Domper op de feestvreugde.

Bij het begin van het nieuwe jaar is een van mijn voornemens telkens opnieuw een volledig sportjaar blessurevrij blijven. De eerste zeven maanden van dit Olympisch jaar is me dat prima gelukt. Intussen ben ik na enkele rustige korte duurloopjes terug bij het legertje dat lijdzaam moet toezien vanaf de kant. Ik heb dus te vroeg gejuicht. Afgelopen donderdag kreeg ik na 30 minuten lopen opnieuw pijn net onder de kuit. Dan maar weer gestopt, door blijven lopen was er echt niet bij. Na drie weken van hangen tussen hoop en vrees is het dus terug dat laatste geworden. Gelukkig was er nu wel iets zichtbaar op de echo bij de sportarts. Een vochtophoping (bloeduitstoring) van 20mm bij 2mm dik wijst uit dat er ergens een spierscheurtje is geweest. Rusten dus, en deze keer zeker 3 a 4 weken om te beginnen. Bij de pakken ben ik deze keer niet blijven zitten , er is nog altijd mijn geel aluminium ros en gisteren was dat "racepaard" goed voor 120km. Het was dan ook topzomer. Tja, ik kan dan wel een tijdje mijn favoriete sport niet beoefenen , er zijn ergere dingen in het leven.