zondag, november 30, 2008

Piste ervaring opdoen

Gisteren hadden we met de triatlonclub de mogelijkheid om eens een nieuwe wielrenners ervaring op te doen. Ook ne keer iets anders dan het modderrijden van momenteel. Fré van de club werkt als topsporttrainer bij de wielerbond aan de Gentse wielerpiste. Daardoor konden we met de club de Gentse piste voor een paar uren onveilig maken. Het was toch een hele ervaring. Op een fiets zonder remmen en 1 groot vast verzet (52x16), dus je kan/mag je benen niet stilhouden. Ook de piste was indrukwekkend. Zo'n steile bochten, houten muren en we moesten hierop fietsen! Op TV ziet dit er allemaal eenvoudiger uit. Nie voor mannen met hoogtevrees. Met een 15-tal dapperen trotseerden we de zwaartekracht. Vooraf kregen we veiligheids instructies van Fré. In de bochten hoge snelheid, +40/u of je schuift naar beneden met een hesp vol splinters, enkel rechts inhalen en vooral de benen niet stilhouden. Ik moet toegeven dat ik met wat schrik eraan begon. Het duurde toch enkele ronden vooraleer ik me op het houten staketsel durfde wagen. Maar gaandeweg riskeerde ik me hoger en hoger. Peter kon het spelen nie laten en betaalde cash. Achterwiel van een voorganger aangetikt en patat, met fiets en al de lucht in. Gevolg, kleren gescheurd, zijn hespe gevlaat, enkele spaken gebroken bij beide fietsen en een gebogen achtervork. Moet toegeven, het zag er wel spektakulair uit om Peter de piste te zien kussen. Het rijden bij de rest werd er toch voorzichtiger door. Al bij al toch eens leuk om te doen, al zie ik me geen pistier te worden. Geef mij maar de buitenlucht.

Goeie test in koud Lier.



Gisteren vond in Lier de eerste van vijf natuurlopen plaats. Een succesverhaal, gezien het stijgend aantal deelnemers elk jaar. Uiteraard heeft dit ook te maken met het feit dat er in de winterperiode weinig stratenlopen zijn, goed gezien dus van Ac Lyra. Enig minpunt als gevolg van de vele lopers is wel dat slechts twee (kleine) beschikbare kleedruimtes veel te weinig zijn om iedereen op te vangen. Het werd voor mezelf weer koffiedik kijken, want met slechts twee crossen in de benen van amper 6 kilometer, was het intussen bijna vier maanden geleden dat ik nog eens van start ging op een langere afstand. (10 mijl= 16,09km). Met een snelheid van 15km/u zou ik al heel tevreden zijn en vooraf gezien was er zelfs de vrees dat ik niet sneller zou kunnen. De week tussen Mol en Lier werd dan wel opgevuld met veel kilometers, maar dat is nog ruim onvoldoende voor een snelle wedstrijd. De kat uit de boom kijken en niet te snel starten was de boodschap. Aan de start van de langste afstand ook enkele grote kleppers: Kasteellopers clubgenoten Gunter Geens, Maarten Van der Donck en Paul Denolf , en ook Kasterlee winnaar Frankie Leus. Eén voor één snellere jongens dan mezelf. Niet naar iemand anders kijken en eigen tempo lopen dus. De eerste kilometers matig vertrokken aan een tempo van rond de 3'50"/km.Na drie kilometer, waar de lopers van de 10km de andere kant opgaan, kreeg ik een mooi overzicht van de tien mijl deelnemers. Al snel ondervond ik dat ik de goeie trein gemist had, want een dikke honderd meter voor mij liep een groepje van een man of tien.Helemaal alleen kon ik dus aan de achtervolging beginnen , en enkele kilometers verder viel de groep uit elkaar. Eén voor één kon ik concurrenten inhalen , uiteindelijk belandde ik bij 3 atleten, waaronder supermaster Jef Somers, die overbleven van de oorspronkelijke grote groep.Het werd dus een inhaalrace, wat erop wees dat ik mijn eigen koers goed had ingedeeld. Op de grasdijk aan het sas van Duffel kreeg ik het wel moeilijk, en na het keerpunt naast de Nete richting finish moest ik mijn drie medevluchters laten gaan. Een klein dipje was mijn deel in de laatste 3km , het tempo zakte terug naar 4'05". Eindtijd 1u03'46"en een verdienstelijke 18de plaats. Stiekem had ik wel gehoopt een minuutje of twee sneller te eindigen , maar meer zat er echt niet in vandaag. Uiteindelijk had ik dik de 15km/uur gehaald. Clubgenoot Gunter Geens won de wedstrijd in een nieuw record: 53'18". Carine werd 5de vrouw in 1u20'11" en bleef daarmee maar net boven haar persoonlijk record.(met dank aan "Lier in beeld" voor de foto's)

