Verkenning Kasterlee

Gisteren ben ik het MTB parkoer van de Hel gaan verkennen om eens te "voelen" wat er ons op D-day te wachten staat. En eerlijk gezegd, de motivatie zat de voorbij weken in mijn schoenen om te trainen. Maar ik heb er terug "goesting" voor na een goeie looptraining maandag en de verkenning van de Hel. Het parkoer zelf nu. Dit is er eentje zoals ik het graag heb. Geen kerkwegeltjes, modderige weideomlopen en ellenlage asfaltstroken zoals in onze contreien, maar veel boswerk, prachtig slingerende, maar goed rijdbare singeltracks. Geen technische stukken (op 1tje na). In de zomer moet het hier echt subliem zijn om te biken. Ik vermeld wel "in de zomer" want sommige stukken in de blauwe route liggen er nu op zijn zachtst uitgedrukt verzopen bij. Daar was het niet meer stoempen, maar echt baggeren waar geen einde leek aan te komen. Maar de naam "Hel van Kasterlee" komt toch ergens van hé. Ik reed 2x de volledige route, de eerste maal met mijn fully, de 2de maal met mijn ouwe getrouwe en ongeveerde GT. De eerste indruk was dat ik met mijn fully in het nadeel zou zijn, met vering leek het pad totaal niet oneffen en had ik de indruk geen snelheid te maken. Maar als ik de 2de maal ongeveerd op pad was, bleek dit toch een ander paar mouwen. Ieder boomwortelke bracht mij uit balans bij het draaien en keren. Hoewel ik aanvankelijk de indruk had sneller te rijden met mijn GT, bleek niets minder waar achteraf. Ik reed een stuk trager met een zelfde HS. En de 1ste maal was ik dan nog een paar maal misreden en zo een anderhalve km extra gereden. Ook begonnen mijn polsen en rug last te hebben van het opvangen van de schokken. Om dit zo 4x te rijden, nee bedankt. De keuze is dus gemaakt, de fully voor de Hel. Een hardtail zou ideaal zijn, maar die heb ik nie en moet ik ook nie hebben. Daarna nog eens een bezoekje gebracht aan blogcollega Dirk terwijl ik in de buurt was. Spijtig dat we zover van elkaar wonen.