zondag, november 29, 2009

Tevreden over 10km in Lier.


Eventjes heb ik nog getwijfeld om met Maarten Van Der Donck naar de halve marathon in het Nederlandse Weert af te zakken, maar mijn zaterdag zat eigenlijk overvol, en daarom koos ik toch maar voor het dichter gelegen Lier. 's Avonds hadden we nog een afspraak met enkele bevriende Noorderburen en de tijd was sowieso al kort. Het zag er lange tijd qua weersomstandigheden slecht uit, maar tijdens de 10km wedstrijd viel er geen druppel regen. Vele oude bekenden in de Pallieterstad, waaronder Danny Clincke uit het Oostvlaamse Overmere, die deze Natuurlopen als een zeer goeie voorbereiding beschouwd op zijn voorjaarsmarathon. Ikzelf stond zonder stress aan de start, eigenlijk een nieuwe start voor mij. Uiteindelijk finishte ik als 10de in 38'20", met een doortocht op de 17de plaats na 1km kan je alleen maar concluderen dat ik mijn wedstrijd zeer gelijkmatig opgebouwd heb. Met een strakke Zuidwestenwind tussen km 3 en 8 zat een betere tijd er echt niet in. Ik maakte een verstandige keuze tijdens dit winderig stuk in een groepje te blijven van een man of zes, alleen gaan boksen tegen de wind had geen enkele zin. Met Jan Hoefkens maakte ik de afspraak om beurtelings de kop te doen en dit bracht uiteindelijk het beste resultaat op. De laatste 2km wind in de rug was het alles geven, samen met Jan bleken we de twee sterkste van dit groepje. Ik was best tevreden met de uitslag. (foto: bron Ac Lyra).

zaterdag, november 21, 2009

Mooie trainingsweek achter de rug.

De miserie van de ziekte van enkele weken geleden lijkt achter de rug. Na de 20km duurloop in Geel van vorige week werkte ik met Maarten Van Der Donck voorbije dinsdag de eerste intervaltraining in weken af. Donderdag ging het dan weer goed op een extensieve duurloop. Een recent bloedonderzoek wees echter uit dat de rode bloedcellen nog wat aan de lage kant staan. Daar moet nog aan gewerkt worden. Langs deze weg wil ik ook de kersverse ouders Evelien en Maarten een hele dikke proficiat wensen met de geboorte van hun zoon Lasse, die op 19 november het levenslicht zag!

zondag, november 15, 2009

De 15 mooiste beklimmingen(tot nu toe)


Gisterenavond heb ik een leuke nieuwe site ontdekt. Het is een Europese rangschikking die werd opgestart door Daniël Gobert, de Belg die in de jaren '90 de encyclopedie "Cotacol" introduceerde, een lijst met 1000 hellingen in België. De site "Challenge BIG" beheert een lijst van 1000 beklimmingen over heel Europa. Het interessante eraan is dat deze lijst zich niet beperkt tot de klimlanden die bij ons overbekend zijn (Frankrijk, Italië) maar veel verder gaat, tot de Balkanlanden en Scandinavië. Ook de overbekende Hardangervidda in Noorwegen is erin opgenomen. Intussen beklom ik een 40-tal cols in het buitenland en meer dan 50 hellingen in België. Voor elke col die je per fiets hebt bedwongen uit de lijst van 1000, krijg je 1 punt. Uiteraard staan niet alle cols erin, maar is er een selectie gemaakt op zwaarte, ligging en vanuit toeristisch oogpunt. Intussen heb ik uit de lijst van 1000, 26 klims op mijn naam staan, en daarmee sta ik op de 945ste plaats in de ranglijst. Voor alle info kan u surfen naar de site: www.challenge-big.eu. Hieronder heb ik voor mezelf een voorlopige ranglijst gemaakt van de 15 cols die me zijn bijgebleven uit eigen ervaring. Ze zijn niet alleen geselecteerd op zwaarte, maar ook op schoonheid. Zo is de Mortirolo veruit de moeilijkste klim die ik tot nog toe heb bedwongen, nochtans staat hij pas op de vierde plaats, want deze puist in Lombardije is bijlange niet zo prachtig als de Stelvio. Laatstgenoemde staat op de gegeerde 1ste plaats. Het is een schitterende pas: lang, steil en wondermooi. Tre Cime di Lavaredo is ook onvoorstelbaar steil, doch is pas als 8ste gerangschikt, vanwege "slechts" 5km aan 10% gemiddeld. Op plaats 10 vinden we de "Umbrailpass" terug, een onbekende maar van natuurschoon uit bekeken prachtige klim. Het is de onbekende Zwitserse kant van de Stelvio. Per beklimming staat tussen haakjes de startplaats. Verder is ook de pashoogte vermeld, de streek en het land, en het gemiddelde stijgingpercentage. De hellingen die ik in eigen land heb opgereden komen niet in het lijstje voor. Ik wil wel even de Belgische top drie opsommen in volgorde van moeilijkheidsgraad: Stockeu, Koppenberg, La Redoute. En voor degene die denken dat ik "coureur" wil worden die hebben het mis: het bergop fietsen zal enkel beperkt blijven tot de zomermaanden en enkel als toeristische uitstap beschouwd worden. Hier alvast de top 15:

