Link toegevoegd.

Hopla, vandaag nog eens een link toegevoegd en wel die van mijn Nederlandse loopcollega Frans Pasmans. Frans is gepassioneerd door het lopen. Ik leerde hem kennen tijdens de 3000 meter onlangs in Herentals. Waar een loopwedstrijd met z'n tweeën al niet goed voor is. Veel leesplezier!

10 miles Wortegem Petegem

Na een half jaar relatieve rust heb ik me vorige week nog eens in het lopersgild gewaagd. Vrienden van me, Isabelle en Gino zaten in de organisatie van de 5Kerkenloop (en ik voelde me moreel "verplicht" om hier mee te lopen ;-) ) Een nieuwe loopwedstrijd die ieder jaar in een gemeente van Wortegem Petegem zal worden gelopen. Voor de eersteling was het de beurt aan Elsegem met start in het domein De Ghellinck. Op een zonnige en niet te warme omloop waren er 3 afstanden. Een kidsrun, een recreatieve 7km en een 10miles. Voor de 10miles verwachtte men een 65-tal deelnemers, door het zonnige weer waren er ongeveer 160 afzakkers. In overleg met trainer Karl op het oog van het komende triatlonseizoen, mocht ik meelopen, zei het eerder als een trainingswedstrijd, dwz. lag extensief starten en intensief maar niet voluit eindigen. Zo gezegd zo gedaan. Achteraan post gevat en de eerste 3km heel rustig meegelopen, daarna per 3km 1km/u sneller beginnen lopen. Het leuke hieraan is constant groepjes inhalen die aanpikken en dan later kunnen achterlaten. Het voelde heel goed aan en ondanks weinig tempo training kon ik toch nog snelheid ontwikkelen in de laatste km's. Teken dat de voorbij trainingsarbeid rendeerde. Meer dan voldaan de finish bereikt en op de tombola had ik nog prijs ook. Een geslaagde zaterdag dus. Ook marathonman Stefaan Engels voltooide daar zijn xxxste marathon. Achteraf nog met hem een leuke babbel gehad en samen op de gevoelige plaat vereeuwigd geweest door toedoen van Gino. Volgende wedstrijd word nu de halve triatlon van Leuven.

Nieuw fietsrecord.

Het weer nodigde uit tot een fietstocht vandaag. Bedoeling was om enkele nieuwe hellingen te ontdekken in het Hageland. Om daar te geraken moet je vanuit de vlakke Kempen wel bijna 30km rijden. Vanaf Aarschot kan het plezier dan beginnen. Via de oude spoorlijn rij je op een zaterdagvoormiddag nog lekker rustig tot daar. De Brabantse stad voorbij ging het heuvelend via Gelrode, Nieuwenrode en het mooie kasteel van Horst naar Holsbeek, waar twee kuitenbijters naast elkaar liggen, de Meesberg en de Chartreuzeberg. De hellingen in het Hageland zijn uiteraard niet zo zwaar als die van de Vlaamse Ardennen, maar om "dichtbij" toch wat klimwerk te doen uitstekend gelegen. Enkele kilometers verder heb je Houwaart, een klein dorpje midden in dit mooie landschap met de Roeselberg en de mooie Houwaartsebergweg, ook wel bij de toerfietsfanaten "den Houwaart" genoemd. Een mooie omhooglopende weg tussen de velden en de huizen, met een pittig einde aan 17%. Scherpenheuvel is altijd aanlokkelijk als je in de buurt bent en zeer druk op zaterdag. Via het bedevaartsoord reden we terug richting Vorselaar. Met slechts 2 stops toch 120km in de benen bij de thuiskomst. Het weer bleek in de namiddag nog steeds uitnodigend en dus nog even over en weer naar ons moeder voor 40km extra. Uiteindelijk kwam ik vandaag op 158km uit, meer dan 6 en een half uur koersfietsplezier. Een mens zou voor minder blij worden. Morgen nu maar hopen dat de looptraining vlot verloopt. (foto:Houwaartsebergweg)

Prachtig lentedagje

Wat een weertje vandaag! Na meer dan 60 loopkilometers de voorbije week was het nog eens de beurt aan de koersfiets. Voor de tweede week op rij ging het richting Scherpenheuvel. Vooraleer we passeerden in het bedevaartsoord lagen er drie hellingen op onze route, het Grasbos in Molenstede, de Vinkenberg in Kaggevinne en de Eggersberg in Scherpenheuvel zelf. Op de terugweg hebben we onszelf beloond met een lente terrasje op het marktplein van Zichem.

Australian Melodrama.

Gisteren een zeer fijn concert bijgewoond van de meest onderschatte Australische band aller tijden, The Triffids. Tenminste, de vijf overgebleven leden met een schare muzikanten en gastzangers. Hun oorspronkelijke zanger, David McComb, overleed namelijk in 1999. Ook na meer dan 20 jaar blijft de muziek van The Triffids ijzersterk overeind. Het was alweer 23 jaar geleden, van hun legendarische concert in Herenthout(1987) dat ik ze nog eens live had gezien. Een prettig weerzien werd het alleszins. Alle hits passeerden de revue( Wide Open Road, Bury me deep in Love...) maar ook pareltjes als The Seabirds, Stolen Property en Save what you can. Toetseniste Jill Bird mocht ook haar eigen gezongen nummers brengen , met als schitterende afsluiter Tender is the Night en de tweeling Raining Pleasure en Goodbye Litte Boy. De diverse gastzangers (waaronder ook Stef Kamil Carlens) vielen niet uit de toon en de hommage aan wijlen McComb was bij momenten ontroerend. Met drummer Alsy MacDonald en Jill Bird volgde na het concert nog een aangenaam gesprek van enkele minuten. Kippevel, mooie muziek, een prachtige avond. The Triffids (and friends) geven nog een tweede concert, vanavond 17 april en morgen is er nog een afterparty in de Koloniale Waren in Hasselt. (The Triffids are: David McComb(+) Robert McComb, Graham Lee, Martyn Casey, Jill Birt en Alsy MacDonald)

Minimale bezetting op 3000 meter.

Ac Herentals organiseerde vandaag hun openingsmeeting van het kersverse zomerseizoen. Het werd voor de eerste maal voor mezelf een dubbele opdracht, speaker en een half uur voor de start van de 3000 meter met de opwarming beginnen om tijdig aan de start te staan. Ik wil met de pistemeetings een beetje aan de snelheid en de weerstand werken die door de jaren en de voorbije marathons sterk zijn verminderd. En ik ben ook van mening dat je op een meeting van je eigen club moet proberen mee te doen. Het werd op de 3000 meter wel een zeer minimale bezetting met slechts twee atleten! aan de start. Hierbij stel ik me wel vragen , maar daar wil ik verder niet op in gaan. Als ik zelf ergens wil starten , dan ga ik ook lopen, doet er niet toe wie er aan de start staat en hoeveel atleten er zijn. In dit opzicht zijn er bepaalde personen die me vandaag hebben teleurgesteld, meer wil ik daar niet over kwijt. Enfin, terug naar de koers. Aan mijn enige tegenstander Frans Pasmans uit Nederland zal ik niet veel hebben. Zijn besttijd is ongeveer 9'25", de tijd die ik in mijn beste jaren liep. Dat is al 20 jaar geleden intussen. Zelf koesterde ik geen al te grote verwachtingen, aangezien ik twee dagen geleden de bijsluiter van de pijnstiller eens gelezen heb, en tot de constatatie kwam dat de mindere resultaten van de afgelopen weken daar wel eens aan te wijten kunnen zijn. Onder de 11 minuten blijven en niet gedubbeld worden door mijn Nederlandse collega, twee doelstellingen voor vandaag. Ik heb ze beiden waargemaakt. 3'26" en 7'03 waren de tussentijden op de eerste en de tweede kilometer, uiteraard geen toptijden maar met een eindtijd van 10'37"84 was ik best tevreden. Een tijd die ik helemaal alleen realiseerde. Goed getraind en met een goed gevoel naar huis, meer moet dat niet zijn.

Welcome back Rudy!

Een aangename verrassing vandaag op de training; "meestermaster" Rudy De Pauw was na lange afwezigheid terug paraat. Niks speciaals hoor ik u zeggen, ware het niet dat Rudy reeds 64 jaar is en nog steeds toptijden en topresultaten haalt in zijn categorie. Tijdens een veldloop in Nederland enkele maanden geleden raakte hij betrokken in een vrij zware valpartij waarbij hij enkele ribben brak en nog een paar andere zware blessures opliep. Intussen zijn de wonden geheeld en is hij terug paraat in ons loopgroepje. Ik wil hem langs deze weg een zorgeloze verdere opbouw toewensen en nog veel masterrecords en overwinningen!

Tweede wijsheidstand ook gesneuveld.

De tand die me een week lang pijn bezorgde is niet meer.... Vanochtend omstreeks 11u moest hij onderdoen voor de tang , met grote dank aan mijn tandarts. Reden van de pijn was een beginnend abces onder de wijsheidstand. Enkel de wonde prikkelt nog een beetje, maar verder alles terug ok! Vanavond nog een duurloopje gedaan van 10km en de benen voelden fris aan na de tocht van gisteren.

Vlaamse heuvels na de Hoogdag.

Tweede Paasdag, ideaal moment om op verplaatsing te gaan fietsen. Met frisse moed deze morgen afgezakt naar Oudenaarde en daar de wagen geparkeerd. Bedoeling was om de oranje lus van het Ronde Van Vlaanderen parcours te doen, met een klein hartje, want het was dit jaar nog maar de derde keer dat ik met de koersfiets op pad trok. Dieter Van Parijs uit Zulte was mijn metgezel. Tien hellingen en daar hebben we er zelf op het einde twee bijgelapt, goed voor 80km fietsplezier. Dat was vandaag het codewoord, plezier voorop, niks forceren en op een deftige manier terug in Oudenaarde geraken. Een eerste test met het oog op de fietsdriedaagse in het Zwarte Woud van volgende maand. Via de oude spoorwegbedding ging het richting Ruien en de voet van de Kluisberg. Altijd even wennen die eerste kuitenbijter en achteraf gezien was dit misschien wel op gevoel de zwaarste van de dag, dat heeft dan alleen te maken met het terug gewoon worden van bergop te rijden. Via een stukje Wallonië gaat het dan richting Cote de Trieu, een van mijn lievelingsbergjes; goed lopend asfalt in een schitterende omgeving. Afdalen via de Nieuwe Kwaremont om dan de Broektestraat in te draaien en hop de Oude Kwaremont op. Van alle kasseihellingen misschien wel de gemakkelijkste, ware het niet dat de stenen er op sommige plaatsen zeer slecht bijliggen. De uitloper voorbij het Kwaremontplein is allesbehalve lichtlopend. Daarna richting Ronse waar we eerst de innerlijke mens versterken om dan de Kruisberg aan te vallen. Op deze flanken werd Claudy Criquelion in 1988 van de baan gereden door Steve Bauer. In plaats van de kasseiversie rechts te nemen zijn we steeds de helling via de grote weg blijven volgen. Op de top linksaf om na enkele honderden meters de Hotond aan te vatten, heel even waan je jezelf op een echte Alpencol. Het weer zit ons vandaag mee, 13°, een beetje zon en geen regen. En de toeristen zijn zo goed als weg, die hebben hun ding hier zaterdag en gisteren kunnen doen. In razende vaart gaat het dan naar de Paterberg, een schitterende aanloop naar beneden, om dan aan de voet bijna stilstaand rechtsaf te draaien. Een van mijn lievelingen, als een echte neem ik niet het gootje (dit is wel een aantrekkelijk alternatief) maar blijf ik bonken op de kasseien tot boven. De knik van 20% vergt al mijn concentratie maar zonder problemen haal ik de top. De volgende puist boezemt me meer schrik in. Ik heb de Koppenberg altijd al moeilijker gevonden dan de voorganger, de steile knik duurt veel langer en de staat van de kasseien is niet veel soeps. Bedoeling is om voor de vierde keer boven te komen zonder voet aan de grond te zetten. Daar zijn volgens mij vier dingen voor nodig: conditie, een goeie versnelling (niet te groot) een droog wegdek en geen stuntelende voorgangers. Dat laatste valt mee , twee lopers voor mij stoppen halverwege en ruimen op tijd baan. Deze keer wil ik iets uitproberen op de puist van Melden , "en danseuse". De vorige drie keren bleef ik steeds in het zadel. Recht op de trappers dus , maar al direct slipt mijn achterwiel door en wijk ik af van de ideale lijn naar de rechterkant waar de kinderkopjes op zijn slechtst zijn. Ik kan zonder weinig moeite recht blijven. De laatste meters van de Koppenberg zijn ook lastig, maar ik haal het. Ook Dieter komt goed boven. Telkens weer een grote voldoening om deze helling met verve te volbrengen. Om de Maria Borrestraat en de Steenbeekdries (vanwege weer kasseien) te vermijden proberen we iets anders uit, maar eerst via een zijweg van de N60 de Kortekeer bedwingen. Een nieuwe helling voor mij met een steil stukje , maar verder een schitterend geasfalteerde klim. Via het centrum van Nukerke omzeilen we de Steenbeekdries om al snel naar de Taaienberg te gaan. Na vier jaar begin ik de streek goed te kennen! Op de Taaien wil ik weer geen mietje zijn , dus de kasseien op en het gootje rechts laten liggen. Snel afdalen om dan door het centrum van Etikhove naar de Ladeuze te rijden. Deze klim, voorzien van een mooie asfaltlaag, ligt parallel met de Eikenberg, maar is o zo mooi om op te rijden! Weer eentje bij op mijn palmares, en dan in volle vaart terug naar Oudenaarde. In Leupegem maken we rechtsomkeer om de Edelareberg te bedwingen, deze "loper" aan 3,5% is bijna 2km lang en gaat langs de grote baan van Oudenaarde naar Brakel. Aan het kruispunt met de Eikenberg terug de zalige afdaling naar beneden en als toemaatje nog snel linksaf de Achterberg op. Eigenlijk heet de straat hier Vlaamse Ardennendreef en die naam is terecht gekozen. Rechts is het zicht op het heuvellandschap adembenemend. Eigenlijk is de Achterberg een alternatieve klim voor de Edelare, uiteindelijk kom je op hetzelfde punt uit. Voor de laatste keer de afdaling en dan genieten van een douche en een Westmalle Pater in het Centrum RVV. Conclusie: niks geforceerd en goed getraind. Ik voelde me een kind in een speeltuin vandaag. (foto: voor de vierde keer de Koppenberg bedwongen).

