Succesvolle voorjaarsmarathon te Antwerpen.

"Don't stop me now, 'cause I'am having a good time, Yes I'am having a good time. I don't wanna stop at all!!" Met deze hit van Queen kan ik perfect uitdrukken hoe ik me gisteren aan de finish voelde na het volbrengen van mijn 8ste marathon. Om 6u uit de bedstee. Buiten een gezapige regenval. Veel zin in een marathon lopen had ik niet. Nog eens op de weegschaal, slik, 73.7kg in mijne full monty. Dat was exact 10kg meer dan 4jaar terug tijdens de London marathon. Dat kon toch niet van de spaghetti alleen zijn de laatste dagen. Met een zeer gebrekkige voorbereiding, lees: "weinig motivatie om er voor te trainen", wist ik niet wat het zou worden. Sinds de Ironman lukt het gewoon niet meer om met inzet te trainen. Met slechts 1 lange duurloop van 28km, 1 van 20km, 2 van 18km, een 10miles wedstrijd en geen enkele intervaltraining in de benen kon het alle kanten uit. Overtraind was ik zeker niet. Kon ik nu het bewijs leveren dat ellenlange duurlopen niet nodig zijn als de basis er eenmaal is. In het triatlonwereldje staan veel trainers sceptisch tegenover de belasting van zeer lange duurlopen. Bij de start bleef het regenen. Clubgenoten Joos en Bart gingen voor 3.30. Lore, Henny en mezelf voor een tijd rond de 4.15 à 4.30. Gewapend met 4 energiegels, 3 isotone drankpoeders en een halve liter sportdrank vertrokken we richting waaslandtunnel. De ballons van 4.15 liepen iets te snel voor ons. Reeds in het uitlopen van de waaslandtunnel moest ik Lore en Henny laten lopen. Op 5km kwamen we terug bij elkaar, maar door een plaspauze liep ik terug alleen. Ook Henny had last van zijn waterhuishouding, zodat de laatste clubpositie een paar maal wisselde. Bij 10km zat ik Lore terug op de hielen, maar terug een plasstop en weer weg was ze. Kwam het door de regen en de frisse temperaturen, maar dit maakte ik nog nooit mee. Op 15km kwamen Lore, Henny en ikzelf terug bij elkaar en jawel terug allen de kant gaan opzoeken om het overtollige vocht af te laten. Op 18km voelde ik dat ik vlotter liep dan Lore die last had van stijve benen, nog een gevolg van de Ardennen stage. We liepen elk op eigen tempo verder. Halverwege doortocht in 2.08 en nog steeds een goed gevoel. Intussen had ik gezelschap gekregen van een plaatselijke loper, die mij als een volleerde stadsgids attent maakte op zijn schoolgaande jeugdjaren in de buurt. Niet dat ik hier een boodschap aan had, maar zo ging de tijd ietsje vlugger. Op 30km namen we afscheid want ik moest terug de kant op om de laatste maal te plassen. Nog steeds een goed gevoel. Er rijpte het idee om eens een negatieve split te proberen. Daarvoor moest ik onder de 4.16 duiken en dit zat er nog steeds in. Intussen was de regen gestopt, trok ik mijn shirt met lange mouwen uit en trok het gashendel een beetje open. Het bleef vlot gaan, km's volgden zonder problemen. Een extra motivatie was dat ik vanaf nu constant lopers inhaalde die blijkbaar de eerste helft verkeerd hadden ingeschat, geen enkele loper stak me nu nog voorbij, uitgezonderd de aflossingslopers. Aan 35km de 1ste ballon van 4.15 in zicht en deze liet ik vlot achter, op 37km de 2de ballon van 4.15 en ook deze moest eraan geloven. Op 40km voelde ik me nog fris en nu was het alle gas open. De laatste 200m kon er zelfs nog een sprint uitgeperst worden met een plaatselijke loper. Afgeklokt op 4.08. Van een negatieve split gesproken, maar liefst 8minuten vlugger in het 2deel dan in de 1ste helft en nog ver van leeg gelopen. Supercontent natuurlijk. Met deze tijd benader ik de tijd van Parijs (4.07) 3jaar terug, maar toen was ik bekaf. Met mijn gewicht van Londen en wat extra snelheids training moet ik zeker terug in staat zijn om onder de 4u te duiken. Lore maakte er verder een trainingsloop van door de zware stijve benen en haalde 4.27, een goeie training voor de komende ultraloop. Henny kreeg het nog zwaar te verduren in de laatste km's en liep 4.32. Bart finishte in 3.29 en Joos volgde enkele minuten later. Een prachtprestatie liep onze collega Dirk Vanthuyne alias de Reus van Vlaanderen. Hij verpulverde zijn PR met maar liefst 9minuten in 3.13. Heel sterk. Dinsdag waren we nog samen naar een filmvoorstelling van Iron Maiden gaan zien bij sponsor Kinepolis. Misschien zaten de heavy metal tonen er voor iets tussen dat we beiden goed presteerden?