Foto's In Flanders Fields Marathon

Halve marathon Amsterdam

Zondag 05:30. Op dit vroege uur werden we uit dromenland gehaald. Nog ne keer omdraaien voor een kwartiertje en dan uit onze bedstee. Vandaag stond de halve van Amsterdam op het programma en we hadden ons transport van lijf en leden toevertrouwd, misschien bij beter weten in, aan de spoorwegen. Vroeg, want de trein "wacht" niet en we wilden de start van Valerie en Kurt op de marathon niet missen. Maar weeral stelde de NMBS ons teleur. Met enkele minuten vertraging vertrok de trein naar Antwerpen. Net te laat, zodat we onze rechtstreekse aansluiting naar Amsterdam misten. Een uurke later met een boemeltreintje verder en dan nog 2x overstappen, in Roosdaal en in Schiphol. Byebye start marathon. En voor de NMBS, byebye tevreden klant! De halve marathon dan, met een totaal goeie 8000 runners stonden we in het 2de startvak. De start was hier wel stipt. Mijn besttijd op de halve was 1.45 en Bruno's vriendin Evelien, trakteerde op een heerlijk schuimende blonde Leffe als ik hieronder zou duiken, anderzijds mocht zij van het gerstenat genieten. Motivatie dus om er van in de start in te vliegen. En het ging vooruit. 5km in 23'30". Het bordje van de 10km volgde 47'10". Een nieuw PR in de maak? Op 12km passeerde de haas van 1.40 me. Ietske te vlug voor me, mijne tikker haalde toen al de 180 en dat was al ferm in 't rood. Bij beter weten in bleef ik echter hoge tred houden. Op 15km en 26'30" later wist ik al hoe laat het was. Ik was te diep gegaan. De hoge hs bleef maar het tempo stokte. De bescheiden brugjes bleken ineens forse beklimmingen voor mijn geteisterde quadriceps. Op 19km passeerde de haas van 1.45 en ook hier aanklampen lukte niet. De laatste km ging de hs niet onder de 188. Melkzuur liep uit mijn oren. Compleet kapot kwam ik op het overigens schitterend Olympisch stadion binnen. Met een eindtijd van 1.48' ben ik achterna bekeken al bij al toch tevreden. Met de beperkte loopkm's en extra gewonnen kilo's is het logisch dat een nieuw PR, toch al van 2005, niet haalbaar was. Ook Lore had een totale offdag en bleef ver van haar PR van 1.50' verwijderd met een finish in 2.08' en wilde geen verder commentaar leveren. Kurt deed het met zijn 3.44' behoorlijk, maar ook hij was daar nie content mee, de 3.30' was zijn streefdoel, maar de muur op 40km was er teveel aan. Valerie deed met 4.49' 10' van haar besttijd af. Proficiat. Eén iemand zal alvast blij zijn met onze mindere prestatie's. Evelien zal vrijdag Leffe ad fundum kunnen drinken op de kosten van Kurt en wij. Bruno zal er werk mee hebben ;-0)

Terug in wedstrijd na 76 dagen.

Terwijl blogcollega Johan en zijn vrouwtje de straten van de Nederlandse hoofdstad (halve marathon Amsterdam) onveilig maakten, zette ik mijn beste beentjes voor op de oefencross in Herenthout. Het woord zegt het zelf: vandaag stond de derde voorbereidingsveldloop van Ac Herentals op het menu, en meteen het startsein voor mezelf om met een zeer kleine trainingsbasis te herbeginnen. Zes rondjes op en rond het Herenthoutse sportcentrum, goed voor bijna 10km. Geen parcours voor mijn grote looppas, vanwege de vele bochten in het bos. Meteen na de start ontsnapte er een groep van 7 atleten, ik nestelde me voorzichtig in de trager gestarte tweede groep.De eerste 4km gingen gemoedelijk aan ongeveer 4'20"/km, maar de hartslagmeter wees toch al bijna 170 aan. Op 3km van het einde spatte ons zevenkoppig groepje uit elkaar en ik bleef ergens halverwege steken. Het tempo ging de hoogte in, rond de 15km/u , alsook de hartslag(tot 182), zwaar genoeg voor ondergetekende. Als eindtijd finishte ik in iets meer dan 41', met een tevreden gevoel. Conclusie: zeer goeie training en de laatste 4km diep gegaan, zonder echt te forceren. Het geeft een raar gevoel, na zo een lange tijd nog eens door te trainen, ik kom duidelijk nog weerstand te kort. Toch keerde ik zeer voldaan terug, want de voorbije blessure deed zich op geen enkel moment gevoelen.

