Lierke Plezierke.

Na twee weken van relatieve rust ben ik deze week terug aan het trainen geslagen. Met een vlotte duurloop op maandag en dinsdag ging het woensdag al wat minder vlot. Een vermoeid lichaam kan je nu eenmaal minder goed trainen. Rudy De Pauw overtuigde me om vandaag mee te gaan naar de eerste van vijf natuurlopen in Lier, kwestie van terug wat loopritme op te doen. Ik stelde me vooraf geen al te hoge verwachtingen. Het is daarenboven koud en ik ben meer en meer een lente/zomer type geworden. Met Rudy heb je steeds een gezellige babbel in de wagen en dat is altijd meegenomen. Mijmeren over de vroegere atletiekjaren en straffe verhalen bovenhalen doen de rit gevoelig minder lang lijken. Beiden gingen we in Lier voor de 10km. Door een wijziging van de start bleek deze afstand er bijna 11 te zijn , de Garmin gaf uiteindelijk 10,8km aan. De verandering van startplaats bleek geen goed idee; ze ligt wel vlakbij de finish , maar na 20 meter de Netedijk oplopen is ook niet alles. Ik liet me dus goed insluiten wat een trage openingskilometer tot gevolg had. Geen paniek uiteraard, deze natuurloop is er in de eerste plaats om bij te trainen. Twee snelle kilometers brachten me dan rond de 25ste plaats. De koude viel uiteindelijk nog mee, al was deze wel goed voelbaar op de longen. Ik kon een tempo vasthouden van ongeveer 3'50" a 3'55"/km, echter aan km9 was het beste eraf. Wegens geen directe concurrentie liet ik me op de atletiekpiste uitbollen. De eindtijd was 42'24", nog niet eens zo slecht. Mijn kompaan Rudy liep naar een zeer goeie 45'20" , dat belooft voor de Zandboscross over veertien dagen in Nederland. Het leuke aan deze wedstrijden is dat je veel oude bekenden tegenkomt, altijd plezant. Ik vertelde dan ook graag honderduit over de NYC belevenis van drie weken geleden. Volgende week bouwen we verder richting wedstrijden in december. (Foto: met " Runnersworld Dreamteamer" Koen Van Der Jeugt- fotobron: Ac Lyra)

In memoriam: Eric De Clerck

Maandag 1 november. Eric vertrekt met een paar clubleden van onze WTC vereniging voor zijn wekelijkse MTB toertocht naar Ruiselede. Het zal zijn laatste zijn. Door een ongelukkige val komt Eric tegen een verkeerspaaltje terecht en wordt met zware verwondingen naar het ziekenhuis overgebracht. Na een vergeefse strijd is Eric van ons heengegaan tijdens de nacht van 5 november. Een fijn mens is niet meer. Wie in Oeselgem over fietsen sprak, bracht steevast ook Eric ter sprake. Zijn fiets was zijn leven. In zijn beginjaren als zeer verdienstelijke cyclocrosser in de periode van Roger Devlaeminck. Later als bestuurslid van de wielertoeristen club. Ook zijn kinderen konden en kunnen een aardig stuk fietsen. Dagelijks reed hij zijn rondje. Tochten als de Marmotte, Criquillion en ritten naar Lourdes, Santiago de Compostela, Rome, niets was hem te zwaar. Zelfs tot het einde hadden vele goeie fietsers moeite om zich met hem te meten. Trots op zijn kleinkind op zijn eerste koersfietsje. Eric was de jeugdvriend van wijlen mijn schoonpa en neef van mijn schoonma. Altijd goedlachs, bereid om je met raad bijstaan. Jaarlijks stond gij als trouwe supporter mij tijdens de Zwintriatlon aan te moedigen. Dit jaar als laatste maal. Eric je laat een grote leegte achter, we zullen je missen.

Na twee jaar wachten nummer dertien voltooid.

New York was mijn dertiende marathon. Het was sinds Wenen twee-en een half jaar geleden dat ik de 42km nog eens liep. Vorig jaar moest ik twee keer de voorbereiding staken. (Utrecht en Eindhoven). Eindelijk staat nummer 13 op de teller.
Hier nog eens een overzicht van mijn gelopen marathons:
14 april 1996 Antwerpen: 3u18'31"
19 april 1998 Antwerpen: 3u21'15"
18 april 1999 Rotterdam: 3u24'37"
16 april 2000 Rotterdam: 3u17'29"
14 oktober 2001 Eindhoven: 3u04'59"
13 oktober 2002 Eindhoven: 2u58'22"
4 april 2004 Rotterdam: 2u57'03"
17 oktober 2004 Amsterdam: 3u06'24"
17 april 2005 Londen: 3u17'02"
9 april 2006 Parijs: 3u03'45"
15 april 2007 Rotterdam: 3u19'21"
27 april 2008 Wenen: 3u12'10"
7 november 2010 New York: 3u21'47"
(Foto's: bron Brightroom photography)

De acht hoogtepunten van de race.

Hierbij nog een overzichtje van de persoonlijke beleving van de New York City marathon:
Mijl 1 & 2:
Start over de Verrazano bridge: koude start met wind op kop, zon schijnt wel maar het waait stevig bij de start. Hoogtepunt nummer één met vergezichten op Manhattan skyline en de Atlantische Oceaan aan de overkant.
Mijl 3 tem mijl 8: Opwarming door zon , heerlijk lopen aan 4'30" a 4'40"/km; het is een race waar je geen constant tempo kan aanhouden. Genieten op 4th Avenue Brooklyn waar het volk rijen dik staat. Alles is goed om lawaai te maken. Muziek a volonté: Elvis, U2 , gospel, live bandjes, disco.. Emotionele ervaring, nooit meegemaakt.Hoogtepunt nummer twee.
Mijl 12: De jodenbuurt op Brooklyn: ijzige stilte.
Mijl 13: halfweg: over de Pulaski bridge naar Queens.
Mijl 14 en 15: doortocht door Queens: de imposante Queensboro bridge is in aantocht.
Mijl 15: over de Queensboro bridge: bijna 2 mijl klimmen: lopen aan 5'/km en toch atleten inhalen; sparen is de boodschap. De skyline van Manhattan ligt letterlijk aan je voeten, stilte voor de storm. Hoogtepunt nummer drie.
Mijl 16 tem 19: First Avenue op Manhattan; publiek staat zes tot zeven rijen dik, hier staan ook de buitenlanders te supporteren met vlag en wimpel: Zweden, Nederlanders; Mexicanen; Argentijnen; Italianen; Japanners, Duitsers..... en ook de Belgen aan 79th street. Met een gemeende groet loop ik ze voorbij. Hoogtepunt nummer vier.
Mijl 20 en 21: Ver voorbij het 30km punt lopen we de Bronx in, over de Willis Avenue bridge, "welcome to the Bronx" schalt door de luidsprekers , een warm onthaal. Hoogtepunt nummer vijf. Intussen zakt het tempo, mede door het heuvelachtig parcours. De zon doet zijn best, het is stralend weer, maar fris. Af en toe zelfs koud door de matige noorderwind. Ik ben blij dat de keuze voor een warm t-shirt met lange mouwen de goeie was. De bevoorrading is schitterend, vanaf de 3de mijl elke 1609 meter water en sportdrank. Vrijwilligers zijn van allerlei pluimage, zwart, blank, Zuid Amerikaans, zelfs politieagenten geven af en toe een beker drinken aan.
Mijl 23 en 24: Fifth Avenue en passage aan de 35de kilometer. Ik ben nog altijd fris in het hoofd, de benen zijn dat minder. De gemiste trainingen spelen me parten. Het publiek schreeuwt je hier vooruit. Ze tellen mee af: "just 3 more miles to go; you're looking great!" Deze 5de avenue gaat wel stevig bergop. Hoogtepunt nummer zes.
Mijl 24 en 25: We lopen Central Park in. Ook hier de massa, korte klimmetjes wisselen af met al even korte en steile afdalingen. De laatste loodjes komen eraan. Opnieuw passeer ik de Belgische driekleur. Hoogtepunt nummer zeven.
Mijl 26: Ik probeer het tempo terug wat op te krikken; langs Colombus Circle de laatste honderden meters in Central Park. Hoogtepunt nummer acht. Ginder is de finish. " To make a dream come true, you just have to do it".

