Blessureleed

Blessures, als sporter ontsnap je er blijkbaar niet aan. De laatste weken had ik terug last van mijn linkerarm en schouder. Een terugkerend euvel die mij in april ook al irriteerde. Toen volstond een "kraaksessie" bij mijn huisartse die tevens chiropractor is, om het te verhelpen. Deze keer volstond dit niet en dan maar onder de scanner. Verdict, een nekhernia tussen C5 en C6. Omdat ik overweeg om volgend seizoen terug een Ironman wedstrijd te doen, achtte de dokter het best om een 3-tal cervicale epidurale infiltratie's te laten uitvoeren in de dagkliniek. Dit zou de meeste kans bieden op snel herstel. Met deze techniek worden corticoïden tussen het zenuwkanaal en de tussenwervel gebracht waardoor de onsteking vermindert en de pijn verdwijnt. Aangezien een cervicale (nek) minder ruimte (maximaal anderhalve mm) in de wervelkolom geeft dan een lumbale (rug), word deze toegediend met behulp van een röntgenapparaat en een contrastvloeistof zodat de arts exact kan bepalen hoe diep de naald mag. Bij een lumbale is er veel meer ruimte en kan deze buiten de operatiezaal gegeven worden. Met deze uitleg was mijn anatomiekennis terug wat bijgeschaaft. Vorige week vrijdagmorgen stond ik om 7.30u in het ziekenhuis, in de loop van de voormiddag volgde de epidurale door een anesthesist, daarna een uurtje in de recovery en nog een 3-tal uur in een kamer platte rust, zodat ik in de loop van de middag terug naar huis mocht. Maandag was het nog eens van dat en de laatste volgt nu vrijdag. Het verlammend gevoel is al beter en hopelijk kunnen we binnen enkele weken de trainingen hervatten. Duimen maar!