VTT tocht werd succes!

Onze jaarlijkse VTT tocht zondag laatst is terug een succesnr gebleken. In de vroege mistige morgen mochten we een kleine 1000 bikers verwelkomen. Met enkele mooie bospassages, glooiende wegen en prachtige vergezichten onder een nadien stralend zonnetje was de overgrote meerderheid heel tevreden over het aangeboden parkoers. Met deze bedankt aan de aanwezigen. Ook een pluim voor de organisatoren, je moet het maar doen, zoiets moois in elkaar boksen en iedereen proberen tevreden te stellen.

Hawaii, the day after.

Het 30ste WK Ironman in Hawaii zit erop. Het was terug een zeer spannend wedstrijd verloop, met opeenvolgende leiders. Wat opvalt is dat de Ironman top ieder jaar breder wordt. Terwijl je 10jaar terug 15namen kon invullen voor de top 10, kom je nu niet toe met 30 top10 kandidaten. De top is meer aan elkaar gewaagd en de verschillen worden heel klein. Met de Aussie Craig Alexander hebben we een verdiende winnaar en Rutger Beke staat terug waar hij hoort, bij de absolute wereldtop. Het kransje der favorieten werd trouwens behoorlijk onderuit gehaald tijdens de 38° warme marathon. Bij de dames staat er werkelijk geen maat op mijn favoriete Chrissie Wellington. Een 5' voorsprong tijdens fietsen, werd een 5' achterstand halverwege het bikeparkoer door een lekke band. Maar Chrissie zou Chrissie niet zijn als ze deze achterstand met de glimlach niet zou ombuigen naar een nieuwe koppositie. Tijdens de marathon stond er werkelijk geen maat op. Met een nieuw parkoers record op de afsluitende marathon van 2.57'44" bleef ze de concurrentie met ruim 16 !! minuten voor. En die concurrentie waren geen doetjes. De 2de Yvonne VanVlerken verpulverde dit jaar nog in Roth het 15jaar oude triatlonwereldrecord op de volledige afstand en de 3de Wallenhurst brak dit jaar ook het Ironman wereldrecord in Oostenrijk. Diezelfde Wallenhurst liep met 2.58'35" de overigens 2de besttijd ooit op de Hawaii Ironman marathon. Straffe madamen!!!

Morgen D-day in Hawaii

Morgen om 18.45 Belgische tijd is het zover. Dan starten onze nationale en wereldtoppers in de hoogmis van de hardste sport op Big Island te Kona. Wie wordt de winnaar? De Aussie's Chris McCormack of Craig Alexander? Of het Duitse geweld met Stadler, Al Sultan, Bracht. De Kiwi Cameron Brown? Kan de Deense hardrijder Torbjorn Sindballe iedereen op een hoopje rijden? Of wordt het een Belg. Bezorgt Luc Van Lierde ons nog eens kippevel of lopen Bink Vanhoenacker of Beke met de vaderlandse eer weg of kunnen Frederiek Van Lierde en Bert Jammaer ons verrassen? Zondagmorgen weten we meer. Morgennacht zit ik alvast voor de PC gekluisterd. Je kan alles live volgen op Radio1 en op de Ironman website.

Back in runningbusiness.

