Terug op pad.

Ik heb een record verbroken zonder te lopen. Afgelopen zondag bleek na 20' loslopen de achillespeesblessure zo goed als genezen.Slechts 5 dagen moest ik dus "looploos" blijven. Een meevaller. Intussen kon ik de afgelopen week alle trainingen verwerken (op één na) en gisteren vlot de geplande duurloop van 3 uur bedwingen. Eindelijk scheen de zon nog eens, na een volle week van regenmiserie tijdens de fietstochten van en naar het werk en ook tijdens de avondtrainingen.Voorlopig zijn we terug in de "running" , letterlijk. Op grote hoop dat alle blessures nu mogen wegblijven, maar de "spookpijntjes" tijdens de trainingen zijn wel aanwezig. Kuiten, plantarispees en nog wat doen zich soms gevoelen. De schrik zit er in. Vanaf morgen ga ik in ieder geval het marathonschema terug volgen............

Top of flop conditie in 2008?

Het erg rustig rustweekje is voorbij. "slechts"10u bezig geweest. Je zou je voorwaar beginnen afvragen wat ik vroeger wel uitspookte. Ik begin me stillekes aan ne "echte" triatleet te voelen. Gisteren en eergisteren gooide de sneeuw de planning nog overhoop en konden we nog eens naar bronzen Margotje gaan zien op de Waregemse zwemmeeting. Terug brons in de 100m crawl. Jawadde dadde, en deze keer met clubs uit henegouwen en oost-vlaanderen.

Maar nu vliegen we er weer in. Vandaag eerst anderhalf uur gefietst, daarna nog een uurke in de krachthonk waar de gewichten vanaf nu mogen verzwaard worden. En als laatst een duurloop van 17km in 1u41. Het voelt allemaal heel goed aan. Nog nooit heb ik zo vlot gelopen of gefietst. Wordt dit het jaar van de topconditie of wordt het een flop net als vorig jaar? Fingers crossed!

Alleen het gevecht met de weegschaal dreig ik te verliezen. De laatste weken ben ik nog geen gram afgevallen. Ik troost me met de gedachte dat het wel extra spiermassa zal zijn, alhoewel, de michelin bandjes in de spiegel ontnemen geregeld die illusie.

Het programma voor dit jaar begint vaste vorm te krijgen.
In april de jaarlijkse triatlonstage in de Ardennen, in Mei volgt de fietsklassieker van onze noorderburen "Limburgs Mooiste". Begin Juni een weekje fietsen in de Pyreneën. Als eerste en enige test voor de Ironman volgt dan halverwege Juni de Franse cyclo "Les 3 Ballons" in de Vogezen, goed voor een goeie 208km in het gebergte tegen de klok. Na de Ironman wil ik de conditie verder verzilveren. Eerst nog de gezinsvakantie aan het Gardameer, met de fiets mee natuurlijk. Er wachten daar nog enkele schitterende beklimmingen o.a. Monte Bondone (de Italiaanse Ventoux), Monte Velo, Monte Baldo en vooral de steilste beklimming van Europa op slechts 30km van onze bestemming, de Alta Prada. Schijnt echt verschrikkelijk te zijn, de Mortirolo is er klein bier tegen. De cijfers liegen er alvast niet om. 980m hoogteverschil op slechts 6.7km en een gemiddelde stijgingspercentage van 14.6%.

In augustus/september wordt het heel druk in de Ardennen met eerst de halve triatlon van Eupen, erna de MTB marathon van Houffalize (mijn nieuw fietske moet zich toch ne keer bewijzen hé), vervolgens de Belgische topcyclo, la Velomediane Criquielion in La Roche. September wordt aangevat met de zwintriatlon, erna de MTB marathon Grand Raid Godefroy in Bouillon en als laatst nog een onvervalste marathon in Flanders Field.

Het worden nog drukke dagen.

Gaan de puzzelstukken passen?