maandag, november 24, 2008

Winterweer.

De winter is in het land en dat hebben we gevoeld de afgelopen dagen. De laatste zeven dagen een mooie duurloopweek afgewerkt van meer dan 80 km, dat was lang geleden. Zaterdagochtend tijdens mijn "twintiger" nog een frisse sneeuwbui gehad, gisteren in de late namiddag mooie winterfoto's gaan maken aan het kasteel van Vorselaar. Aangezien ik nog een gratis bon had voor één maand fitness in de plaatselijke fitnessclub( gewonnen tijdens de estaffetecorrida van de Kasteellopers de voorbije zomer) en het vanavond op vele wegen in de Kempen zo glad was dat er bijna niet buiten kon gelopen worden , nam ik dan maar het zekere voor het onzekere en heb ik mijn training voor de eerste keer op een loopband afgewerkt. Niet dat ik nog niet op zo'n ding had gelopen(tijdens de vele sporttesten de afgelopen jaren weet ik perfect hoe het aanvoelt van op zo'n band te trainen) het gaf toch een vreemd gevoel. De intervaltraining die ik had gepland kon vanavond buiten echt niet doorgaan vanwege het gladde wegdek, en dus deed ik de 2x3km maar binnen. De hartslag lag gemiddeld acht tot tien slagen hoger dan normaal , maar dat zal wel met de warmte te maken hebben. In zo'n fitnessruimte is de temperatuur een stuk boven de 20° en dat is deze jongen niet meer gewend. Toch nog een goeie training afgewerkt dus.

woensdag, november 19, 2008

Gepast voor cross van Duffel:trainingen worden verder gezet.

Uit vrees voor overbelasting heb ik afgelopen weekend wijselijk gepast voor de veldloop in Duffel. Drie weken na elkaar gaan crossen met slechts een zestal trainingsweken leek me een beetje van het goede teveel. Dit gaf me dan weer de vrijheid om de trainingskilometers wat op te drijven, en het gaat van week tot week beter. Als alles goed verloopt sla ik ook de moddercross van Arendonk van komende zondag over, om me ten volle te concentreren op de eerste Lierse natuurloop van dit seizoen , het laatste weekend van november. Op welke afstand ik daar ga starten (10 of 16km) beslis ik pas volgende week. Normaal gesproken wordt de veldloop van Booischot daarna de volgende afspraak. Intussen zou ik ACHL clubgenoot Frankie Leus langs deze weg een dikke proficiat willen toewensen met zijn overwinning in de marathon van Kasterlee. Voor Frankie is dit een bekroning van het jarenlange trainingswerk.

