Update enkelblessure: zwelling zo goed als weg.

De enkel ziet er 12 dagen na de zware verstuiking bijna terug normaal uit. Enkel aan de buitenkant van het gewricht is er nog een zwelling zichtbaar. De kiné behandelingen zijn halverwege, en ik kan eindelijk een beetje kracht zetten tijdens het fietsen. Mijn avonden zien er bijna elke dag hetzelfde uit; gedaan met werken, met de fiets naar de kinesiste en rond een uur of acht aan tafel. Nu nog werken aan de stabiliteit en de kracht. Het blijft voorlopig wel een vraagteken wanneer ik de eerste looppassen zal kunnen zetten.

Van Impe !

Gisteren een dagje naar de koers gaan kijken in echt ouderwets Flandrien weer. Regen,wind,hagel en zon, alles hebben we gehad op een paar uurtjes tijd. Mijn compagnon Jacky, zorgde ervoor dat we de renners van "Dwars door Vlaanderen" maar liefst acht keer konden spotten, ook de doortocht op de befaamde Paterberg. Bij de finish was Kevin Van Impe de verdiende winnaar en als kers op de taart ben ik er in geslaagd om samen op de foto te staan met mijn jeugdidool, Lucien Van Impe. Een uitgeregende, maar schitterende dag !(foto's:spurt tussen Kevin Van Impe en Nico Eeckhout, met Lucien Van Impe , Stijn Devolder en Tom Boonen op de Paterberg)

Voet sneller genezen dan verwacht ?

De afgelopen drie dagen is de zwaar verstuikte voet fel verbeterd. Vandaag ben ik zelfs voorzichtig met de koersfiets een eindje gaan rijden. Het lukte met de brace net om in de schoenen te raken en het was alleen voorzichtig zijn met de klikpedalen. Echt kracht zetten durf ik nog niet. De zwelling is sterk verminderd, maar hij heeft nog een donkere kleur, het is net of ik uren onder de zonnebank heb gelegen met het linkerpootje....... De hoop leeft om binnen een tweetal weken voorzichtig de eerste looppassen te zetten , afwachten. Het zal in ieder geval een mooie zomer worden , want U2, mijn favoriete groep komt (voorlopig) niet naar België, ik ga wel naar het Iers viertal kijken in Parijs !

De laatste aktiefoto.

Deze foto is getrokken enkele honderden meters voor het fatale moment. Zeer geconcentreerd aan het strijden voor elke plaats, zoals ik dat al jaren doe. Intussen kan ik vanaf deze avond min of meer terug normaal stappen, met dank aan de kiné die haar werk al zeer goed heeft gedaan. De voet heeft alle kleuren van de regenboog gekregen, zelfs mijn vijf tenen zien donkerblauw. Wanneer ik terug zal kunnen lopen blijft een raadsel. Fietsen lukt me wel, aan een tempo van 20km/uur en een klein verzetje, dat is al iets. Ik wil wel alle mensen danken die me gesteund hebben direct na het voorval en de dagen erna, het deed deugd. (met dank aan Jef Van Herck voor de foto !)

Voorjaarsmarathon in gevaar?

Sedert lang hoor ik terug bij het peloton der geblesseerden. Zondag tijdens mijn lange duurloop had ik gedurende de eerste km's een zeurende pijn aan mijn rechterscheenbeen. Een pijntje die ik al een half jaar lichtjes voelde, maar door de geringe loopkm's in het najaar gewoon sluimerend aanwezig was. Met het opdrijven van de wekelijkse km's voor de Antwerp marathon begon de zeurende pijn echter steeds langer en frequenter op te spelen. Na een trainingsloop met Lore dinsdag was de zeurende pijn veranderd in een stekende pijn en bleef de ganse training aanwezig. Na een doktersbezoek gisteren viel het verdict. Een peesonsteking net aan de aanhechting met het bot onder de knie. Gevolg: om erger te voorkomen, 2weken niet lopen, onstekingsremmers nemen, behandeling met ijs en stretching van scheenbeenspieren. Net nu de langste duurlopen er aan komen. Fietsen en zwemmen mag wel, maar voor het zwemmen heb ik ook al enkele weken een zeurende pijn in de linkerschouder. Gelukkig is het weer goed zodat de racefiets mij trainingspartner word de komende dagen. Als ik Antwerpen loop zal het aan een rustig tempo worden. Indien de pijn na 2weken niet verdwenen is vervalt de marathon en zet ik me klaar voor de halve triatlon in de Vogezen. Duimen maar.

