Mijl in Herentals en driemaal pech op zondag.

Na 1 maand van training knoopte ik zaterdag terug aan met de atletiekcompetitie. Ac Herentals organiseerde een open meeting en langste afstand op het programma was de mijl (1609 meter). Ideale weersomstandigheden tref je niet dikwijls in onze contreien, als de temperatuur goed is dan waait het veel te hard. De noorderwind was op de Bloso piste goed voelbaar. Een mooie reeks van 18 atleten, met een snelle en een tragere groep. Op deze afstand moet je niet veel verzinnen en vanaf de start volle bak gaan. Zo gezegd, zo gedaan. Ik nestelde me in het tweede groepje, maar heb toch een tactische blunder begaan. Naar het einde van de tweede ronde verschoot ik al een pijl door te versnellen en aan de kop te gaan lopen , gewoonweg dom. Deze inspanning zorgde ervoor dat ik weer wat tekort kwam in de laatste ronde. Snel ben ik sowieso al niet. Eindtijd: 5'16"78, toch mooi tegen 18,3km/uur, maar met gemengde gevoelens. Ik finishte wel in het spoor van Herman Lievens en Koen Willemsen, op deze afstand twee clubgenoten die sneller zijn dan ikzelf. De eigenlijke bedoeling van dit soort wedstrijden is om de snelheid en de weerstand op te krikken, missie geslaagd dus. En beste mastertijd op de mijl voor mezelf want twee jaar geleden kwam ik in Mol niet verder dan 5'23". Het was mijn vijfde baanwedstrijd van dit jaar en normaal gezien nog niet de laatste. Ik heb na jaren afwezigheid de piste herontdekt en amuseer me er prima. Zolang we een beetje meekunnen, blijven we ervoor gaan.
Vandaag stond er een fietstochtje geprogrammeerd met collega Stefan, tussen de regenbuien door ging het richting Nederlandse grens. Echter, de pret werd snel verstoord want drie keer plat rijden op 5km tijd is niet plezant en zeker niet normaal. Dan maar de hulptaxi (Carine) gebeld om thuis te geraken. Bij het vervangen van de tubes ter plaatse controleerden we ook de buitenband op eventuele stukjes ijzer of glas en vonden niks. Bij de thuiskomst werd er na grondig onderzoek een miniscuul stukje glas aangetroffen in de buitenband. Dat was de boosdoener van alles. Intussen zijn we wel volleerde bandenvervangers geworden. Dat heb je natuurlijk als je bijna nooit "plat' rijdt.