Op sportief vlak wordt 2011 net als onze zomer een kwakkeljaar. Door kleine blessure's en andere omstandigheden vlot het trainen niet zoals het hoort. Eerst problemen met de rug en nu spelen knie en achillespees al een tijdje op. Normaal stond zaterdag de cyclo wedstrijd "Velomediane Criquiellion" op het programma. De 170km over de Ardeense hellingen in La Roche zijn echter maar aan te vatten in een optimale conditie. Vorige week op een trainingstocht van 135km door de Limburgse kempen voelde ik de bui al hangen. Dit wordt niets. Gelukkig was er nog een sportief alternatief. Sedert een paar seizoenen staat een nieuwe afstandszwemwedstrijd op de kalender en aangezien zwemmen het enige is wat nog momenteel vlot lukt, schreef ik me in op de ultrazwemwedstrijd Sluis-Damme met een totale afstand van 7.2km. Op weg naar Damme werden we op enkele fikse regenvlagen getrakteerd. Gelukkig klaarde hemel op tegen de start. Na de inschrijvingsmodaliteiten vertrok Sabien met de fiets naar Sluis en wij, de zwemmers, met de bus.
Met een 40-tal dapperen voor de langste afstand, konden we om 13.30 stipt in de startvakken van de komende Zwintriatlon in Sluis ons even als waterratten gedragen. De eerste km zat er vlug op, maar nabij de 2de brug op anderhalve km was het pompen of verzuipen. Het water zat potdicht door metersdik wier en papbladeren. De organisatie had al tientallen kilo's verwijderd en kayak's probeerden ons een beetje op iets wat een "zwembaar" traject was door te leiden. Na een vijftigtal meter baggeren zaten we terug in open water. Insteken, doorhalen, uithalen, insteken, doorhalen, uithalen, ademen, insteken,....Verstand op 0 en blijven zwemmen. Aha, voor mij de brug van Hoeke, nog 3km wist ik. Aan de kayak gaan bevoorraden met een energiegelleke en terug verder. Na een tiental minuten, hoofd omhoog, de brug moest er toch ongeveer zijn, verdomme wat is dat, precies nog geen meter genaderd. Van optisch bedrog gesproken. De strakke wind op kop zorgde voor een lichte golfslag. Oef, eindelijk de brug. Nog 3 te "gaan". Plons, plons, plons. Veel gebeurd er eigenlijk niet. Enkele vissers die meewarig keken naar de zwemmers en hun verstoorde vangst. Af en toe wat fietsers op het jaagpad. Enkele eenden op het water. Meer kreeg je niet te zien. Gelukkig een persoonlijke begeleidster met de kayak. Lucky me. Ik zat ergens moederziel alleen in de middenmoot, voor mij in de verte de kopgroep in strak tempo en achter mij ook de achtervolging veraf. En Sabien als vurige supporter natuurlijk. Eindelijk in de verte de aankomstlijn met de boot die moet aangetikt worden. Per 500m liggen de boeien in het sop te dobberen. Nooit geweten dat 500m zover was. En dan zijn we er. Oef. 2u19'03" op de totale 7.2km. Dit is een ietsje sneller tempo dan tijdens Damme-Brugge, een 4km zwemwedstrijd die ik een paar jaar terug deed en zelfs nog sneller dan tijdens de Ironman Frankfurt. Clubgenoot Karel Man deed de 3km wedstrijd Hoeke-Damme en finishte in 1u04. Vooral in het Leffe drinken stonden we erna goed onze "Man".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten