Klimmen in Oostenrijk.

Wandelen en fietsen in de bergen blijft een heerlijke manier om de vakantie door te brengen. We verbleven iets meer dan een week in het Oostenrijkse Kaunertal en ik beklom daar zes zware cols die meetellen voor het Challenge BIG klassement. Het rustige Kaunertal bevindt zich naast het drukker bezochte Pitztal, we verbleven in hotel Larchenhof in Feichten. De Kaunertalergletsjerstrasse is maar liefst 39km lang en loopt op het einde naar een hoogte van 2750 meter, waar je nog een kabelbaan kan nemen tot op meer dan 3000 meter hoogte langs de schitterende Weisseegletjser. Het panorama boven op het drielandenpunt(Oostenrijk,Italië en Zwitserland) is schitterend, net zoals de Gletjserstrasse zelf overigens, maar daarover later meer. Vanuit onze thuisbasis Feichten(gelegen op bijna 1300 meter) maakten we prachtige bergwandelingen. Van de met de fiets gereden cols maakte ik volgend verslag: Maandag 19 juli: Na een mooie wandeldag besluit ik om vanuit de Inn-vallei naar Fiss en de Möseralm te rijden. Op onze eerste dag is het topzomer en op dit namiddaguur geeft de thermometer meer dan 30° aan. In Ried gaat het via enkele haarspeldbochten gestaag naar Fiss. De eerste 6km van deze klim zijn niet onoverkomelijk, toch zijn er enkele passages van om en bij de 10%. In Fiss zelf neem ik de weg die links voor de kabelbaan wegdraait. Het krioelt er van dagjesmensen die via deze kabine naar hogere regionen willen. Ook ik moet nog hogerop, meer bepaald naar het eindpunt van deze kabelbaan, de Möseralm. Het is deze laatste 3km pompen of verzuipen, op dit smal asfaltweggetje door de mooie Alpenweiden. Mocht deze klim in Italië liggen, dan zou de Giro zeker langskomen, deze laatste kilometers kunnen de hel van de Drei Zinnen doorstaan, de percentagemeter blijft constant rond de 13% aangeven! Hijgend baan ik me een weg naar boven, af en toe met ontzag uitkijkend naar de top. De laatste 1000 meter zijn fenomenaal steil , tot 21%, het is recht staan op de trappers, van moeten om niet om te vallen. Aan het restaurant op de top hijg ik zeker een volle minuut uit op mijn stuur, wat me niet dikwijls overkomt. Wat een opener! Dinsdag 20 juli:
De zomer blijft aanhouden in Tirol, dus maak ik vandaag werk van de klim in onze thuisbasis, de 39km lange Kaunertalergletsjerstrasse. Het was hier dat Luc Roosen jaren geleden de rit won in de Ronde Van Oostenrijk en waar Frank Van Den Broucke in diezelfde rit de basis legde voor zijn eindoverwinning, een klim met Belgische wielergeschiedenis dus. Er is geen wolkje aan de lucht wanneer ik omstreeks 8u15 afdaal naar de voet in Prutz, maar het is amper 13°. Een half uurtje later ben ik klaar voor bijna 3 uur klimplezier! De eerste 11km tot in Feichten zijn geen onbekende meer, want deze deed ik gisteren reeds toen ik terugkwam van de Möseralm. Na de twee tunnels speelt de berg even op, een kleine kilometer die oploopt tot 9% gemiddeld. Wanneer Vergötschen, Unterhauser en thuisbasis Feichten eraan komen loopt het lekker, lichtjes bergop. Even later komt het tolstation eraan, ik mag doorrijden, maar ga zweet moeten betalen aan de Gletsjerstrasse. De klim behoedt me voorlopig echter voor zwaardere inspanningen, dit verandert wanneer de meters hoge stuwdam van de Gepatsch Stausee in zicht komt. Via de eerste haarspeldbochten trekt de weg zich de hoogte in met een laatste stuk tot 14%. Dan volgt de beloning met een schitterend uitzicht over het 7km lange stuwmeer. De weg die naast het meer ligt is zo goed als vlak, tijd om even te recupereren en iets te eten. Het echte werk gaat beginnen, nog 11km klimmen aan gemiddeld 9%. Wanneer ik later door met een haakse bocht de Fagge rivier oversteek, doet me dit terugdenken aan Plan Lachat op de Galibier, de weg loopt recht naar de hemel toe! Intussen is het landschap van een uitzonderlijke schoonheid, een echte Alpiene col, met weiden, watervallen, rotsformaties en de Weisseegletjser waar het eindpunt ligt! Het zweet stroomt intussen met beken naar beneden, en via de genummerde haarspeldbochten is het net zoals op de Stelvio, aftellen. Daar duikt het enorme restaurant op dat zich boven bevindt en het einde van deze grandioze klimvervaring, 2750 meter hoog! Ik klok af in 2u49, zeer tevreden.
