Onderweg naar de Coolsingel

Deze week heb ik me ingeschreven voor de Rotterdam marathon. In april beginnen Carine en ik aan een nieuw marathonavontuur. Hopelijk blijven we gezond en kunnen we zonder blessures verder trainen. Waarom ik altijd die marathon wil lopen , vraag ik me soms af. De wedstrijd zelf is geen makkelijke opdracht , en de trainingen zijn dat ook niet.Maar een positieve ingesteldheid helpt je altijd weer vooruit. De trainingen zijn soms zalvend , soms kwellend , maar achteraf is de voldoening steeds groot. De Coolsingel is de bekendste laan van Rotterdam. Ik ben er verliefd op. Niet vanwege de moderne wolkenkrabbers , die de stad een futuristisch uitzicht geven , maar wel voor de avonturen die ik er beleefd heb. Reeds driemaal finishte ik op deze Coolsingel. Met als hoogtepunt mijn recordtijd in 2004, in een toen zeer winderig Rotterdam. Maar waaien doet het er altijd. Zeker de laatste keer toen ik er was , ergens in oktober vorig jaar voor een etentje in een restaurant vlak naast de Maas en dicht bij de Erasmusbrug. De "zwaan" wordt deze statige brug ook wel genoemd. Prachtig verlicht was ze , die avond. Ook tijdens de marathon moet je ze twee keer over. Onze Noorderburen kennen wat van organiseren , alles is top geregeld. En dan praat ik nog niet van de ambiance langs de weg , met duizenden komen ze aanmoedigingen geven, heel de stad is dan op straat. Marathonlopen , het is een verslaving !

Geen deelname aan cross Herentals

De veldloop van de eigen club (Ac Herentals) liet ik dit jaar links liggen. Hoofdreden is dat ze eigenlijk niet past in het marathonschema dat ik volg. Na de zware halve marathon van vorige week leek het verstandiger van gewoon het trainingsschema verder af te werken zoals gepland. Bijkomstige reden is dat ik geen crossen meer loop op spikes. Bij (voorlopig) gebrek aan aangepast schoeisel is het verstandiger om de achillespezen niet teveel te belasten. Aan dit laatste wordt volop gewerkt naar komende winter toe. Intussen verloopt het schema voor Rotterdam voorbeeldig.

25 januari 1990

Na het mooie avontuur van Egmond had mijn lichaam enkele dagen rust nodig. De eerstvolgende serieuze training was gepland voor donderdag 18 januari. Eventjes onstonden er twijfels in mijn hoofd. Toen ik die donderdagavond naar huis reed , woedde er een enorme storm over West Europa. Zou ik wel gaan trainen met dit weer ? Mijn gedachten gingen uit naar 25 januari 1990. Zeventien jaar geleden werden er rukwinden gesignaleerd tot 130km/u. Toen trainde ik nog onder de hoede van Tony Govaerts, en jawel de training ging toen ook door. Wij dus die 25ste het Heiken op in Vorselaar , van strak tempolopen was geen sprake.Het was meer een trekken en duwen tegen de wind , en balanceren op een strakke koord.... Gisteren ben ik dus ook gaan trainen , het was een belevenis.... De windstoten deden me echter wel voorzichtig zijn , wind in de rug gaf een ware boost , wind op kop een stilstand van enkele seconden.... Vermoeid maar zeer tevreden keerde ik terug huiswaarts. Eén met de natuur , wat het voor weer het ook is ...

Onmiddellijk na de finish
in Egmond , opvallend
fris en mét de mooie
medaille !!

Egmond , die schone !

