Een nieuwe liefde

Na al die jaren trouw is het er toch van gekomen. Bij collega's en vrienden zag ik in de loop der jaren geregeld nieuwe romance's open bloeien. Smalend werd daar geregeld over gesproken. Dit is iets die anderen overkomt. Maar het vlees is zwak en ook ik ben gevallen voor een nieuwe liefde. Al geruime tijd bekeek ik met een schalks oog naar de mooie rondingen van haar. In de daaropvolgende maanden werden de blikken steeds vuriger. Vrijdag was het zover, ik was definitief gevallen. Hier zit ik schoon op, zo'n op en neer gaande demping had ik nog niet meegemaakt. Nee, vooraleer er misverstanden ontstaan, mijn nieuwe liefde is niet van vlees en bloed, maar van aluminium en rubber. En nee, het is geen Italiaanse schone geworden, gene Basso, maar een oerdegelijke full suspension MTB met alles erop en eraan, voor en achtervering, schijfremmen, degelijke groep,etc... Ne Rockrider9.2. Ne "fully" zoals de bikers dit noemen. Door de fikse korting wegens het uitkomen van model 2008, kwam hij/zij in een voor mij betaalbare categorie. Met mijn nieuw fietske zijn eindelijk nieuwe plannen en dromen mogelijk en kan ik me nu ook met plezier uitleven in de MTB marathon's. Mijn oude GT wordt natuurlijk niet bij het groot vuil gezet, maar blijft nog dienstdoen voor woon-werkverkeer en last but not least de strandrace's waar vooral snelheid belangrijk is. Komt de hel van Kasterlee nu ook in zicht???

Buikgriep voorbij in Tilburg.

Oef, we zijn er vanaf. De naweeën van het maag-en darm virus hebben nog tot half van de week zich doen gevoelen.Daardoor heb ik enkele trainingen geschrapt.Intussen is 4/5de van ons gezin ziek geweest. De zwaarste training heb ik afgelopen donderdag toch kunnen afwerken.Dus hield ik het op vrijdag en zaterdag rustig (met een uurtje joggen op vrijdag) zodat ik vandaag toch nog vrij fris aan de start kon staan van de 15km van Tilburg. (een koers die kadert in de 30km van Tilburg). Achter het stadion van ere-divisie club WillemII bevond zich het epicentrum van het loopgebeuren. Op de mooie tartanpiste van AV Attila was alle accomodatie voorzien. Met een klein hartje (en lang niet de beloofde 15 graden vandaag) stonden we met een honderdtal atleten klaar omstreeks 11u15. Forerunner in de aanslag en weg ermee. Een behoudende start was zeker de bedoeling na de gebeurtenissen van de afgelopen week en daar hield ik me dan ook aan.Het werd een inhaalrace, en naarmate de wedstrijd vorderde voelde ik me beter en beter. Het parcours was vrij simpel,op een fietspad richting Hilvarenbeek, keerpunt nemen en langs dezelfde weg terug. Aan de finish laaide de hoop nog even op dat ik misschien op het podium zou kunnen staan in mijn leeftijdscategorie, maar die vlieger ging niet op. Uiteindelijk werd ik bij de M35 zevende in 57'49", geen onaardige tijd na alle wee van de afgelopen week. In de totaaluitslag van de 15km legde ik beslag op een 10de plaats. Nog maar eens een bewijs dat de categorie M35-45 duidelijk de zwaarste is. En de conditie, die is nog in orde , dat was dan toch het beste nieuws van allemaal.(foto: start van de 15km-bron:Av-Attila)

Het ging vooruit..........

