L'Ardennes Trophy

Maandag was het mijn 2de wedstrijd in de opeenvolgende serie van 5. De MTB marathon l'Ardennes Trophy in La Reid bij Theux. Mijne Mexicaanse vriend Piet had deze al een paar maal gereden en had deze als zeer zwaar bestempeld. Eens kijken of dit zo was. Het ganse weekend was er MTB sfeer met de zondag enkele kleine tochten en een kids wedstrijd. De maandag het zware werk. 67km, 1750hm offroad en een bijzonder grillig hoogteprofiel met steile klimmetjes en technische afdalingen. In totaal waren er ongeveer 1370 bikers, de meesten voor de korte afstand van 45km. In de 67 waren we met 451. De start om 9.50 verliep redelijk rustig, (de toppers mochten 10 minuten vroeger vertrekken), want er volgde direct een lange klim. Na een 5-tal km was er voldoende afscheiding om een eigen tempo te rijden. De eerste 20km verliepen vlot over goed berijdbare single tracks en brede boswegen. Een zigzag stukje door een riviertje zorgde ervoor dat ik toch met natte voeten verder moest. Bij de eerste oversteek probeerde ik aanvankelijk via rotsstenen mijn voeten droog te houden, maar een uitschuiver door de kliks onderaan de schoen zorgde voor een kniediepe wasbeurt. Na 20km had ik iets van, zo zwaar is dit toch nie, maar het venijn zat hem in de staart. De ene na de andere steile offroad beklimming volgde elkaar nu op, sommigen nog berijdbaar met het kleinste verzetje (en bij een MTB is dit wel hhheeeellll klein) en een HR van 180, andere moest je van de fiets. Bij de steile technische afdalingen was het toch geregeld slikken. Doet ie et of doet ie et niet??? Maar als ik zag dat enkele bikesters zich naar beneden gooiden volgde ik, zei het met een ei in mijn broek. Het geeft veel met stuurtechniek te doen. Achterrem dicht, achter het zadel gaan zitten en geen stuurfouten proberen te maken. Zal nog veel trainen worden eer dit vlot lukt. Na een 40tal km ging ik voor de eerste keer tegen de vlakte, in een poging om netels te ontwijken reed ik op een verdoken rotssteen en belandde op de elleboog. Een 5 minuten later bij het manouvreren op een steile single track tussen de bomen, gleed ik uit op een schuine boomwortel. Een diepe harde west-vlaamse g...verd.... deed de vogeltjes in het bos tijdelijk verstommen. Op 57km een laatste bevoorrading post. Waarom, vroeg ik me af, we zijn er bijna? Haha, ik had het kunnen weten, 2 lange zware klimmen volgden elkaar op, daarom dus, het bleef maar duren. Op de laatste klim reed ik de voorzitter K. Bruneel van de Waregemse MTB-club Zeweties voorbij. Achteraf nog een praatje gemaakt, nen toffe gast. De laatste km ging de pijp uit. Nog een zware singletrack of eigenlijk niet, maar met pap in de benen is alles plots veel te zwaar. Blij om te finishen, 't was zwaar genoeg geweest. De 322ste op 451 finishers in 5u21. Dit is ongeveer mijn gerechtvaardigde plaats. Conclusie. Prachtige maar zware wedstrijd, goeie organisatie, lekker veel rijsttaart tijdens de bevoorrading, een prachtig zomerweertje en dus terug een geslaagde sportdag gehad. Op naar nr3 de Challenge France, een halve triathlon in de Vogezen.