Eerste echte duurloop in 2 maanden

Vandaag in de Belgische regen bijna 90 minuten gelopen. Dit was geleden van de 20km door Brussel dat ik deze afstand nog eens gelopen heb.Het ging vrij vlot. De fietsbekilimmingen en de stevige dagtochten in Italië hebben ervoor gezorgd dat de conditie vrij goed is. Intussen is het één week geleden dat ik mijn onfortuinlijke val maakte in de afdaling van de Stelvio. De eerste dagen heb ik wel wat last gehad van enkele gekneusde ribben. Intussen voelt het al veel beter aan , maar het is nog niet helemaal genezen. Lopen is in ieder geval geen probleem, de duurloop van vandaag was een goeie test.

Foto's Zuid Tirol

Foto boven: Sulden am Ortler.
Foto's onder: aan de Reschensee. De "drie groten": Koningsspitze, Monte Zebru en Ortler.
Boven op de Stelvio.

Zuid Tirol = mooie streek .

Net terug van een vakantie in het zonnige Zuid Tirol(Alto Adige) in Noord Italië.Na zes jaar Frankrijk ook voor ons een nieuwe ontdekking. Onze uitvalbasis was het op 1905m hoog gelegen "Sulden am Ortler"(Solda).Dit bergdorpje ligt in een schitterende zonnige vallei, en wordt omgeven door zeer hoge toppen, die bijna de 4000m halen. De "koning" is de "Ortler" met zijn 3905m kan je hem van overal in de omtrek waarnemen. Solda is ook een prima locatie voor een sportvakantie, uiteraard kan je er uitgebreid wandelen,en het dorpje ligt in een zijvallei van de beroemde Passo di Stelvio (2758m hoog) daarmee de derde hoogste van Europa (na de Iseran en de Bonette in Frankrijk). Op de flanken van de Stelvio vochten o.a. Fausto Coppi en Eddy Merckx heroïsche duels uit in de Giro d'Italia. We verbleven in het mooi en rustig gelegen "Hotel Cristallo", en dit hotel is zeker een aanrader. We werden super goed ontvangen , de mensen waren heel vriendelijk en het eten was overheerlijk. Wat wil een mens nog meer? Goei weer natuurlijk, ook daar ontbrak het niet aan, de topzomer was aanwezig. Je kan nu een impressie lezen van de fiets-en wandeltochten:

Maandag 16 juli: Wolkenloze dag, en dus tijd voor een fietstochtje. De zwaarste eerst , dus vandaag de Stelvio. Eerst dalen we omstreeks 8u30 af vanuit Solda naar Prato am Stelvio , waar de startmeet getrokken is . Carine besluit vanuit Gomagoi te beginnen (18km tot aan de top). Ik start op de officiële meet en dien dus 24km en 48 haarspeldbochten te overwinnen.De eerste 6km tot aan Gomagoi zijn lieflijk licht hellend. Voorbij Gomagoi gaat het stevig omhoog. Ik rij enkele keren over de rivier de Trafoi. De eerste bocht meldt zich aan (nummer 48) en pas in Trafoi komt de tweede en de derde eraan. Mijn rug speelt het eerst op , ik ben er misschien iets te snel ingevlogen. Bocht na bocht neem ik , hartslagmeter is vastgeroest op 173 bpm. Voorbij het laatste hotel Frazenhohe neem ik bocht 22 , en zie ik de laatste 6,5km voor mij liggen. De Ortler met zijn gletsjer straalt in alle pracht , de hemel is azuurblauw , het is heet ! De top is zichtbaar , maar nog ver weg. Oei , oei er zitten lastige stukken in … De bochten komen dicht na elkaar , het aftellen van de nummers gaat vlot. De laatste 6km staan op de weg beschreven. Ik fiets een gevallen motorrijder voorbij , en een Duitser met een rokende BMW. Dat ziet er heel slecht uit. Mijn rug roept om te stoppen , de laatste km is nog vrij steil. Het is nog warmer geworden . De top(2758m) , en de restaurantjes bepalen het straatbeeld. Na 2u en 4’ ben ik boven. De beloning is een lekkere kop koffie en de schitterende afdaling langs de “dakgoot” van de Stelvio . Ik heb op iets meer dan 2 uur tijd 2000 hoogtemeters overwonnen . Na de afdaling wacht nog de zware klim van 9,5km vanuit Gomagoi naar thuisbasis Hotel Cristallo in Solda op 1900m. Er zitten enkele km’s bij van meer dan 10% . Overleven , en Carine stopt na 2km klimmen. Als ik boven ben rijd ik met de wagen terug om haar op te pikken. De Stelvio was voor haar genoeg. Omstreeks 13u35 ben ik aan ons hotel . Zeer tevreden , de Stelvio is bedwongen . Hij is zwaarder dan de Mont Ventoux. Techische gegevens Stelvio(2758m) :24,5km , stijging gemiddeld 7,3%.