NYC sightseeïng foto's.

Enkele foto's van onze NEW YORK TRIP
*Vrijheidsbeeld vanop Brooklyn Bridge
*Op Brooklyn Bridge
*Downtown en Brooklyn Bridge vanop Manhattan Bridge
*Avond valt boven de Upper Bay
*Aan de voet van de Empire State Building
*Dakota building
*Manhattan skyline vanop de Hudson river
*Japanners op de Friendship Run
*Aan de finish in Central Park met de driekleur
HET VOLLEDIGE FOTOALBUM KAN BEKEKEN WORDEN VIA VOLGENDE LINK:
http://picasaweb.google.com/116644819599842445033/NYC2010?authkey=Gv1sRgCLOAsYvN1_vBqQE#

NYC marathon: 42km kippenvel !

Onze New York trip zit erop en het was fantastisch. Vorige donderdag kwamen we aan in The Big Apple, drie dagen voor race day. Voor de eerste keer zetten we voet aan de grond in de USA. Via een bus shuttle ging het vrijwel onmiddellijk naar de race expo , waar de startnummers werden opgepikt. Snel nog even de loopbeurs bezocht, ik voelde me al direct als een vis in het water. Later op de dag namen we dan onze intrek in het Washington Square Hotel gelegen in Greenwich Village. Deze wijk in Manhattan heeft echt iets van een dorp. Gelegen tussen 5th en 6th Avenue is het een verademing in de grootstad. De Washington Square heeft een rijke geschiedenis , getuige het indrukwekkend lijstje gasten die hier ooit verbleven: Bob Dylan, Barbara Streisand, Bo Diddley, Roger McGuinn, B-52's en Dee Dee Ramone. We hadden ons voorgenomen van onze benen niet te sparen de dagen voor de marathon , je kan moeilijk drie dagen op bed gaan liggen en niets zien van de stad. 's Avonds dus met de metro naar Midtown, tot de buurt van Times Square, Empire State Building. Als je daar voor de eerste keer komt, kan je je ogen niet geloven. Reclame panelen meters hoog, taxi's die op en af rijden, en veel volk op straat. We maakten het toch niet te laat, door het uurverschil wil je al snel gaan slapen. Vrijdag verkennen we de finishzone van de marathon in Central Park West. Ook hier ben je onder de indruk, alleen al door het feit dat we ons op heilige grond bevinden. Enkele honderden meter verder staat de Dakota Building, hier op het voetpad werd John Lennon in 1980 doodgeschoten. Het gebouw wordt goed bewaakt en je komt er als gewone burger niet in. Aan de overkant van Central Park West bevindt zich Strawberry Fields , een plaats in het park ter ere van de vermoorde Beatle. Een mozaïek met het woord Imagine erin houdt de herinnering levend aan Lennon. We besluiten onze wandeling verder te zetten via Fifth Avenue vanaf Colombus Circle tot aan het Rockefeller center, dé winkelstraat van Manhattan. In de namiddag staat er een relaxe boottocht op het programma op de Hudson en East River, goed om de benen wat répos te geven. Bij het vertrek schijnt de zon nog , maar al snel wordt het koud op het open dek en besluiten we om binnen te gaan. Vanop de Hudson hebben we een schitterend zicht op Downtown en varen we ook langs Liberty Island met daarop het meest gefotografeerde beeld van New York: de Statue of Liberty. Een tocht via East River onder de Brooklyn Bridge door brengt ons na het keerpunt terug aan wal. De ondergaande zon weerspiegelt zich in de Upper Bay en op het vrijheidsbeeld, adembenemend mooi.
Zaterdagochtend wordt de Friendship Run gelopen over een kleine 4km met start aan het gebouw van de UN en finish in Central Park. Een verbroedingsloop met alle buitenlandse atleten die in de marathon starten. Kippenvel moment nummer drie. Tientallen nationale vlaggen sieren de bondige bijeenkomst en nadat niemand minder dan Paul Tergat de menigte heeft toegesproken kunnen we gaan lopen. Een sfeervolle en rustige ochtendtocht brengt ons tot bij de finish. Om 13u gaat de grote NYC marathon pasta party van start en omdat het later op de dag wel eens druk zou kunnen