woensdag, december 31, 2008

Laatste training van 2008 in vriestemperatuur.

De winter is al enkele dagen in het land en dat is een paar jaar geleden. Op oudejaar heerst er in de Kempen altijd een speciale sfeer. De kinderen komen deur aan deur "nieuwjaarzingen" en de verenigingen halen hun (drank)tentjes boven om de kids en papa's of mama's te ondersteunen. Ook bij de vriestemperatuur van deze ochtend was het weer een gezellige drukte in ons dorp. Met een duurloopje van 15km werd de laatste training van 2008 afgehaspeld. De Monumentenloop in tegenovergestelde richting, symbolischer kan niet. In totaal maalde ik dit jaar iets meer dan 2600 loopkilometers af, ver verwijderd van het kilometerrecord uit 2004 toen de teller boven de 3700 stond. Het is echter niet altijd de kwantiteit die telt maar wel de kwaliteit. Ik wens elke lezer van deze blog een oprecht, gelukkig en gezond 2009 toe ! En voor mezelf : uiteraard opnieuw een tof sportjaar en niet teveel loslopende honden onderweg.

dinsdag, december 30, 2008

2008 Het jaar van de rat.





2008 Peking was in het jaar van de rat een hoogtepunt in de carriere van veel Olympische atleten. Maar ook voor mij is 2008 dit geworden na mijn vorig boerejaar, nu 10jaar terug, in 1998. Toen boekte ik mijn beste en tevens laatste successen in mijn wedstrijdloopbaan als karateka. Nu was de overgang van wedstrijdsporter naar recreant en van karateka naar duursporter al een hele stap. Niets "moest" meer, alles mocht. Het duurde lang vooraleer ik me duursporter kon noemen. Dit jaar bracht de kroon op het langeafstandswerk met de finish in de Ironman. Eigenlijk stond heel 2008 in het teken van die dag. De eerste helft van het jaar primeerde de training. Fysiek ging ik er sterk op vooruit. Mentaal was het een harde dobber om de lange trainingsuren te vervolmaken. In de Aquacross Brugge bleek het al goed te zitten, de fietsstage in de Pyreneeën werd vlot verteerd en voor het eerst fietste ik in de Franse Vogezen in Les 3 Ballons een gouden brevet in een grote cyclo. Maar de finish op de Frankfurterse Römbergplatz, na 3.8K zwemmen, 180K fietsen en de marathon af te haspelen, maakte echt alles compleet. Nadien bleek het mentaal moeilijk om nog eens op te laden voor de volgende krachttoer, de Hel van Kasterlee. Ik trainde nog geregeld, maar niet meer zo gedreven en op een regendag (genoeg van dat gehad dit jaar) werd een training al vlug overgeslagen. Op de MTB bleek de Houffamarathon iets te technisch en modderig voor me en was ook de keuze in de doorregende Grand Raid Godefroy halverwege vlug gemaakt. Ik ben geen modderduivel, nooit geweest en zal het wel ook nooit worden. Op de halve triathlon Eupen, Zwintriathlon, In Flanders Fields marathon en de halve marathon Amsterdam kon ik nog teren op mijn opgedane basisconditie. De strandrace Depanne gaf nog een sprankeltje hoop. In Kasterlee was het vat fysiek en mentaal af toen ik de muil van Belzebub inreed. De Hel is enkel voor de duivels, modderduivels wel te verstaan. Voor de 2de maal dit jaar en de 3de keer in mijn duursportcarriere gaf ik zelf op (de vorige opgave was door een lekke band in een strandrace). Maar toch kan ik terugblikken op een fantastisch sportjaar, een grand cru, eentje om lang te koesteren. 2009 zal het een ietsje minder druk worden, maar met nog voldoende mooie uitdagingen in het vooruitzicht.

maandag, december 29, 2008

Jaaroverzicht 2008.



Het Olympische jaar zit er bijna op. Mede door die gedachte ging ik in het begin van dit jaar van start om er op sportief vlak nog maar eens het beste van te maken. In volgend overzicht kan je lezen hoe het gegaan is.
Het voorjaar stond voor een groot deel in het teken van de marathon. Onze Wenen reis was reeds geboekt in oktober 2007, en dus wisten we vanaf januari wat gedaan. Persoonlijk vind ik de eerste maanden van het jaar de beste periode om voor een marathon te trainen.Doordat het 's avonds nog vroeg donker is, zet je eigenlijk toch niet veel uit en kan het lopen veel beter ingepast worden dan in de zomer. Uiteraard heeft deze periode van het jaar ook zijn keerzijde: het donker weer nodigt niet uit om naar buiten te gaan en de koude nog minder. Maar lopers zijn nu eenmaal geen watjes en van zodra de stap naar de deur is genomen, gaat de rest vanzelf. 27 april werd dus het voorjaarsdoel en ging langs de cross van Herentals(januari), Koewacht en Tilburg(15km) en de halve marathon in Veldhoven op 16 maart. De beste prestatie werd merkwaardig genoeg in Koewacht afgeleverd ondanks het feit dat ik ter plaatse maar juist op tijd arriveerde en het opwarmen daarmee de mist inging. Buiten een gedwongen rustperiode half maart vanwege een halsstarrige achillespees verliep de voorbereiding vlekkeloos. Mede door het feit dat ik begin 2008 slechts een kleine basis had werd er dan ook geen wonder verwacht in Wenen. Na 9 jaar gingen we dus nog eens vliegen en het werd een schitterend weekend. Op marathondag steeg de temperatuur spijtig genoeg net iets te hoog voor een knalprestatie(21°) en het parcours bevatte toch enkele lange hellingen. Met een tijd van 3u12' kon ik wel tevreden zijn. Carine verbaasde zichzelf met een tijd van 4uur en enkele seconden, als ze niet de nodige pitsstop moest ondernemen in het begin van de wedstrijd dan stond ze over een maand in de marathonranglijst van Runnersworld. De dag na de marathon was het zomerweer en genoten we volop van Wenen en zijn prachtige gebouwen, een heus openluchtmuseum. De marathon was in alle opzichten een zeer geslaagde organisatie, en de "Wieners" weten wat feesten is. Ik gunde mezelf de nodige maand rust en hervatte de loopwedstrijden met enkele korte intermezzo's in Mol en Vorselaar. Intussen werd de koersfiets van de haak gehaald en maalden we een mooie ronde af van 120km in de Vlaamse Ardennen met zoveel mogelijk hellingen. Voor mij persoonlijk werd 21 juni hét hoogtepunt van het jaar met een eerste provinciale titel in 32 jaar , op de 10.000 meter(M40)in Merksem. Op diezelfde zwoele zomeravond verbeterde daarenboven Emma haar hoogspringrecord naar 1m50, wat de avond compleet geslaagd maakte. Een week later behaalde ik een mooie 7de plaats voor eigen volk in Vorselaar op de jaarlijkse Kardinaalsjogging na een strijd op leven en dood met eeuwige concurrent Paul Denolf. De goeie vorm werd nog eens onderstreept begin juli in Tessenderlo, waar er niet alleen snel gelopen wordt, maar wat mijns inziens ook de meest sfeervolle loopkoers van België is. Hier waren de werkmakkers dan weer present ter ondersteuning. Half juli reden we met vier sporters naar de Franse Alpen, om in 5 dagen maar liefst 14 cols op te fietsen. Een niet te onderschatten opdracht; kanjers als de Galibier, Alpe Dhuez, Izoard,Granon en Vars werden bedwongen. Naar mijn weten de enige echte zomerweek die er dit jaar geweest is. Met de familie zetten we nadien koers richting Italië, het mooie hotel Cristallo werd voor het tweede jaar op rij onze uitvalsbasis in de bergen. Wandelingen tot op 3100 meter doen echt iets met een mens, net zoals nog een keertje de Stelvio op fietsen met zijn 48 haarspeldbochten. De vakantie werd afgesloten met een mooie loopwedstrijd langsheen de Reschensee, zwaarder dan de 20 km door Brussel, in een schitterend bergdecor. Vijf dagen later stond ik terug met beide voetjes op de grond. Een spierscheurtje in mijn linkerkuit was mijn deel en dus out tot einde september.De pijn werd verzacht door de prachtige prestaties van onze atleten in Peking en van dochter Emma die vijfde werd in het hoogspringen bij de kadetten op het Vlaams kampioenschap en zesde op het Belgisch kampioenschap.Het najaar bestond vooral uit kortere koersen(voornamelijk veldlopen) met als hoogtepunt het zware zand van Mol. De cross van Booischot werd de laatste veldslag van dit jaar, een nieuwe lichte achillespeesblessure deed me een tiental dagen rusten.Gelukkig kon ik wel de 15km tijdens de looptoertocht van de Kasteellopers meedoen. Een mooie natuurloop om het jaar af te sluiten. 2008 was een mooi sportjaar, we gaan ervoor in 2009 ! (foto's: Reschenseelauf in Italië en op de top van de Galibier)
WEDSTRIJDUITSLAGEN:
20 januari:cross Herentals:6,2km: 52ste/128
9 februari: Koewacht:14,6km:56'02": 21ste/111
24 februari:Tilburg:15km:57'49":10de/91
16 maart:Veldhoven:21,095km:1u25'00":30ste/193
27 april:Wenen:marathon:3u12'10":529ste/6231
1 juni:Mol:mijl (piste):5'23"
13 juni:Vorselaar:5km:17'26":6de/45
21 juni:Merksem:PK 10000m(piste):37'36":7de/15(1ste master M40)
27 juni:Vorselaar:15km:57'38":7de/61
7 juli:Tessenderlo:10km:37'35":83ste/2278
3 augustus:Graun(Italië):15,2km:1u03'19":171ste/1034(Reschenseelauf)
19 oktober:Herenthout:9,8km:12de (oefencross)
2 november:cross Bonheiden:6,3km:48ste/139
9 november:cross Mol:6,4km:43ste/123
11 november:Herentals:21,095km:1u49'59":78ste/137
29 november:Lier:16,09km:1u03'46":18de/246
13 december:cross Booischot:6,2km:36ste/93
28 december:looptoertocht Vorselaar:15km