Update blessure: geen marathon.

Vandaag na een bezoekje aan de sportarts een beetje wijzer geworden. Twee dagen platte rust(met de voet naar omhoog) en het verdict luid: "zware enkelverstuiking en een ontsteking erop. Er werden geen breuken vastgesteld". Om eventuele spierscheurtjes op te sporen was de enkel nog te hard opgezwollen. Achttien beurten kinésist staan me te wachten en een lange revalidatie. Hoe lang precies is op dit ogenblik moeilijk te zeggen, maar deelname aan de marathon van Utrecht zal niet doorgaan. Spijtig, want de conditie was zeer goed. Op de foto's: het duidelijke verschil tussen de geblesseerde voet en mijn "gezond" exemplaar.

Brute pech op Belgisch kampioenschap en onzekerheid over marathon.

Op een prachtig maar loodzwaar parcours werden deze namiddag in Grobbendonk de Belgische kampioenschappen cross voor de masters afgewerkt. Carine werd in haar leeftijdscategorie 21ste (W45). Ze had me vooraf gewaarschuwd voor de "addertjes onder het gras", er lagen na de laatste lange afdaling enkele putten op het parcours. Het heeft niet mogen zijn.... Na een goede start ging ik de 2de ronde in als 42ste. Een mooie uitgangspositie en ik voelde me goed. De schoenen met de spikeplaat vielen goed mee, alles naar wens. In een cross zit je al vrij vlug aan je limiet te lopen. Bijna aan het einde van deze ronde sloeg echter het noodlot toe; bij een verkeerde landing met mijn linkerbeen in een put werd mijn voet serieus verzwikt. Al snel werd duidelijk dat verder lopen geen optie was. Eerst ongeloof , daarna met het hoofd tussen de benen in zak en as......... Al snel waren de hulpdiensten daar met ijs en de dokter ter plaatse was niet zeker of er scheurtjes bij zouden zijn. Na veel peptalk van enkele ploegmaats en vrouwtje Carine leer je al snel te relativeren. Vrij vlug werd de enkel behoorlijk dik, en op een normale manier stappen gaat nog niet. Ik kan de ontgoocheling van me afschrijven, maar moeten opgeven voor eigen volk en in een BK doet pijn... En wat met de marathon over vier weken?? Dat zullen de komende dagen uitwijzen. Als alles meezit en ik tegen het einde van de week terug kan lopen is er nog hoop, indien er 14 dagen moet worden gerust ga ik er een kruis over maken. Morgenavond zal een bezoekje aan de sportarts meer aan het licht brengen. In het slechtste geval dienen er nog foto's van de enkel genomen te worden. Dan maar misschien een najaarsmarathon ambieëren, maar NOOIT nog een veldloop zo dicht bij een 42 kilometer..........

Zondag BK veldlopen masters in Grobbendonk.

Morgen wordt het Belgisch crosskampioenschap letterlijk in onze achtertuin georganiseerd. Het militaire domein van Grobbendonk is het decor van in totaal zes wedstrijden. De eerste start wordt gegeven omstreeks 13u. Carine loopt haar kampioenschap om 13u40 en ikzelf start omstreeks 15u30. Voor degenen die in de buurt moesten zijn: de toegang is gratis. Organisatie is in handen van onze thuisclub, Ac Herentals, en er zijn maar liefst 40 eigen masters ingeschreven. Voor mezelf een volgende stap in de voorbereiding van de marathon, dus zijn de verwachtingen zeker niet hoog gespannen. Ik ben geen kampioenschapsloper, getuige het lijstje onderaan met alle resultaten ooit op een PK of BK behaald.
Intussen hebben we voor Emma na haar mooie prestatie van vorige week hoogspringspikes aangeschaft. Een volgende stap vooruit.
Deelnames aan PK of BK:
1977:PK cross(miniemen):31ste/62
1978:PK cross(miniemen):24ste/47
1979:PK cross(kadetten):39ste/44
1980:PK cross(kadetten):40ste/55
1987:PK cross(seniors):114de/167
1992:PK cross(seniors):68ste/136
2001:PK cross(seniors):50ste/74
2006:PK 10000 meter(M40):2de (37'24")
2008:PK 10000 meter(M40):1ste (37'36")
2009:PK cross(M40):60ste/143
1980:BK cross(kadetten):174ste/186
1990:BK cross:(seniors):156ste/185