De afgelopen week heb ik meer tijd gespendeerd bij de sportarts en de sportwinkel dan op mijn loopschoenen zelf.Gisterenavond naar de arts voor een tweede behandeling van de pijnlijke achillespees, en deze voormiddag een tweetal uurtjes bij de loopschoenwinkel voor een zoektocht naar de eventuele oorzaak. Jaren liep ik op de Gel Kayano van Asics, tot het vorige model mij in 2007 drie keer toe een geblesseerde kuit bezorgde. Na analyse bleek er teveel pronatie aan de linkervoet en kocht ik me eind vorig jaar de Nike Air Triax, een schoen met een zeer goeie stabiliteit. Bij dit model bleek ik meer neutraal af te wikkelen. De oorzaak van de achillespeesblessure kan (dit is natuurlijk slechts één denkpiste) te wijten zijn aan het vrij drastisch overschakelen van een meer pronerende schoen naar een schoen die meer stabiliteit brengt. Komt daarbij nog dat ik zowel in het Asics model (om de kuiten meer steun te geven) als in het Nike model een speciale inlegzool heb gelegd , die stroever afrolt. Op aanraden van mijn schoenenverkoper ga ik dus de komende trainingen met de Nike Triax hervatten, met de originele zolen erin. Deze zijn een stuk soepeler, en de afzet gaat daarmee dichter aanleunen aan die van de Kayano. Hoop doet leven zeggen ze. Misschien past de puzzel perfect in elkaar en kunnen we terug aan de slag. Intussen vordert het herstel vlot, sinds een dag of twee voel ik geen pijn meer wanneer ik trappen doe, en is de zwelling afgenomen. Vandaag rond de middag dan maar de koersfiets genomen om een dik uurtje de zinnen te verzetten. Gelukkig scheen er een voorzichtig zonnetje en bleef de regen uit. De fiets doet me reeds mijmeren van de mooie lange zomerse tochten, die weer langs het Hageland en de Vlaamse Ardennen zullen gaan, om uiteindelijk in de zomer de fietsweek in de Alpen aan te vatten. Maar eerst: de marathon halen , al is het maar om deze uit te lopen.

Opnieuw erbij.

Ik ben er opnieuw bij. Daarmee bedoel ik: bij de geblesseerden.Blijkbaar wil deze marathonvoorbereiding niet zo goed lukken.Na het griepje van enkele weken voelde ik afgelopen zondagavond(enkele uren na de halve marathon) een knagende linkerachillespees. Die twee pezen tussen de enkel en de kuit zijn al vele jaren de nagels aan mijn doodskist.Ik probeer ze zoveel mogelijk te "soigneren" door regelmatig na elke training ijs te leggen, hieltjes in mijn loopschoenen te dragen, en toch spelen ze af en toe op. Maandagavond kon ik nog vrij vlot de recuperatietraining van 50' afwerken, maar gisteren dinsdag was ik soms "Manke Nelis". Dan maar de sportdokter opgezocht en vrij opgelucht huiswaarts gekeerd. Bleek dat enkel de peesschede lichtjes ontstoken is en dat enkele dagen rust in principe voldoende moeten zijn voor herstel. Afwachten is uiteraard altijd de boodschap. Toen ik daarnet terugkeek in mijn "blessurearchief" kwam ik toch tot de vaststelling dat 7 dagen voorlopig de kortste periode is geweest dat ik van de vorige peesblessures verlost was. (cross fingers). Ik heb namelijk niet al teveel tijd te verliezen , over een dikke vijf weken wacht de marathon. Natuurlijk gaat een doorwinterde sportman altijd naar oorzaken zoeken.Wel, ik kan er niet direct een vinden, of het moesten de natte kasseiklinkertjes en de talrijke trottoirs in Veldhoven geweest zijn,waardoor de achillespees teveel heeft moeten corrigeren. Ontstekingsremmer en klevers op de pijnlijke plaats moeten het herstel bevorderen.

What doesn't kill me makes me stronger!

Onder dit motto kan ik de afgelopen trainingsweek samenvatten. Voor het eerst de 18u overschreden. Nu begrijp ik ook waarom er na 2 weken een herstelweek in het schema zit. Vrijdag een duurloop van 18km in D2,met een zwemtrainingske erachter. Zaterdag onze zuiderburen eens opgezocht. Zolang mogelijk de Leie of was het la Lys gevolgd. In Ploegsteert, het geboortedorp van VDB, was het afgelopen en moest ik de grens over. In Armentieres was het welletjes, ik zat dan 58km ver. Maar nu geregeld wind op kop en mijn benen begonnen halverwege slap aan te voelen. Te weinig gegeten en gedronken onderweg. Ook begon mijn koersbroek te schuren en zat ik al met een blaar in mijn lies. Eenmaal thuis, 4u30 en 117km op de teller volgde nog een koppeltraining van 40'. Met de song "What doesn't kill me makes me stronger" in het achterhoofd het lopen aangevat. Dit ging stukken beter, dank zij een half literke sportdrank peis ik.