Link toegevoegd.

Er werd op deze blog vandaag nog een link toegevoegd, meer bepaald die van Danny Clincke.

zondag, december 28, 2008

Zeer geslaagde looptoertocht.


De looptoertocht van de Kasteellopers was een echte schot in de roos. Van bij de start om 8u30 kwamen de lopers en wandelaars in grote getale aanschuiven om te starten. Vanuit Oost en West Vlaanderen kregen wij het gezelschap van Valerie en Danny waar we samen de 15km mee afwerkten. Ook collega Kasteelloper Marc Van Tendeloo en vrouwtje Carine gingen mee met het gezelschap en zo werd het een koude maar zeer aangename trainingstocht. Doordat ikzelf gisteren 20 minuten zonder pijn aan de achillespees kon lopen, nam ik het risico om rustig mee te lopen en te proberen om de 15km uit te lopen. Nadien was ik een tevreden mens , want na de duurloop was er geen greintje pijn te bespeuren. Na een verkwikkende warme douche keuvelden we nog gezellig na met Danny en Valerie over de loopsport en bijhorende blessures. Door de drukte maakte ik me vandaag dan toch nuttig en heb ik nog een tweetal uurtjes staan afwassen in de keuken. Omstreeks 16u werd het dan toch tijd om huiswaarts te gaan. Het was een prachtige zondag , wat heeft een mens nog meer nodig om gelukkig te zijn?

zaterdag, december 27, 2008

Familieleden actief op tweede Kerstdag.

Vrouwtje Carine liep gisteren naar een mooie 21ste plaats bij de masters dames op de jaarlijkse traditionele Kerstcorrida in Herenthout. Ze legde de 6,5km af in 29'41". Emma startte haar indoorseizoen in Gent met een indoorrecord in het hoogspringen. Ze ging over 1m45.

maandag, december 22, 2008

Kasterlee, het draaide vierkant!!!

"I'am on the highway to hell" Deze populaire song van mijn favoriete rockgroep schalde toepasselijk door de boxen even voor de start om 8.00 te Kasterlee. Met enkele vuurpijlen werdt deze editie in gang geschoten. We waren de zaterdag met de club aangekomen en een vluchtige korte verkenning deed ons de moed in de schoenen zinken. In tegenstelling tot onze drooggebleven West-Vlaamse contreien waren de hemelsluisen de voorbijgaande uren in de Kempen op opendeurdag gezet. Van het moment dat je het bos inkwam wist je niet meer waar te rijden, modder, water, nog meer modder en water.... Met Tony, Peter, Pascal en mezelf vertrokken we dan maar voor de eerste 15.2km lopen, we zien wel waar het eindigt. Mijn bedoeling was om niet te snel te starten, aan een 10 à 10,5 km/u, mijn marathontempo. Maar dat bleek toch te traag, met 2 liepen we in de laatste stek en geleidelijk dreven we het tempo op naar een 11 km/u. Na de bevoorrading op 6km liet mijn metgezel me alleen en liep ik aan dit tempo met de bezemwagen achter me. Nog nooit meegemaakt. Motiverend is toch iets anders. Ik rekende op 1.30, maar finishte in 1.25 als laatste in de loopproef.In de wisselzone waren we nog met enkelen bezig o.a. Tony. Dan start voor 4ronden met de 105km lange helletocht door het Kempense slijk. Wegens de tijdslimieten had ik op voorhand berekend dat ik een ronde in minstens 1.35 moest afleggen. Vorige maand had ik bij de verkenning 1.45 nodig in een gematigd tempo. Maar nu was het echt stoempen, trekken en sleuren om uit de zompige bosgrond vooruit te geraken. Mijne rikketik zakte niet onder de 160, mijn verzuringstempo. Daarbij kwam ik van de ene kramp in de andere in mijn beide kuitspieren als ik weer eens kracht moest zetten om een modderstrook door te baggeren. Na de 1ste ronde bleef ik steken op 1.40. Een onhaalbare kaart om hier de tijdslimiet te halen. Om mijn voorjaarsseizoen niet naar de knopen te helpen dan maar wijzelijk besloten er de brui aan te geven, finishen was voor mij in deze omstandigheden onmogelijk. Ook Peter (zie blog Peter Benoit), toch een ex-mountainbiker en Tony die ook al een 10-tal volledige triatlons op zijn palmares geeft, hadden er na 2 ronden genoeg van. Pascal was na de 3de ronde ook uitgezongen. Op één punt zat ik er bij mijn clubprognose dicht bij. Peter en Tony streden zij aan zij! Mijn respect voor Kurt is nog gegroeid. Om hier al 3x te finishen, echt chapeau. De organisatoren van de Hel hadden zeker niet overdreven als ze dit de zwaarste duatlon ter wereld noemden. Officieel is de Powerman van het Zwitserse Zofingen de zwaarste, maar ik heb toch alle deelnemers die zowel de Hel als Zofingen deden het tegendeel horen beweren. Superlatieven als, "zonder een fenomenaal uithoudingsvermogen, enorme mentale weerbaarheid, ijzeren wil en een granieten karakter red je het niet" waren niet uit de lucht gegrepen. Only the very very strong will survive. Wat hebben we geleerd vandaag. Wil je finishen in de Hel dan moet je aan volgende punten voldoen. 1- Er je hoofdoel van het seizoen van maken en ervoor trainen als voor een Ironman. 2- Over voldoende talent beschikken om een degelijk tempo te onderhouden. 3- De weergoden een week gunstig stemmen met weet ik wat voor offers. 4. Een fenomenaal karakter hebben. Echt waar. Hoedje af voor al deze atleten die hier finishten. Degene die nog twijfelen, volgend jaar is er weer een Hel, maar 't zal zonder mij zijn.

Out voor enkele dagen.


Ik heb eventjes gewacht om dit bericht te posten, maar rond deze tijd had ik reeds gehoopt om terug te kunnen lopen. Vorige week maandag(15-12) moest ik een duurloopje van 10km net voor het einde noodgedwongen stop zetten wegens een lichte achillespees blessure. Uit onderzoek de dag daarop bleek dat het vlies rondom de pees lichtjes onstoken was. Intussen zijn we een week verder en is het euvel nog niet helemaal van de baan. Gisterenochtend al na 2km lopen moeten stoppen en vandaag dus terug naar de dokter. Het hervatten van mijn favoriete sport zal dus nog enkele dagen worden uitgesteld. Hopelijk is alles opgelost tegen komende zondag, want de looptoertocht van de Kasteellopers wil ik eigenlijk niet missen. De traditionele Kerstcorrida van Herenthout stond sowieso niet op het programma, omdat er een indoormeeting is voor Emma in Gent diezelfde dag. De oorzaak van het probleem aan de pees kan van allerlei aard zijn. Hoofdoorzaak is misschien wel het te lang gebruiken van versleten loopschoenen (een echte beginnersfout) of misschien een teveel aan urinezuur in het bloed waarvan de kristalletjes zich kunnen vastzetten op de pees.
Het goede nieuws is dat ik me gisteren nog eens ten volle kon uitleven als speaker op de veldloop van atletiekclub Atac op de Lilse Bergen. Meer dan 900 lopers die het beste van zichzelf gaven, met als winnaar in de hoofdwedstrijd bij de seniors Tom Van Rooy. Met veel volk op het parcours en prachtig winterweer werd deze veldloop ook dit jaar weer een zeer geslaagde editie.
(Foto: interview met winnaar bij de seniors mannen: Tom Van Rooy/ dank aan Atac voor de foto)

dinsdag, december 16, 2008

Vlammen in Kasterlee?

Het is bijna zover, zondag gaan we het weten. Is de Hel werkelijk de hel of wordt het de hemel? De weersvoorspellingen ogen uitstekend voor deze tijd van het jaar. Nog een laatste regenzone voor woensdag en dan zou het droog blijven, met voor zondag een 8graden. Want eerlijk, als je 105km moet modderploeteren dan zie ik de helft de finish niet halen. De tapering is volop bezig. Conditioneel voel ik me goed, de strandrace met een nieuw PR vorige week + een goed gelopen laatste duurloop gisteren zorgen voor gemoedsrust. Om de finish heelhuids te bereiken wel te verstaan, want de Hel moet toch niet veel onderdoen voor een volledige triatlon. Een prognose. 15km lopen komt voor mij in tijd ongeveer overeen met 3.8km zwemmen. 105km MTB met 180km fietsen (alhoewel, een verzopen parkoer is beslist stukken zwaarder), enkel de laatste 30km lopen "zou" korter in tijd moeten zijn dan een afsluitende marathon. "Zou", want de voorbereiding was verre van zo goed als in het voorjaar voor de Ironman. We zien wel. Normaal stonden we met 5 WTDT'ers (http://wtdt001.blogspot.com/) aan de start. Enkel Kurt, die reeds 3x deelnam, moet forfait geven na een terugkerende oude blessure aan de knie. Ook voor de overige clubleden liep de voorbereiding niet vanzelf. Tony had enkele weken last van een kuitblessure opgelopen is enkele najaars trialruns. Peter geraakte geblesseerd tijdens een MTBtrainingsritje en Pascal was al meer dan een jaar uit wedstrijd na zijn volledige triatlon Almere. Clubpronostiek. Tony en Peter strijden zij aan zij en er volgt een millimeterspurt. Pascal er net achteraan. Voor mij zal het allang donker zijn. En daarna Duvels drinken, we zijn toch in de Hel of niet soms?

zaterdag, december 13, 2008

Start compleet gemist in Booischot.

Ere wie ere toekomt... Carine liep vandaag een zeer sterke wedstrijd op de veldloop te Booischot. Op het half bevroren parcours rondom de paardepiste aan sportcentrum "De Lichten" werd ze 24ste van de 50 masters dames. Ze bleef diverse atletes voor die in andere wedstrijden voor haar finishten. Ikzelf stond aan de start met een klein hartje. Afgelopen woensdag deed ik nog een loopbandtest bij de sportarts en dat is een kleine wedstrijd die je moet afhaspelen. Bovendien lag het parcours er in de Zuidkempische gemeente vrij hobbelig bij en dat is nooit goed voor 's mans kuiten. Na lange twijfel startte ik toch maar op spikes.Bij een onoplettenheid na de start werd ik echter al direct op achtervolgen aangewezen. Na 100 meter liepen er nog amper twintig lopers van de 100 vertrekkers achter mij. Start dus compleet de mist in, één lange inhaalrace voor de boeg. Gelukkig is Booischot een parcours op mijn maat. Lange rechte stukken, goed voor de grote foulée. Na een indrukwekkend inhaalmanoevre bleef ik op 1500 meter(1 ronde) van het einde steken rond de 35ste plaats. De derde cross van het najaar, en ook vandaag weer met de nodige kuitproblemen. In de laatste halve ronde voelde de rechterkuit aan de buitenkant weer stijf aan, doorlopen kon echter wel. De twee atleten waarmee ik nog in strijd lag moest ik wel laten gaan(waaronder clubgenoot Luc Lauwers). Veel achterstand liep ik echter niet meer op. De 36ste plaats aan de finishlijn, lang niet slecht, en 6km afgelegd tegen dik 16km/u. Waarschijnlijk ga ik toch iets moeten vinden om de kuitproblemen met het lopen op spikes uit de wereld te helpen.Ofwel een spikeplaat onder de loopschoenen laten monteren; ofwel "offroad" schoenen aanschaffen (met "noppen" onder) waar ook mee kan gelopen worden en die meer demping geven. Mocht er iemand weten waar in België of Nederland ik deze schoenen kan vinden, die mag dit altijd melden in een reactie op dit verslag. Volgende week verhuist het veldloopcircus naar het prachtige domein van de Lilse Bergen, waar de kersverse nieuwe atletiekclub "Atac" zal instaan voor de organisatie, een aanrader van een wedstrijd, zowel voor de atleten als de toeschouwers. Ondergetekende zal er ook zijn , zoals elk jaar als speaker. Morgen gaat het Europees kampioenschap veldlopen door in Brussel, een lust voor het oog van elke rechtgeaarde atletiekliefhebber.

maandag, december 08, 2008

Beach Endurance De Panne

Laatste zware test voor de Hel van Kasterlee. Vandaag was het net 2jaar geleden dat ik hier nog eens de start nam aan deze internationale strandrace. Met de MTB samen met een kleine 1500man, zo snel mogelijk over het strand 54km onder de wielen doorschuiven. 2002 was mijn 1ste, enkel in 2007 was ik niet van de partij en had ik in 2006 met een lekke band moeten opgeven. Klaar dus voor nr6. De weersomstandigheden waren goed, een 6-tal graden en een zwakke wind. Collega triatleet Bruno (en ook ex-Kasterlee duatleet) was ook van de partij. Clubgenoot Kurt kwam eens zien wat zo'n wedstrijd inhield. Voor de wedstrijd was het van "ik zal nooit in strandrace's rijden, zeker weten" Na de wedstrijd was het van" dit is iets voor mij, volgend jaar 22/11 staat ik hier aan de start". Ne mens kan toch vlug van gedacht veranderen hé, als hij sporters bezig ziet. Door mijn triatlonlicentie mocht ik in het startvak2 voor de eliterenners. (1 is voor de pro-s en 3 voor de overgrote meerderheid recreatieve bikers). Niet echt een groot voordeel, want bij de start vliegen die coureurs u langs alle kanten voorbij. Bij die hoge startsnelheden in massa is het risico op valpartijen groot en we zagen er dan ook verschillende tegen de vlakte gaan. Bruno die uit vak 3 kwam had me al vlug te scheren. Mijn tellertje stond op 40/u en met da gedrum liet ik me niet verleiden om in zijn wiel mee te rijden. Kort na de start reed ik nog een stukje met Inge Vancauwenberghe samen (Winnares van het WK Ironman Hawaï in haar agegroup), nog vlug een klapke doen, voor mij was het meer naar adem happen, maar dan was ze weg. De eerste ronde verloor ik veel terrein, de 2de bleef ik gelijkmatig in de groep hangen, in de 3de stak ik er terug veel voorbij die blijkbaar zich opgeblazen hadden. Nog sterk gearriveerd in 2.16, een nieuw PR. Na de 2.30 van 2004 en 2.18 in 2005 terug een stapke vooruit en belangrijk, nergens een klopke gehad, goed dus voor de moraal straks in Kasterlee. Bruno was heel sterk met een 1.57' en Inge Vancauwenberghe ook met 2.09'. De top bestond uit profwielrenners, topbikers en strandspecialisten. Nico Berckmans finishte in 1.34', gevolgd door o.a. Jelle Hanseeuw, Bjorn Rondelez, Nicolas Vermeulen, Andy Cappelle en gebroeders Scheirlincks. Laat de Hel maar komen!

zondag, december 07, 2008

Gehuldigd door Ac Herentals.


