Knop omdraaien.

Een uurtje geleden de laatste training afgehaspeld in de stromende regen. Zondag in Wenen wacht ons gelukkig een lenteweertje met temperaturen tussen de 10 en de 20 graden. De start van de marathon is om 9u in de ochtend, dus kwestie van warmte gaat dat hopelijk meevallen.
Intussen begin ik te denken om de knop een beetje om te draaien, een echte toptijd op de marathon heb ik niet meer nodig, en wel om twee redenen: a) mijn droom om onder de drie uur te lopen heb ik reeds twee keer gerealiseerd; b) intussen ben ik bijna 43 jaar, nog niet echt oud als loper, maar reeds 32 jaar actief, en dat doet zich stilletjesaan gevoelen in de spieren en de gewrichten. Het is al een half mirakel dat ik de voorbereiding van de laatste drie maanden zo goed als blessurevrij heb kunnen afwerken. Door het blessureleed van vorig jaar (drie kwetsuren op 7 maanden tijd) was ik wel genoodzaakt om voor een geleidelijke en rustige opbouw te kiezen. De eindtijd is dus niet meer van primair belang; voorop staat het genieten.