De zondag de wekelijkse rit met de WTC. En wat peist ge als Lore meerijdt? Dat het natuurlijk gaat regenen. Ik verdenk ze ervan steeds in't geniep ne regendans uit te voeren vooraleer we vertrekken.

Die blaar in mijn lies was ook niet alles. Gelukkig bestaat er nog zoiets als Compeed. Deze week wordt zalig rustig, slechts 10 uurkes trainen. Vanavond is het examenkoorts. We mogen ons bewijzen als sportmasseur tijdens het examen onder toezicht van de grote manitoe der sportverzorgers, den snelle Eddy.

Tegenvaller in Veldhoven.

Vandaag stond een volgende test op het programma met het oog op de marathon. In Veldhoven(een buurdorp van Eindhoven-Nederland) had de 25ste Intersport halve marathon plaats. Vooral veel Belgische toppers en subtoppers vonden de weg naar deze Brabantse wedstrijd. Eric Gérome won de wedstrijd in 1u08'03". Sterk bezet dus en dat gaf me hoop om toch ergens in een groepje te kunnen lopen.De weergoden waren de atleten gelukkig goedgezind, want van regen was er weinig te merken, op een paar druppels na. Er stond wel een matige westenwind en die blies toch harder dan verwacht. Reeds in de eerste kilometers draaide het niet zoals gehoopt, vooraf droomde ik toch van een eindtijd rond de 1u22'. Het was harken van bij de eerste meters; en tijdens de eerste van drie te lopen ronden in het dorpscentrum kon ik me handhaven in een klein groepje van een man of vier. Dit kwam wel ten goede in de stukken waar de wind in het aangezicht blies. De tussentijden bleven rond de 3'55" a 4'00" draaien , iets trager dan verhoopt. De algemene vermoeidheid kwam ook tot uiting in de hartslag, die tijdens het eerste wedstrijdgedeelte zelden boven de 170 raakte.(waar ik in normale omstandigheden toch tot 175 moet kunnen gaan). Het tempo van iets boven de 15km/u kon ik aanhouden tot de laatste 4km. Even daarvoor was mijn laatste metgezel weggelopen , en stond ik er dus alleen voor. Boksen tegen de wind gaf ik per kilometer toch wat seconden prijs. Aankomst in 1u25'00", niet om over naar huis te schrijven. Gelukkig wacht me een relatief rustige week. Medereisgezel Maarten Van Der Donck verbeterde zijn besttijd en finishte in 1u14'41". Zijn vriendin Evelien Leus liep haar eerste halve marathon in 2u11'21", een mooie prestatie. (foto:bron GVAC Veldhoven)

Valerie opent marathonseizoen met schitterend debuut.

De maanden maart, april en mei zijn marathonmaanden bij uitstek.Dit heeft vooral te maken met de ideale temperaturen die er deze maanden in normale omstandigheden heersen in Europa.(tussen de 10 en 15°C).Vandaag vond de marathon van Rome plaats. Onze Westvlaamse vriendin Valerie Vangampelaere heeft daar een prachtig debuut neergezet. Ze finishte op een moeilijk parcours(hellingen en kasseitjes) in een tijd van 5u02'. Een dikke proficiat vanwege de "Endurancemen". De komende weken staan bol van de marathons op het oude continent. Hier geef ik de belangrijkste op een rijtje:
Maandag 24 maart: Utrecht.
Zondag 6 april: Parijs.
Zondag 13 april: Londen en Rotterdam
Zondag 20 april: Antwerpen.
Zondag 27 april:Wenen, Hamburg.
Donderdag 1 mei: BK Tongeren.
Zaterdag 3 mei: Luxemburg (stad)
Zondag 11 mei: Maasmarathon Visé-Maastricht-Visé, Praag.
Zondag 18 mei: Kopenhagen.
Zaterdag 31 mei: Stockholm.