Op de jaarlijkse huldigingsavond van atletiekclub Herentals was ik dit jaar ook bij de gelukkigen. Naar aanleiding van mijn provinciale titel op de 10000 meter (M40) in juni mocht ik ook mee op de foto.( foto: Hans Peeters).

zaterdag, december 06, 2008

Kleine wijzigingen aan blog.

Vandaag de volgende wijzigingen aangebracht: Bij "links" toegevoegd: nieuwe atletiekclub "Atac" , blog van Frankie Leus, Utrecht marathon en Vlaamse Atletiekliga. Voortaan kan je ook mijn persoonlijke records terugvinden, rechts onderaan bij Endurance uitslagen. Kort woordje uitleg: eerst staan de resultaten van de gelopen marathons, gevolgd door de persoonlijke records. De afstanden t.e.m. uurloop zijn allen gelopen op een atletiekbaan. (er staan dus geen records in van stratenlopen minder dan 10km). Voor de tien mijl , halve marathon en marathon zijn de records uiteraard van wegwedstrijden. De tijden tussen haakjes zijn de records gelopen als master(+40).

vrijdag, december 05, 2008

BEDANKT TIA !


Een verrassing kon je het wel noemen! Vanmiddag vernam ik het nieuws via het radiojournaal van 13u. Bedankt Tia voor het meest spannende sportmoment van 2008 ! Bedankt Tia voor het kippevel, de tranen van ontroering en geluk. Bedankt Tia voor de mooie sportmomenten. Het ga je goed ! (foto: Euregiomeeting 2006 Neerpelt)

zondag, november 30, 2008

Piste ervaring opdoen

Gisteren hadden we met de triatlonclub de mogelijkheid om eens een nieuwe wielrenners ervaring op te doen. Ook ne keer iets anders dan het modderrijden van momenteel. Fré van de club werkt als topsporttrainer bij de wielerbond aan de Gentse wielerpiste. Daardoor konden we met de club de Gentse piste voor een paar uren onveilig maken. Het was toch een hele ervaring. Op een fiets zonder remmen en 1 groot vast verzet (52x16), dus je kan/mag je benen niet stilhouden. Ook de piste was indrukwekkend. Zo'n steile bochten, houten muren en we moesten hierop fietsen! Op TV ziet dit er allemaal eenvoudiger uit. Nie voor mannen met hoogtevrees. Met een 15-tal dapperen trotseerden we de zwaartekracht. Vooraf kregen we veiligheids instructies van Fré. In de bochten hoge snelheid, +40/u of je schuift naar beneden met een hesp vol splinters, enkel rechts inhalen en vooral de benen niet stilhouden. Ik moet toegeven dat ik met wat schrik eraan begon. Het duurde toch enkele ronden vooraleer ik me op het houten staketsel durfde wagen. Maar gaandeweg riskeerde ik me hoger en hoger. Peter kon het spelen nie laten en betaalde cash. Achterwiel van een voorganger aangetikt en patat, met fiets en al de lucht in. Gevolg, kleren gescheurd, zijn hespe gevlaat, enkele spaken gebroken bij beide fietsen en een gebogen achtervork. Moet toegeven, het zag er wel spektakulair uit om Peter de piste te zien kussen. Het rijden bij de rest werd er toch voorzichtiger door. Al bij al toch eens leuk om te doen, al zie ik me geen pistier te worden. Geef mij maar de buitenlucht.

Goeie test in koud Lier.



Gisteren vond in Lier de eerste van vijf natuurlopen plaats. Een succesverhaal, gezien het stijgend aantal deelnemers elk jaar. Uiteraard heeft dit ook te maken met het feit dat er in de winterperiode weinig stratenlopen zijn, goed gezien dus van Ac Lyra. Enig minpunt als gevolg van de vele lopers is wel dat slechts twee (kleine) beschikbare kleedruimtes veel te weinig zijn om iedereen op te vangen. Het werd voor mezelf weer koffiedik kijken, want met slechts twee crossen in de benen van amper 6 kilometer, was het intussen bijna vier maanden geleden dat ik nog eens van start ging op een langere afstand. (10 mijl= 16,09km). Met een snelheid van 15km/u zou ik al heel tevreden zijn en vooraf gezien was er zelfs de vrees dat ik niet sneller zou kunnen. De week tussen Mol en Lier werd dan wel opgevuld met veel kilometers, maar dat is nog ruim onvoldoende voor een snelle wedstrijd. De kat uit de boom kijken en niet te snel starten was de boodschap. Aan de start van de langste afstand ook enkele grote kleppers: Kasteellopers clubgenoten Gunter Geens, Maarten Van der Donck en Paul Denolf , en ook Kasterlee winnaar Frankie Leus. Eén voor één snellere jongens dan mezelf. Niet naar iemand anders kijken en eigen tempo lopen dus. De eerste kilometers matig vertrokken aan een tempo van rond de 3'50"/km.Na drie kilometer, waar de lopers van de 10km de andere kant opgaan, kreeg ik een mooi overzicht van de tien mijl deelnemers. Al snel ondervond ik dat ik de goeie trein gemist had, want een dikke honderd meter voor mij liep een groepje van een man of tien.Helemaal alleen kon ik dus aan de achtervolging beginnen , en enkele kilometers verder viel de groep uit elkaar. Eén voor één kon ik concurrenten inhalen , uiteindelijk belandde ik bij 3 atleten, waaronder supermaster Jef Somers, die overbleven van de oorspronkelijke grote groep.Het werd dus een inhaalrace, wat erop wees dat ik mijn eigen koers goed had ingedeeld. Op de grasdijk aan het sas van Duffel kreeg ik het wel moeilijk, en na het keerpunt naast de Nete richting finish moest ik mijn drie medevluchters laten gaan. Een klein dipje was mijn deel in de laatste 3km , het tempo zakte terug naar 4'05". Eindtijd 1u03'46"en een verdienstelijke 18de plaats. Stiekem had ik wel gehoopt een minuutje of twee sneller te eindigen , maar meer zat er echt niet in vandaag. Uiteindelijk had ik dik de 15km/uur gehaald. Clubgenoot Gunter Geens won de wedstrijd in een nieuw record: 53'18". Carine werd 5de vrouw in 1u20'11" en bleef daarmee maar net boven haar persoonlijk record.(met dank aan "Lier in beeld" voor de foto's)

maandag, november 24, 2008

Winterweer.

De winter is in het land en dat hebben we gevoeld de afgelopen dagen. De laatste zeven dagen een mooie duurloopweek afgewerkt van meer dan 80 km, dat was lang geleden. Zaterdagochtend tijdens mijn "twintiger" nog een frisse sneeuwbui gehad, gisteren in de late namiddag mooie winterfoto's gaan maken aan het kasteel van Vorselaar. Aangezien ik nog een gratis bon had voor één maand fitness in de plaatselijke fitnessclub( gewonnen tijdens de estaffetecorrida van de Kasteellopers de voorbije zomer) en het vanavond op vele wegen in de Kempen zo glad was dat er bijna niet buiten kon gelopen worden , nam ik dan maar het zekere voor het onzekere en heb ik mijn training voor de eerste keer op een loopband afgewerkt. Niet dat ik nog niet op zo'n ding had gelopen(tijdens de vele sporttesten de afgelopen jaren weet ik perfect hoe het aanvoelt van op zo'n band te trainen) het gaf toch een vreemd gevoel. De intervaltraining die ik had gepland kon vanavond buiten echt niet doorgaan vanwege het gladde wegdek, en dus deed ik de 2x3km maar binnen. De hartslag lag gemiddeld acht tot tien slagen hoger dan normaal , maar dat zal wel met de warmte te maken hebben. In zo'n fitnessruimte is de temperatuur een stuk boven de 20° en dat is deze jongen niet meer gewend. Toch nog een goeie training afgewerkt dus.

woensdag, november 19, 2008

Gepast voor cross van Duffel:trainingen worden verder gezet.