zondag, november 16, 2008

Verder aanmodderen

Gisteren was het vroeg dag na de après-swim in sportcafé de Treffer (nee, ik heb hier "nog" geen aandelen in, alhoewel). Voor de morgen stond een MTB toertocht rond Brugge op het programma. Daar deze streek nog de enige in de provincie is met redelijk wat bossen, koos ik deze tocht voor de VTT tocht aan de deur te Deerlijk. De langste afstand was 57km, voldoende voor een stevige training. De organisatie was dik in orde maar eigenlijk ben ik wat teleurgestelt in het aangeboden parkoer. In het begin deden we wat bossen aan, maar daarna was het terug het eentonige kerkwegeltjes, drassige weidestukken, versafgereden modderige maïsvelden, lange asfaltstroken etc.., en pas op het einde terug bossen. Deze streek geeft heel wat meer aan bossen te bieden, vooral de streek rond Beernem, waarom dit niet aangesproken? Dus toch geen ideale voorbereiding voor Kasterlee. Vanmorgen stond een lange duurloop samen met Lore + Peter en Pascal, ook 2 Kasterlee gangers, op het programma. Daar er in Waregem een wandeltocht met o.a. een 22km door de plaatselijke wandelclub was georganiseerd, besloten we deze te lopen, kwestie van eens een ander parkoer te hebben. Van bij de start was het druilerige regen. God, ik wou dat ik bij Kurt in Mallorca of beter nog, bij Piet in Mexico was. Zalig sporten in korte broek en een stralend zonnetje ipv. dit miezerweertje hier. Het tempo van Peter en Pascal lag te hoog voor Lore en we liepen dan maar gesplitst. Na de aankomst nog ne goeie Leffe en vanmiddag voor de buis om de Cyclocross van Gavere te volgen.

zaterdag, november 15, 2008

Waregemse zwemmarathon

Deze week is het de Vlaamse zwemweek en de Waregemse sportraad draagt hiermee haar steentje bij door het organiseren van een zwemmarathon. Een plezante competitie tussen Waregemse verenigingen, sportclubs, bedrijven en vriendenkringen. Met ploegjes van minimaal 10 moeten gedurende 45 minuten zoveel mogelijk lengtes in estafette overwonnen worden. Vanaf 17.00 starten non-stop de eerste clubs in de 6 banen van het bad. De A-ploeg met nichtje Margot van de Waregemse zwemclub zette meteen een stevige afstand op de tabellen met 4025m. Ook mijn petekind Pieter zwom goed mee met de B-ploeg. Om 21.00u was het de beurt aan de "Vrijdagzwemmers", ons vast groepje waarmee we, zoals het woord zegt,de vrijdag mee zwemmen. Hierin deden o.a. Lore, Valerie en Bruno mee. Ook zij deden het heel goed met 3600m. De overgrote meerderheid haalde immers de 3000m grens niet. Het was nu wachten op het "moment sûpreme". De clash der titanen. Al jaren is de tweestrijd tussen de Triatlonclub en de Waterpoloclub het moment van de avond. Nadat de triatlonclub jaren had gedomineerd, werden we in 2006 vooreerst met een halve lengte geklopt. Vorig jaar moesten we al met 2 lengtes (50m) de duimen leggen. Konden we het tij terug doen keren? Het tijdstip van het jaar zit ons allezins tegen. Terwijl het triatlonseizoen ten einde is en ook de zwemtrainingen op een heel laag pitje staan, zitten de waterpolo en zwemclub volop in hun wedstrijd periode. Sterk afgetraind dus + de afstanden zijn in hun voordeel, wij zijn lange afstands zwemmers. Enkele goeie zwemmers (Lode, Peter, Pascal, Jurgen en Geert) moesten forfait geven. Met een paar nieuwkomers was het dus afwachten. Van bij de start was het echter duidelijk dat we met ons 11 zwemmers geen vuist konden maken tegen de 16 atleten van de waterpolo. Na 10 minuten was er al een achterstand van 75m. We finishten dan ook 2de met 4400m tegen 4875m voor de waterpolo. Maar de après-swim met de club tot in de late (of is het vroege) uurtjes maakten er terug een geslaagd sportfeest van.

