Wijsheidstand ondermijnt conditie.

Ik voelde al een paar weken dat het niet koosjer was met één van mijn tanden. De afspraak van gisteren bij de tandarts kwam dan ook geen dag te vroeg. Vrij zware ingreep , want één van de onderste wijsheidstanden moest eraan geloven. Hij stribbelde tegen en was bovendien al redelijk afgesleten. Na veel wring en trekwerk werd de tand in stukken en brokken teniet gedaan. Met pijnstillers ben ik de dag doorgekomen, maar vanavond stak de pijn van de wonde weer op. Miserabel gevoel en beetje aan de zieke kant. Hopelijk komt er snel beterschap.

Duo-duathlon Lille.

Een paar jaar geleden waagde ik me wel eens aan een duathlon. Aangezien ik geen mountainbike heb, ging ik in op de uitnodiging van werkmakker Tim Eyckmans om mee te doen aan de duathlon voor duo's die vandaag werd georganiseerd door Ac Lille op het sportcentrum van de Poeyelheide. 53 duo's stonden aan de start, en bij de lopers veel oude bekenden. De startafstand bedroeg 3,8km , dat werd dus knokken vanaf de eerste meter. Zeer snelle start , waar ik al direct ergens rond de 20ste plaats verzeilde. De eerste meters van het loopparcours waren een beetje hobbelig, uitkijken dus voor eventuele blessures. Eerste kilometer in 3'24" en als snel schoof ik op naar een 13de plaats. Na 14'00" kon ik ons borstnummer doorgeven aan Tim, mooie tussentijd. Mijn fietsmaat had echter een mindere dag en hij reed de 42ste tijd. De afsluitende 1700m werd het dus alles op alles om nog wat lopers in te halen, en ik slaagde er nog in om twee plaatsen te winnen. Mijn tweede loopsessie klokte ik af op 6'06", waar ik de eerste meters nog kostbare tijd verloor na een gevecht met het borstnummer. Mooie looptijden dus en een goeie intervaltraining. In de algemene eindstand finishten we als 38ste. (foto: Jim Dejaeghere).

Verandering van spijs doet eten.

Ach, ik ben zot van de koers, so what? Deze namiddag een paar uur zitten lekkerbekken tijdens de doortocht van de E3 prijs Harelbeke in de zone van de waarheid. En de prachtige Paterberg speelde weer eens scherprechter. Wat een podium trouwens in Harelbeke! Wedden dat ze daar volgende week tijdens de echte hoogmis van Vlaanderen misschien wel eens jaloers op kunnen zijn? Heuveltjes, bergen , cols , het fascineert me meer en meer. Na een lange winter van veel loopkilometers haalde ik zelf mijn aluminium paard op twee wielen vanochtend van de haak. Banden op 8 bar zetten, kilometertellertje afstellen, ketting nakijken, en dan de wijde wereld in. Het was best een aangenaam gevoel na meer dan een half jaar. De wind naast het Albertkanaal werkte verfrissend en de zon deed de rest. Na een ritje van 50km reed ik binnen. De loop spieren gespaard, de fiets spieren uit de winterslaap gehaald. Van mij mag het vanaf nu elke dag 15 graden of meer zijn. (Foto:Paterberg 2008).

Fotoimpressie Dwars door Vlaanderen

(Eigen foto's: Lucien Van Impe signeert / Jaguar Team Sky / / Jurgen Roelants Paterberg / Tom Boonen en Mathi Breschel Paterberg)

Matige 10km in Mol.