Uit vrees voor overbelasting heb ik afgelopen weekend wijselijk gepast voor de veldloop in Duffel. Drie weken na elkaar gaan crossen met slechts een zestal trainingsweken leek me een beetje van het goede teveel. Dit gaf me dan weer de vrijheid om de trainingskilometers wat op te drijven, en het gaat van week tot week beter. Als alles goed verloopt sla ik ook de moddercross van Arendonk van komende zondag over, om me ten volle te concentreren op de eerste Lierse natuurloop van dit seizoen , het laatste weekend van november. Op welke afstand ik daar ga starten (10 of 16km) beslis ik pas volgende week. Normaal gesproken wordt de veldloop van Booischot daarna de volgende afspraak. Intussen zou ik ACHL clubgenoot Frankie Leus langs deze weg een dikke proficiat willen toewensen met zijn overwinning in de marathon van Kasterlee. Voor Frankie is dit een bekroning van het jarenlange trainingswerk.

zondag, november 16, 2008

Verder aanmodderen

Gisteren was het vroeg dag na de après-swim in sportcafé de Treffer (nee, ik heb hier "nog" geen aandelen in, alhoewel). Voor de morgen stond een MTB toertocht rond Brugge op het programma. Daar deze streek nog de enige in de provincie is met redelijk wat bossen, koos ik deze tocht voor de VTT tocht aan de deur te Deerlijk. De langste afstand was 57km, voldoende voor een stevige training. De organisatie was dik in orde maar eigenlijk ben ik wat teleurgestelt in het aangeboden parkoer. In het begin deden we wat bossen aan, maar daarna was het terug het eentonige kerkwegeltjes, drassige weidestukken, versafgereden modderige maïsvelden, lange asfaltstroken etc.., en pas op het einde terug bossen. Deze streek geeft heel wat meer aan bossen te bieden, vooral de streek rond Beernem, waarom dit niet aangesproken? Dus toch geen ideale voorbereiding voor Kasterlee. Vanmorgen stond een lange duurloop samen met Lore + Peter en Pascal, ook 2 Kasterlee gangers, op het programma. Daar er in Waregem een wandeltocht met o.a. een 22km door de plaatselijke wandelclub was georganiseerd, besloten we deze te lopen, kwestie van eens een ander parkoer te hebben. Van bij de start was het druilerige regen. God, ik wou dat ik bij Kurt in Mallorca of beter nog, bij Piet in Mexico was. Zalig sporten in korte broek en een stralend zonnetje ipv. dit miezerweertje hier. Het tempo van Peter en Pascal lag te hoog voor Lore en we liepen dan maar gesplitst. Na de aankomst nog ne goeie Leffe en vanmiddag voor de buis om de Cyclocross van Gavere te volgen.

zaterdag, november 15, 2008

Waregemse zwemmarathon

Deze week is het de Vlaamse zwemweek en de Waregemse sportraad draagt hiermee haar steentje bij door het organiseren van een zwemmarathon. Een plezante competitie tussen Waregemse verenigingen, sportclubs, bedrijven en vriendenkringen. Met ploegjes van minimaal 10 moeten gedurende 45 minuten zoveel mogelijk lengtes in estafette overwonnen worden. Vanaf 17.00 starten non-stop de eerste clubs in de 6 banen van het bad. De A-ploeg met nichtje Margot van de Waregemse zwemclub zette meteen een stevige afstand op de tabellen met 4025m. Ook mijn petekind Pieter zwom goed mee met de B-ploeg. Om 21.00u was het de beurt aan de "Vrijdagzwemmers", ons vast groepje waarmee we, zoals het woord zegt,de vrijdag mee zwemmen. Hierin deden o.a. Lore, Valerie en Bruno mee. Ook zij deden het heel goed met 3600m. De overgrote meerderheid haalde immers de 3000m grens niet. Het was nu wachten op het "moment sûpreme". De clash der titanen. Al jaren is de tweestrijd tussen de Triatlonclub en de Waterpoloclub het moment van de avond. Nadat de triatlonclub jaren had gedomineerd, werden we in 2006 vooreerst met een halve lengte geklopt. Vorig jaar moesten we al met 2 lengtes (50m) de duimen leggen. Konden we het tij terug doen keren? Het tijdstip van het jaar zit ons allezins tegen. Terwijl het triatlonseizoen ten einde is en ook de zwemtrainingen op een heel laag pitje staan, zitten de waterpolo en zwemclub volop in hun wedstrijd periode. Sterk afgetraind dus + de afstanden zijn in hun voordeel, wij zijn lange afstands zwemmers. Enkele goeie zwemmers (Lode, Peter, Pascal, Jurgen en Geert) moesten forfait geven. Met een paar nieuwkomers was het dus afwachten. Van bij de start was het echter duidelijk dat we met ons 11 zwemmers geen vuist konden maken tegen de 16 atleten van de waterpolo. Na 10 minuten was er al een achterstand van 75m. We finishten dan ook 2de met 4400m tegen 4875m voor de waterpolo. Maar de après-swim met de club tot in de late (of is het vroege) uurtjes maakten er terug een geslaagd sportfeest van.

woensdag, november 12, 2008

Halve marathon Ploegsteert

Gisteren was het de beurt aan Lore om revanche te nemen op haar mindere prestatie op de halve marathon Amsterdam van vorige maand. De looptrainingen werden terug opgedreven en het was kijken of dit nu al enig resultaat opleverde. En het zag er goed uit. Met een eindtijd van 2.01' in de winderige en natte halve van Ploegsteert was dit toch al 7minuten sneller. Akkoord, nog niet de gewenste PR eindtijd van 1.50', maar ze was heel tevreden. Het was, naar eigen zeggen, een prachtige omloop met een kleine 2000 deelnemers. Samen met Katrien, de ega van triatlonclub voorzitter Geert, liepen ze zij aan zij. Katrien liep eerder dit jaar voor het eerst in de marathon van Utrecht onder de 4u, dus een ideale tempopartner voor Lore. Blij haar nog eens zo tevreden te zien na een wedstrijd.

dinsdag, november 11, 2008

COHE halve marathon: een echte herfstklassieker.

Als inwoners van de Kempen mogen we gerust trots zijn op ons landschap. De vandaag gelopen halve marathon is in dat opzicht een echte klassieker, en wel om de volgende drie reden:
Monumenten: Met start aan de voet van de Herentalse Toeristentoren , de doortocht langs de Heggekapel en de witte hoeve van de Zittaart in Poederlee en de passage langs het kasteel van Vorselaar wordt hulde gebracht aan drie bekende monumenten van deze streek.
Parcours: Het heuvelende bos van Kruisberg, waar start een aankomst zijn gelegen, de zandwegen van de AA-vallei, de gevarieërde ondergrond in Poederlee en Vorselaar en de snelle asfaltstukken, echt alles krijg je onder de voeten tijdens deze 21,095km lange loopwedstrijd. Om daarbij zeker niet de modderstroken te vergeten op de Zittaart en net voor de finish, die steeds weer voor wisselende posities zorgen en waar de race dikwijls in een beslissende plooi valt.
Weer: Hier denken we vooral aan de wind, die ook vandaag in de AA vallei tijdens de laatste kilometers ongenadig in het nadeel blies. De tijd van het jaar zorgde ook vandaag voor zon én regen.
En zeker niet te vergeten : het mooie herfstseizoen, de gekleurde bomen en de gevallen bladeren.Kortom: deze 11 november-loop is een echte klassieker.

Carine loopt supertijd op halve marathon.