woensdag, november 12, 2008

Halve marathon Ploegsteert

Gisteren was het de beurt aan Lore om revanche te nemen op haar mindere prestatie op de halve marathon Amsterdam van vorige maand. De looptrainingen werden terug opgedreven en het was kijken of dit nu al enig resultaat opleverde. En het zag er goed uit. Met een eindtijd van 2.01' in de winderige en natte halve van Ploegsteert was dit toch al 7minuten sneller. Akkoord, nog niet de gewenste PR eindtijd van 1.50', maar ze was heel tevreden. Het was, naar eigen zeggen, een prachtige omloop met een kleine 2000 deelnemers. Samen met Katrien, de ega van triatlonclub voorzitter Geert, liepen ze zij aan zij. Katrien liep eerder dit jaar voor het eerst in de marathon van Utrecht onder de 4u, dus een ideale tempopartner voor Lore. Blij haar nog eens zo tevreden te zien na een wedstrijd.

dinsdag, november 11, 2008

COHE halve marathon: een echte herfstklassieker.

Als inwoners van de Kempen mogen we gerust trots zijn op ons landschap. De vandaag gelopen halve marathon is in dat opzicht een echte klassieker, en wel om de volgende drie reden:
Monumenten: Met start aan de voet van de Herentalse Toeristentoren , de doortocht langs de Heggekapel en de witte hoeve van de Zittaart in Poederlee en de passage langs het kasteel van Vorselaar wordt hulde gebracht aan drie bekende monumenten van deze streek.
Parcours: Het heuvelende bos van Kruisberg, waar start een aankomst zijn gelegen, de zandwegen van de AA-vallei, de gevarieërde ondergrond in Poederlee en Vorselaar en de snelle asfaltstukken, echt alles krijg je onder de voeten tijdens deze 21,095km lange loopwedstrijd. Om daarbij zeker niet de modderstroken te vergeten op de Zittaart en net voor de finish, die steeds weer voor wisselende posities zorgen en waar de race dikwijls in een beslissende plooi valt.
Weer: Hier denken we vooral aan de wind, die ook vandaag in de AA vallei tijdens de laatste kilometers ongenadig in het nadeel blies. De tijd van het jaar zorgde ook vandaag voor zon én regen.
En zeker niet te vergeten : het mooie herfstseizoen, de gekleurde bomen en de gevallen bladeren.Kortom: deze 11 november-loop is een echte klassieker.

Carine loopt supertijd op halve marathon.


11 november, en dus de jaarlijkse hoogmis van het Herentalse Sint-Jozef college die zoals steeds op de dag van wapenstilstand hun halve marathon organiseert. Voor diegenen die nog steeds denken dat de afstand van deze recreatieve loopwedstrijd langer is dan de gebruikelijke 21,095km kan ik meedelen dat de Garmin Forerunner "slechts" 20,9km aangaf. Aangezien de aard van het parcours (bos, slijk, zandwegen en nog meer modder) kunnen we gerust stellen dat hier een volwaardige halve marathon gelopen wordt. Ik had me vandaag geëngageerd als luxehaas voor mijn vrouwtje Carine die een poging ging ondernemen om haar beste tijd van vorig jaar(1u51'57") van de tabellen te vegen.Na goed 3km vormde er zich een omvangrijk groepje van een achttal atleten. Ik probeerde Carine zoveel mogelijk uit de nog vrij strakke wind te zetten. Naarmate de wedstrijd vorderde vernamen we dat ze op een derde plaats bij de dames liep. Aanvankelijk schuilden er in onze groep nog twee vrouwen, het kon dus nog alle kanten uit. In de Vorselaarse kasteeldreef versnelde Carine en zo bleven we uiteindelijk nog met drie over. Vanaf hier ging ze volop voor de derde plaats. Het modderige stuk bos aan de Poederleese Zittaart werd goed verteerd en de laatste 4km was er geen houden meer aan. Carine finishte als derde vrouw in 1u49'59" en werd daarmee in totaal 78ste op 137 deelnemers. Net onder de 1u50, missie meer dan geslaagd. Alhoewel ik mijn vrouwtje voorliet gaan bij de aankomst werd ik toch één plaats voor haar geklasseerd. Voor mij werd het dus een zeer geslaagde lange duurloop waarbij de kuiten geen problemen vertoonden. Dat was extra goed nieuws en een grote zucht van opluchting. De halve marathon kon weer bestempeld worden als heroïsch. Nog even vermelden dat Kasteelloper Maarten Van Der Donck op de tweede plaats eindigde in 1u17'16", achter de ongenaakbare Jo Prims. (met dank aan Nest Goossens voor de foto)

maandag, november 10, 2008

Alles onder controle.

Daags na de crosscup in Mol heb ik een 25-tal minuutjes kunnen loslopen. De gehavende kuit voelde 's morgens wat stroef aan, maar tijdens het looptochtje bleven de klachten beperkt tot een minimum. Op zich goed nieuws uiteraard. Gisterenavond en vanmorgen kreeg de spier een voorkeursbehandeling: verschillende massages, warm/koude douche, en sinds vanmiddag heb ik de steunkous die vorig jaar reeds zijn nut bewees aangetrokken om de doorbloeding op gang te brengen. Misschien zit een deelname aan de halve marathon morgen er nog wel in, maar dan zoals vooraf gepland als rustige lange duurloop. Afwachten is de boodschap.

zondag, november 09, 2008

Verzuipen in het zand.


Ik zal maar meteen met de deur in huis vallen: ik ben geen zandloper.Vandaag stond de eerste individuele manche van de crosscup in Mol op het programma.Na de grote kanonnen(seniors dames en heren) mochten de masters de dag afsluiten.Op het Zilvermeer stond ik nog nooit aan de start en zo werd het afwachten wat het parcours ging brengen.Een zware zandstrook van ongeveer 400 meter, twee lussen door het bos(waar op sommige plaatsen extra zand was aangevoerd volgens mij) en een zandstrook vlak tegen de waterlijn,die vrij goed beloopbaar was. Dat is de parcoursbeschrijving van één ronde in het kort. Veel volk aan de start (123 finishers) en al onmiddellijk na het startschot chaos. Vallende atleten, trek en duwwerk om toch maar zo goed mogelijk weg te geraken in het mulle zand.Na een halve ronde kon ik aan mijn opmars beginnen,maar werd al direct met de beide voeten terug op de grond gezet bij het doorkruisen van de eerste zandstrook.Hier verloor ik elke ronde tientallen meters en dito plaatsen. De eerste 2 ronden viel dit nog goed te maken, maar later in de wedstrijd werd dit steeds moeilijker.Bij het ingaan van de tweede ronde kreeg ik bovendien te kampen met een kramp in de rechterkuit! Onheil op komst dus, en even onstond er twijfel om op te geven. Daar dit woord niet in mijn woordenboek staat, liep ik dus tegen beter weten in maar verder. Heel de verdere koers zat ik dus met een stijve kuit(deze keer rechts, en dus niet aan diegene die pas geblesseerd geweest is), maar verder lopen ging wel. Het werd een echte interval wedstrijd, in het bos probeerde ik telkens de schade goed te maken die ik opliep in het zand, en steeds met het gevoel dat het eigenlijk beter ging dan vorige week. Einduitslag : 43ste. 6400 meter in 26'27". Na de wedstrijd bleek nog maar eens dat de masters "letterlijk" in de kou worden gezet op zo een groot evenement. In de grote tent was het na afloop berekoud(de verwarming was waarschijnlijk verplaatst naar de vip-tent) om over de matige prijzentafel nog maar te zwijgen. Crosscup onwaardig.Intussen zijn we vijf uur verder en voelt de gehavende kuit zeer stijf aan. Vraag is nog maar of we morgen en dinsdag kunnen lopen. Ik blijf wel met twijfels zitten: Waarom ben ik zo gevoelig voor verkrampte kuiten? Ligt het aan het dragen van spikes, wat natuurlijk de spieren meer belast? Lag het aan het geaccidenteerde parcours? Of zit er een diepere oorzaak?
Dat ik kon verder lopen, en nadien nog een tientalminuutjes kon uitjoggen geeft me toch hoop dat het deze keer zal meevallen.(met dank aan avzk. voor de foto)

woensdag, november 05, 2008

Verkenning Kasterlee

Gisteren ben ik het MTB parkoer van de Hel gaan verkennen om eens te "voelen" wat er ons op D-day te wachten staat. En eerlijk gezegd, de motivatie zat de voorbij weken in mijn schoenen om te trainen. Maar ik heb er terug "goesting" voor na een goeie looptraining maandag en de verkenning van de Hel. Het parkoer zelf nu. Dit is er eentje zoals ik het graag heb. Geen kerkwegeltjes, modderige weideomlopen en ellenlage asfaltstroken zoals in onze contreien, maar veel boswerk, prachtig slingerende, maar goed rijdbare singeltracks. Geen technische stukken (op 1tje na). In de zomer moet het hier echt subliem zijn om te biken. Ik vermeld wel "in de zomer" want sommige stukken in de blauwe route liggen er nu op zijn zachtst uitgedrukt verzopen bij. Daar was het niet meer stoempen, maar echt baggeren waar geen einde leek aan te komen. Maar de naam "Hel van Kasterlee" komt toch ergens van hé. Ik reed 2x de volledige route, de eerste maal met mijn fully, de 2de maal met mijn ouwe getrouwe en ongeveerde GT. De eerste indruk was dat ik met mijn fully in het nadeel zou zijn, met vering leek het pad totaal niet oneffen en had ik de indruk geen snelheid te maken. Maar als ik de 2de maal ongeveerd op pad was, bleek dit toch een ander paar mouwen. Ieder boomwortelke bracht mij uit balans bij het draaien en keren. Hoewel ik aanvankelijk de indruk had sneller te rijden met mijn GT, bleek niets minder waar achteraf. Ik reed een stuk trager met een zelfde HS. En de 1ste maal was ik dan nog een paar maal misreden en zo een anderhalve km extra gereden. Ook begonnen mijn polsen en rug last te hebben van het opvangen van de schokken. Om dit zo 4x te rijden, nee bedankt. De keuze is dus gemaakt, de fully voor de Hel. Een hardtail zou ideaal zijn, maar die heb ik nie en moet ik ook nie hebben. Daarna nog eens een bezoekje gebracht aan blogcollega Dirk terwijl ik in de buurt was. Spijtig dat we zover van elkaar wonen.

dinsdag, november 04, 2008

Onverwacht bezoek.

Er stond me vanavond een aangename verrassing te wachten toen ik thuiskwam van het werk.Nietsvermoedend vertrok ik zoals bijna elke werkdag met de fiets naar huis. De invallende duisternis en de opkomende mist doen me deze tijd van het jaar vooral aan de winter denken. Gearriveerd voor onze deur stond er een vrij onbekende auto geparkeerd.Mijn nieuwsgierigheid deed me nog sneller mijn fiets op zijn plaats zetten dan anders.Snel naar de achterdeur en wie zat er in de woonkamer? Blogcollega Johan! Als snel wist ik de aanleiding van zijn onverwacht bezoek.Een tijdje terug heeft hij me laten weten te zullen starten in de "hel van Kasterlee", de zwaarste duatlon van België.Op 21 december e.k. dienen de "helden" van deze wedstrijd achtereenvolgens 15km te lopen, 105km te fietsen met de mountainbike door de Kempense bossen,om tenslotte af te sluiten met een looptocht van 30km. Een helse tocht, als je het mij vraagt. Mijn goeie vriend Johan, die als "Iron man"van geen inspanning terugschrikt was vandaag het fietsparcours komen verkennen. Kasterlee is niet zover van onze woonplaats en hij verraste ons dus met een aangenaam bezoek.Het was lang geleden dat we elkaar nog eens gezien hadden en het weerzien was hartelijk. Carine serveerde ons een lekker klaargemaakt pompoenensoepje van eigen kweek en zo hadden we de tijd om even bij te babbelen. Even later reed mijn blogvriend alweer naar het verre West-Vlaanderen en kon ik aan mijn 40 minuutjes looptraining beginnen.Ondanks de nog stijve kuiten van de wedstrijd van zondag dwaalden mijn gedachten af naar ons bevriend koppel uit Oeselgem en vooral hun hartstocht en passie voor de sport. Het geluk ligt dikwijls in de eenvoudige dingen.........

