XL triatlon Gerardmer

Na het debacle op de zwintriatlon op 1 september was het op 4 september het betere werk in de Franse Vogezen. Een dag voor ik 44 kaarsjes mocht uitblazen. De afstanden hier waren 1900m zwemmen in het Lac du Gerardmer, 95km fietsen met ong. 2000 hoogtemeters verdeeld over 3ronden met elk 3 cols en een halve marathon door het heuvelende parcours rond het meer. Volgens de organisatie was het loopparcours "vlak". Als dit vlak is dan is Nokere berg ook plat. Toch 240 hm in het loopparcours. Verder niets dan lof over de organisatie. Deze wedstrijd moet niet onder doen voor een Ironman organisatie, aan alles was gedacht. Nadat de kinderen vrijdag naar school waren vertrokken, was het mijn beurt om de 550km te overbruggen. Laat in de middag toegekomen onder een stralende zon. Inschrijvingspakket gaan afhalen en de fiets reeds in de wisselzone gaan klaarzetten. 'S avonds dan met clubgenoten, Karl, Sophie, Bruno en special guest Nancy naar de pastaparty. Daarna vroeg in bed, de benen voelden nog steeds stram. 'S anderendaags terug een stralende zon. Intussen was clubmakker Karel Man ook aangekomen. Sophie had een beroerde nacht achter de rug en twijfelde even over deelname. Gelukkig startte ze toch wat haar ondanks de buikproblemen toch nog een 6de plaats opleverde. Tja, "shit happens". Bruno en vooral Karel reden een voortreffelijke wedstrijd. Voor mij was het een ander paar mouwen. De benen voelden nog steeds niet goed. Dan maar een toeristischen uitstap vandaag. Het zwemmen met 1200 tegelijk starten kan je vergelijken met enkele minuten in een wasmachine te zitten. Armen, benen, lijven over u, trap alhier, stoemp aldaar, jongens toch, ik ben altijd blij als we een km verder zitten. Het zwemmen zelf was heel behoorlijk verlopen in 36 minuten en toch aan een rustig tempo, avg hs was 135. Ik nam de tijd voor de wissel en we waren er mee weg. Na een paar km reeds de eerste col. Niet zo steil na wat ik de week ervoor in Oostenrijk had gereden maar de benen wilden duidelijk niet mee. Het fietsparcours op zich was ronduit schitterend, echt genieten geblazen. Prachtige vergezichten, mooie beklimmingen, snelle afdalingen met weinig haarspeldbochten. Dit is het mooiste fietsparkoer die ik ooit in een triatlon reed, bijna het niveau van een cyclo. Na 95km tijd voor de halve marathon. 3rondjes rond het meer en dus 3x een soort nokere berg. Reeds in de eerste ronde zag ik er wandelen. De benen zeiden ook doen, de kop zei njente, lopen, lopen en nog eens lopen, 21km en niet eerder. De talrijke toeschouwers gaven een geweldige sfeer. Bij het ingaan van de laatste ronde stond Bruno reeds aan de kant te zwaaien, ik zwaaide terug, tenslotte was ik bezig met een toeristischen uitstap. Ook Nancy, Anaïs en Karel zijn vriendin waren trouwe supporters. De finish bereiken was echt zalig, moe maar genoten tot de laatste meter. Over een lange rode loper tussen de tribunes "high five's" geven en onderwijl je aankomst op een reuzengroot videoscherm kunnen meevolgen. Eindtijd in 7u rond, maar wat zou het, het plezier staat voor mij voorop op de tijd. De verzorging erna mocht er ook zijn. Na wat eten en drinken nog eens de benen goed laten masseren, want dezelfde avond mochten we al huiswaarts keren. De avond konden we nog afsluiten in een gezellige pizzeria met Karl, Sophie, Nancy en Bruno.

De rit naar huis verliep vlot en 's morgens zorgde Jelle voor het onbijt van de jarige met stijve benen.