nog eens zo ziek was en het is nog niet helemaal voorbij. Morgen zal er dus zeker nog niet terug gelopen worden. Als ik alles bij elkaar tel kom ik amper aan vier weken training dit jaar. Na regen komt zonneschijn wordt er gezegd, we zullen dat maar geloven. De wedstrijd van morgen in Averbode wordt dus geschrapt en in de plaats daarvan gunnen we onszelf extra zondagsrust. Heel ons gezin is geteisterd geweest door ziekte. De kinderen, en Carine heeft het voor de tweede keer in één maand tijd stevig te pakken. Binnenkort komt de lente eraan en zachtere temperaturen....