Opnieuw erbij.

Ik ben er opnieuw bij. Daarmee bedoel ik: bij de geblesseerden.Blijkbaar wil deze marathonvoorbereiding niet zo goed lukken.Na het griepje van enkele weken voelde ik afgelopen zondagavond(enkele uren na de halve marathon) een knagende linkerachillespees. Die twee pezen tussen de enkel en de kuit zijn al vele jaren de nagels aan mijn doodskist.Ik probeer ze zoveel mogelijk te "soigneren" door regelmatig na elke training ijs te leggen, hieltjes in mijn loopschoenen te dragen, en toch spelen ze af en toe op. Maandagavond kon ik nog vrij vlot de recuperatietraining van 50' afwerken, maar gisteren dinsdag was ik soms "Manke Nelis". Dan maar de sportdokter opgezocht en vrij opgelucht huiswaarts gekeerd. Bleek dat enkel de peesschede lichtjes ontstoken is en dat enkele dagen rust in principe voldoende moeten zijn voor herstel. Afwachten is uiteraard altijd de boodschap. Toen ik daarnet terugkeek in mijn "blessurearchief" kwam ik toch tot de vaststelling dat 7 dagen voorlopig de kortste periode is geweest dat ik van de vorige peesblessures verlost was. (cross fingers). Ik heb namelijk niet al teveel tijd te verliezen , over een dikke vijf weken wacht de marathon. Natuurlijk gaat een doorwinterde sportman altijd naar oorzaken zoeken.Wel, ik kan er niet direct een vinden, of het moesten de natte kasseiklinkertjes en de talrijke trottoirs in Veldhoven geweest zijn,waardoor de achillespees teveel heeft moeten corrigeren. Ontstekingsremmer en klevers op de pijnlijke plaats moeten het herstel bevorderen.