Brute pech op Belgisch kampioenschap en onzekerheid over marathon.

Op een prachtig maar loodzwaar parcours werden deze namiddag in Grobbendonk de Belgische kampioenschappen cross voor de masters afgewerkt. Carine werd in haar leeftijdscategorie 21ste (W45). Ze had me vooraf gewaarschuwd voor de "addertjes onder het gras", er lagen na de laatste lange afdaling enkele putten op het parcours. Het heeft niet mogen zijn.... Na een goede start ging ik de 2de ronde in als 42ste. Een mooie uitgangspositie en ik voelde me goed. De schoenen met de spikeplaat vielen goed mee, alles naar wens. In een cross zit je al vrij vlug aan je limiet te lopen. Bijna aan het einde van deze ronde sloeg echter het noodlot toe; bij een verkeerde landing met mijn linkerbeen in een put werd mijn voet serieus verzwikt. Al snel werd duidelijk dat verder lopen geen optie was. Eerst ongeloof , daarna met het hoofd tussen de benen in zak en as......... Al snel waren de hulpdiensten daar met ijs en de dokter ter plaatse was niet zeker of er scheurtjes bij zouden zijn. Na veel peptalk van enkele ploegmaats en vrouwtje Carine leer je al snel te relativeren. Vrij vlug werd de enkel behoorlijk dik, en op een normale manier stappen gaat nog niet. Ik kan de ontgoocheling van me afschrijven, maar moeten opgeven voor eigen volk en in een BK doet pijn... En wat met de marathon over vier weken?? Dat zullen de komende dagen uitwijzen. Als alles meezit en ik tegen het einde van de week terug kan lopen is er nog hoop, indien er 14 dagen moet worden gerust ga ik er een kruis over maken. Morgenavond zal een bezoekje aan de sportarts meer aan het licht brengen. In het slechtste geval dienen er nog foto's van de enkel genomen te worden. Dan maar misschien een najaarsmarathon ambieëren, maar NOOIT nog een veldloop zo dicht bij een 42 kilometer..........