"Roma caput mundi", met dit latijns gezegde benadrukten de romeinen in de oudheid dat ze het centrum van de wereld waren. Deze zinssnede zouden we nog geregeld aantreffen tijdens de marathon. Zondag laatst kon ik in deze Italiaanse cultuurparel mijn 10de marathon voltooien. Een aangenaam lentezonnetje en temperaturen rond de 18graden. Marathonweer dus. Vrijdag met een vlucht van Alitalia in de vroege middag toegekomen. Nog een terrasje en dan de startnr's gaan halen. 's anderdaags een vluchtig stadsbezoek, waarbij we enkel het oude "forum romanum" uitgebreid bezochtten. Rome heeft enorm veel cultuur te bieden, maar we moesten selecteren. De marathon zelf dan. De zondag was de start op de Via imperiale met het colloseum op de achtergrond en het forum romanum aan de rechterzijde. Barbara mocht in een sneller startvak en Jorick en ik in het laatste vak. Met ongeveer 12700 deelnemers viel dit nog mee als je dit vergelijkt met Berlijn of Londen. Een goeie 3 minuten na de start waren we vertrokken en na 1km al de eerste kuitenbijter rond het colloseum. Rome is niet vlak en dat zullen we op het einde geweten hebben. Jorick besliste er al vandoor te gaan en ik liet hem wijselijk begaan, de marathon toont slechts op het einde waarom 42km zo zwaar zijn. De marathon was eigenlijk één grote sightseeing toer. Na de eerste helft in de buitenste stadswijken kwamen langs de Tiber met zicht op de Engelenburcht, gekend uit Dan Brown's Bernini Mysterie. De Tiber over en richting Sint-Pietersplein. De paus was net bezig met de hoogmis en als lopers konden we op enorme videoschermen meegenieten. Toch een kippevelmoment. Halverwege een doortocht in excact 2u en 45sec. en nog steeds een goed gevoel. Op 30km nog steeds geen verval en dus een tandje erbij, nieuwe poging om de 4u te halen. Nu het ene na het andere kasseistraatje om uiteindelijk aan het mooie Piazza Novano de Bernini fontein van de 4 wereldrivieren te kunnen bewonderen. Vervolgens richting Piazza di Spagna om daar de beroemde spaanse trappen voorbij te lopen en dan op naar de Trevifontein, nog een meesterwerk van Bernini. Intussen naderde de 38km grens, mijn kennismaking met de muur in Berlijn. Het werd lastig door de opeenvolging van vele hellingen en kasseistroken, maar het tempo bleef goed. Op 40km nog 3.49' maar de benen voelden nu toch zwaar aan. Bovendien kregen we nu terug de kuitenbijter tussen het Circus Maximus en het Colloseum te verteren. Met een eindtijd van 4u03'02" kon ik met het Colloseum op de achtergrond de finish lijn overschreidden. ROMA, VENI, VIDI, VICI ! Op zich zeer tevreden, met mijn 3de beste tijd op de marathon. Ietsje trager dan Berlijn maar door het toch veel zwaarder parkoer een beter gevoel en eigenlijk nog iets vlugger dan Londen 6jaar terug. 2de en zwaarste helft in 2.02'17" en 1ste in 2.00'45", weinig verval dus. Maar de verrassing kwam van mijn beide atleten, Barbara eindigde met 3u43' 17' sneller dan Berlijn. Ik had meer snelheidswerk in haar schema's gestoken en dit bleek te renderen. Ook neef Jorick deed een half uur van zijn Berlijnse tijd eraf in 4u08'18". Op km25 liep hij nog 7minuten voor me uit en kon ik hem pas op km38 terug bijbenen. En te zeggen dat hij 6weken out was met een blessure. Volgende maal eindigt hij zeker een stuk voor me. Volgende marathon wordt nu de Leiemarathon die ik samen met mijn vriendin Sabien zal lopen. Alea iacta est.
1 opmerking:
Knap gedaan blogmaat! Dikke proficiat. Ikzelf ben het loop sukkelstraatje nog niet uit. Kuit speelt weer op, rusten tot het genezen is en intussen veel fietsen.
Een reactie posten