zaterdag, juni 11, 2011

15 hellingen in 95km.


Vandaag de Vlaamse Ardennen nog eens onveilig gemaakt met de fiets. Minstens 1 keer per jaar parkeer ik de wagen aan het centrum van de Ronde Van Vlaanderen in Oudenaarde, voor een jongen uit de vlakke Kempen nog steeds een trip gelijk aan het enthousiasme van een vroegere schoolreis. Aangezien onze studerende zoon aan bevoorrading toe was in Gent een uitgelezen kans om nog eens te gaan rijden in het Mekka van de wielersport van bij ons. Vooraf had ik me een parcours uitgestippeld welke met de gps prima kon gevolgd worden , daarbij niet minder dan 15 hellingen. Ik probeer na enkele jaren ook de minder bekende kuitenbijters op te zoeken en dat is me vandaag uitstekend bevallen. Beginnen deed ik echter met een legende en ook mijn favoriet ginder: de Paterberg. Op het steile stuk blijft het toch altijd een gevecht met de kasseien en jezelf, maar ook deze keer raak ik zonder problemen boven. Volgende top is de Waaienberg, die zich achter de Pater bevindt. Een echte parel, weg van alle drukte en door een mooi landschap. Een aangename verrassing is ook de lange klim naar de top van de Hotond via Zulzeke. Hier noemt de berg "Hoogberg" en is ook lang , 4km klimmen aan één stuk. Langs de buitenwijken van Ronse spoed ik me naar een stukje "Pays des Collines" in Henegouwen, een prachtige streek. Volgende helling is de Mont d'Ellezelles , daarop volgend zou "La Houppe" moeten komen , maar door een late wegvergissing kom ik eerder dan voorzien terug uit op de weg naar Ninove. La Houppe zal dus voor een volgende keer zijn. Dan op naar de Kanarieberg, niet te onderschatten , de klim naar het Muziekbos is steiler dan hij op het eerste zicht lijkt en gaat zelfs tot 14%. Op naar Schorisse voor de beklimming van het Foreest. Deze deed ik een jaar of drie geleden en is een echte parel. De klim draait langsheen een natuurgebied, en wederom is de stilte overdonderend. Al snel kom ik op de Steenberg die even verder ligt, nog zeven hellingen te gaan en ongeveer halfweg mijn trip. Ook de Boigneberg is nieuw voor mij, via de afdaling van de Kapelberg ga ik richting Ladeuze. Aangezien ik geen echte kasseifretter ben , probeer ik de kinderkopjes te vermijden. De Ladeuze is het alternatief voor de Eikenberg die enkele honderden meters verder ligt. Afdalen doe ik richting Oudenaarde maar maak een lus via Ename naar de Kattenberg, een helling waar ik als toeschouwer tijdens Dwars door Vlaanderen steevast post vat. Deze kinderkopjes liggen er uitstekend bij en de helling is niet onoverkomelijk. Afdalen langs de Wolvenberg om opnieuw uit te komen in Ename , richting twee onbekende pareltjes van de streek, de Braambrugstraat en de Abeelstraat. Vooral laatstgenoemde kan me echt bekoren! De weg is supersmal , er zit een knik in van meer dan 15% en de vergezichten zijn wonderbaarlijk. Deze twee bergjes haalde ik trouwens uit het mooie boek "Fietsen in de Vlaamse Ardennen". Ik bevind me aan de rand van de Zwalmstreek , en rij de Molenberg op. Op deze helling gebeurt er wel altijd iets tijdens de Ronde. De eerste meters zijn zo smal dat de laatste renners in het peloton steevast voet aan de grond moeten zetten. Voor mij is het de eerste kennismaking met de Molenberg, een ervaring want buiten dat dit een zeer mooie klim is , liggen de kasseien er erbarmelijk bij. Dit belet me echter niet om zonder kleerscheuren boven te komen. Nu gaat het richting startplaats , de tegenwind zorgt voor een laatste lastig stuk en na de afdaling van de Edelare besluit ik om er nog snel eentje bij te nemen , de Vlaamse Ardennendreef in Leupegem , ook wel Achterberg genoemd. Na meer dan 90km is de jus wel uit de benen , ik haal een gemiddelde van bijna 25km/u , niet slecht voor een loper helemaal alleen op dit parcours.(Foto: Molenberg).

1 opmerking:

Frans zei

Mooi dit avontuur weer volbracht, zeker niet slecht voor een 'loper'.