70.3 Ironman Zwitserland

De kogel is door de kerk. Na een lange vermoeiende rit terug met gemengde gevoelens over de eerste triatlonwedstrijd van het seizoen. De halve triatlon van Zurich, nader bepaald in Rapperswill-Jona. De organisatie van de Helveten was volgens de normen van het Ironmanlabel perfect afgewerkt. De vrijdagmorgen vroeg vertrokken en met een paar tussenstops 770km verder in de late middag bij ons hotel in Horgen aangekomen. Clubgenoten Ruben, Sophie en Karl waren een dag eerder vertrokken en hadden zo het fietsparkoer al kunnen verkennen. De zaterdag startnr gaan afhalen, 's middags de briefing, inchecken fietsen, uitrusten in de schaduw en erna de pastaparty. Ruben kon nog goed overweg met de pasta. Op de wedstrijddag vroeg uit de veren, al een beetje stress, alhoewel ik maar om 11u bij de masters 45+ moest startten. Bij het klaarzetten van het materiaal bij mijn fiets ging het mis. Terwijl ik alles klaarzette voor de fietswissel voelde ik een plotse pijnscheut in de onderrug. Ik ken dit van vroeger en dit betekende niet veel goeds. Het was al lang geleden dat mijn rug blokkeerde, ik heb een lichte hernia onderaan en dit kon ik nu wel missen als kiespijn. Zolang ik kon zitten of ergens op steunen viel het mee. De start was in wave's, eerst de profs, daarna de verschillende "age groupers". Sophie mocht als eerste de spits afbijten. Als profatlete kon ze terug punten verdienen voor het WK in Las Vegas. Ruben daarna bij de 30+ en Karl bij de 35+. Beiden kunnen meer dan hun mannetje staan. Met de precisie van een Zwitserse klok werd het startschot stipt gegeven. Om 11u was het mijn beurt om de 1900m in de Zurichsee te zwemmen. Met een watertemperatuur van 18C waren vlug fris wakker. Het is altijd een beetje zoeken om in open water een rechte lijn te vinden, voor de rest verliep het vlot. Na 37'57" kon ik het water verlaten. De onderrug hield stand. Mijn favoriete onderdeel nu, fietsen in tijdrithouding en nog enkele klimmetjes erbij. I love it! Het geeft een kick als je atleten met peperdure tijdritbolide's met mijn eenvoudig koersfietsje kan voorbijrijden. Het fietsen verliep zoals verwacht, na 91km en 1045hoogtemeters kon ik het fietsen afsluiten in 3u05'. Maar dan begon het. Toen ik van mijn fiets kwam kon ik gewoon niet recht en lopen met de fiets in de wisselzone lukte helemaal niet. Toch nog de loopschoenen aangetrokken en proberen te lopen. Na enkele passen gaf ik het op. Dit ging echt niet. Doorgewandeld tot aan de publieke zone om Sabien in te lichtten. Maar met haar peptalk, toch geprobeerd om verder te doen. Tenslotte toch 770km ver gereden en alle kosten erbij moest ik het proberen om te finishen, de tijd was bijzaak. De eerste km's afwisselend gewandeld en enkele passen gelopen. Na enkele km's kwam de onderrug ietsje losser en kon ik een trage duurlooptempo aanhouden. De zomerse temperatuur van 29°C zorgde ervoor dat ik eruitzag als een gaargebakken kreeft. Met een looptijd van 2u55' heb ik nog nooit zo traag een 21km afgehaspeld. Tevreden dat ik ondanks de pijn doorgezet heb, maar anderzijds ontgoocheld dat dit net nu moest gebeuren. De prachtige omgeving hier maakte veel goed. 70.3 Ironman Rapperswill-Jona, een aanrader!! De clubgenoten: Sophie was 6de bij de profs en ook Karl en Ruben haalden schitterende tijden en eindigden helemaal vooraan in het pak.