Emma sluit mooie winter af met 5de plaats op BK.

In een spannende hoogspringfinale heeft Emma een mooie prestatie afgeleverd. Na een foutloos parcours tot 1m53 had ze over 1m56 twee pogingen nodig om verder te gaan. Toen bleven er nog slechts 5 atletes over voor de medailles. Bij haar eerste poging over 1m59 viel de lat er nipt af, deze sprong had haar goud kunnen opleveren. Het werd uiteindelijk een mooie vijfde plaats. De overwinning ging naar de Oostvlaamse Loredana De Pauw die over 1m59 ging. De volledige uitslag kan nagelezen worden op http://results.toastit-live.be/. Lore en haar zus en schoonbroer waren aanwezig als supporters.

Oostende-Brugge 10miles

Met de opening van de wegklassiekers komt de lente stilaan in zicht. Niets te vroeg voor ons. Gedaan met cyclocross en zijn moddertoestanden. Zaterdag zijn we met enkele collaga's triatleten langs het parkoer van de opening van het wielerseizoen gaan kijken. Eerst naar enkele doortochten van het vrouwenpeloton in Omloop het Nieuwsblad en daarna naar de mannen. En het moet gezegd, we keken toch liever naar die voorbijflitsende meiden met gladde benen, mooie kontjes en bijbehorende attributen, op de fiets dan hun mannelijke tegenhangers. Zelfs in snelheid moeten ze niet veel onderdoen voor de heren. Lore en co zien natuurlijk liever de mannelijke konten voorbij zoeven. Zo zie je maar, voor elk wat wils. De rit zelf ging iets te snel voor mij. Ik had dit jaar nog maar 1uur op de fiets gereden en dan al direct 75km met enkele Vlaamse Ardennen hellingen deden mijn beentjes niet zo goed. Vooral met in het achterhoofd de wedstrijd van zondag. Zondag was het dan de beurt voor onze eerste westrijd, de 10miles van Oostende naar Brugge. Voor Lore en mij een test om te zien waar we stonden. Mijn vorige deelname was van 2000 geleden en toen liep ik 1.26'. Lore had hier vorig jaar onder ideale omstandigheden (wind in de rug, tempomaker Dirk Vanthuyne naast zich en volop in voorbereiding voor de Antwerp marathon) een schitterende 1.21'54" gelopen. De wind zat deze keer op kop en dat zag je ook aan de einduitslag. De toppers waren ongeveer 5minuten trager dan vorig jaar. Voor mij gingen de eerste 10km heel vlot, maar daarna voelde ik de benen stillekes leeglopen. De fietsuitstap de dag ervoor had teveel energie van mijn benen gevergd. Tempo moest ik lichtjes laten zakken en de hs ging verder de hoogte in. In 1.20'44" binnengekomen. Met deze tijd ben ik zeer tevreden, gezien de tegenwind en de geringe voorbereiding. Lore finishte in 1.32'39". Ze was aanvankelijk ontgoocheld, niet moe maar geen snelheid meer, maar na een klapke met haar trainer (de omstandigheden en de voorbereiding zijn nu anders) was de teleurstelling vlug over. Clubgenoot triatleet Ruben liep een schitterende tijd in 1.04'05", met een gemiddelde boven de 15/u! Ook Valerie kon 2' van haar tijd afdoen, een bewijs dat ze veel vooruitgang geeft gemaakt het laatste jaar.