Droog weer tijdens Kastelenloop Zandhoven.

Na lang twijfelen vanmorgen dan toch maar beslist om te starten in de Kastelenloop in Zandhoven. De tandpijn zeurde heel de dag door(na het verlengd weekend zo snel mogelijk naar de tandarts!) en de moraal stond op een laag pitje. Loopmakker Paul Denolf overtuigde me om toch mee te vertrekken. Eén record werd er vandaag alvast gebroken: om aan een startnummer te geraken moest ik 25 minuten! aanschuiven. Van een slechte entree gesproken: onbegrijpelijk hoe een club zoals Apso (vereniging aangesloten bij de Antwerpse Vriendenclubs) dit zover kan laten komen. Nochtans waren we prima op tijd: 50 minuten voor de start ter plekke, niks op aan te merken. Daar ging mijn opwarming dacht ik , tot de organisatie met de mededeling kwam dat de start 15 minuten verlaat zou worden. Ik kon het niet laten om mijn ongenoegen te uiten, of ik daar spijt van heb achteraf wil ik even in het midden laten. De organisatie kon deze misstap toch nog enigszins goedmaken met een prachtig parcours én een exacte afstand. Na afloop dus toch maar vergevingsgezind zijn. Enfin, na een hectische voorbereiding werd de massa omstreeks 15u15 op gang geschoten. De zon was intussen van de partij en het bleef gedurende de ganse koers droog, gelukkig maar. Een aangename temperatuur ook, ongeveer 13°, april is een goeie maand om te lopen. Vrij rustig gestart , met de eerste twee kilometer in 3'42". De 10km wedstrijd gaat langs de kastelen van Zandhoven en Viersel, met daarbij ook enkele echte mooie natuurwegen, niet echt supersnel, maar ook niet echt zwaar. Daar zorgde de wind wel voor in het eerste gedeelte, naast het Albertkanaal tussen km 4 en 6 stond er een stevige zijwind. Intussen moest ik hard vechten om toch een aanvaardbaar tempo te houden, de tussentijden liegen er niet om (ongeveer 3'54"/km) en het algemeen gevoel ook niet. Dat was zeker niet super, ik zou eerder zeggen: slecht. Op 2km van het einde moest ik passen toen Jef Smits ons groepje uit elkaar trok. Meer zat er vandaag echt niet in. Eindtijd:38'58". Conclusie: de conditie die opgebouwd is de laatste maanden is ver weg.... Reden: niet ver te zoeken denk ik: problemen met de wijsheidstanden. Paul Denolf finishte meer dan 2 minuten voor mij, in normale omstandigheden moet ik zeker in de buurt kunnen zitten. De ontgoocheling is van korte duur, het zal wel terug de goeie richting uit gaan binnen enkele weken. Uiteindelijk ben ik toch tevreden dat ik heb meegedaan, nadien voelde ik me niet echt uitgeput, het is alsof mijn lichaam vandaag niet sneller kon, alsof er een rem op mijn prestatie stond.
Morgen nog een paar kilometertjes uitlopen en dan genieten van de koers van het jaar!

Een avondje Rik Ceulemans in Vorselaar.

De Kasteellopers hadden gisterenavond een interessante gast uitgenodigd in het Vorselaarse Buurthuis. "Atleet en Globetrotter" (zoals de titel van zijn boek) Rik Ceulemans kwam er honderduit spreken over zijn atletiekcarriere. Het werd een zeer onderhoudende avond waarin Rik steeds kon boeien met grappige en sportieve anekdotes. We mochten ook even mee op de foto. Intussen heb ik nog steeds last van tandpijn. Terwijl de wonde van de ingreep van maandag stilletjesaan geneest is er nog een andere , weliswaar kleinere, wijsheidstand die een zeurende pijn geeft. Dat wordt dus binnenkort een tweede bezoekje aan de tandarts. Intussen probeer ik me staande te houden met af en toe een pijnstiller te nemen. Het zal me niet tegenhouden om dit weekend nog een wedstrijd te lopen. (eigen foto met Rik Ceulemans).