Zwintriatlon

Deel 2 van de trilogie. Op 1 september was het naast het feest voor de jongeren op hun eerste schooldag terug een hoogdag voor de triatleten. Terwijl de jeugd zich terug voor lange tijd tussen de klasmuren mag afzonderen konden wij nog eens genieten van de top organisatie in de Knokse zwintriatlon. Het was voor mij mijn 6de deelname op 7jaar, na enkel vorig jaar om gekende redenen een sabbat te hebben genomen. Het wordt steeds moeilijker om zich voor deze triatlon in te schrijven, dit jaar waren in anderhalve minuut de 1000 plaatsen de deur uit. Daardoor waren we maar, in tegenstelling tot andere jaren, met 2 wtdt'ers aan de start. Ruben bleek naast de fiets en op loopschoenen ook heel snel in inschrijven. Kleine wijziging dit jaar, eigenlijk reeds van in 2009, was dat het fietsen terug naar 45km ipv 41 km was gebracht. De kasseistrook in de hazegrasstraat bleef gelukkig achterwege, maar er was een lusje door de Nederlandse polders erbij. Zwemmen terug in de Damse vaart in Sluis. Ruben had net voor de start een wespesteek opgelopen. Gaf dit hem een extra kick, of had hij een knap ogende rodekruis medewerkster gezien in Knokke waar hij zich wilde laten verzorgen, ik weet het niet. Feit was toch dat hij de 31ste tijd neerzette en in recordtempo de kwartafstand afhaspelde. Met het Belgische kruim op triatlonniveau voor zich, toch een prestatie om U tegen te zeggen. Mijn wedstrijd nu. In Wave 5, de ouwe venten wave zeg maar, moest ik op de laatste rij starten, wat toch enkele extra zwemmeters opleverde. Het zwemmen ging heel vlot en in 20minuten en een paar seconden zette ik mijn 2de beste tijd hier neer. Enkel in 2008 was ik een paar seconden sneller. 1000m blijkt hier niet te kloppen, het was meer. Een zeer vlotte wissel, ik begin het te kunnen, en weg op de fiets. Er stond een harde polderwind, ofwel op kop ofwel links ofwel rechts. Stoempen geblazen. Het gevoel in de benen was zeer goed en ik kon het niet laten om door te geven. Eigenlijk niet verstandig met de zware triatlon van Gerardmer over een paar dagen. Blijven inhalen en soms door tijdritbolides ingehaald worden. Na 45km stond mijn scherpste fietstijd hier op de tabellen. Voor de 10km lopen gingen de eerste 5km vlot, maar dan begon het zware fietsnr mij zuur op te breken. Ik voelde de benen zo leeg lopen. Op karakter het tempo blijven houden maar de finish kwam niet te vroeg. Lang geleden dat ik zo diep gegaan was. Eindtijd 2u36 en 375ste, op zich 1 van mijn betere tijden gezien de extra 4km fietsen, maar toch, lege benen en over een paar dagen de zware halve triatlon van Gerardmer in de Vogezen. 3jaar terug deed ik ook eens de zwintriatlon op woensdag en het weekend de zware Jungfrau marathon. De marathon was toen heel goed verlopen, maar de triatlon had ik toen heel rustig gelopen. Vervolg in deel 3 van de trilogie.