Alle pijlen verschoten voor halfweg.

Slechts 2 maanden van training gingen vooraf aan de halve marathon van Cohe Herentals en gisteren was het dan zover.Ideale temperatuur, maar een stevige wind en één lange cross van 21km, een parcours dat door de overvloedige regenval van de afgelopen dagen op meerdere plaatsen werd herschapen in een modderpoel. Na een blitzstart aan de voet van de Toeristentoren(kwestie van bij de eersten door de eerste "vijvers" te geraken) werd ik al na 700 meter voorbijgelopen door een tiental atleten. Deze wedstrijd kende in vroegere tijden steeds een gezapige start maar daar is de laatste jaren geen sprake meer van. Aanpikken dan maar bij de eerste grote groep, om na 2km tot de vaststelling te komen dat ik me voor Paul Denolf en Eddy Wijnants bevindt, twee kleppers die ik in normale omstandigheden bijlange niet aankan. Maar dit zijn geen normale omstandigheden, dit is dé halve marathon van de Kempen, die straks aan mijn eigen voordeur passeert! Na het uitkomen van het Kruisbergbos staat in de open Aa vallei de wind pal op kop, en heb ik de goeie trein gemist. Een 70 meter voor mij loopt een mooie groep van een zevental atleten, en ik zit hier alleen tegen de wind in te beuken..... Kieken zonder kop. Intussen zijn clubgenoten Stijn en Roel Jacobs en Maarten Van Der Donck reeds in de verte verdwenen, Stijn eindigt uiteindelijk als 2de, zijn broer Roel als 3de en Maarten als 4de. Ik neem dan maar het besluit om het tempo een beetje te drukken om me niet helemaal tegen de wind in leeg te lopen. Eddy Wijnants komt bij me aansluiten, en samen duiken we het gevreesde bos van de Poederleese Zittaart in. Daar is het pompen of verzuipen, deze 500m lange strook is herschapen in één grote slijkstraat en spikes zouden hier zeker niet overbodig zijn. Hier dien ik te passen op de versnelling van mijn medekompaan, ik ben totaal geen moddermens. Enkele kilometers verder maak ik dan toch de aansluiting bij de groep voor mij. Na een achtervolging van een tiental minuten sluit ik ter hoogte van km9 aan. Net op tijd denk ik, ik wil namelijk zelf toeslaan in de Vorselaarse dreef die er dadelijk aan komt. Een serieuze misrekening , zo blijkt achteraf..... Het is Wijnants die de stok in het hoenderhok gooit en een versnelling plaatst net voor het ingaan van de 1000m lange lindendreef. Hier verschiet ik mijn laatste pijl, terug naar af. Het is nu overleven voor de laatste 7km, ik probeer aan de bevoorrading nog wat krachten op te doen met wat vloeibaar voedsel , maar het beste is eraf. Achter mij , niemand te zien, de grote leegte.... De modderstrook op de Zittaart wordt een grote afgang, lopen is er bijna niet meer bij. Op het asfalt aan de Heggekapel probeer ik terug in het tempo te komen , maar niets helpt nog , ik val van 3'55"/km terug tot 4'08"/km. De laatste km is een echte hel, de hel van het slijk, bijna onbeloopbaar. Bovendien sta ik 500m voor de aankomst nog te twijfelen bij een wegsplitsing , waar ik door even verkeerd te lopen nog een 20 tal seconden verlies. Uiteindelijk finish ik in 1u25'46". De zwaarste halve marathon van de Kempen heeft zijn naam weer alle eer aan gedaan. Carine eindigt schitterend , als 3de vrouw in 1u51'57". En nu de wasmachine laten werken, want het is nodig.