1.Passo Stelvio(Prato) Süd Tirol(IT) 2758m 7,3%
2.Grossglocknerstrasse-Edelweisspitze(Fusch) Salzburgerland(AT) 2571m 8,3%
3.Passo Gavia(Ponte di Legno) Lombardije(IT) 2621m 7,8%

4.Passo Mortirolo(Mazzo di Valtellina) Lombardije(IT) 1852m 10,5%
5.Col du Granon(St.Chaffrey) Hautes Alpes(FR) 2413m 8,8%
6.Alpe Dhuez(Bourg d'Oisans) Isére(FR) 1780m 8,2%

7.Mont Ventoux(Bédoin) Provence(FR) 1909m 7,7%

8.Tre Cime di Lavaredo(Lago Misurina) Dolomieten(IT) 2333m 8%

9.Col du Galibier(Valloire) Savoie(FR) 2646m 7,2%

10.Umbrailpass(Santa Maria Sielva) Val Müstair(CH) 2505m 8,5%

11.Col d'Izoard(Guillestre) Hautes Alpes(FR) 2360m 6,9%
12.Col de Platzerwasel(Sondernach) Vogezen(FR) 1183m 8%

13.Col de Vars(Guillestre) Hautes Alpes(FR) 2108m 5,5%

14.Solda(Prato) Süd Tirol(IT) 1905m 5,8%

15.Col de Val Louron Azet(Loudenvielle) Pyreneeën(FR) 1580m 7,9%

Twintig kilometer in Geelse bossen.

Vanochtend voor een zondagmorgen vroeg opgestaan. Iets na 7 uur enkele "bokes" naar binnengespeeld, want loopcollega Paul Denolf zou me oppikken voor een vrije natuurloop met start en aankomst aan de Lissevijver in Geel. Een plaats in onze provincie waar ik nog nooit geweest was voordien. Ook Maarten Van Der Donck reed met ons mee, ik dus onderweg met twee snelle mannen. Gelukkig stopte het met regenen van zodra we ter plaatse aankwamen. Keuze genoeg aan afstanden, gaande van 5 tot 20km. Leuk detail:de 20km bestond uit één grote ronde. Ik wist niet dat in de buurt van Geel-Bel, Meerhout en Balen de boswegen heuvelend waren. Geaccidenteerd parcours dus en al maar goed dat mijn twee kompanen de eerste 10km rustig aanvatten. In de tweede helft van onze duurloop gingen de hemelsluizen terug open en met een stevige wind werd het nog een aardig stukje inspannen de laatste 5km. Een negatief punt in de organisatie: de enige bevoorrading was aan 18km , dan maar doorlopen tot het einde. Nog snel een drankje genuttigd in de kantine en wij weer huiswaarts. Omstreeks 11u30 was ik gestreken en gewassen. Het werd een zeer goeie training, hopelijk terug een stap in de goeie richting.