11 november, en dus de jaarlijkse hoogmis van het Herentalse Sint-Jozef college die zoals steeds op de dag van wapenstilstand hun halve marathon organiseert. Voor diegenen die nog steeds denken dat de afstand van deze recreatieve loopwedstrijd langer is dan de gebruikelijke 21,095km kan ik meedelen dat de Garmin Forerunner "slechts" 20,9km aangaf. Aangezien de aard van het parcours (bos, slijk, zandwegen en nog meer modder) kunnen we gerust stellen dat hier een volwaardige halve marathon gelopen wordt. Ik had me vandaag geëngageerd als luxehaas voor mijn vrouwtje Carine die een poging ging ondernemen om haar beste tijd van vorig jaar(1u51'57") van de tabellen te vegen.Na goed 3km vormde er zich een omvangrijk groepje van een achttal atleten. Ik probeerde Carine zoveel mogelijk uit de nog vrij strakke wind te zetten. Naarmate de wedstrijd vorderde vernamen we dat ze op een derde plaats bij de dames liep. Aanvankelijk schuilden er in onze groep nog twee vrouwen, het kon dus nog alle kanten uit. In de Vorselaarse kasteeldreef versnelde Carine en zo bleven we uiteindelijk nog met drie over. Vanaf hier ging ze volop voor de derde plaats. Het modderige stuk bos aan de Poederleese Zittaart werd goed verteerd en de laatste 4km was er geen houden meer aan. Carine finishte als derde vrouw in 1u49'59" en werd daarmee in totaal 78ste op 137 deelnemers. Net onder de 1u50, missie meer dan geslaagd. Alhoewel ik mijn vrouwtje voorliet gaan bij de aankomst werd ik toch één plaats voor haar geklasseerd. Voor mij werd het dus een zeer geslaagde lange duurloop waarbij de kuiten geen problemen vertoonden. Dat was extra goed nieuws en een grote zucht van opluchting. De halve marathon kon weer bestempeld worden als heroïsch. Nog even vermelden dat Kasteelloper Maarten Van Der Donck op de tweede plaats eindigde in 1u17'16", achter de ongenaakbare Jo Prims. (met dank aan Nest Goossens voor de foto)

maandag, november 10, 2008

Alles onder controle.

Daags na de crosscup in Mol heb ik een 25-tal minuutjes kunnen loslopen. De gehavende kuit voelde 's morgens wat stroef aan, maar tijdens het looptochtje bleven de klachten beperkt tot een minimum. Op zich goed nieuws uiteraard. Gisterenavond en vanmorgen kreeg de spier een voorkeursbehandeling: verschillende massages, warm/koude douche, en sinds vanmiddag heb ik de steunkous die vorig jaar reeds zijn nut bewees aangetrokken om de doorbloeding op gang te brengen. Misschien zit een deelname aan de halve marathon morgen er nog wel in, maar dan zoals vooraf gepland als rustige lange duurloop. Afwachten is de boodschap.

zondag, november 09, 2008

Verzuipen in het zand.


Ik zal maar meteen met de deur in huis vallen: ik ben geen zandloper.Vandaag stond de eerste individuele manche van de crosscup in Mol op het programma.Na de grote kanonnen(seniors dames en heren) mochten de masters de dag afsluiten.Op het Zilvermeer stond ik nog nooit aan de start en zo werd het afwachten wat het parcours ging brengen.Een zware zandstrook van ongeveer 400 meter, twee lussen door het bos(waar op sommige plaatsen extra zand was aangevoerd volgens mij) en een zandstrook vlak tegen de waterlijn,die vrij goed beloopbaar was. Dat is de parcoursbeschrijving van één ronde in het kort. Veel volk aan de start (123 finishers) en al onmiddellijk na het startschot chaos. Vallende atleten, trek en duwwerk om toch maar zo goed mogelijk weg te geraken in het mulle zand.Na een halve ronde kon ik aan mijn opmars beginnen,maar werd al direct met de beide voeten terug op de grond gezet bij het doorkruisen van de eerste zandstrook.Hier verloor ik elke ronde tientallen meters en dito plaatsen. De eerste 2 ronden viel dit nog goed te maken, maar later in de wedstrijd werd dit steeds moeilijker.Bij het ingaan van de tweede ronde kreeg ik bovendien te kampen met een kramp in de rechterkuit! Onheil op komst dus, en even onstond er twijfel om op te geven. Daar dit woord niet in mijn woordenboek staat, liep ik dus tegen beter weten in maar verder. Heel de verdere koers zat ik dus met een stijve kuit(deze keer rechts, en dus niet aan diegene die pas geblesseerd geweest is), maar verder lopen ging wel. Het werd een echte interval wedstrijd, in het bos probeerde ik telkens de schade goed te maken die ik opliep in het zand, en steeds met het gevoel dat het eigenlijk beter ging dan vorige week. Einduitslag : 43ste. 6400 meter in 26'27". Na de wedstrijd bleek nog maar eens dat de masters "letterlijk" in de kou worden gezet op zo een groot evenement. In de grote tent was het na afloop berekoud(de verwarming was waarschijnlijk verplaatst naar de vip-tent) om over de matige prijzentafel nog maar te zwijgen. Crosscup onwaardig.Intussen zijn we vijf uur verder en voelt de gehavende kuit zeer stijf aan. Vraag is nog maar of we morgen en dinsdag kunnen lopen. Ik blijf wel met twijfels zitten: Waarom ben ik zo gevoelig voor verkrampte kuiten? Ligt het aan het dragen van spikes, wat natuurlijk de spieren meer belast? Lag het aan het geaccidenteerde parcours? Of zit er een diepere oorzaak?
Dat ik kon verder lopen, en nadien nog een tientalminuutjes kon uitjoggen geeft me toch hoop dat het deze keer zal meevallen.(met dank aan avzk. voor de foto)

woensdag, november 05, 2008

Verkenning Kasterlee

Gisteren ben ik het MTB parkoer van de Hel gaan verkennen om eens te "voelen" wat er ons op D-day te wachten staat. En eerlijk gezegd, de motivatie zat de voorbij weken in mijn schoenen om te trainen. Maar ik heb er terug "goesting" voor na een goeie looptraining maandag en de verkenning van de Hel. Het parkoer zelf nu. Dit is er eentje zoals ik het graag heb. Geen kerkwegeltjes, modderige weideomlopen en ellenlage asfaltstroken zoals in onze contreien, maar veel boswerk, prachtig slingerende, maar goed rijdbare singeltracks. Geen technische stukken (op 1tje na). In de zomer moet het hier echt subliem zijn om te biken. Ik vermeld wel "in de zomer" want sommige stukken in de blauwe route liggen er nu op zijn zachtst uitgedrukt verzopen bij. Daar was het niet meer stoempen, maar echt baggeren waar geen einde leek aan te komen. Maar de naam "Hel van Kasterlee" komt toch ergens van hé. Ik reed 2x de volledige route, de eerste maal met mijn fully, de 2de maal met mijn ouwe getrouwe en ongeveerde GT. De eerste indruk was dat ik met mijn fully in het nadeel zou zijn, met vering leek het pad totaal niet oneffen en had ik de indruk geen snelheid te maken. Maar als ik de 2de maal ongeveerd op pad was, bleek dit toch een ander paar mouwen. Ieder boomwortelke bracht mij uit balans bij het draaien en keren. Hoewel ik aanvankelijk de indruk had sneller te rijden met mijn GT, bleek niets minder waar achteraf. Ik reed een stuk trager met een zelfde HS. En de 1ste maal was ik dan nog een paar maal misreden en zo een anderhalve km extra gereden. Ook begonnen mijn polsen en rug last te hebben van het opvangen van de schokken. Om dit zo 4x te rijden, nee bedankt. De keuze is dus gemaakt, de fully voor de Hel. Een hardtail zou ideaal zijn, maar die heb ik nie en moet ik ook nie hebben. Daarna nog eens een bezoekje gebracht aan blogcollega Dirk terwijl ik in de buurt was. Spijtig dat we zover van elkaar wonen.

dinsdag, november 04, 2008

Onverwacht bezoek.