worden besluiten we om tegen openingstijd te gaan. We zijn de eerste klanten en worden onthaald als koningen. Van de dame die aan de deuren alles in goede orde brengt krijgen we het etiket "special guest" omdat we er zo vroeg zijn. Als eerste gaan we de gigantisch grote tent binnen aan Tavern on Green en geven we ons over aan het lekkere eten. Nog een laatste uitstap wordt gepland op deze pré-marathon day: met de underground richting Downtown voor een bezoek aan Ground Zero. Het is een indrukwekkende en grote site, als je daar voor staat dan komt het besef wat het hier moet geweest zijn negen jaar geleden. De World Trade Center Site is nu één grote bouwwerf , volledig afgesloten door hekken , gelukkig kunnen we toch wat "binnenkijken". Er worden vier nieuwe buildings gezet, drie zijn nu anno november 2010 reeds in aanbouw. Eén ervan staat al vrij ver , geschat een twintigtal verdiepen. Er heerst een éénheidssfeer hier , je ziet ook aan de bouwvakkers dat ze fier zijn van hier te kunnen werken. Er is een memorial museum in aanbouw dat open gaat medio 2011. Aan Liberty Street staat er een monument voor de gesneuvelde brandweerlui, dat opgepoetst wordt door een New Yorker. Na ons bezoek is het relax tijd , bed op dus en niks meer doen.
Zondagochtend 7 november marathonday: we ontbijten omstreeks 6u30 , afgelopen nacht is ook hier het winteruur ingegaan waardoor het tijdsverschil met België terug zes uur bedraagt. Onze reisorganisatie heeft voorzien omstreeks 6u45 te vertrekken naar de start op Staten Island. Hopelijk ben ik dan tijdig ter plaatse , want ik start in Wave 1 , die dicht gaat om 8u55. Vanaf dit jaar opteren de New York Road Runners voor drie waves van elk 15000 lopers , die elk een half uur na elkaar starten. Daarnaast zijn er drie verschillende startplaatsen(kleuren) voorzien. Via de metro gaat het naar de Ferryhall , waar de de boot naar het vertrek moeten nemen. Daar begint het probleem: de hall is vol als we arriveren, ik moet de boot van 7u30 hebben, via een beetje wringwerk en veel "excuse me's" werk ik me naar voor. Carine ben ik dan al kwijtgespeeld in de massa, maar zij start pas in Wave 2. Ik red het voor de boot en haast me daarna naar de bussen die ons ter plaatse moeten brengen. Dit beetje stress gaat me straks een paar minuten kosten.... Tien minuten voordat de box sluit ben ik waar ik moet zijn , nu nog 40 minuten relaxen, gelukkig zijn er sanitaire voorzieningen... De green start loopt op het onderdek van de Verrazanno bridge. Het is zonnig maar koud bij de start omstreeks 9u40. Wanneer Haile op het grote scherm wordt voorgesteld gaat de massa uit de bol. Voor hem zal het zijn laatste race worden. Er staan tientallen nationaliteiten rondom mij, van Chilenen tot Japanners, Europeanen, Australiërs , hier komt de wereld bij elkaar , het geeft een speciaal gevoel. Frank Sinatra zet de toon en we worden op gang geschoten. Op de brug is het echt ijskoud , maar het zicht is ronduit adembenemend! Links de skyline van Manhattan en rechts de Oceaan, veel spectaculairder kan je niet starten. Na twee mijl bereiken we Brooklyn , klaar voor een feest van bijna 18km. De mensen zijn door het dolle heen, zingen, dansen, rijen dik , nooit meegemaakt. De marathon is een feest hier en het is ontroerend dat al deze supporters de koude trotseren. De opschriften maken het plaatje compleet: "runners are sexy" (is dat voor mij??) , "I like your ass" en "You are awesome" zijn de meest voorkomende. Zelfs de agenten klappen in hun handen, dit is genieten. Intussen is wel duidelijk dat dit geen makkelijk parcours is, naast de vijf bruggen gaat het gestaag bergop. Zo ook 4th Avenue op Brooklyn, tempo aanpassen en genieten is de boodschap. Ik probeer 4'30" per kilometer te handhaven, maar