Het betert. De trainingen wel te verstaan. Laatste week waren goed voor een totaal van 8,5Km zwemmen, 173Km fietsen, 32Km lopen en 2u krachttraining. De duurtrainingen worden ietsje langer, maar ze beginnen goed aan te voelen. 2 trainingen per dag vlotten goed. Het grootste probleem vormt inplannen in het weekschema. De fietsritten naar het werk (40km heen en terug) lossen al een stuk van het tijdsgebrek vs planning op.
Zaterdag laatst was het toch even op de tanden bijten. Om 5.00u 's morgens zat ik al op de fiets, maar met de bijtende koude van -5 en een constante tegenwind is prettig fietsen toch iets anders. 'S middags bij het terugkeren, met wind in de rug en een prachtig zonnetje, maakte veel goed. Zo goed zelfs dat ik er direct bij het thuiskomen mijn loopsloefen aantrok en nog een fartlektraining van 40' er aan plakte. Op het laatst kwam ik nog clubgenoot Peter tegen die van hetzelfde gedacht was.
Zondagavond en gisteren dacht ik even dat de virussen roet in het trainingsplan gingen gooien. Snotverkouden, een loopneus, zo erg dat ik geen plaspauze's meer nodig had, en koppijn. Geen sprake van trainen.
Voor het slapen medicatie ingenomen en wonder wel vandaag al stukken beter. Zelfs de trainingen zonder probleem afgewerkt. Die hartslag blijft maar zakken.
Zondag nog eens ons sportieve Margotje gaan volgen tijdens haar 3de zwemcompetitie in Tielt.
En ze blijft het goed doen. Na de 2medailles in Veurne, volgde vorige week een 3de stek in de 100m vrije slag in Waregem en nu hetzelfde metaal in de 100m wisselslag. Goed zo meid!

PS: Op de foto onze zwemtrainster Stephanie

Geveld door de buikgriep.

De microobjes zijn dus nog eens langsgeweest.Gisteren was ik al het eten van zondag terug kwijt en heb ik me een hele dag op dieet moeten zetten. De rust heeft me wel goed gedaan, want vanavond ben ik bijna terug bij mijn positieven. Gelukkig voor de conditie is de koorts achterwege gebleven.

Virusje ?

Vandaag stond er een tempoloop op het programma van bijna 21km. (8x1000 meter- en tussenin 1000 meter recuperatie). Aangezien mijn schoonvader 70 jaar is geworden werd er ook gefeest. Dan maar van Vorselaar naar Oelegem gelopen, grotendeels langs het Albertkanaal. De zon scheen wel maar het was koud( 1°C bij het vertrek). De afgelopen nacht had ik al niet goed geslapen (last van misselijkheid) en na de training vandaag kwam ik als een bevend rietje van onder de douche uit. Nochtans ging het lopen vrij goed. In de loop van de namiddag zat ik met lichte koorts en bleef de misselijkheid, alhoewel het eten me smaakte. Virusaanvalletje? Hopelijk voel ik me morgen beter.

Mooi begin van het weekend.

Een half dagje verlof kan wonderen doen. Vrijdagnamiddag profiteerde ik van het mooie winterzonnetje om een rustig duurloopje te doen van 30km, langsheen de prachtige Kempense natuur. Het gelegenheidsparcours ging langs Wechelderzande,Oostmalle,Zoersel,Pulderbos,Pulle, Grobbendonk en zo terug naar Vorselaar. Het deed deugd om eens een keertje niet in de duisternis te trainen, en de duurloop ging wonderwel goed. Vandaag vond dan weer de jaarlijkse cyclocross plaats in mijn achtertuin(wedstrijd in het kader van de Superprestige). Aangenaam bezoek uit West en Oost Vlaanderen hielden me gezelschap en Niels Albert won de wedstrijd.Met Valerie,Luc, Jacky en broertje Jos werd het een zeer toffe namiddag, en de sfeer zat er goed in.
Jacky heeft een "Ronde van Vlaanderen route" uitgestippeld met de fiets die we in mei gaan bedwingen, Valerie loopt half maart haar eerste marathon en Luc spoorden we aan om nog meer gaan te lopen. Er werd dus veel over sport gekletst.
Intussen draaide vrouwtje Carine warm op de halve marathon in Lier , waar ze haar persoonlijk record weer heeft verbeterd. Haar besttijd bedraagt nu 1u49'33".

Rust roest......niet.

Voila, de herstelweek zit erop. Het geeft deugd gedaan om terug wat minder te trainen. 2 weken van respectievelijk ongeveer 15 en 14 uur zijn toch behoorlijk vermoeiend. Vorige week was 7uur trainen voldoende, want rust roest niet altijd. Het weekend zijn we, mijne halve trouwboek en ik, voor een paar dagen in Tilburg gaan overnachten. Een cadeautje van Vlaanderen Vakantieland, al hadden we toch liever Palermo gehad. En voor het eerst in 3weken eens 2dagen geen sport, maar ons gastronomisch laten verwennen, lekker wandelen, met Lore de winkelstraten van Tilburg aflopen. Shoppen heet dat in vrouwentermen. Wat erop neerkwam dat ik tegen het einde van de middag met mijn handen vol winkeltassen liep. Nederlanders zijn heel vriendelijke mensen, maar we misten toch de gezellige historische sfeer van steden als Brugge, Gent en Antwerpen. Maar allé, de batterijen zijn weeral opgeladen voor het 2deel van de aanpassingsfase. Vandaag was al niet mis. 2,5km zwemmen, 70km fietsen en erop volgend nog een kort loopje van 3km. De dag was goed gevuld. Gelukkig hadden we vanavond in de cursus les sportmassage en lag ik als proefkonijn op de massagetafel.