75 losloopkilometers in 9 weken tijd, en vier weken zonder één loopmeter.... Tel daarbij vier stevige fietstochten en dat is de basisconditie waarmee ik deze week terug gestart ben. Het spierscheurtje is eindelijk genezen. Gisteren bij schitterend loopweer (14° en windstil) na 2 maanden nog eens een vlot duurloopje van 13km/u gedaan. Vandaag betaalde ik de tol, want alle beenspieren deden pijn tijdens mijn looptochtje deze avond. Tja, voor de eerste keer in enkele maanden twee dagen na elkaar gaan lopen, dat is terug even wennen. Ik hoop volgende maand toch te kunnen starten in de halve marathon van Herentals op 11 november. Dat is nog enkele weken te gaan. Via deze weg wens ik alle marathonlopers die ik ken in Eindhoven,Amsterdam, Echternach en Etten Leur maar één ding toe: Ideaal loopweer, zoals ik gisterenavond mocht meemaken. We zijn eindelijk terug in runningbusiness!

London city

Eens een berichtje dat niet over sport gaat. Dit weekend waren we nog eens in London voor een citytrip. De stad van de indrukwekkende London marathon, waar we onze blogcollega leerden kennen. Tesamen met scone broer en zus, Mie en Lourens bezochten we Harrods, Madame Tussaud, Notting Hill, Hardrock Cafe, Temple Church, de Tempelierskerk uit de Da Vinci Code. Door de spoorstaking op maandag, waren we genoodzaakt om iets vroeger terug te keren. Onze Eurostartrein was afgelast, de gereserveerde tickets vervielen voor alle reizigers en werden nu verdeeld op een "First come, first served base". Gelukkig kregen we net de laatste vrije plaatsen in "first klas". Ne goeie diner met champagne en wijn tijdens de rit als compensatie, laat de NMBS maar staken, er zijn ergere dingen in't leven. We geraakten 's avonds laat nog tot in Kortrijk, waar Kurt ons kwam oppikken, bedankt hiervoor. In London zagen we nog een folder over de London Triathlon. Deze wedstrijd (sprint en OD) is ook het sterk aan het boomen. Dit jaar waren er 12000 deelnemers verspreid over 2dagen en met een verkeersvrij fietsparkoer vanuit de Docklands, via Tower en keerpunt voor de Big Ben aan Westminster bridge. Misschien iets voor de toekomst?

Coldplay rules the world.

Gisterenavond weer een heerlijk avondje Sportpaleis beleeft. In Antwerpen sloot Coldplay het Europese luik van hun "Viva La Vida" tournee af. Drie jaar geleden was ik er in de Scheldestad al twee keer bij en dat waren onvergetelijke avonden. Na de openers "Live in technicolor" en "Violet hill" kwamen onmiddellijk "Clocks" en "In my place", kortom een gedroomde start. Chris Martin was weer zeer energiek en maakte dankbaar gebruik van de twee catwalks aan de zijkanten van het hoofdpodium. De zanger had ook enkele Nederlandse woorden ingestudeerd en vooral het woord "ongelofelijk" beviel hem wel. De nummers van hun laatste cd kwamen live zeer goed tot zijn recht, afgewisseld met ouder werk. Een beatdrumsessie van "Talk" en God put a smile on my face" was iets minder, maar Martin gooide achter dit duo een mooi acoustisch "The hardest part" aan. Na een korte pauze verscheen de groep achter in de zaal. Het viertal bracht daar een mooie acoustische versie van "The Scientist". Titelnummer "Viva La Vida" gooide alle remmen los en de meezinger bleef bij het publiek hangen tot zelfs na het concert. Als bisnummers liet de groep nog een schitterend "Politik" los , en als allerlaatste nummer een subliem "Yellow". (kippevel!). Coldplay kan perfect een greatest hits concert brengen , en deed dat gelukkig ook. Van ons had het nog een half uurtje langer mogen duren. Geen wonder dat dit optreden in een wip uitverkocht was.