dinsdag, november 10, 2009

Blessureleed

Blessures, als sporter ontsnap je er blijkbaar niet aan. De laatste weken had ik terug last van mijn linkerarm en schouder. Een terugkerend euvel die mij in april ook al irriteerde. Toen volstond een "kraaksessie" bij mijn huisartse die tevens chiropractor is, om het te verhelpen. Deze keer volstond dit niet en dan maar onder de scanner. Verdict, een nekhernia tussen C5 en C6. Omdat ik overweeg om volgend seizoen terug een Ironman wedstrijd te doen, achtte de dokter het best om een 3-tal cervicale epidurale infiltratie's te laten uitvoeren in de dagkliniek. Dit zou de meeste kans bieden op snel herstel. Met deze techniek worden corticoïden tussen het zenuwkanaal en de tussenwervel gebracht waardoor de onsteking vermindert en de pijn verdwijnt. Aangezien een cervicale (nek) minder ruimte (maximaal anderhalve mm) in de wervelkolom geeft dan een lumbale (rug), word deze toegediend met behulp van een röntgenapparaat en een contrastvloeistof zodat de arts exact kan bepalen hoe diep de naald mag. Bij een lumbale is er veel meer ruimte en kan deze buiten de operatiezaal gegeven worden. Met deze uitleg was mijn anatomiekennis terug wat bijgeschaaft. Vorige week vrijdagmorgen stond ik om 7.30u in het ziekenhuis, in de loop van de voormiddag volgde de epidurale door een anesthesist, daarna een uurtje in de recovery en nog een 3-tal uur in een kamer platte rust, zodat ik in de loop van de middag terug naar huis mocht. Maandag was het nog eens van dat en de laatste volgt nu vrijdag. Het verlammend gevoel is al beter en hopelijk kunnen we binnen enkele weken de trainingen hervatten. Duimen maar!

zondag, november 08, 2009

Dagje Boekenbeurs en favoriet auteur.


Na enkele jaren van afwezigheid heb ik vandaag nog eens de boekenbeurs bezocht in Antwerpen. Niet dat ik de afgelopen jaren deze gebeurtenis miste, toch werd het een prettig weerzien. Vanaf het openingsuur is de grote massa nog niet aanwezig , dat verandert echter snel wanneer de schrijvers hun plaats innemen om te signeren. Om mijn verzameling fietsboeken aan te vullen bracht ik het schitterende boek "25 mooie fietsgebieden in Europa"(Richard Van Ameijden) en "Fietsen in de Ardennen"(Francis Tilborghs) mee. Ook het volledige oeuvre van Alex Polfliet was te koop en de man signeerde zelfs vanaf 14u. Uiteraard heb ik geprofiteerd van deze gelegenheid, en het enige boek dat ik van Polfliet nog niet had ("Fietsen in de Pyreneeën) werd gekocht en gesigneerd. Er volgde een aangename babbel van bijna tien minuten met de auteur/fiets/klimliefhebber. Onze laatste vakanties werden gebaseerd op andere uitgaves van Alex Polfliet( Alpen, Italiaanse meren en Vogezen). De planning voor een meerdaagse in het Zwarte Woud is al gemaakt voor 2010. Plezant om ronduit te vertellen over één van je eigen passies met de schrijver ervan. Intussen ben ik een beetje bekomen van de 5km van gisteren en ging de extensieve duurloop vandaag best goed. Ik ga echter wel passen voor de halve marathon van Cohe (11 november) en wil de eerstkomende weken gewoon de conditie verder opbouwen naar de eerste natuurloop in Lier einde deze maand.

zaterdag, november 07, 2009

Onverwacht heroptreden in Mol.

