Spierscheurtje van 9 x 3mm

Na een echografie vandaag is gebleken dat er een spierscheurtje is in de buitenste rechterkuitspier. De voorspelling in het vorige bericht op deze blog is dus uitgekomen. Looprust tot 21 november. Het fietsen staat dus terug in de belangstelling; voorbije weekend reed ik 150km. Laat het mooie weer nog maar even aanhouden als het kan.

Loopjaar 2011 ten einde.

Deze week ben ik drie keer een kwartiertje gaan joggen. Vandaag tegen 12 a 13km/u. De kuit verkrampte terug na 15 minuten lopen. Een langere rustperiode dringt zich dus op en waarschijnlijk zal ik nu twee weken niet lopen. De fiets is weer een goed alternatief.Wedstrijden zullen er dit jaar niet meer inzitten.

Toekomstplannen.

Ik moet eerlijk zijn, 2011 is het minst goede loopjaar van het laatste decennium. Blessures alom gooiden vanaf januari roet in het eten met als gevolg dat in de maand mei de basis zo goed als weg was.Wanneer het na enkele maanden weer wat begon te draaien haspelde ik een slechte halve marathon af waardoor de extra trainingen vorige week opnieuw leidden tot dezelfde blessure als in het voorjaar. Gegokt en serieus verloren dus. Gelukkig maakte ik dit jaar schitterende fietstochten in de bergen en de heuvels van Luxemburg en de Ardennen en leerde ik twee fantastische sportmensen kennen uit de streek van Zulte.
Wat het lopen betreft sta ik op een tweesprong: kan mijn lichaam überhaupt nog wel de zware trainingsweken aan? Ik loop ook al heel veel jaren aan een stuk..... Waar wil ik naar toe met deze sport? Is het nog wel nodig om tijden na te streven en terug een aanvaardbaar niveau te halen of wordt het tijd om gewoon meer te genieten van deze prachtige sport? Als ik mijn hart laat spreken wil ik nog enkele marathons lopen voor mijn vijftigste. Deze afstand is mijn favoriet ondanks het feit dat ik geen geboren marathonloper ben. Of ga ik volop voor pistetijden en titels bij de masters? Deze laatste vraag is makkelijk te beantwoorden: op nationaal vlak maak ik daar geen enkele kans om ooit laat staan Belgisch al dan niet Vlaams kampioen te worden. Ik moet ook toegeven: de twee veroverde provinciale titels op de 10.000 meter waren eerder een gevolg aan een gebrek aan tegenstand... maar ze staan wel op mijn erelijst. Mijn grootste kans om ooit op een podium te staan van een nationaal kampioenschap is volgens mij de marathon. Maar dan zal ik toch nog eens een campagne vlekkeloos moeten afwerken en hopen op een superdag. De komende maanden zal ik allicht toch moeten kiezen voor één weg: die van het genieten zonder al te grote risico's te nemen op blessurekans(met toch nog deftige trainingen naar de marathon toe), of die van het blijven trachten naar snelle tijden met alle frustraties als gevolg. Als de huidige blessure genezen is (ik hoop binnen dit en twee weken) dan gaan we terug bouwen en hopen op een feilloze winter. Daarna gaan we kijken hoever we staan. Na april komt ook de koersfiets weer in beeld, want mijn nieuwe verslaving is de Challenge BIG site en daar moeten we aan werken. Er is ook nog een supermarathon die op mijn palmares ontbreekt(Berlijn) waar ik zeker nog naar toe moet. Plannen maken: een leuke bezigheid.(foto: finish Amsterdam marathon oktober 2004)

Opnieuw kramp in de kuit.

Na enkele doorgedreven trainingsweken en opbouwen van kilometers had ik vanavond weer lichte last van een kramp in de rechterkuit. Allicht een gevolg van de intervaltraining van zaterdag en de daarop volgende duurloop gisteren van 20km. Hopelijk valt de schade mee.

Brussel:complete off-day.

September 2011 was de beste kilometermaand van het jaar tot nu toe.Met bijna 300km op de teller kan je stellen dat er een stevige basis werd gebouwd. De laatste twee weken vlotte het op training echt goed.Met vrij veel vertrouwen trok ik in alle vroegte vandaag naar de halve marathon in Brussel.Echt afbouwen deed ik de laatste week niet, dat feit zorgde op vrijdag wel voor wat vermoeidheid.Vroeg uit de veren dus, om iets na 7 uur de trein genomen richting hoofdstad. Via de metro kwam ik goed op tijd aan op het Jubelpark.Vanwege de drukte de laatste jaren laat ik de 20km in mei links liggen, deze halve marathon is een prima alternatief, het parcours is voor 90% hetzelfde.Om 10u30 klonk het kanonschot,tijd om te lopen.Het was al meer dan behoorlijk warm in de voormiddag.Via de Wetstraat,koninklijk paleis,justitiepaleis ging het naar de drie tunnels op de Louizalaan.Al na 5km voelde ik dat er geen supertijd in zat.Gemiddeld 4'07"/km, als je gaat voor sub 1u30' en wetende wat er nog komt de komende kilometers geen prettig vooruitzicht.Om het in drie woorden samen te vatten:afzien,niet opgeven,doorgaan...... De bekende Tervurenlaan beklimming deed Dirk vandaag helemaal dood.Amper nog 12km/uur tot op de top.... Nog vier kilometer te gaan.Nog eens voorbij het Jubelpark, weer de Wetstraat klim voor de tweede keer..... een lijdensweg was het. De snelle afdaling in de laatste kilometer naar de finish op de grote markt maakte niet veel goed. 1u34 en nog wat seconden... complete off-day? teveel te snel opgebouwd? de warmte?versleten werk?het zware parcours? Allicht van alles een beetje. Al snel was ik over de ontgoocheling heen, er komen nog dagen en het goeie gevoel op training verlies je niet met één slechte wedstrijddag. Volgende keer beter ! (Bron foto: sport.be)