Arm "sportend" Vlaanderen

Naar aanleiding van het beklag van de Brit Wiggins, aangeworven als topsportbegeleider voor Vlaanderen, over de reden waarom Vlaanderen weinig scoort als het om Olympisch eremetaal gaat. Ik ben het volledig met hem eens. Zijn analyse van het Vlaamse sportbeleid tov de vooral Engelstalige landen, waar de jeugd de sport met de paplepel wordt ingegeven en LO een belangrijk schoolvak is en geen verplicht aanvulsel van het schoolprogramma.
Dit is de keerzijde van de medaille. De vlaamse jeugd blinkt wereldwijd uit op het gebied van wiskunde, wetenschappen en vooral talenkennis. Als je ziet dat in landen als Engeland, USA en Australie de jeugd slechts de taal van Shakespeare machtig is, terwijl bij ons de 18-jarigen worden veronderstelt om 3 of zelfs 4 talen vlot te kennen. Dat het onderwijs en bij gevolg de maatschappij het een schande vindt als je een dt-fout schrijft, maar er geen erg in geeft dat onze jongeren steeds minder bewegen. Bij het wekelijkse schoolzwemuurtje van 50', blijft na vervoer, omkleden en uitleg nog ocharme net genoeg tijd over om 300m af te leggen. Om bij te huilen. Ook de media draagt hieraan bij. Bij de sportverslagen op TV worden enkel de toppers in beeld gebracht. Als je ziet dat de BBC live uren verslag uitbrengt van de massa tijdens wedstrijden als de Londen marathon, Great North run of de RAI tijdens de Dolomieten marathon. Wedstrijden voor het grote publiek. Tja... waarom niet hier bij bv. de 20K door Brussel?

Tia Hellebaut wereldkampioene vijfkamp indoor !

Een half uurtje geleden is Tia Hellebaut wereldkampioene vijfkamp geworden in Valencia(Spanje). Na een beklijvende afsluitende 800 meter bleef ze de Britse Kelly Sotherton met 15 punten voor.Tia won uiteindelijk met 4876 punten. Een wereldprestatie en wederom een avond om in de Belgische geschiedenisboeken te schrijven! Enkele minuten voor de 800 meter finishte Kim Gevaert als 4de op de 60 meter.

Sportweekend

Fase 1 van het trainingsprogramma zit erop. Met een herstelweek kon ik de aanpassingsfase afsluiten en wordt het nu tijd voor 6weken aerobische opbouw. In mensentaal dus gewoon meer en langer fietsen en lopen aan een gematigd tempo.

Gisteren is het seizoen terug gestart bij onze wielertoeristenclub WTC Oeselgem. Ondanks de harde wind was er een talrijke opkomst. En terug is de club gegroeid tot een 70-tal leden waaronder nu reeds 7 dames. Dat maakt het alleen maar plezanter voor het mannelijk wielerpeloton. Haantjesgedrag wordt hopelijk achterwege gelaten. Het was een "rustig" ritje van 50km met de Diesels (de rappe gasten) en de Supers (de zeer rappe gasten) te samen. Rustig is relatief, want de harde wind zorgde voor sommige jonge nieuwelingen voor een ontnuchtering. Dat ging toch wat moeilijker dan gedacht.

Onze vrouwelijke familiale sportievelingen deden het dit weekend meer dan uitstekend. Margot blijft maar ereplaatsen verzamelen en haalde nu in Roeselare goud in de 200m wisselslag.

Ook Lore kreeg een morele opkikker in haar voorbereiding voor de marathon, door op de 10mijl Oostende-Brugge een sterke 1.21 neer te zetten onder impuls van haas/dreamteamer Dirk.

Duurloop van drie uur door de wind.

Gisteren stond een duurloop van drie uur op het programma. Mijn tweede echte lange in voorbereiding op de marathon.Na een stormachtige nacht (letterlijk dan) vertrok ik toch met een klein hartje want het waaide nog straf op zaterdagvoormiddag. Overal lagen de bospaden bezaaid met allerlei takjes en takken die door de wind naar beneden waren gekomen. Aan de watermolen in Grobbendonk en iets later op een open weiland in Pulderbos waaide de wind stevig in het nadeel, dit maakte de training er alleen maar zwaarder op. Uiteindelijk haalde ik toch iets meer dan 35km , en bleek nadien vrij goed te recupereren. Onderweg kwam ik nog een oude bekende tegen: fietsmaat neef Kristof bereidt zich op zijn stalen ros reeds volop voor op onze fietsweek in de Alpen de komende zomer. Achteraf lekker uitgerust in de zetel , en genoten van het schitterende exploot dat Philippe Gilbert neerzette tijdens de openingsklassieker "Omloop het Volk". Nog een klein detail: om de berichtjes van Johan en mij beter uit elkaar te houden op deze weblog, zal je die van mij vanaf nu steeds in de blauwe kleur terugvinden.