Toen in me in oktober inschreef voor de halve marathon van Egmond aan Zee, zat ik een kleine week later met veel twijfels. Het parcours in Egmond staat bekend als één van de zwaarste van Nederland , met 7km op het strand en enkele stevige duinenruggen die dienen overwonnen te worden. Enkele weken later werd het alleen maar erger , toen ik begin november kampte met een achillespeesblessure. Dan maar goed trainen in Egmond dacht ik... Gelukkig kon begin december de trainingen hervat worden , zodat ik met 6 weken trainingsarbeid vandaag naar Egmond trok. Vrouwtje Carine en dochter Emma gingen mee als topbegeleiders. Reeds om 7u30 reden we richting Noorden , om de files en parkeerproblemen te vermijden. Na een zeer vlotte reis konden we onze auto kwijt in het naburige dorp Heiloo, vanwaar we met een pendelbus naar Egmond werden gebracht. Het dorp is op "marathonday" reeds afgesloten om 8u, omdat deze kleine gemeente aan de zee de massa auto's niet aankan. Er worden 15000 deelnemers verwacht en evenveel supporters. Toen we iets na 10 uur in de sporthal arriveerden , hoorden we al direct minder goed nieuws. De start van de 1/2 marathon werd met 1 uur uitgesteld, vanwege het hoge water en de strakke wind. Dat werd dus wachten , en nog wel een uur of drie. We doodden onze tijd met mensen kijken , en even de (kleine) expo te bezoeken die in de sporthal plaatsvond. Intussen straalde er buiten een zeer aangenaam zonnetje , maar de stevige wind gaf toch een lage gevoelstemperatuur.Na een korte opwarming in de startzone , werd het omstreeks 13u10 tijd om me in het startvak te begeven. Ik had me ingeschreven voor de wedstrijdloop , in Nederland hebben ze namelijk ook een "prestatieloop", voor atleten die niet zijn aangesloten bij een atletiekclub. Na een aanloopronde van 3km door Egmond zelf , ging het richting strand. Zeer moeilijk stuk , met enkele honderden meters los zand. Eindelijk kwam de waterlijn in zicht. Hier is het zand natuurlijk wel wat harder, wat natuurlijk risico's op natte voeten met zich meebracht , en na enkele kilometers was het zover. Een hevige golf kon ik niet ontwijken , en prijs natuurlijk , natte voeten. De smalle beloopbare strook hard zand was door het hoog water erg smal, en dus moeilijk beloopbaar. De wind zat schuin op kop , en dit 7km lang. Toch passeerde ik regelmatig lopers die te snel gestart waren (of ik te traag) , afzien was het , en reserves houden voor wat komen ging , zeker als je de eerste keer dit avontuur met de natuurelementen aangaat. Dus werd het een beetje inhouden tot in Castricum , waar we na 10,5km het strand verlieten. Het ging nu rechtsomkeer doorheen de duinen richting Egmond. Een zeer golvend parcours , maar wel wind in de rug , dat werd dus "vliegen". Vooral in de afdalingen nam ik het initiatief om lopers bij te halen. Ik ben dit eigenlijk blijven doen tot aan de finish. Na 16km werd het moeilijk. Zere benen deden het tempo een beetje verlagen en de laatste 3km zijn ook niet van de poes. Steeds heuvellend (met veel klimmen in de laatste km) , en terug de wind pal op de kop maakten het erg zwaar. Een tijd onder de 1u30 moest er in zitten , en uiteindelijk lukte dit ook , 1u29'05" bij de aankomst. Eigenlijk was ik niet doodop, niet echt volledig uitgeput.... de trainingskilometers werden de afgelopen weken opgedreven , en dit zijn waarschijnlijk al de vruchten ervan . Uiteraard zit een trage start er ook voor iets tussen . De eindtijd was voor mezelf van minder belang , enkel een voorbereiding op wat komen moet. Het belangrijkste vandaag was de overwinning op de wind , het zand en de heuvels.... Egmond aan Zee is een schitterende wedstrijd , in een prachtig kader met een uitstekende organisatie . Niet minder dan 55 pendelbussen werden ingezet om de deelnemers en supporters ter plaatse en terug te brengen. Ik kom zeker nog eens terug ......................

Strand en duinen van Egmond wachten ..........

Deze week gestart met de voorbereiding van de marathon van Rotterdam. De eerste echte trainingsweek zit erop. Morgen wacht Egmond aan Zee ...... de gerenommeerde halve marathon van dit mooie Nederlandse dorp ontvangt weer duizenden deelnemers. De verwachtingen bij mezelf zijn niet echt hoog, ik beschouw deze uitstap eigenlijk als een doorgedreven training. Het zal alvast de moeite waard zijn en een heuse belevenis. Just go for it !!

Stormloop voor cross in Hulshout

Voor de zesde keer was ik vandaag paraat in de zuidkempense gemeente Hulshout als speaker van dienst. Hulshout zit niet in het criterium van de crosscup , maar is wel de eerste grote afspraak van het nieuwe jaar met de aanwezigheid van de complete Belgische veldlooptop. Buiten de atleten zijn er steeds een massa supporters , die zich ook kunnen amuseren met een heuse muziekband langs het parcours en een live verslag van het Belgisch kampioenschap veldrijden. Ook vele oud atleten zakken af naar deze veldloop , zijnde Paul Theys,Willy Polleunis en Eric De Beck om er maar enkele te noemen. Ook opgemerkt langs het parcours , een nog steeds geblesseerde Tom Van Hooste en wielrenner Tom Steels. De wedstrijden zijn reeds van bij de kleinsten goed bezet met een massa deelnemers. Spanning alom tijdens de korte cross waar belofte Mario Van Waeyenberghe na een vroege versnelling nog werd geremonteerd door Tom Van Rooy van Ac Herentals en de uiteindelijke winnaar Koen Wilssens uit Beveren. Bij de seniors dames maakten thuisloopster Nathalie Devos en Veerle Dejaeghere er een onderonsje van. Laatstgenoemde nam een definitieve voorsprong in de tweede wedstrijdhelft en een terugkerende Sigrid Van Den Bempt mocht het podium vervolledigen als derde. Bij de mannen werd het een strijd tussen Pieter De Smet en Pieter Reynders , Hulshout inwoner en revelatie van vorig seizoen Willem Van Hoof werd derde. Pieter De Smet had aan een versnelling genoeg om zijn voornaamgenoot uit Aarschot te verslaan. Een knappe organisatie , droog en zacht weer zorgden voor een zeer geslaagde atletieknamiddag , en als kers op de taart werd dorpsgenoot Bart Wellens nationaal kampioen veldrijden.