Na een geslaagde duurloop van 19km woensdagavond en een uurtje loslopen op donderdag besliste ik gisteren om vandaag te starten in het "voorprogramma" van de Crosscup in Mol. Deze namiddag stond op en rond het Zilvermeer de stratenloop geprogrammeerd die de veldloop van morgen voorafgaat. Vorig jaar stond ik op zondag nog aan de start in het zand van Mol, met de belabberde conditie van nu ging ik mezelf testen op het asfalt. Als alternatief had ik thuis toch waarschijnlijk een pittige training gedaan (de eerste in wéken), dus leek het me wel nuttig om nog eens (na 2,5 maand) een borstnummer op te spelden. Buiten het aangename van terug in mijn biotoop te zijn, viel de rest alleen maar tegen. Net voor de start scheen er echter een waterzonnetje( na een stevige bui), beter kon al bijna niet bij dit onstabiele weer. Om toch een beetje voorzichtig te zijn koos ik voor de 5km voluit te gaan. De eerste km was zoals steeds snel (3'31") maar dan viel ik toch snel terug met een 4de km in 3'52". Duidelijk kracht tekort en dat deed zich ook gevoelen op de loopstijl. Krampachtig in de laatste km. Nog net een tijd boven de 16km/u , 18'40". Gene vette, maar wel goed getraind. De blessure en de ziekte daarna zijn dus nog altijd voelbaar.
Of ik dit seizoen ook effectief ga crossen is nog een open vraag. Waarschijnlijk is het antwoord "ja", na nieuwjaar. Maar dan wil ik me eerst een paar hockeyshoes aanschaffen, die me zijn aangeraden door loopcollega Rudy De Pauw. Deze schoen leent zich uitstekend voor het betwisten van crossen, is een lichtgewicht, geeft bovendien uitstekende steun en heeft een goeie demping. Maar nu eerst verder opbouwen en voldoende rusten tussendoor.

dinsdag, november 03, 2009

De Kempen: vlak?

Wie zei daar ook al weer dat we in de vlakke Kempen wonen? Uiteraard klopt deze stelling wel, bergen hebben we hier niet, laat staan Vlaamse heuvels. De massa wielertoeristen die hier rondrijden zetten hun grootste verzet klaar om de bruggen over de autosnelwegen op te stormen. En verder kan je bergop rijden "simuleren" door kilometers aan één stuk naast het Albertkanaal te rijden wind op kop. Geen leuke buurt om rond te fietsen voor een berggeit zoals ik. Tijdens het lopen voel je de hellingen wel in onze streek. Neem nu de ronde rond het "Heiken". Inwoners van Herentals en Vorselaar weten wel welk rondje ik bedoel. Naar mijn bescheiden mening is het op deze uitloper van de Kempische heuvelrug geen meter vlak. En als dan de conditie wat minder is en de wind strak staat voel je deze stukken "vals plat" des te meer. Soms lijken het echte kuitenbijters, andere dagen voel je de benen niet. Vandaag was het heuveltje achter het Bloso sportcentrum zwaar. Ik had een voormiddagje verlof en deed de training bij klaarlichte dag. Uiteraard is de conditie niet meer wat ze geweest is , maar er is beterschap voelbaar. Niet dus op de "Heikenberg" om even te overdrijven in de woordspeling. Ach , het zonnetje scheen nog rond een uur of tien deze morgen en de vogeltjes en het fluiten van de wind deden de rest. Geluiden die de I pod lopers niet kunnen waarnemen . Geef mij maar de natuurlijke geluiden.

zondag, november 01, 2009

Eerste fatsoenlijke training in 10 dagen.

De afgelopen week heeft het virus dat zich meester had gemaakt over mij , me nog goed in de greep gehouden. Meer dan een beetje loslopen zat er niet in , tussen de hoest-en snotterbuien. Toen ik me iets beter begon te voelen stak er zich een vermoeidheidsgevoel op dat toch enkele dagen bleef duren. Gisteren dan toch nog eens deftig kunnen trainen , 15km aan 4'30"/km gemiddeld, maar na de aankomst was het alsof ik een wedstrijd had gelopen. Ik zal mijn ambities voor de halve marathon van 11 november in Herentals moeten bijstellen , als ik tenminste al start. Het is natuurlijk nog een dag of tien, hopelijk komt er snel wat beterschap in de conditie.