Woensdag 21 juli:
Er wordt slechter weer verwacht over enkele dagen, dus profiteren we van deze derde mooie zomerdag op rij. Ik neem Carine en Emma mee naar Imst, zij gaan het stadje ontdekken, ik stuur mijn fiets vandaag naar de top van de Hahntennjoch. De klim start in het centrum van Imst, en net daarbuiten loopt deze even op tot 13%. In het bos mildert hij weer naar een matige 6 a 7%. het valt me na twee dagen fietsen op dat de cols hier zeer onregelmatig zijn, stukken ver boven de 10% wisselen af met lichte afdalingen van meerdere kilometers. Deze Hahntennjoch blijft lange tijd goed doenbaar, tot er een lang stuk volgt van enkele kilometers boven de 10%. De weg slingert zich hier als een dakgoot naast een diepe kloof en een steile rotswand. Ik bevind me in een andere , ruige bergwereld, op zijn minst gezegd imposant. Toch dient mijn ademhaling onder controle te worden gehouden, het is trekken en duwen op de pedalen om het ritme min of meer aan te houden. Ook nu weer volgt een makkelijker stuk, maar wanneer de rotspartijen plaats maken voor Alpenweiden gaan de twee voorlaatste kilometers in en hier is het afzien aan dubbele percentage cijfers. Ook nu weer een gevoel van tevredenheid bij het bereiken van de top, er wacht me een beloning met een schitterende lange en snelle afdaling richting Imst. Heerlijk om de wind in je oren te horen en je fiets door te bochten te leiden! Op de Belgische nationale feestdag wil ik altijd wat meer, aangezien de vrouwen een wandel rustdag inlassen klim ik in de namiddag nog naar de Pillerhöhe, een zeer taaie klant aan gemiddeld 9,9% en 10,6km lang. Weer vertrek ik in Prutz (bij 36°!!) en de eerste 6km zijn echt niet te doen! Het gaat nergens onder de 10%, de zon brandt op mijn bol, via Kauns en Kaunerberg klauter ik tegen 7 a 8km/uur naar boven, afzien ! De bochten zijn schaars , even op adem komen is er niet bij. Hier telt alleen conditie en gewicht, hier voel ik dat mijn basis als loper de doorslag geeft. Op karakter sleep ik me omhoog, dit zijn de zwaarste kilometers van deze fietsvakantie. De Piller wordt een echte killer, naar het einde toe volgt een lichte afdaling en het laatste stuk aan 9% neem ik er graag bij want de top is in zicht! Deze Pillerhöhe ligt op 1600 meter hoogte, het uitzicht over de Inn vallei is grandioos ! Snel maak ik me uit de voeten want een onweer is nakend, het zou echter nog tot 's avonds duren vooraleer het zou gaan regenen. Zondag 25 juli:
De afgelopen twee dagen waren slecht, vrijdagnamiddag is het beginnen regenen en werden we goed nat tijdens onze wandeling langsheen de Gepatsch Stausee. Gisteren (zaterdag) zijn we warmere oorden gaan opzoeken over de Reschenpass in Italië, in Merano was het een aangename 24°. De terrasjes deden de rest. Vandaag de fiets weer van stal gehaald , voor de 48km lange klim naar de Bielerhöhe, langsheen de Silvretta Hochalpestrasse. Deze weg gaat langs de Paznaunvallei en dorpjes met klinkende namen zoals Kappl, Ischgl en Galtur. De top van de Silvrettastrasse ligt op 2036 meter hoogte. In Landeck schijnt een waterzonnetje op deze zondagochtend, en omstreeks 9 uur trek ik me op gang. 48km klimmen aan gemiddeld 2,5%, dat bekent dus ook veel vlakke en lichtoplopende stukken. De strakke tegenwind die