Na de ziekte en een flinke trainingsweek waren de verwachtingen toch positief voor de Rozenbergjogging in Mol deze middag. Het ging namelijk meer dan behoorlijk de laatste dagen. Toch speelde de vermoeidheid me parten. Na een snelle start op de langste afstand(10km) (eerste km in 3'25" !)viel ik al na 3km terug op een tempo in de buurt van 3'50". Vier ronden van 2,5km en een flink stuk van 800m strakke Zuidenwind pal op kop naast de Zuiderring elke ronde,een lastige klus dus. De laatste ronde was er teveel aan, alles uit de kast halen om toch een behoorlijk tempo te houden, en dan terugvallen naar bijna 4'00"/km. Een uiteindelijke 5de plaats stemde me wel tevreden, de tijd iets minder, 38'14". De snelle eerste kilometer zal er wel voor iets tussen gezeten hebben, maar dat was bewust gedaan om weerstand te kweken. Toch hield ik zeker geen super gevoel over aan deze koers, het is wel een goeie test geweest voor de komende weken. En de temperatuur: groot verschil met pakweg één week geleden, in Mol was het zomaar eventjes 17°, ook dat was effe wennen!

Terug de oude.

Maandag was het snotter-en niesdag. Alles losgekomen en 's avonds dan maar gaan lopen. Het vlotte meer dan goed. Gisteren een rustig duurloopje afgewerkt van 16km en vandaag nog een lichte intervaltraining gedaan. De naweeën van de verkoudheid zijn bijna weg. Tijd dus om plannen te maken en dat zal dan waarschijnlijk de Rozenberg jogging worden nu zaterdag in Mol. Intussen is de lente bijna daar! Deze avond was het al heerlijk vertoeven in de bossen van Vorselaar bij een aangename 12 graden en morgen wordt het pas echt lente, zalig gewoon!

Beestje houdt me weg uit Oudenbosch.

Sinds donderdag voel ik me vooral belabberd en moe. Gisteren stak daarbij nog eens hevige keelpijn op en vandaag weet ik het wel. Een virusaanval is mijn deel , koorts is er gelukkig (nog)niet bij. De geplande 10km wedstrijd in het Nederlandse Oudenbosch van vandaag heb ik gisterenavond afgeblazen om erger te voorkomen. Deze middag toch maar de loopschoenen aangebonden om te kijken hoe het met de benen gesteld was. De eerste 7km ging het nog , daarna zakte het tempo ineen als een pudding. Slap gevoel over gans het lichaam, goeie beslissing dus om niet te koersen vandaag. Hopelijk volgt de recuperatie snel , alhoewel het grieperige gevoel nog lang niet weg is.

Start wielerseizoen

Vanaf deze maand is het wielerseizoen officieel in gang gezet. Zaterdag met enkele leden van onze triatlonclub nog eens rondjes gaan rijden op de Gentse wielerpiste aan de Watersportbaan. Het blijft toch vreemd aanvoelen om rondjes te rijden op een metershoge houten muur, met een fiets zonder versnellingen, remmen en een vaste pion. En we zouden WTDT niet zijn als er enkele niet zouden in slagen om hun broek letterlijk te scheuren. Ik zag het enkele tientallen meters voor mij gebeuren. Een uitwijkmaneuver net op het steilste stuk en de achtervolger raakte het achterwiel. Hard tegen onzacht. Fietsen en atleten al schuivend naar beneden, sommige letterlijk met de billen bloot! Dat werdt splinters uittrekken. Zondag was het dan tijd voor de eerste rit met onze wielerclub WTC Oeselgem. Met een 50-tal leden werdt de koude vrieslucht getrotseerd aan een gezapig tempo en natuurlijk met de eerste lekke banden. Nu hopen op een mooie warme lente zodat we de tabak van onze benen kunnen verwijderen als we ons stalen ros van stal halen.

Emma mooi 7de op BK indoor.

Als eerstejaarsscholiere is Emma vandaag als 7de geëindigd op het BK hoogspringen indoor in Gent. Ze sprong over 1m53. Een mooie prestatie, aangezien Emma vier weken noodgedwongen rust heeft genomen met een blessure aan de Psoas spier. Het indoorseizoen zit er nu op en binnen enkele weken kan de voorbereiding beginnen voor een nieuwe zomer.