Limburgs Mooiste

Gisteren de Nederlandse tegenhanger van Vlaanders mooiste gereden. Limburgs Mooiste is zowat de tourversie van de Amstel Gold race. Keuze uit verschillende lussen van 100 tot 150km, of combinatie's van beide voor de kilometervreters tot 250km. Er werden maximaal 12000 deelnemers toegelaten en hierop waren de Nederlanders heel wat strikter dan hier in de Ronde van Vlaanderen. Op een 5-tal plaatsen was de weg afgezet voor controle om zo zwartrijders te weren.

Ik koos voor het 150km met 2300hm parkoers. In werkelijkheid 155km. Hierop waren er 25 hellingen te overwinnen met dikwijls toch voor ons lachwekkende namen, Cadier en Keer, Bovenste Bos, Dode man, Grijze Rots,.... Het leken wel verzinsels uit een Jommekes album. Alleen bij het beklimmen was het toch bittere ernst. Bekenste waren de Eyserbosweg en vooral de Cauberg in Valkenburg, aankomst van de Amstel Gold race. De streek kende ik al een beetje uit de Shimano Fietschallenge en Mergelheuvelland 2daagse. Zwaarder dan de Vlaamse ardennen maar "gemakkelijker" dan de echte Ardennen. Voor het weer was het gisteren de slechtste dag. Van de 155km reden we er minstens 100km van in de regen. Door de bossen en boereslagen zorgde dit soms voor gevaarlijke taferelen door de aanwezige modder. Zo was er kort voor mij een overjaarse would-be renner die zich blijkbaar klaarzette voor de Tour de France. In een bepaalde bocht coupeerde de viagraslikker een mooie freule, waardoor deze moest uitwijken en zo tegen de vlakte ging. Pijnlijk tafereel. Sommigen snappen het toch nooit. Er zijn geen prijzen te verdienen met roekeloos gedrag!

Al bij al door de opstoppingen en bevoorradingen onderweg zat ik toch 7u45 in het zadel, maar had nog frisse benen aan de aankomst. Volgende week wacht een tocht van 189km in het Noord-Franse gebied zodat ik klaar zal staan voor de Pyrenëen stage.