Terug in't land van een paar weken heerlijk herstellen aan het prachtige Gardameer. Mijn doelstellingen voor de vakantie heb ik ruimschoots gehaald. Voldoende pizza's en Italiaanse cremekes eten, enkele mojito's en expresso's drinken, 2boeken uitlezen en minstens enkele uren in de hangmat doorbrengen. Hoewel het Gardameer de "place to be" is voor de actieve sporter en vooral dan voor triatleten, (veel zwemwater, prachtige klimmetjes, rondje Gardameer schijnt goed te zijn voor 155km), heb ik er niet bijster veel uitgespookt. Op de camping was er een olympisch 50m bad en daar slechts 4x mijn baantjes gaan trekken. In het Gardameer ne keer een half uurke met wetsuit gezwommen, kwestie van dat gevoel niet kwijt te geraken voor de halve triatlon van Eupen. Aangezien ik er niet in geslaagd was om mijne fiets mee te nemen wegens "geen plaats", was ik verplicht er 1 te huren ter plaatse. Gelukkig is in Lazise op een boogscheut van de camping de fietswinkel van niemand minder dan Michael Rasmussen gevestigd. Voor 1dag kon ik daar een mooie Trek Madone OCLV carbon huren. Spijtig was hierop geen triple en zelfs geen compact gemonteerd, zodat ik de beklimming van Alta Prada uit mijn hoofd kon zetten. Een 70km hoger lag Trento aan de voet van de prachtige Monte Bondone. De Bondone wordt wel eens de Italiaanse Mont Ventoux genoemd. Zo ver zou ik het niet drijven, maar het is wel een zeer prachtige klim. Zalig genieten, zonder hartslagmeter, kmteller, enkel met een drinkbus met water en Lore als fotograaf onderweg. De weg slingert zich gezapig in enkele haarselbochten naar boven. Veel schaduw, onderweg een fonteintje voor verkoeling, halverwege adembenemende vergezichten op het dolomieten massief. De top ligt op 1654m. Met een lengte van 21.5km, 1462hm en een gemiddelde van 6.8% is dit naar Italiaanse normen niet superzwaar. Enkel een steile km van 10% en zelfs eens een piek van 16% doen je naar de kleinste plateau schakelen. Monte Bondone is vooral gekend van de Giro. Deze wordt de Gharly Gaul berg genoemd omdat hij hier zijn Giro zeges vastlegde. Ook liet Merckx hier voor het eerst van zich horen door in zijn eerste Girojaar hier iedereen in de vernieling te rijden. De week erna was schoonbroer Lourens ook toegekomen en zijn we een stukske gaan mtbiken. Dit is hier het mekka voor de bikers, prachtige single-tracks, technische afdalingen, steile klimmetjes, adembenemende vergezichten over het meer, kortom om duimen en vingers van af te likken. Terug voor een dag een bike gaan huren, een Giant NRS full suspension. Heerlijk om je in de afdalingen mee te smijten en met mijn huidige conditie vallen de klimmetjes heel goe mee.
We reden de uitgepijlde "percurso di pelligrino". De route zelf was 23km lang, maar met heen en terug fietsen toch nog goe voor 70km. Onderweg spijtig genoeg 4lekke banden gehad, 3voor Lourens en 1 voor mij. Jammer genoeg is de vakantie nu voorbij, maar ik kom hier zeker nog terug.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten