Fietsen in de Alpen.

Met een weekje vertraging hier toch nog een verslagske over onze jaarlijkse fietsstage met de werkcollega's. Na de uitgeregende versie van 2008 in de Pyreneeën en een sabbatjaar in 2009 was het deze keer het Olympisch stadje Albertville die als uitvalsbasis dienst deed. Maar ook dit jaar waren de weergoden ons niet gunstig gezind. Een paar dagen hebben we de regen net kunnen ontlopen maar andere keren stonden de hemelsluizen wijd open. Na aankomst de zaterdagavond stond voor de zondag al meteen een pittige rit op het programma 139km en 2575hm. We waren met 14 en er werd in 2 groepen gereden, een A-groep met zeg maar de getalenteerde klimmers en een B-groep alias de betere wielertoerist. Eerste beklimming was col du Trà, een "korte" maar pittige klim van 10km met een gemiddelde van 8%. Ik testte daar eens hoe goed mijn klimmen nu was en eerlijk gezegd het vlotte veel beter dan verwacht. De A-groep kon ik gerust volgen en had niet zoveel achterstand op de betere klimmers. De 2de col was Cormet de Roselend, als iets gekender, langer maar minder steil. Deze heel rustig opgereden. De volgende dag stond een "rustiger" rit van "slechts" 109km en 1675hm op het appél, met als hoogtepunt de beklimming van col de Grand Cucheron, 16km aan 5.4%. Ook die dag goed verteerd en daarom besloten om op dinsdag met de A-groep mee te rijden. Voor die dag werden 167km onder de wielen geschoven en moesten 3260hm overwonnen worden. Zeg maar een klein cycloparcour. Komt daarbij dat het tempo bij de A-groep toch stukken hoger ligt, de B-groep was een kwartier eerder vertrokken maar tijdens de beklimming van de eerste col (col du Frêne, 7.5km 7.2%) werden ze al door ons bijgebeend. De volgende was Mont Revard aan de voet van het meer van Aix-les Bains. 16km aan 6.9%. De klim vlotte goed ondanks de regen, afdalen was een ander paar mouwen. Als laatste kwam col du Marocaz goed voor 15km aan 4.3%, een loper zeg maar waar ik als 3de boven kwam. De volledige rit dus goed verteerd, maar een ganse week met de A-groep meerijden zou een aanslag geweest zijn op mijn gestel, dus de volgende dagen terug met de B's op pad. Woensdag een rustdag met veel regen en donderdag ook wat later vertrokken door de onheilspellende lucht. We waren beter in hotel gebleven want eenmaal buiten de vallei bij de beklimming van de 2de col ( eerste was Col de Saisies, 2de col de Aravis) kwam de regen met bakken uit de lucht. Na een uurtje schuilen onder een afdak was er nog geen beterschap en een afdaling in regen en totaal verkleumd zag ik niet als een optie. T' leven is nog te mooi om nu al een ravijn in te duikelen. Een korte afdaling gemaakt waar net voor het einde van een dorp een Taxi Velo hadden opgemerkt. De vriendelijke alpenbewoners maakten ons een warme chocolademelk klaar en een zetten een elektrisch kacheltje aan ons voeten zodat daar terug wat leven in kwam. Daarna bracht hij ons terug naar het hotel zodat ons een terug rit van 60km in de regen bespaard bleef. Laatste rit was vrijdag met een trip van 112km en 2110hm, met als hoogtepunt col du Madeleine, 28km aan 5.6%. Wel Madeleine mag dan een vrouw zijn, we hebben ze toch getemd, allé de col toch. Samen met Jo (een andere Jo) rustig omhoog gepedalleerd en nog net kunnen genieten van het zicht op het massif de Ecrins, voor die in de wolken verdween. Na de afdaling en rit terug naar Albertville zat deze stage er terug op en werd afgesloten in een plaatselijk Leffe café (in de regen). Met deze stage heb ik nu ongeveer bijna alle cols van de Grand Route des Alpes gereden. Een tocht die ooit eens met Dirk op het programma staat.