Er stond me vanavond een aangename verrassing te wachten toen ik thuiskwam van het werk.Nietsvermoedend vertrok ik zoals bijna elke werkdag met de fiets naar huis. De invallende duisternis en de opkomende mist doen me deze tijd van het jaar vooral aan de winter denken. Gearriveerd voor onze deur stond er een vrij onbekende auto geparkeerd.Mijn nieuwsgierigheid deed me nog sneller mijn fiets op zijn plaats zetten dan anders.Snel naar de achterdeur en wie zat er in de woonkamer? Blogcollega Johan! Als snel wist ik de aanleiding van zijn onverwacht bezoek.Een tijdje terug heeft hij me laten weten te zullen starten in de "hel van Kasterlee", de zwaarste duatlon van België.Op 21 december e.k. dienen de "helden" van deze wedstrijd achtereenvolgens 15km te lopen, 105km te fietsen met de mountainbike door de Kempense bossen,om tenslotte af te sluiten met een looptocht van 30km. Een helse tocht, als je het mij vraagt. Mijn goeie vriend Johan, die als "Iron man"van geen inspanning terugschrikt was vandaag het fietsparcours komen verkennen. Kasterlee is niet zover van onze woonplaats en hij verraste ons dus met een aangenaam bezoek.Het was lang geleden dat we elkaar nog eens gezien hadden en het weerzien was hartelijk. Carine serveerde ons een lekker klaargemaakt pompoenensoepje van eigen kweek en zo hadden we de tijd om even bij te babbelen. Even later reed mijn blogvriend alweer naar het verre West-Vlaanderen en kon ik aan mijn 40 minuutjes looptraining beginnen.Ondanks de nog stijve kuiten van de wedstrijd van zondag dwaalden mijn gedachten af naar ons bevriend koppel uit Oeselgem en vooral hun hartstocht en passie voor de sport. Het geluk ligt dikwijls in de eenvoudige dingen.........

zondag, november 02, 2008

Tevreden over wederoptreden.


Doordat de masters M50 in een aparte wedstrijd werden ingedeeld stonden er toch nog 140 masters M35+ aan de start. Op domein Berentrode was het weer volle bak, de organisatie mocht niet minder dan 1200 deelnemers verwelkomen. Het was vandaag ook ideaal crossweer, een graad of 11 en bijna windstil.Voor mezelf was het vooraf koffiedik kijken met een zeer minimale voorbereiding.De zenuwen waren reeds voor het vertrek naar Bonheiden gespannen en na enkele keren het kleinste kamertje te hebben bezocht ging het al wat beter. 6,35km onder de loopbenen, met veel grasveld en een klein stuk bos dat er nog vrij goed beloopbaar bijlag ondanks de regen van gisteren. Volgens sommigen is het parcours in Bonheiden een pistewedstrijd, en dat is voor deze jongen alleen maar een voordeel. Na een iets te rustige start keek ik eens achterom en kwam ik tot de vaststelling dat er nog slechts een 30 lopers achter waren na amper 100 meter. Het werd dus één lange inhaalrace, helemaal tegen mijn eigen tactiek in , maar deze keer wel lonend zo zou later blijken. Naarmate de wedstrijd vorderde bleef ik concurrenten inhalen, helaas deed het ACHL duo Paul Daems en Luc Lauwers dat ook , zodat deze twee ploegmaats buiten schot bleven. We gingen de laatste kilometer in met een groepje van een achttal lopers, en ik kon zelfs de forcing voeren. In een beklijvende eindsprint moest ik van dat geheel slechts 1 loper laten voorgaan. Ik heb vandaag aan de levende lijve ondervonden dat spurten op het einde alleen maar lukt als je inderdaad de eerste kilometer niet in overdrive gaat. Al bij al gaf me deze wedstrijd een zeer goed gevoel, op de 48ste plaats finishen is zeker niet slecht. Ik deed er wel bijna 1 minuut langer over dan vorig jaar (tijd dit jaar: 23'35") maar Rome is ook niet op één dag gebouwd. Dit geeft me wel hoop om volgende week toch in Mol te starten. Maar eerst de week nog goed doorkomen.Carine van haar kant liep naar een zeer mooie 32ste plaats op 68 deelnemers en legde de 4,17km af in 18'46"(met dank aan Hans Peeters voor de foto)

zaterdag, november 01, 2008

Morgen eerste grote test.

Drie maanden na de Reschenseelauf herneem ik morgen opnieuw de loopcompetitie. November luidt de start in van het nieuwe veldloopseizoen en Bonheiden bijt in de regio de spits af. Helemaal klaar ben ik er nog niet voor met slechts 3 weken training, de wedstrijd zal dan ook in de eerste plaats dienen om de conditie aan te scherpen. Afhankelijk van het resultaat beslis ik dan volgend weekend of ook de crosscup van Mol op het programma zal staan. Mocht ik daar starten, dan zal de halve marathon van het Herentalse college op 11 november gelopen worden als lange duurloop. Eerlijk gezegd kijk ik er wel naar uit, laat de bladeren maar vallen.

dinsdag, oktober 21, 2008

Halve marathon Amsterdam


Zondag 05:30. Op dit vroege uur werden we uit dromenland gehaald. Nog ne keer omdraaien voor een kwartiertje en dan uit onze bedstee. Vandaag stond de halve van Amsterdam op het programma en we hadden ons transport van lijf en leden toevertrouwd, misschien bij beter weten in, aan de spoorwegen. Vroeg, want de trein "wacht" niet en we wilden de start van Valerie en Kurt op de marathon niet missen. Maar weeral stelde de NMBS ons teleur. Met enkele minuten vertraging vertrok de trein naar Antwerpen. Net te laat, zodat we onze rechtstreekse aansluiting naar Amsterdam misten. Een uurke later met een boemeltreintje verder en dan nog 2x overstappen, in Roosdaal en in Schiphol. Byebye start marathon. En voor de NMBS, byebye tevreden klant! De halve marathon dan, met een totaal goeie 8000 runners stonden we in het 2de startvak. De start was hier wel stipt. Mijn besttijd op de halve was 1.45 en Bruno's vriendin Evelien, trakteerde op een heerlijk schuimende blonde Leffe als ik hieronder zou duiken, anderzijds mocht zij van het gerstenat genieten. Motivatie dus om er van in de start in te vliegen. En het ging vooruit. 5km in 23'30". Het bordje van de 10km volgde 47'10". Een nieuw PR in de maak? Op 12km passeerde de haas van 1.40 me. Ietske te vlug voor me, mijne tikker haalde toen al de 180 en dat was al ferm in 't rood. Bij beter weten in bleef ik echter hoge tred houden. Op 15km en 26'30" later wist ik al hoe laat het was. Ik was te diep gegaan. De hoge hs bleef maar het tempo stokte. De bescheiden brugjes bleken ineens forse beklimmingen voor mijn geteisterde quadriceps. Op 19km passeerde de haas van 1.45 en ook hier aanklampen lukte niet. De laatste km ging de hs niet onder de 188. Melkzuur liep uit mijn oren. Compleet kapot kwam ik op het overigens schitterend Olympisch stadion binnen. Met een eindtijd van 1.48' ben ik achterna bekeken al bij al toch tevreden. Met de beperkte loopkm's en extra gewonnen kilo's is het logisch dat een nieuw PR, toch al van 2005, niet haalbaar was. Ook Lore had een totale offdag en bleef ver van haar PR van 1.50' verwijderd met een finish in 2.08' en wilde geen verder commentaar leveren. Kurt deed het met zijn 3.44' behoorlijk, maar ook hij was daar nie content mee, de 3.30' was zijn streefdoel, maar de muur op 40km was er teveel aan. Valerie deed met 4.49' 10' van haar besttijd af. Proficiat. Eén iemand zal alvast blij zijn met onze mindere prestatie's. Evelien zal vrijdag Leffe ad fundum kunnen drinken op de kosten van Kurt en wij. Bruno zal er werk mee hebben ;-0)

zondag, oktober 19, 2008

Terug in wedstrijd na 76 dagen.