zondag, november 02, 2008

Tevreden over wederoptreden.


Doordat de masters M50 in een aparte wedstrijd werden ingedeeld stonden er toch nog 140 masters M35+ aan de start. Op domein Berentrode was het weer volle bak, de organisatie mocht niet minder dan 1200 deelnemers verwelkomen. Het was vandaag ook ideaal crossweer, een graad of 11 en bijna windstil.Voor mezelf was het vooraf koffiedik kijken met een zeer minimale voorbereiding.De zenuwen waren reeds voor het vertrek naar Bonheiden gespannen en na enkele keren het kleinste kamertje te hebben bezocht ging het al wat beter. 6,35km onder de loopbenen, met veel grasveld en een klein stuk bos dat er nog vrij goed beloopbaar bijlag ondanks de regen van gisteren. Volgens sommigen is het parcours in Bonheiden een pistewedstrijd, en dat is voor deze jongen alleen maar een voordeel. Na een iets te rustige start keek ik eens achterom en kwam ik tot de vaststelling dat er nog slechts een 30 lopers achter waren na amper 100 meter. Het werd dus één lange inhaalrace, helemaal tegen mijn eigen tactiek in , maar deze keer wel lonend zo zou later blijken. Naarmate de wedstrijd vorderde bleef ik concurrenten inhalen, helaas deed het ACHL duo Paul Daems en Luc Lauwers dat ook , zodat deze twee ploegmaats buiten schot bleven. We gingen de laatste kilometer in met een groepje van een achttal lopers, en ik kon zelfs de forcing voeren. In een beklijvende eindsprint moest ik van dat geheel slechts 1 loper laten voorgaan. Ik heb vandaag aan de levende lijve ondervonden dat spurten op het einde alleen maar lukt als je inderdaad de eerste kilometer niet in overdrive gaat. Al bij al gaf me deze wedstrijd een zeer goed gevoel, op de 48ste plaats finishen is zeker niet slecht. Ik deed er wel bijna 1 minuut langer over dan vorig jaar (tijd dit jaar: 23'35") maar Rome is ook niet op één dag gebouwd. Dit geeft me wel hoop om volgende week toch in Mol te starten. Maar eerst de week nog goed doorkomen.Carine van haar kant liep naar een zeer mooie 32ste plaats op 68 deelnemers en legde de 4,17km af in 18'46"(met dank aan Hans Peeters voor de foto)

zaterdag, november 01, 2008

Morgen eerste grote test.

Drie maanden na de Reschenseelauf herneem ik morgen opnieuw de loopcompetitie. November luidt de start in van het nieuwe veldloopseizoen en Bonheiden bijt in de regio de spits af. Helemaal klaar ben ik er nog niet voor met slechts 3 weken training, de wedstrijd zal dan ook in de eerste plaats dienen om de conditie aan te scherpen. Afhankelijk van het resultaat beslis ik dan volgend weekend of ook de crosscup van Mol op het programma zal staan. Mocht ik daar starten, dan zal de halve marathon van het Herentalse college op 11 november gelopen worden als lange duurloop. Eerlijk gezegd kijk ik er wel naar uit, laat de bladeren maar vallen.