Eindelijk ben ik er eens in geslaagd om in een grote Cyclo binnen de tijdslimiet voor goud binnen te komen, met zelfs nog een reserve van 16 minuten. Het was zwaar, loodzwaar. De Vogezen zijn zeker geen Ardennen. Het begon zeer goed, op de beklimming van Ballon de Servance had ik een zwaar gevoel in de benen. Nog een gevolg van mijn lange duurloop van eergisteren of zat de fietstage nog in de benen. Nochtans bleef ik gezwind inhalen en werd zelf zelden voorbij gereden. Het zware gevoel verdween en tijdens de klim van Col d'Oderen en Grand Ballon bleef ik een goed tempo rijden. Dan toch superbenen?? Ook de Hundsruck ging vlot. Blijven inhalen tijdens de klim, afdalen was iets anders. Met dat gevoel begon ik wel te dromen en werd een beetje overmoedig, op een lang stuk vals plat naar Ballon d'Alsace kon ik het niet laten om uit een groepje weg te rijden en alleen er vandoor te gaan. Alleen tegen wind, dom. Op de Ballon d'Alsace moest ik dat bekopen. 5km van de top begon mijn hartslag te zakken, inhalen was voorbij, ik werd voorbijgestoken. Met flanellen benen verder, na 2km werd het zwart voor de ogen. Hartslag haalde slecht 138meer. Eten, eten. Op de top alles binnen gespeeld wat ik bij met had, energiegels, sportrepen, water. Gelukkig volgde nu een afdaling van 30km. Stilletjes kwam er terug leven in de benen. Bij de laatste bevoorrading op 20km van de finish nog eens mijn maag volgetankt. Tijdens de laatste beklimming, de loodzware Planche de Belles Filles, bleef de dip uit en kon ik op de top er nog een sprintje voorbij 4 andere er uit persen.
Ik heb wel mijn lesje geleerd voor de Ironman, zelfs al voel je je goed, dan nog zal ik me moeten intomen, want dat bekoop je anders in de finale. Met deze zitten de zware trainingsweken erop en is nu de tapering ingezet naar de Ironman.
3 opmerkingen:
Een dikke proficiat! Dat ziet er goed uit voor de Ironman.
Mooi gedaan Johan , de laatste rechte lijn voor de Ironman wenkt
Hey Johantje,
Sterk hé man, we duimen voor je!
Groetjes,
Sam en Eva
Een reactie posten