Koppenberg Revisited.

Vandaag was het de ideale dag om de fietsbenen eens te testen op de hellingen van de Vlaamse Ardennen. Het zou me ook even doen vergeten dat eigenlijk op deze dag de Utrecht marathon wordt gelopen , de wedstrijd die ik wegens de enkelblessure moest afzeggen. Met z'n vieren reden we vanochtend richting Oudenaarde om van daaruit de oranje lus te doen van het Ronde Van Vlaanderen parcours. 75km en tien hellingen : Kluisberg, Knokteberg,Oude Kwaremont,Kruisberg,Hotond,Paterberg,Koppenberg,Steenbeekdries,Taaienberg en Eikenberg. Met vrouwtje Carine, zoon Ilja en fietsmaat Stefan werd het eerste halfuur nog afgehaspeld in de mist, maar vanaf de Kluisberg genoten we van een zonovergoten tweede Paasdag. De Kluisberg is geen makkie als opwarmer, en de Knokteberg(Cote de Trieu) al evenmin, maar het zijn twee mooie hellingen om op te rijden. Daarentegen is de Oude Kwaremont een pak minder steil, maar de kasseien hebben daar hun beste tijd gehad. Voor Ilja meteen de vuurdoop, met slechts een 250km fietskilometers in de benen. Alleen op de Koppenberg moest hij even voet aan de grond zetten, maar verder heeft hij heel de dag vlot meegefietst. In Ronse reed ik voor de eerste keer de Kruisberg op, een mooie klim, met de Hotond kort daarna. Even krijg je het gevoel dat je ergens in het buitenland één of andere col oprijdt. Het werd voor mij een prettig weerzien met het duo Pater- Koppenberg, mijn twee lievelingen. Vlotjes naar boven gereden, even alles uit de kast op de steile stroken, maar conditie genoeg om de top op de fiets te halen. Bij laatstgenoemde was ik wel de enige van ons vier die geen voet aan de grond moest zetten. Het blijven echter wel niet te onderschatten kuitenbijters. Naar het einde toe kregen we wat meer kasseien onder de wielen geschoven, niet echt mijn favoriete bezigheid. Enfin, het werd een mooie uitstap in een schitterende streek , zeker voor ons , mensen van het vlakke land. Nadien nog een "pater" van Westmalle genuttigd, naar mijn bescheiden mening het beste bier ter wereld. Fietsen op de auto en terug naar de Kempen. De ultieme uitdaging blijft toch om eens het parcours uit het boek van Dirk Van Thuyne (Fietsen in de Vlaamse Ardennen) te rijden. 30 hellingen gespreid over 150km. Probleem is natuurlijk wel dat je de weg moet kennen, en om de haverklap in het boek lezen hoe je moet rijden is natuurlijk ook niet handig. Misschien wil Dirk wel eens gids spelen mocht hij dit lezen, of me een tip geven hoe ik te werk moet gaan....