Der längste Tag des Jahres.

Morgen is het zover, dan vertrekken we naar Frankfurt am Main voor de Ironman Germany. Een grote droom wordt hopelijk binnen enkele dagen realiteit. Als tiener keek ik vroeger naar de detective reeks Magnum. In één van de afleveringen moest detective Magnum undercover meedoen aan de nieuw opgekomen wedstrijd voor, wat men noemde, sportgekken. De Ironman Hawaï. 3800m openwaterzwemmen, 180km tijdrijden en dan nog een marathon lopen. Allen gingen tot het uiterste van hun fysieke en mentale kunnen. Onmenselijk werd gedacht, ook door mij. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Een mens wil steeds zijn grenzen verleggen, of beter gezegd zijn grenzen opzoeken. Na een 1ste 7km straten loop volgde een 10mijl. Daarna de 20K door Brussel, een eerste marathon, nog 1, en nog 1. Ondertussen volgde het lidmaatschap bij de plaatselijke WTC-club en na de nodige fietskm volgden de 1ste cyclo's. Van 100km tot 235km. Triatlon, da was toch eigenlijk fietsen en lopen en nog een stukske zwemmen? In 2004 volgde de 1ste kwart triatlon. Mijn zwemmen was toen volgens Lore eigenlijk meer een brommerke da veel lawaai maakte, maar nie vooruit ging. In 2005 volgde de 1ste halve. In 2007 werd ik lid bij de triatlonclub Waregem, waar ik onder begeleiding mijn zwemmen kon verbeteren. Na het lezen van een paar sportboeken leek een Ironman meer en meer een haalbare kaart. Let wel ik moet het nog steeds doen, dan pas kunnen we er over mee praten. Maar wie niet waagt, blijft maagd. Zoals iedere loper ooit een marathon en iedere sportfietser ooit een grote cyclo wil uitdoen, wil iedere triatleet ooit in een Ironman finishen.

Voor de liefhebbers, je kan mij zondag volgen op http://ironman.com/ op athlete tracker mijn startnr ingeven 1005 en zo zie je de verschillende tussentijden.