uit het Noordwesten blaast gaat het wel moelijker maken. Tot voorbij het eerste dorp Pains stelt de klim niet veel voor, dan gaat het voor even naar 7%. Ik rij nu echt de Paznaunvallei in en het blijft lichtoplopend gaan. Telkens ik voorbij een dorpskern passeer klimt het echt, dat is zo in See , Kappl(tot 10%) en ook in Ischgl. Intussen krijg ik enkele tunnels op mijn weg, een tip voor volgend jaar, fietslichtjes monteren. Het weer wil niet echt mee, het is nog droog maar fris. Bij het binnenrijden van het laatste dorpje, Galtur, begint het echt goed te regenen.Ik ben goed voorzien(beenstukken, overtrekschoenen), maar begin met mijn zomerhandschoentjes verkleumde vingers te krijgen. Het is nog 10km tot aan de top, en ik neem geen risico's. Snel even opwarmen in een café met een lekkere cappucino. Even later is het min of meer droog, na Galtur gaat de weg echt omhoog, de laatste 2km komen niet meer onder de 10%. Hier is de Silvretta Strasse op zijn mooist. Ik kom boven aan het stuwmeer in iets meer dan 2u26'. De eerste tien kilometer naar beneden zijn koud(het was slechts 7° op de top), maar voorbij Galtur schijnt de zon alweer. Dinsdag 27 juli:
Onze laatste dag in het Kaunertal, en wanneer ik 's ochtends de gordijnen opendoe hangen de toppen in dikke mist. Na een half uurtje lopen en een uitgebreid ontbijt besluit ik om toch nog een laatste klim te doen. Via de snelweg ben ik vlug aan de voet van het Ötztal , waar ik net voor Oetz mijn wagen parkeer. 3km "inrijden" om dan de 18km klim naar Küthai(2017 meter) aan te vatten. In Oetz is het druk, en net voorbij het centrum aan het ronde punt moet ik linksop draaien. Vanaf hier wordt het rustig en dat zal zo heel de klim blijven. De weg naar Küthai loopt vrij gelijkopgaand doch niet makkelijk, 8 a 10% zijn geen uitzonderingen. Ik voel me echter kiplekker, is deze col niet zwaar of gaat het een pak beter na een weekje fietsen in de bergen? Halverwege in het dorpje Ochsengarten is het vlak, een lekker stukje dat nog een kilometer doorloopt. Dan volgt er een echte muur, meer dan 1000 meter klimmen aan gemiddeld 12% met pieken tot 15%. Verwonderlijk neem ik deze piek zeer goed, beter dan pakweg een week geleden. De laatste 4km zijn onregelmatig, al snel rij ik voorbij het stuwmeer en klim ik tot boven in het dorpje aan de kerk. Wanneer het dan begint te regenen ga ik even uitblazen bij een koffie om daarna de laatste afdaling van deze vakantie aan te vatten richting Oetz. Nadien besef ik dat de Oostenrijkse cols niet moeten onderdoen voor hun buren in Italië, en een pak moeilijker zijn dan de "beroemde" passen in Frankrijk! Hoogtijd dat er iemand een boek gaat schrijven over klimmen in Oostenrijk en graag een opwaardering voor de Ronde Van Oostenrijk !
Hier de technische gegevens van de beklommen cols:
Möseralm(1812 meter) 10,3km (gemiddeld 9,1% voet Ried Im Oberinntall)
Kaunertal (2750 meter) 39km (gemiddeld 4,9% voet Prutz)
Hahntennjoch(1894 meter) 14,6km (gemiddeld 7,5% voet Imst)
Pillerhöhe (1559 meter) 10,6km (gemiddeld 9,9% voet Prutz)
Bielerhöhe(Silvretta) (2036 meter) 48km (gemiddeld 2,5% voet Landeck)
Küthai (2017 meter) 18km (gemiddeld 7,5% voet Oetz)
Foto's:
Hahntennjoch
Silvretta Hochalpestrasse
Top van het Kaunertal
Kaunertaler gletsjerstrasse