al na 15km voelen de benen zwaar aan, een gevolg van onze ontdekkingstocht de afgelopen dagen , drie dagen op de hotelkamer rusten om tien minuten sneller te kunnen lopen was uiteraard ook geen optie, integendeel, we willen op deze zes dagen er zoveel mogelijk uithalen. Via een klein stukje Queens lopen we naar de Queensborough bridge, bijna twee mijl klimmen aan drie a vier procent. Boven volgt de beloning, de skyline van Manhattan ligt letterlijk aan je voeten! In de afzink van deze brug werd de carriére van de beste lange afstandsloper afgesloten, een historische plaats. Ambiance verzekerd op First Avenue, het publiek staat hier langs beide zijden zes tot zeven rijen dik. Op naar een passage door de Bronx, weer een sfeervol stukje met soul muziek al volonté. De laatste brug over en dan naar Fifth Avenue, ook deze laan gaat lichtjes bergop. Intussen gaan de laatste 6km in en het beste is eraf. Hier mis ik duidelijk de trainingen die ik de laatste drie weken niet heb kunnen doen. De tijd is al geruime tijd van geen belang meer; genieten en aankomen heeft prioriteit. Het laatste stuk Central Park is niet zo zwaar als voorspeld, enkele korte nijdige klimmetjes worden gevolgd door zalige afdalingen. Via Colombus Circle en Central Park West gaat het naar de laatste 800 meter. Dit is echt genieten , ook hier maken de supporters het zonnige weer nog zonniger, ook hier staat het publiek rijen dik. Finish in 3u23' , daar moet nog bijna twee minuten af die ik verloor in de start. Uiteindelijk zal mijn netto tijd 3u21'47" zijn , nog lang niet de slechtste ooit. Ik roep het New Yorkse publiek uit tot het beste van de wereld, wat een feest! Met een warme aluminium folie zoek ik mijn droge kledij op en begeef ik me naar het reünie punt van de Belgische lopers. Aan de Dakota wacht ik nog een paar uurtjes op Carine, zij zal finishen in 4u46'. Voor haar zat 4u er zeker in , maar kniepijn besliste daar anders over. De laatste 12km heeft ze wandelend/lopend moeten afleggen, maar ook zij is onder de indruk van het gebeuren. Voor de eerste keer in dertien marathons kan ik maandag en dinsdag deftig de trap af; de spierkater is nog nooit zo miniem geweest. Maandag is shoppingday , ideaal om de toch wat vermoeide spieren los te wandelen. Via de marathon store gaat het naar Macy's en dan naar Century 21 op Lower Manhattan. We wandelen verder door Wall Street en de langs de New Yorkse beurs, hier heerst een aparte sfeer. Om de dag af te sluiten besluiten we de lift te nemen tot op het balkon van The Empire State Building , hede ten dage het hoogste gebouw van New York. Het interieur is prachtig en zo ook het uitzicht op de City of Blinding Lights; New York by night. Boven op de building is het ijskoud en staat er een stevige noorderwind.
Dinsdag wordt een laatste doe-dag. Via Chinatown wandelen we over Manhatten Bridge tot op Brooklyn en dan terug over East River via de Brooklyn Bridge. Deze historische brug biedt een fabuleus uitzicht op Libery Island, Lower Manhattan en de Empire State. De weer is ook mooi op onze laatste NYC dag, straalblauwe hemel en een aangename 15°. We verorberen nog een pizza op een zonnig terras en maken ons klaar voor de terugreis. "Leaving New York never easy, I saw the lights fading out" (R.E.M.) (foto's volgen).

Alle geplande trainingen afgewerkt.

Vorige week heb ik nog een eindje kunnen trainen. Een vlotte duurloop van 19km op dinsdag; een stevig tempoloopje van 10km op donderdag en zaterdag nog ruim 2 uur aan een rustig tempo. Vandaag dan de laatste echte training afgewerkt en dat was de minst goede van de laatste 2 weken. Veel te weinig gegeten wat een leeg gevoel veroorzaakte. Vanaf nu dus eten , drinken en veel rusten. Genieten komt op de eerste plaats zondag !