donderdag, april 21, 2011

Weekendje Londen

Londen, het blijft mijn lievelingsstad na Brugge. Vorige weekend na 2jaar geleden, heb ik nog eens met vriendin Sabien een citytrip gedaan in deze prachtstad. Het was er druk en dit om 2 redenen. De week erna was het de Londen marathon en het huwelijk van prins William was op til. De voorbereidingen waren duidelijk te zien aan the Mall. Londen. Dankzij een bongo bon die ik via mijn werkgever voor mijn noeste arbeid op nieuwjaarsmorgen kreeg, konden we een hotel voor 3nachten boeken in de Docklands, net naast de grote Excel hal waar we enkele jaren terug onze startnrs voor de marathon kwamen afhalen. Een heel rustige buurt in het weekend en een 15min metro tijd naar het centrum van de stad. De vrijdagmorgen de vroegste trein uit Waregem en rond 5u45 stonden we al in Brussel, met mijn recente nmbs ervaringen wilde ik op safe spelen. Tegen 8u30 Engelse tijd stonden we in Londen. De vrijdag was het tijd voor wat cultuur. Madame Tussaud, de Tower en Tower bridge, een mooie wandeling in Regent park, een onbekende voor me, maar toch het mooiste park net nu alles in bloei stond. 's Avonds de musical "We Will Rock You" van Queen. Prachtig, de muziek, decor's, het theater, alleen Londen kan een Musical zo optimaal presenteren. Zaterdag, na een uitgebreid Engels ontbijt in het Novotel, was shopping day met eerst Portobello Road en daarna Oxford en Regent street. En 's avonds terug een musical. Ik had ter plaatste aan last minute tickets kunnen geraken aan een betaalbare prijs en zo konden we eindelijk na jaren geduld "Phantom of the Opera" zien. Gewoon adembenemend. Kippevelmomenten. Zoals de decors op elkaar inspeelden, de muziek, gewoon af. Net zo goed als 10jaar terug toen we "Les Miserables" zagen. Ieder die Londen bezoekt raad ik aan om een theater op te zoeken. Zondag naar de wisseling van de wacht aan Buckingham Palace, dan Trafalgar square, Piccadilly circus, Big Ben, Houses of Parliament, een middagdutje in Hyde park en afsluiten met een etentje in het overbekende Hardrockcafe. De maandag opnieuw wat cultuur met een sightseeing toer op het dak van Saint-Pauls cathedral, bezoek aan Westminster Abbey en afsluiting met warenhuis Harrods om dan rond 18u30 terug overzee te reizen. Inderdaad, in Gent terug een trein met vertraging....Londen het blijft boeien. De komende dagen komt nog het verslag van onze 10mijl wedstrijd.

zondag, april 17, 2011

Antwerpen:1u12' met minimale training.

Een gemiddelde van 4'31"/km over Tien Engelse mijl , een tempo over die afstand dat ik in de vier laatste maanden niet gehaald heb. Ik ben dus meer dan tevreden over het onverwacht wederoptreden in competitie.Uiteraard is dit nog maar 80% van mijn maximum. Veertien dagen geleden lag ik nog in de sportieve lappenmand, maar de kuit heeft het vandaag wonderwel overleefd. Het was voor mij ook een aangename kennismaking met het vernieuwde parcours dat reeds enkele jaren start op linkeroever. Mijn laatste Antwerp 10 miles dateert van 1996 , een eeuwigheid geleden. De doortocht door de Kennedytunnel was een belevenis , de Waaslandtunnel lijkt oneindig lang..... De wedstrijd is wat mij betreft de meest sfeervolle van het land. Nooit gedacht dat dit in België mogelijk was. Dank aan de mensenmassa voor de sfeer. Met geen doel voor ogen (tenzij dan een tijd onder de 1u20') liet ik me vandaag vooral leiden door het lichamelijk gevoel. Een tempo onderhouden van 4'40" ging zonder problemen, vanaf de tiende kilometer werd dit opgevoerd om de laatste 3km af te leggen in 12'50". Na de Waaslandtunnel was het beste er wel af en was de kuit een beetje verstijfd. Met een stevige draf ging ik over de finish in 1u12' en nog wat seconden, gezien het gebrek aan basis een meer dan verdienstelijke tijd. En het gevoel van meegedaan te hebben kan niks overtreffen. Het was dan ook al heel lang geleden. Nog een kleine aanrader: de oversteek naar linkeroever met de boot kan ik iedereen aanraden , een echt relax moment en het deed me denken aan de New York marathon....

dinsdag, april 12, 2011

Terug loper.

Na een duurloopje van 12km op zondagmiddag heb ik vandaag de loopschoenen aangetrokken voor een test van 14km. Via een sponsor ben ik aan een startnummer geraakt voor de Antwerp 10 miles nu zondag en wilde ik toch op voorhand weten of ik daar uberhaupt zou kunnen starten, al was het maar om wat te joggen. De kuit is braaf gebleven (nog een beetje stijf aan de buitenkant) maar de test is zeker geslaagd. 4'53"/km , niet denderend, maar met slechts 300 loopkilometers sinds nieuwjaar 2011 ook weer niet slecht. Over een goeie, laat staan matige conditie durf ik nog niet te spreken, maar terug kunnen lopen is het beste nieuws in meer dan twee weken op sportief gebied. Morgen wordt het lichtjes loslopen (om te zien hoe de spieren alles verteren)ik wil deze keer niet overhaast te werk gaan. Zondag ga ik dus bij leven en welzijn de start nemen in Antwerpen voor de 16km. Na 140 dagen sta ik dus nog eens aan de start van een loopwedstrijd. Zeker niet om te koersen, het zal vooral genieten zijn en rustig trainen. De ervaring van door de Kennedytunnel te lopen ga ik dus ook eens meemaken.
Voorbije zaterdag fietste ik nog een schitterende rit in de Vlaamse Ardennen (Rit van de Gouverneur) met start en aankomst in Zulte. 8 hellingen lagen er op het parcours van de 100km, waaronder een mooie alternatieve beklimming van de Koppenberg(zonder de beruchte kasseien). Met dank aan Dieter en Maarten die onze gastheren waren voor een mooie tocht!

zaterdag, april 02, 2011

Klimmersbenen terugvinden in Wallonië.