Terwijl blogcollega Johan en zijn vrouwtje de straten van de Nederlandse hoofdstad (halve marathon Amsterdam) onveilig maakten, zette ik mijn beste beentjes voor op de oefencross in Herenthout. Het woord zegt het zelf: vandaag stond de derde voorbereidingsveldloop van Ac Herentals op het menu, en meteen het startsein voor mezelf om met een zeer kleine trainingsbasis te herbeginnen. Zes rondjes op en rond het Herenthoutse sportcentrum, goed voor bijna 10km. Geen parcours voor mijn grote looppas, vanwege de vele bochten in het bos. Meteen na de start ontsnapte er een groep van 7 atleten, ik nestelde me voorzichtig in de trager gestarte tweede groep.De eerste 4km gingen gemoedelijk aan ongeveer 4'20"/km, maar de hartslagmeter wees toch al bijna 170 aan. Op 3km van het einde spatte ons zevenkoppig groepje uit elkaar en ik bleef ergens halverwege steken. Het tempo ging de hoogte in, rond de 15km/u , alsook de hartslag(tot 182), zwaar genoeg voor ondergetekende. Als eindtijd finishte ik in iets meer dan 41', met een tevreden gevoel. Conclusie: zeer goeie training en de laatste 4km diep gegaan, zonder echt te forceren. Het geeft een raar gevoel, na zo een lange tijd nog eens door te trainen, ik kom duidelijk nog weerstand te kort. Toch keerde ik zeer voldaan terug, want de voorbije blessure deed zich op geen enkel moment gevoelen.

woensdag, oktober 15, 2008

VTT tocht werd succes!

Onze jaarlijkse VTT tocht zondag laatst is terug een succesnr gebleken. In de vroege mistige morgen mochten we een kleine 1000 bikers verwelkomen. Met enkele mooie bospassages, glooiende wegen en prachtige vergezichten onder een nadien stralend zonnetje was de overgrote meerderheid heel tevreden over het aangeboden parkoers. Met deze bedankt aan de aanwezigen. Ook een pluim voor de organisatoren, je moet het maar doen, zoiets moois in elkaar boksen en iedereen proberen tevreden te stellen.

zondag, oktober 12, 2008

Hawaii, the day after.

Het 30ste WK Ironman in Hawaii zit erop. Het was terug een zeer spannend wedstrijd verloop, met opeenvolgende leiders. Wat opvalt is dat de Ironman top ieder jaar breder wordt. Terwijl je 10jaar terug 15namen kon invullen voor de top 10, kom je nu niet toe met 30 top10 kandidaten. De top is meer aan elkaar gewaagd en de verschillen worden heel klein. Met de Aussie Craig Alexander hebben we een verdiende winnaar en Rutger Beke staat terug waar hij hoort, bij de absolute wereldtop. Het kransje der favorieten werd trouwens behoorlijk onderuit gehaald tijdens de 38° warme marathon. Bij de dames staat er werkelijk geen maat op mijn favoriete Chrissie Wellington. Een 5' voorsprong tijdens fietsen, werd een 5' achterstand halverwege het bikeparkoer door een lekke band. Maar Chrissie zou Chrissie niet zijn als ze deze achterstand met de glimlach niet zou ombuigen naar een nieuwe koppositie. Tijdens de marathon stond er werkelijk geen maat op. Met een nieuw parkoers record op de afsluitende marathon van 2.57'44" bleef ze de concurrentie met ruim 16 !! minuten voor. En die concurrentie waren geen doetjes. De 2de Yvonne VanVlerken verpulverde dit jaar nog in Roth het 15jaar oude triatlonwereldrecord op de volledige afstand en de 3de Wallenhurst brak dit jaar ook het Ironman wereldrecord in Oostenrijk. Diezelfde Wallenhurst liep met 2.58'35" de overigens 2de besttijd ooit op de Hawaii Ironman marathon. Straffe madamen!!!

vrijdag, oktober 10, 2008

Morgen D-day in Hawaii


Morgen om 18.45 Belgische tijd is het zover. Dan starten onze nationale en wereldtoppers in de hoogmis van de hardste sport op Big Island te Kona. Wie wordt de winnaar? De Aussie's Chris McCormack of Craig Alexander? Of het Duitse geweld met Stadler, Al Sultan, Bracht. De Kiwi Cameron Brown? Kan de Deense hardrijder Torbjorn Sindballe iedereen op een hoopje rijden? Of wordt het een Belg. Bezorgt Luc Van Lierde ons nog eens kippevel of lopen Bink Vanhoenacker of Beke met de vaderlandse eer weg of kunnen Frederiek Van Lierde en Bert Jammaer ons verrassen? Zondagmorgen weten we meer. Morgennacht zit ik alvast voor de PC gekluisterd. Je kan alles live volgen op Radio1 en op de Ironman website.

donderdag, oktober 09, 2008

Back in runningbusiness.

75 losloopkilometers in 9 weken tijd, en vier weken zonder één loopmeter.... Tel daarbij vier stevige fietstochten en dat is de basisconditie waarmee ik deze week terug gestart ben. Het spierscheurtje is eindelijk genezen. Gisteren bij schitterend loopweer (14° en windstil) na 2 maanden nog eens een vlot duurloopje van 13km/u gedaan. Vandaag betaalde ik de tol, want alle beenspieren deden pijn tijdens mijn looptochtje deze avond. Tja, voor de eerste keer in enkele maanden twee dagen na elkaar gaan lopen, dat is terug even wennen. Ik hoop volgende maand toch te kunnen starten in de halve marathon van Herentals op 11 november. Dat is nog enkele weken te gaan. Via deze weg wens ik alle marathonlopers die ik ken in Eindhoven,Amsterdam, Echternach en Etten Leur maar één ding toe: Ideaal loopweer, zoals ik gisterenavond mocht meemaken. We zijn eindelijk terug in runningbusiness!

woensdag, oktober 08, 2008

London city


Eens een berichtje dat niet over sport gaat. Dit weekend waren we nog eens in London voor een citytrip. De stad van de indrukwekkende London marathon, waar we onze blogcollega leerden kennen. Tesamen met scone broer en zus, Mie en Lourens bezochten we Harrods, Madame Tussaud, Notting Hill, Hardrock Cafe, Temple Church, de Tempelierskerk uit de Da Vinci Code. Door de spoorstaking op maandag, waren we genoodzaakt om iets vroeger terug te keren. Onze Eurostartrein was afgelast, de gereserveerde tickets vervielen voor alle reizigers en werden nu verdeeld op een "First come, first served base". Gelukkig kregen we net de laatste vrije plaatsen in "first klas". Ne goeie diner met champagne en wijn tijdens de rit als compensatie, laat de NMBS maar staken, er zijn ergere dingen in't leven. We geraakten 's avonds laat nog tot in Kortrijk, waar Kurt ons kwam oppikken, bedankt hiervoor. In London zagen we nog een folder over de London Triathlon. Deze wedstrijd (sprint en OD) is ook het sterk aan het boomen. Dit jaar waren er 12000 deelnemers verspreid over 2dagen en met een verkeersvrij fietsparkoer vanuit de Docklands, via Tower en keerpunt voor de Big Ben aan Westminster bridge. Misschien iets voor de toekomst?

zondag, oktober 05, 2008

Coldplay rules the world.


Gisterenavond weer een heerlijk avondje Sportpaleis beleeft. In Antwerpen sloot Coldplay het Europese luik van hun "Viva La Vida" tournee af. Drie jaar geleden was ik er in de Scheldestad al twee keer bij en dat waren onvergetelijke avonden. Na de openers "Live in technicolor" en "Violet hill" kwamen onmiddellijk "Clocks" en "In my place", kortom een gedroomde start. Chris Martin was weer zeer energiek en maakte dankbaar gebruik van de twee catwalks aan de zijkanten van het hoofdpodium. De zanger had ook enkele Nederlandse woorden ingestudeerd en vooral het woord "ongelofelijk" beviel hem wel. De nummers van hun laatste cd kwamen live zeer goed tot zijn recht, afgewisseld met ouder werk. Een beatdrumsessie van "Talk" en God put a smile on my face" was iets minder, maar Martin gooide achter dit duo een mooi acoustisch "The hardest part" aan. Na een korte pauze verscheen de groep achter in de zaal. Het viertal bracht daar een mooie acoustische versie van "The Scientist". Titelnummer "Viva La Vida" gooide alle remmen los en de meezinger bleef bij het publiek hangen tot zelfs na het concert. Als bisnummers liet de groep nog een schitterend "Politik" los , en als allerlaatste nummer een subliem "Yellow". (kippevel!). Coldplay kan perfect een greatest hits concert brengen , en deed dat gelukkig ook. Van ons had het nog een half uurtje langer mogen duren. Geen wonder dat dit optreden in een wip uitverkocht was.