Zomer in de Vogezen.

Een fietsvakantie is altijd welgekomen en zeker voor iemand zoals ik die graag bergop rijdt. Het was dus al een tijdje uitkijken naar de fietsvierdaagse in de Vogezen samen met vriend Stefan. Laat ik vooral beginnen met te vertellen dat we geluk hebben gehad met het weer. Buiten een uurtje gezapige regen op donderdagnamiddag en mist in de voormiddag van de dag daarop kregen we enkel zomerse temperaturen en volop zon! Hier volgt het verslag: WOENSDAG 20 MEI: Een van de grote voordelen van een trip naar de Vogezen is dat deze streek slechts een vijftal uurtjes rijden is. Nadat we in alle vroegte op 20 mei waren vertrokken zaten we omstreeks 12u15 reeds op onze fiets voor een opwarmingstochtje. Drie beklimmingen op ons menu; twee keer de halve lengte van de Col d'Oderen om de eenvoudige reden dat ons hotel langs deze route lag. Een prima hotel overigens (Les 4 saisons) vanwege de centrale ligging en de zeer rustige omgeving. Net buiten Kruth in het gehucht Le Frenz kwamen we niks tekort, en dat is ook al veel als je elke dag wil sporten. Vanaf de Col d'Oderen ging het via Cornimont naar de Col du Brabant, een pittig stukje klimmen van 5,5km aan 7 a 8%. De derde helling die dag was er eentje in drie trapjes, via de Col de Bramont vanuit La Bresse verder naar de Col de la Vierge en de Grand Ventron. Een prachtig stukje natuur via een mooie "Route Forestiere" zoals de Fransen dat noemen. Na een lange afdaling en de laatste 4km bergop van de Col d'Oderen via de andere zijde zat de eerste dag erop. DONDERDAG 21 MEI: Onze tweede dag kondigde nog warmere temperaturen aan dan gisteren. Na een korte autorit richting Le Thillot reden we eerst een tiental kilometer als opwarming via de "Voie Verte" , een oude spoorwegbedding die werd omgebouwd tot prachtig fietspad. Een prima aperitiefje voor het grote werk: de Ballon d'Alsace en de Ballon de Servance, goed voor een rit van 80km. In St.Maurice sur Moselle staat de "klassieker" van de Vogezen goed aangegeven, logisch want de Ballon d'Alsace was in de Tour de France de eerste berg die de renners in de beginjaren kregen voorgeschoteld.Voor ons Belgen komt daar nog bij dat Eddy Merckx op deze flanken zijn slag thuishaalde in zijn eerste Ronde in 1969. De Ballon d'Alsace is een mooie klim, maar vooral zeer gelijkmatig. De kilometerbordjes geven aan dat het stijgingspercentage per kilometer 7% is en dat zal zo blijven tot boven. Ik test me voor de eerste keer, zonder te forceren aan hartslag 146 gemiddeld en rond de 9,5km af in 42 minuten. Collega Stefan is een tiental minuutjes later boven en ziet er nog opvallend fris uit. Voor hem is dit na enkele fietsjaren een eerste grote test in het middengebergte. Het valt ons op dat 80% van alle wielerfanaten hier landgenoten zijn. De afdaling gaat naar Giromagny en na een broodje vatten we een lastig tussenstuk aan tot in Plancher Bas en Plancher les Mines. In deze dorpjes lijkt de tijd echt te hebben stilgestaan. Intussen is het onweerachtig en dus drukkend warm. De grafiek van onze volgende col geeft een zeer onregelmatig profiel aan. Dit is nog zacht uitgedrukt. De Ballon de Servance is niet meer dan een "geitenpad" dat zich een weg door het bos slingert. De eerste 6km gaan op en af tussen de 3 en de 6%, niet moeilijk dus. Maar het warme weer doet zich gevoelen. Nadat we een scherpe bocht naar links hebben gemaakt is het gedaan met lachen. Ik maak me op voor de vijf moeilijkste kilometers van deze vakantie! Mijn kilometertellertje gaat niet meer onder de 8% en piekt zelfs tot 15% ! Het wegdek ligt zo slecht dat het allemaal nog moeilijker aanvoelt dan het al is. Bovenkomen zonder te stoppen is de boodschap en gelukkig wordt de klim milder de laatste 500 meter. Boven begint het te druppelen, er is echt niks te zien , enkel een pad dat nog hoger gaat maar ontoegankelijk is wegens militair domein. Terwijl ik bekom van de inspanning gaan mijn gedachten uit naar mijn kameraad die nog volop aan het klimmen is. Stefan haalt de top, maar zal deze col na de laatste dag catalogeren als de zwaarste van de vakantie. De afdaling is niet je dat, de weg blijft maar de helft zo breed als het Heiken in Vorselaar. Nadat we terug in Le Thillot zijn, gaan we onszelf belonen met een brasseriebezoekje. VRIJDAG 22 MEI: Twee onweders hebben ons de afgelopen nacht uit onze slaap gehouden. Een trip van 82km moet ons vandaag over de Petit Ballon en de Col du Platzerwasel brengen. Uiteindelijk ben ik ook maar een loper en geen fulltime fietser en is mijn makker aan zijn vuurdoop toe en besluiten we van de rit niet te lang te maken. We rijden eerst 19km met de wagen tot het skistation Le Markstein dat op 1200 meter ligt langsheen de schitterende Route des Cretes, een weg die tijdens WOII werd aangelegd en de Col de la Schlucht verbindt met de Grand Ballon. Onze twee beklimmingen van vandaag zullen dus na de middag vallen. We rijden richting Munster via de Route des Cretes en hebben een beetje spijt omdat er veel optrekkende mist hangt, waardoor we de schitterende vergezichten missen.Bovendien heb ik een vergissing gemaakt om in korte broek te vertrekken, het is maar 12° en ik zal de eerste 40 km niet echt warm krijgen. Na 18km draai ik de weg naar de "Hohneck" op ; het tweede hoogste punt van de Vogezen, een klim van 1,5km aan goed 8%. Snel even wat foto's nemen en terug naar beneden om enkele kilometers later de top van de Col de la Schlucht te bereiken. Deze mooie klim zal voor de volgende keer zijn , nu hebben we de afdaling te goed van 18km tot in Munster. Hapje eten en dan de namiddag in voor het echte werk, de Petit Ballon. De eerste hectometers boezemt ons angst in, want het begin lijkt wel een muur aan 10%, maar al snel zal deze col vaart minderen en zeer regelmatig blijven rond de 7%. Het is een typische Vogezencol, de eerste 7km in het bos. Dat is dan ook het enige nadeel voor mensen zoals ik die ook gaat voor de vergezichten, de Vogezen zijn geen Alpen. Nochtans is deze Petit Ballon één van de mooiste uit de regio. De laatste 3km fietsen we door de Alpenweiden en lijken we echt ergens tussen Albertville en Briancon verzeild. Ook het panorama op de top mag er zijn en is een echte beloning voor het geleverde werk. Een vriendelijke Franse man waarschuwt ons voor de afdaling richting Sondernach, hij vertelt ons dat er veel kiezelsteentjes liggen. Dat is nog zacht uitgedrukt, want 6km lang houdt deze afdaling ons in een wurggreep; de betonlaag lijkt overal losgekomen, en soms glijden de banden volledig weg in de steentjes. De remmen worden op de proef gesteld en onze zenuwen ook. We halen heelhuids de voet van de Platzerwasel. Vooraleer ik de Petit Ballon nog eens afdaal langs deze kant , zal het wegdek toch moeten hersteld zijn! De Col du Platzerwasel kondigt zich aan als zwaar en dat is hij ook. Ook deze puist heeft de allures van een echte Alpencol. Het wegdek lijkt wel een autosnelweg vergeleken met die van daarnet en wordt druk bereden door wielerfanaten en motorrijders! Dit