Net op tijd voor Berlaerloop.

Vandaag afgereisd naar Koewacht, een grensdorpje in Zeeuws-Vlaanderen.Daar stond de "Berlaerloop" op het programma, een stratenloop van (bijna) 15km. Maar wegens een grote file op de Antwerpse ring arriveerde ik maar net op tijd (lees een kwartier) voor de start.Nochtans was ik goed op tijd vertrokken om ongeveer een uur voor de start ter plaatse te zijn ,maar een ongeval in de Kennedytunnel besliste er dus anders over. Het zag er zelfs even naar uit dat ik rechtsomkeer zou moeten maken, maar ik haalde het dus nog net. Snel uit de wagen gesprongen,inschrijven, terug naar de auto om de wedstrijdkleding aan te trekken, Forerunner ingesteld en klaar voor de start. Inlopen was er dus niet bij. Onder een stralende lentezon (de warmste 9de februari ooit!) stonden er enkele honderden atleten klaar voor drie verschillende afstanden. Logischerwijze als voorbereiding op de marathon koos ik voor de 14,6km, die zou gaan over twee ronden.Mooi parcours trouwens, met enkele onverharde loopstroken, maar merendeel wegen door de polders rechtdoor. Een geluk dat het bijna windstil was vandaag, want als de wind hier hard waait zou dit een hele andere wedstrijd zijn. Omdat ik bijna niet had kunnen inlopen, besloot ik dan maar om zeker niet op de eerste rij te starten, en al snel besefte ik dat dat een goeie keuze was. Na 1km gaf de Forerunner 3'44" aan, een niet al te snelle start dus. Na enkele kilometers kon ik aansluiten bij een klein groepje en dat tempo stond me aan. Kilometers draaien aan 3'50" met een hartslag van rond de 172, ideaal. Bij het ingaan van de tweede ronde voerde ik het tempo wat op en kon me op de lange stukken doorheen het mooie vlakke land uitleven. De laatste 2km moest ik weer wat aan snelheid inboeten, hier lag dan ook een moeilijke passage in het parcours, over een modderig smal veldwegje(helemaal niks voor mij).Gelukkig was mijn voorsprong op mijn dichtste rivalen groot genoeg en liet ik me in de laatste 800 meter wat uitbollen. 21ste plaats op 111 in een tijd van 56'02", na de omvangrijke trainingskilometers van de laatste twee weken ben ik daar best tevreden mee. ACHL clubgenoot Bart Lieckens finishte als 2de op de langste afstand. Na alle commotie in de heenreis toch nog een geslaagde test.

Vermoeidheid

De 2de week is net achter de rug en ik wist zaterdag al dat ik beter zal moeten doseren.
De meeste trainingen vallen op vrije dagen en dus weekends. Na een tempo fietstraining vrijdag in de vooravond volgde een zwemtraining. De weerstandstraining die maandag op het programma stond, had ik voor toen gepland. 2.5km met enkele pittige versnellingen. Daarna nog een beetje socialising met de nodige Leffe's en andere Duvels, zodat een vroege nachtrust niet aan de orde was. Voor zaterdagmorgen een lange duurloop en direct erna terug zwemtraining. Amaai, mijn armen. Ik haalde nergens het verwachtte tempo, zodat de rustpauze's tussen de 100m's ook korter werden, waardoor ik nog minder tempo haalde enz... Na 2km gaf ik er de brui aan. Op die manier lukte trainen toch niet. Woensdag hadden we ook al een uithoudingstraining gedaan van 4200m en het zat in de kleren. In de middag nog een krachttraining sessie en zondag's vroeg op om een duurtraining op de fiets van 2.5u met erachter nog een overgangsloop van 3km. Want we moesten om 11.30 op bezoek enz.... Met gevolg dat ik tegen de namiddag uitgetelt in de zetel een boom aan het doorzagen was. Fijn gezelschap was ik. Op 36u had ik eigenlijk 7 trainingen gedaan en dat is van het goede teveel.
Gelukkig is deze week een herstelweek.