Na een lange winter is de zomer terug in het land. Massa-wielertoerisme in de Vlaamse Ardennen is niks voor mij en aangezien de kuit nog op non actief staat voor het lopen was de beslissing snel genomen om de Waalse heuvels nog eens op te zoeken. Een bijkomende reden is uiteraard mijn klassement in de Challenge BIG verbeteren en aangezien alle Belgische hellingen nog lang niet gedaan zijn, een reden te meer om een beetje te reizen. Met mijn fietsmaat Stefan vroeg uit de veren om omstreeks 9u30 te kunnen starten in Profondéville, ergens tussen Namen en Dinant in de Maasvallei. Reeds 14° bij het vertrekuur, dat belooft voor de rest van de dag. Alle weersverwachtingen kwamen uit, zomerse toestanden tot 25° in de namiddag. Reeds na 3km lag de eerste kuitenbijter aan ons voeten. Vergeet alle Vlaamse hellingen, ze verdwijnen in het niets met wat ons hier te wachten staat. De Triple Mur de Monty gaat omhoog naar het centrum van het kleine dorpje Lustin. Deze klim gaat echt in erg steile trappen, wat wel de gelegenheid geeft om tussendoor even te recupereren. De laatste trap is de zwaarste , recht op de trappers om boven te geraken, het zal niet de laatste keer zijn vandaag..... Windjekker nu maar uit gedaan, want we stonden al onmiddellijk goed in het zweet. Via een mooie afdaling rijden we al snel terug langs de Maas richting Yvoir. Daar is het even zoeken naar de tweede klim van de dag, La Gayolle. Dit is een "Parc Residentiël" , letterlijk ergens in the middle of nowhere. Een smalle weg met twee mooie haarspeldbochten zet de toon. Voorbij La Gayolle komt het bos eraan met een monsterlijk stuk van meer dan 20%. Puffen, trekken en zweten om iets later de top te bereiken. Via het dorp Evrehailles gaat het bergaf en langs de Maas rijden we richting Dinant. Een zeer mooie Waalse stad, met de citadel en de Rots Bayard. Hier vinden we al snel de Montagne de la Croix , een monster van een klim. Via de smalle aanvangsweg rijden we achter het kerkhof van Dinant naar omhoog, straks gaan ze me bijna kunnen afvoeren, want de weg stijgt gemiddeld gedurende 600 meter met iets meer dan 16%. Op de kilometerteller wordt even 26% aangeduid. En danseuse van moetens, wat een taaie kuitenbijter!(zelfs met mijn kleinste 30/26 versnelling) Wanneer ik boven op een stadswijk uitkom mildert de hellingsgraad naar een "normale" 5% , na hijgend bereik ik de top op de Chemin d'Herbuchenne. De kapel die hier neergepland staat geeft uitnodiging tot een snel schietgebedje voor de goede afloop! Uiteindelijk genieten we nog van de drukte in Dinant en rijden dan langs de Maasvallei terug naar de wagen. Daar is het tijd om de innerlijke mens te versterken. Via een kleine omweg gaat het terug richting Vlaanderen. Die omweg is echter niet te onderschatten want net voor Huy houden we halt , maken we onze fietsen terug klaar voor de beklimming van de befaamde Muur, elk jaar scherprechter in de Waalse Pijl. Nadat we enkele kilometers onze benen terug wakker maken staan we aan de voet van deze kapelweg. Meerdere mensen die ik ken zeggen dat dit de zwaarste helling is van België, dit is bij nader inzien zeker niet het geval. Ferme Libert(Malmedy-vorig jaar beklommen), de Triple Mur de Monty en Montagne de la Croix zijn minstens even zwaar. Je kan de Mur van Huy best nog vergelijken met de Stockeu in Stavelot. Een steil begin, iets vlakker, een supersteil middengedeelte (de beruchte chicane in Huy was moordend) en een einde dat niet onoverkomelijk is. Aan de grote kapel op de top van de Muur is alles nog kalm en fluiten de vogels volop hun deuntje. Wedden dat het binnen drie weken iets drukker gaat zijn op deze plaats? Zo staan er vier extra big's op mijn palmares wat mijn totaal op 49 brengt, een vruchtbare en plezante dag, met dank aan mijn fietsmaat. Wat het lopen betreft: vandaag ondervond ik niet de minste hinder van de kuit, morgen volgt een looptest(na 10 looploze dagen) en ga ik een beetje joggen. Hieronder voor de statistieken een overzicht van de beklommen hellingen vandaag: Triple Mur de Monty :1900m (9%- max.21%)BIG 120 La Gayolle: 1700m (9,5%- max.19%) BIG 121 Montagne de la Croix: 1500m (9,9%-max.23%) BIG 122 Mur de Huy: 1300m (9,8%-max.19%) BIG 125
Foto's:
Montagne de la Croix(voet)
Mur de Huy (top)
Triple Mur Monty Lustin (top)