is ook de enige col waar ik fietsende medemensen te voet naar boven zie gaan. 7km klimmen aan 8 a 9% is geen makkie. Ondanks het feit dat fietsen niet echt mijn sport nummer één is , wordt ik door niemand voorbijgereden en haal ik volop wielertoeristen in. Raar, dat fenomeen zal zich ook morgen op de Grand Ballon herhalen. De cijfers zeggen echter genoeg , de hartslag blijft rond de 160, dat is toch een intensieve inspanning. Ook Stefan haalt de top en via Le Breitfirst gaat het terug naar Le Markstein. Voor mij was deze Platzerwasel de zwaarste van allemaal. ZATERDAG 23 MEI: 110km, vier cols , dat moet de Koninginnerit zijn. Vanuit ons hotel dalen we af naar Kruth waar we de makkelijkste kant van de Grand Ballon gaan oprijden, het hoogste punt van de regio. Het zomert volop en de zon zal de hele dag van de partij zijn met temperaturen tot 30° in de namiddag. 3300cal verbrandt ik vandaag , evenveel als in een marathon. De Noordwestzijde van de Grand Ballon is 24,5km lang , met een 4 tal kilometer aan 8% en daar tussen schommelt het percentage tussen de 2 en de 6%. Niet onoverkomelijk, maar wel lang. Vanaf Le Markstein blijft het zelfs 6km vlak, om de laatste km aan te vatten aan 9%. Een mooie laatste 1000 meter met hier ook een echte Alpensfeer. Na de afdeling en de middagpauze in Willer sur Thur vat ik de Grand Ballon voor de tweede keer aan en Stefan rijdt via de grote weg terug naar Kruth. Hij zal afsluiten met de 7km naar de top van de Col d'Oderen. Het is warm wanneer ik de crono induw in Willer. Tot het dorpje Goldbach gaat de klim geleidelijk aan , en komen we nergens boven de 6%. Vanaf het kruispunt van de Col Amic begint het echte werk met de laatste 7km. Ik ga ervoor. De laatste dag, dé klassieker van de Vogezen, het competitiebeestje komt in mij los ! Elke renner is nu een mikpunt voor mij, de laatste 5km zijn de mooiste van allemaal. Doorheen prachtige vergezichten en Alpenweiden, deze col kan naast Alpe Dhuez gezet worden en is zwaarder dan bijvoorbeeld Les Deux Alpes of pakweg de Peyresourde ! Er is sfeer, veel mensen volgen hun poulain met de wagen en dan krijg je zelf ook wat aanmoedigingen. Ik passeer fietstoeristen met een "koffiemolenverzetje". Alle respect uiteraard , maar op deze manier raakt iedereen boven.... Laatste rechte lijn en top: 1u08, niet slecht voor een slechts matig geoefende fietser, met een maximale hartslag van 170, dat is nog net op het overslagpunt... Nadat we de nodige foto's hebben gemaakt vat ik de terugweg aan langs dezelfde kant als vanmorgen, maar nu dus 24,5km bergaf. In Kruth heb ik een energiereep nodig, want ik wil absoluut nog de volledige klim(7,2km) van de Col d'Oderen volbrengen. Niet onoverkomelijk aan bijna 6% , maar toch zal ik op deze puist het meest afzien. Bij de afslag naar Le Frenz waar ons hotel staat, rij ik toch maar verder.Het wordt het echt moeilijk wanneer er een stuk aankomt van 10%, de Grand ballon eist zijn tol. Boven op de top wordt de tweede reep letterlijk opgepeuzeld, en maak ik een korte afdaling van 1,5km om daarna nog 2km te klimmen naar de top van de Col du Page een puist van 8,5% gemiddeld. Vanwege zijn korte afstand al bij al een makkie. Rechtsomkeer maken en nog een laatste krachtinspanning naar het hotel , want weer een kilometer klimmen. De trip van vandaag zit erop, bijna 52 klimkilometers en 2500 hoogtemeters later. Het cardio-vasculaire systeem is goed getraind de afgelopen dagen , nu gaan we de loopspieren wakker maken vanaf morgen !