Donderdag 19 juli: Aangezien we afgelopen maandag vanuit ons hotel met de fiets waren afgedaald om de Stelvio te beklimmen, moesten we ook nog nadien de resterende 9km naar Solda terug klimmen.Vandaag besluit ik de volledige klim naar Solda te doen. In totaal 17km klimmen, maar er zitten stukken in van 14 a 15%. De klim is niet van de poes. Ik vertrek op de startlijn van de Stelvio klim in Prato , en voorbij Gomagoi beginnen de zwaarste kilometers. Aangezien het intussen 17u is geworden is het nog steeds warm. De tijd is vandaag niet van belang, ik geniet van de vergezichten en de mooie streek. Na 1u15' ben ik boven en terug aan het hotel. Technische gegevens klim naar Solda(1905m): 17,2km , stijging gemiddeld 5,8%.

Vrijdag 20 juli: "Langs de Reschensee naar de grens met Oostenrijk". Beneden in de Vingschau vallei(Val Venosta) ligt er een prachtig fietspad, dat volledig de afstand van Merano naar de Reschenpass overbrugt. Vandaag besluiten we de Reschenpass te beklimmen vanuit het prachtige stadje Glurns, niet langs de autoweg, maar dus over het fietspad. Enig verschil: de autoweg stijgt geleidelijk, het fietspad loopt langs de berghellingen , en hier zitten stukken in tot 20%. Carine heeft het soms lastig , maar na een tijdje klimmen zijn we aan de "Reschensee", een aangelegd meer met stuwdam , en vanaf dan stijgt het verder geleidelijk.Aan dit mooie meer is er ook elk jaar een loopwedstrijd, spijtig genoeg dit jaar begin augustus , en dus na onze vakantie.Deze fietstocht is een echte aanrader, boven op de Reschenpass besluiten we langs de andere kant van het meer de afdaling te maken. Dit levert prachtige vergezichten op, en we passeren het verdronken kerkje van het gehucht Curon. Technische gegevens Reschenpass(1455m): 24,5km , stijging gemiddeld 4,3%.

Zondag 22 juli: "Rondje Zwitserland".Vandaag via de Umbrialpass een mooi rondje langs Zwitserland gemaakt .Eigenlijk is dit een alternatief voor de beklimming van de Stelvio. Als je boven op de Umbrailpass bent (2505m) dan ga je na een afdaling van 500m , de laatste 3km klimmen van de Stelvio via Bormio. Op tijd opgestaan , om na het ontbijt vast te stellen dat mijn achterste tube plat staat.Snel dus de band vervangen en omstreeks 9u richting vallei vertrokken om te starten in Prato. Tweede tegenvaller van de dag doet zich voor in Gomagoi waar ik wordt opgehouden door een wielerkoers die op de Stelvio plaatsvind. Wachten dus , en uiteindelijk kan ik omstreeks 10u vertrekken voor mijn rondje van 64km. De weg van Prato naar Glurns is glooiend , goed om wat in te rijden. In Glurns begint de klim van de Ofenpass , richting Zwitserland, 14km lichtjes klimmen tot in Santa Maria , waar de eigenlijke klim van de Umbrailpass start. Aan de grens Italië – Zwitserland wacht ik braafjes mijn beurt af voor de paspoortcontrole , geen probleem , ik mag zonder controle verder rijden en krijg zelfs aanmoedigingen van een douanecontroleur. De dreigende wolken gaan het menen , want met het overschrijden van de grens vallen er enkele druppeltjes… Echter snel wordt het terug wat beter , en is het uitzicht op de omliggende bergen groots .. De lichtlopende Ofenpass is een ideale aanloop naar wat komt. In Santa Maria staat het bord “Umbrailpass open” , en in het dorpje wijst een richtingsaangever de juiste weg. De Umbrailpass is 13,4km lang en stijgt gemiddeld 8,5%. Geen lachertje dus , en vanaf de eerste honderden meters moet ik recht op de trappers. De klim is ongenadig zwaar en slingert zich in talrijke haarspeldbochten door het bos met stijgingspercentages van 14%. Het lachen is me vergaan , en de kilometerteller gaat traag vooruit. Vanaf de boomgrens loopt het iets beter , maar de laatste 4km liggen opnieuw rond de 9%. Het wordt nog moeilijker want de klim doet bijna geen bocht meer aan , wat dus de rechte stukken zwaar maakt. De teller gaat niet meer boven de 10km/u en de hartslag geeft al een tijd meer dan 160 aan. De omgeving is schitterend , zeer mooie klim dat wel. Ineens zie ik de top , na 1u16’ ben ik boven , en kijk ik van ver op de top van de Stelvio. Na een zeer korte afdaling (500m) passeer ik terug de Italiaanse grens (zonder douane) en moet ik nog 3km klimmen naar de top van de Stelvio. Na de Umbrail zijn deze dubbel zwaar. Het is zondag en dus druk op de top van de Stelvio. Ik neem enkele foto’s en koop me een cola om wat te bekomen. Wacht nog enkel de afdaling naar Prato. De geur van de braadworsten ruik je hier overal. Kermis op zijn Italiaans. Het is fris op de top en dus vest aan om naar beneden te rijden . Voor de tweede keer waag ik me aan de 24km lange afdaling en de 48 bochten . Alles verloopt prima tot in de voorlaatste bocht (tornante 47) Door een foutje (pedaal tegen het asfalt) verlies ik mijn evenwicht en maak kennis met de rostwand en het asfalt… Op het eerste zicht lijkt alles mee te vallen , mijn vest is wel gescheurd , maar snel spring ik de fiets terug op voor de laatste 8km afdaling . Terug in Prato merk ik een grote schaafwonde op de bil , en breng ik alles in orde om met de wagen terug naar het hotel te rijden. Een paar uur later doen mijn ribben pijn , toch een beetje gekneusd waarschijnlijk . Al bij al is het schitterende fietstocht geweest. Technische gegevens Umbrailpass(2505m): 13,4km , stijging gemiddeld: 8,5%.

Donderdag 26 juli: "Ofenpass(Pass dal Fuorn) is slechts laatste 6km "echte berg".
Het laatste fietstochtje staat voor vandaag gepland. Vanuit Glurns wagen we ons aan de 28km lange Ofenpass in Zwitserland. De eerste 14km zijn dezelfde als vorige zondag, en voorbij de grens gaat het in Santa Maria deze keer rechtdoor. De klim twijfelt lang , en verder dan stukken van 6% komen we niet. We rijden een heel stuk door het mooie Mustairdal. Echter vanaf het Zwitserse dorpje “Tschierv” wordt de klim pas een echte col. Hij gaat dan niet meer onder de 7% , met een constante van 9 a 10% . In Tschierv zie je de top liggen , en denk je , dat kan niet dat we daar nog naar toe moeten .Het laatste stuk is echt wel zwaar, de kilometerteller komt niet meer boven de 9,5km/u uit. Boven op de top heb je een mooi overzicht van wat je net hebt overwonnen. Enig nadeel van deze beklimming : vrij veel verkeer, want de Ofenpass is voor doorgaand verkeer tussen Italië en Zwitserland. Technische gegevens Ofenpass(2149m): 28,3km , stijging gemiddeld: 4,4%


Uiteraard hebben we vanuit onze uitvalbasis ook zeer mooie (dag)wandeltochten gemaakt , naar de diverse hutten die zich in de omgeving van Solda bevonden; hier een kort overzicht:
Dusseldorferhutte : 2721m
Hintergrathutte: 2661m
Via de kabelbaan naar de Madritschhutte (2817m) en de Madritschjoch(3123m).
Kälberhutte: 2248m
Tabarettahutte: 2556m
Ook heb ik de loopconditie een beetje terug willen opvoeren, na de kuitblessure vorige maand. Uiteraard hield ik wel rekening met de fiets-en wandeltochten, maar Solda is ook een uitgelezen plaats om mooie looptochten te maken. Het was nodig dat we elke dag lekker eten kregen voorgeschoteld !

Eerste looppassen in enkele weken

Het geluk zit zeer dikwijls in de kleine dingen. Na meer dan twee weken heb ik vanavond opnieuw gelopen. Het was maar een half uurtje, maar het deed deugd.Langs de andere kant ging het moeizaam. De conditie is duidelijk achteruit gegaan. Maar we zijn happy, zonder enige pijn in de kuit deed ik mijn rondje in de kasteeldreef .

Foto's Tour De France 10 juli Waregem

Foto's Tour De France 9 juli Aarsele

Tour tweedaagse in Vlaanderen

De Tour De France gekte was weer volop aanwezig de afgelopen dagen. We maakten van de nood een deugd en gingen twee dagen ter plaatse kijken. Gisteren was de plaats van de afspraak het dorpje Aarsele , op 28km van de aankomst in Gent, waar de Tourcaravaan letterlijk voorbijraasde (en er dus weinig te rapen viel). Tijdens de doortocht van de renners gingen de hemelsluizen open en dat zorgde voor een hallucinante doortocht. Al bij al was de sfeer zeer aangenaam , mede te danken door de aanwezigheid van het talrijk opgekomen publiek. We volgden na de doortocht de aankomst op een tv scherm in een nabije tent , en is het nu Boonen of Steegmans die wint , op het eerste zicht moeilijk te zeggen. Nadat de winnaar definitief bevestigd was , ging het richting Vorselaar (eigenlijk enkel om te slapen) want vandaag was het al vroeg vertrekken richting Waregem voor de start van de 3de rit. Het eindpunt met de wagen was de woonst van onze vrienden Lore, Valerie en Johan , waar we na een zeer smakelijk ontbijt met de fiets richting Waregem reden. Mijn metgezellen voor de twee dagen waren dochter Emma en broer Jos. Onderweg werd er verschillende keren gedemarreerd, vooral door de vrouwen, (al was het een koers) maar uiteindelijk liep alles terug samen aan het treinstation. Hier legden we onze fietsen op slot , en even verder genoten we van een mooie zonnige dag. De Tourcaravaan reed met een slakkegangetje en het was een stuk plezanter dan de dag ervoor. Tussendoor dronken we op eenieders gezondheid, en eindelijk was het peleton daar. Gele Cancellara en groene Boonen op kop , en de rest mooi breed over de baan. Valerie ging helemaal uit de bol bij het zien van haar idool Thor Hushovd. Het werd een aangename en gezellige dag daar in West Vlaanderen in zeer goed gezelschap. Terug thuis moest ik voor bijna de laatste keer naar de kiné.(remember de kuitblessure). Daarna had ik een afspraak om nog eens een fietstochtje te maken met mijn broer ( een echte wielertoerist) en nog twee (jongere) familieleden. De trip ging naar het heuvelachtige Scherpenheuvel en tijdens de terugtocht kreeg ik een fameuze patat en een hongeraanval. Iets te weinig gegeten vanavond , alhoewel het eindgemiddelde van onze fietsuitstap tegen de 30km/u lag.(totaal gereden 95,3km) en dat is op dit moment iets te snel voor deze jongen. Al bij al een mooi einde van deze Tour tweedaagse . De foto's van de Ronde volgen later.

Vandaag eindelijk even zomer

Wat is er mis met ons weer? In april liep ik de Rotterdam marathon bij 30° , en de afgelopen week kon ik de fiets niet op vanwege de stortbuien. Aangezien ik nog altijd met een kuitblessure zit , was dat het enige alternatief. Eindelijk scheen dit weekend de zon nog eens, en deed het meer dan deugd om er op de fiets in te vliegen. Intussen ga ik morgen proberen om een paar kilometer te lopen , de kuit is zo goed als genezen.

Veel volk op PK jeugd in Kapellen

Gisteren had in Kapellen het provinciaal kampioenschap voor de jeugd plaats. Emma nam deel aan de 60m horden en het verspringen.In de eerste reeks van het hordennummer werd ze derde in een tijd van 11"86, goed voor de achtste tijd en dus een finaleplaats waard! Het eerste doel was bereikt. In die finale had ze niks te verliezen en eindigde ze verdienstelijk 7de met een tijd van 11"83. Aangezien de finale werd gelopen rond het middaguur en het verspringen even na 16u geprogrammeerd stond , werd het dus lang wachten. Het verspringconcours was spannend. Na de eerste poging stond Emma op een gedeelde 4de plaats. Haar eerste sprong was dan ook schitterend (4m14) maar tijdens de tweede en de derde poging raakte ze niet meer voorbij de 4 meter en zakte ze terug naar een 9de plaats. Bijna de helft van de 26 deelnemers sprong voorbij de 4 meter , het werd dus een concours op hoog niveau. Met een top tien plaats mocht Emma best tevreden zijn, haar sprong van 4m14 was na haar record (4m19 in april) de tweede beste ooit.
Vriendin Kim Van Laer eindigde zeer verdienstelijk 18de met een sprong van 3m73 , en gooide in het kogelstoten 7m49(11de plaats) . Proficiat meisjes !