Ik moet eerlijk zijn, 2011 is het minst goede loopjaar van het laatste decennium. Blessures alom gooiden vanaf januari roet in het eten met als gevolg dat in de maand mei de basis zo goed als weg was.Wanneer het na enkele maanden weer wat begon te draaien haspelde ik een slechte halve marathon af waardoor de extra trainingen vorige week opnieuw leidden tot dezelfde blessure als in het voorjaar. Gegokt en serieus verloren dus. Gelukkig maakte ik dit jaar schitterende fietstochten in de bergen en de heuvels van Luxemburg en de Ardennen en leerde ik twee fantastische sportmensen kennen uit de streek van Zulte.
Wat het lopen betreft sta ik op een tweesprong: kan mijn lichaam überhaupt nog wel de zware trainingsweken aan? Ik loop ook al heel veel jaren aan een stuk..... Waar wil ik naar toe met deze sport? Is het nog wel nodig om tijden na te streven en terug een aanvaardbaar niveau te halen of wordt het tijd om gewoon meer te genieten van deze prachtige sport? Als ik mijn hart laat spreken wil ik nog enkele marathons lopen voor mijn vijftigste. Deze afstand is mijn favoriet ondanks het feit dat ik geen geboren marathonloper ben. Of ga ik volop voor pistetijden en titels bij de masters? Deze laatste vraag is makkelijk te beantwoorden: op nationaal vlak maak ik daar geen enkele kans om ooit laat staan Belgisch al dan niet Vlaams kampioen te worden. Ik moet ook toegeven: de twee veroverde provinciale titels op de 10.000 meter waren eerder een gevolg aan een gebrek aan tegenstand... maar ze staan wel op mijn erelijst. Mijn grootste kans om ooit op een podium te staan van een nationaal kampioenschap is volgens mij de marathon. Maar dan zal ik toch nog eens een campagne vlekkeloos moeten afwerken en hopen op een superdag. De komende maanden zal ik allicht toch moeten kiezen voor één weg: die van het genieten zonder al te grote risico's te nemen op blessurekans(met toch nog deftige trainingen naar de marathon toe), of die van het blijven trachten naar snelle tijden met alle frustraties als gevolg. Als de huidige blessure genezen is (ik hoop binnen dit en twee weken) dan gaan we terug bouwen en hopen op een feilloze winter. Daarna gaan we kijken hoever we staan. Na april komt ook de koersfiets weer in beeld, want mijn nieuwe verslaving is de Challenge BIG site en daar moeten we aan werken. Er is ook nog een supermarathon die op mijn palmares ontbreekt(Berlijn) waar ik zeker nog naar toe moet. Plannen maken: een leuke bezigheid.(foto: finish Amsterdam marathon oktober 2004)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten